ΑΠΟ ΤΑ ΨΥΧΟΦΑΡΜΑΚΑ ΓΙΑ ΛΙΓΟΥΣ, ΣΤΑ ΕΜΒΟΛΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ
ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΤΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ
Γενικά μεγάλες μετοχοποιημένες εταιρείες διευθύνονται - επι της ουσίας - από τους μετόχους και το μετοχικό συμβούλιο. Ένα "σκαλοπάτι" πιο κάτω, βρίσκεται η θέση του Διευθύνοντα Συμβούλου (Δ.Σ.), ο οποίος, ως εκτελεστικό όργανο, θα εφαρμόσει τις αποφάσεις και τις πολιτικές του μετοχικού συμβουλίου. Οι μέτοχοι οι οποίοι συνθέτουν ένα μετοχικό συμβούλιο, ενδέχεται να είναι άνθρωποι όπως όλοι μας, με τις ατέλειες τους, τα πάθη τους και τα ελλατώματα τους.
Όταν λοιπόν σε κάποια συνέλευση μετόχων, το σύνολο ή τουλάχιστο ή πλειοψηφία των μελών αποφασίσουν ότι θα ήθελαν "ένα καλύτερο τρίμηνο από το προηγούμενο" ή "μια καλύτερη χρονιά από την περσινή", αυτό μεταφράζεται σε πίεση για τον Δ.Σ. ώστε να αυξηθούν τα κέρδη.
Ο Δ.Σ. λοιπόν, θα κοιτάξει αν μπορεί να διευρύνει την πελατειακή βάση, αν μπορεί να αυξήσει τον όγκο πωλήσεων, αν μπορεί να αυξήσει την τιμή του προιόντος, αν μπορεί να βελτιστοποιήσει την παραγωγή προς επίτευξη μεγαλύτερης αποδοτικότητας και αν όλα αυτά, μεμονωμένα ή στο σύνολο τους, δεν αποδόσουν τα αναμενόμενα, μπορεί και να συζητήσει μέτρα όπως περικοπές, απολύσεις, μείωση λειτουργικών εξόδων κ.α.
Τι γίνεται όμως αν οι επιθυμίες του μετοχικού συμβουλίου, είναι ανέφικτες σε σχέση με τα περιθόρια βελτιώσεων τα οποία μπορεί να υλοποιήσει ο Δ.Σ.; Συχνά, σε εκείνη την περίπτωση, λαμβάνεται μια απόφαση από το μετοχικό συμβούλιο, η οποία είναι "έξω απο τα συνηθισμένα". Μερικές από αυτές μπορεί να είναι:
Η μείωση της ποιότητας παραγωγής, για εξοικονόμηση χρημάτων...
Η μείωση της διατιθέμενης ποσότητας στον καταναλωτή...
Η τροποποίηση των όρων των συμβάσεων με τους πελάτες της εταιρείας, υπέρ της εταιρείας...
κ.ο.κ.
Με άλλα λόγια, το μετοχικό συμβούλιο αποφασίζει ότι "προκειμένου να στίψουμε περισσότερα χρήματα από την επένδυση μας, θα καταφύγουμε σε - όχι και τόσο ηθικές πρακτικές". Η ευθύνη επιμερίζεται μεταξύ των μετόχων οι οποίοι ψηφίζουν υπερ ή κατά των νέων μέτρων και στη συνέχεια, οι όποιες αποφάσεις ανακοινώνονται στον Δ.Σ. ο οποίος θα πρέπει να τις υλοποιήσει - αν αποφασίσει να αναλάβει τον ρόλο του εξιλαστήριου θύματος των μετόχων.
Αν ο Δ.Σ. δυσκολεύεται να υλοποιήσει αποφάσεις οι οποίες έρχονται σε αντίθεση με την ηθική του, εκείνος μπορεί είτε να παραιτηθεί, είτε να παραμείνει διακινδυνεύοντας την απόλυση του. Συνήθως όμως, απλά γίνεται το εξιλαστήριο θύμα, αναλαμβάνοντας την ευθύνη και διακινδυνεύοντας την φυλακή, για την οποία περίπτωση, μετά από έναν σύντομο "εγκλεισμό" [*1], συνεχίζει την σταδιοδρομία του σε κάποια άλλη εταιρεία ανάλογων συμφερόντων.
[*1] Κατά την άποψη του γράφοντα, η συγκεκριμένη πρακτική στην οποία ο Δ.Σ. γίνεται το εξιλαστήριο θύμα του μετοχικού συμβουλίου της εκάστοτε μετοχοποιημένης εταιρείας, είναι και ο βασικός λόγος ύπαρξης παραδικαστικών κυκλωμάτων ελέγχου των φυλακών, ύπαρξης φυλακών "θέρετρα" (ΗΠΑ, ΗΒ), και της ιδιωτικοποίησης της διαχείρισης των σωφρονιστικών καταστημάτων (ΗΠΑ).
Τα ιερά δισκοπότηρα των στόχων οποιασδήποτε εταιρείας πουλάει κάποιο προιόν ή υπηρεσία, είναι:
α) Εξασφάλιση εσόδων εν αντιθέσει με σποραδικότητα εσόδων.
β) Δημιουργία σχέσης εξάρτησης του πελάτη από την εταιρεία και τα προιόντα ή τις υπηρεσίες της.
γ) Εξουδετέρωση ανταγωνισμού [*2]
[*2] Μέτρο το οποίο δεν συμφέρει καμια μεγάλη εταιρεία, καθώς θα καταλήξουν να ανταγωνίζονται μεταξυ τους προς όφελος του τελικού καταναλωτή. Και αφού αυτό δεν το θέλουν, συχνότερα καταλήγουν - για να αποφύγουν την αλληλοεξουδετέρωση και την δημιουργία μονοπωλείου [η οποία αποτελεί προφανής έκθεση των παθών τους] - να πάνε ένα "σκαλί" ποιό κάτω για να δημιουργησουν ολιγοπώλειο και να συμφωνήσουν κοινή τιμολογιακή πολιτική με ελάχιστες μικροδιαφορές για χάρη των τύπων και των νόμων.
Τι γίνεται όμως, αν συνολικά ο κλάδος στον οποίο δραστηριοποιείται η επιχείρηση, φτάσει σε ένα άνω όριο όπου, εκ των πραγμάτων τα κέρδη σταθεροποιούνται σε μια γιγαντιαία μεν, τελματώδη δε, κατάσταση; Προκειμένου να ικανοποιηθεί η απληστία - κυρίως, αλλά όχι μόνο, των μελών του μετοχικού συμβουλίου - και γνωρίζοντας ότι έχει επιτευχθεί το άνω όριο των πωλήσεων, η εκάστοτε εταιρεία αντιμετωπίζει τις εξής δύο επιλογές:
α) Ανταγωνισμός μεταξύ των άλλων μελών του κλάδου προκειμένου να πάρει το μερίδιο αγοράς και να συνεχίσει την ανωδική πορεία την οποία ως τότε είχε, εις βάρος μιας - συνήθως μικρότερης - εταιρείας που την ανταγωνίζεται, και όπως ήδη εξηγήσαμε η πρακτική αυτή οδηγεί στην έκθεση των παθών τους και την στοχοποίηση τους.
β) Αναγνωρίζοντας ότι τα "νέα μεγαλύτερα έσοδα" είναι απόλυτης σημασίας και με την σύμφωνη γνώμη εκπροσώπων του συνόλου των εταιρειών του συγκεκριμένου κλάδου, αποφασίζεται να χαλαρώσουν τα πρότυπα, τα ηθικά κριτήρια, τους φραγμούς, τα πρωτόκολλα ασφαλείας, τους ελέγχους κ.ο.κ. [εφ'εξης, ηθική χαλάρωση] και να προχωρήσουν σε νέα πεδία δραστηριότητας τα οποία τους επιτρέπει μια τέτοια ηθική χαλάρωση της διοίκησης.
ΑΧΑΡΤΟΓΡΑΦΗΤΑ ΝΕΡΑ
Αν λοιπόν, δεχθούμε - όχι αφοριστικά, αλλά μετά από ψύχραιμη σκέψη - ότι "όλα τα φάρμακα δεν είναι ίδια" - θα πρέπει να αναγνωρίσουμε, φάρμακα δύο ταχυτήτων:
Τα μεν πρώτα, είναι αυτά τα οποία ΑΠΟΔΕΔΕΙΓΜΕΝΑ σώζουν ζωές, ανακουφίζουν συμπτώματα, και γενικά έχουν χρηστική αξιά στην ιατρική και στο κοινωνικό σύνολο. Αυτά τεκμηριώνονται από επαρκή έρευνα, θεωρία, δοκιμές και το σύνολο των δικλείδων ασφαλείας τα οποία μεσολαβούν μεταξύ εργαστηρίου και διάθεσης στο ευρή κοινό.
Τα δεύτερα, είναι αυτά τα οποία είναι προιόν θεωρίας και υποθέσεων. Είναι αυτά στα οποία υπάρχει αδυναμία να αποδειχθεί ότι το φάρμακο "κάνει καλό", ή "κάνει περισσότερο καλό, παρά κακό" ή ακόμα και ότι "δεν κάνει κακό". Αυτά, ενδέχεται να τεκμηριώνονται από "γνώμες ειδικών" και "πειραγμένη" έρευνα. Μια συγκεκαλυμμένη διαιώνιση του "αλάθητου / αυταπόδεικτου της αυθεντίας", υποστηριζόμενη από ανειλικρινή επιστήμη, "πειραγμένα" αποτελέσματα και δεδομένα, πειραγμένες δοκιμές κ.ο.κ.
Κατά την εκτίμηση του γράφοντα λοιπόν, ισχύει το εξής:
Ο μέσος άνθρωπος στο κοινωνικό σύνολο, βρίσκεται μπροστά σε μια κατάσταση όπου, ιστορικά, για την περίοδο ύπαρξης δυνατότητας οικονομικής ανάπτυξης στον φαρμακοβιομηχανικό κλάδο, σε γενικές γραμμές, η έρευνα αυτής γίνοταν φυσιολογικά, χωρίς "βια εκ των άνωθεν" [μετοχικά συμβούλια]. Στην περίοδο αυτή ο μέσος άνθρωπος είχε πρόσβαση σε διάφορες ποιότητες φαρμάκων, αλλά ως επί τω πλείστον "κάνανε καλό". Απο την περίοδο αυτή, αντλεί η φαρμακοβιομηχανία την "αξιοπιστία" και το "κύρος" της. Βέβαια, ακόμα και αυτή η περίοδος δεν είναι ελεύθερη εγκλημάτων.
Όταν όμως, κάποια στιγμή αργότερα, τα οικονομικά περιθόρια ανάπτυξης του κλάδου "στένεψαν", τότε ο κλάδος της φαρμακοβομηχανίας, αποφάσισε την ηθική χαλάρωση, προκειμένου να συνεχίσει να παράγει νεα προιόντα. Απο τα νέα προιόντα όμως, κάποια δημιουργήθηκαν για να αντικαταστήσουν παλιότερα φάρμακα και να αποτελέσουν βελτίωση αυτών. Τα πεδία αυτά όμως, είναι λίγα αν και εφόσον έχει εξαντληθεί η κατανόηση των ερευνητών σε ότι αφορά την όποια εφαρμογή. Απαιτείται λοιπόν, νέο πεδίο χρήσης και κατάχρησης. Σε Σε μεγάλο βαθμό και για ικανό χρονικό διάστημα, την λύση φαίνεται να έδωσαν οι διαδοχικές αναθεωρήσεις του DSM (Diagnostic and Statistical Manual, μτφ. Διαγνωστικό και Στατιστικό Εγχειρίδιο) της ψυχιατρικής / ψυχολογίας, το οποίο από μερικές σελίδες γραμμένες από έναν στρατιωτικό ιατρό το 1943 [*1] για την αντιμετώπιση των (52!) νευρολογικών συμπτωμάτων από τα οποία υπέφεραν στρατιώτες που βρέθηκαν στα όρια της ανθρώπινης ψυχικής αντοχής, έχει καταλήξει στην πέμπτη έκδοση [*2] να έχει 947 σελίδες οι οποίες στοχεύουν το σύνολο της ανθρώπινης συμπεριφοράς από την κούνια ως τον τάφο.
[*1] [URL:
https://en.wikipedia.org/wiki/Diagnosti ... M-1_(1952)]
[*2] [URL:
https://en.wikipedia.org/wiki/DSM-5]
Στην δεύτερη αυτή περίοδο την οποία, κατά την εκτίμηση του γράφοντα, διανύουμε, γνωρίζοντας οι φαρμακοβιομηχανίες ότι τα νέα "φάρμακα" ήταν προβληματικά [με πολλές παρενέργειες ή ελλειπής έρευνα], αναζήτησαν αγορές των οποίων τα μέλη, αφ' ενός δεν δύνανται να διαμαρτυρηθούν για τις παρενέργειες (ή και για τις ενέργειες ακόμα), είτε, ακόμα και αν διαμαρτυρηθούν, δεν θα τους έδινε κανείς σημασία, κυρίως επειδή εκείνοι στερούνται αξιοπιστίας όχι μόνο στα λεγόμενα τους, αλλα και στις πράξεις τους. Και με τα λόγια αυτά, στην αντίληψη του γράφοντα, ξεκινάει η αγαστή συνεργασία μεταξύ ψυχιάτρων και φαρμακοβιομηχάνων.
ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΕΓΚΡΙΣΗΣ (ΨΥΧΟ)ΦΑΡΜΑΚΩΝ
Χωρίς να είναι ιδιαίτερα σοκαρίστικό, αν ένα φάρμακο εγκριθεί από το FDA των ΗΠΑ, σχεδόν αυτόματα λαμβάνει έγκριση και απο τους άλλους εθνικούς φορείς φαρμάκων, άλλων κρατών. Από όσο γνωρίζω, ο ΕΟΦ δεν διαθέτει εργαστήρια, ούτε και πραγματοποιεί δοκιμές πρωτού εγκρίνει για την κυκλοφορία φάρμακα της Ελληνικής αγοράς. Ας δούμε λοιπόν, γιατί ο ΕΟΦ εμπιστεύεται τις κλινικές δοκιμές του FDA.
Το FDA στις ΗΠΑ ζητάει να αποδειχθεί ότι ένα φάρμακο, πριν την διάθεση του στο κοινό, είναι ασφαλές και αποτελεσματικό. Λέμε "ζητάει", επειδή σπανίως πραγματοποιεί η ίδια της δοκιμές. Αντί αυτού λοιπόν, αναθέτει τον έλεγχο καταλληλότητας, στην ίδια την φαρμακοβιομηχανία η οποία το παράγει [*1], ζητώντας "δύο εκθέσεις θετικών, αποτελεσμάτων" έναντι της έγκρισης κυκλοφορίας.
[*1] [URL:
https://www.cchr.org/documentaries/mark ... trial.html] THE MAKETING OF MADNESS
Η άρνηση να πραγματοποιήσει η ίδια τις κλινικές δοκιμές αποδεικνύεται καταστροφική επειδή παραβιάζει τον όρο κοινής λογικής, όπου "δεν βάζεις ποτέ τον ελεγχόμενο σε θέση ελεγκτή του εαυτού του". Αυτό με τη σειρά του τοποθετεί την ευθύνη - ως συνήθως - σε έναν οργανισμό δημοσίου συμφέροντος (FDA) αντί στις απαιτήσεις και επιταγές ιδιωτικών οργανισμών που αναζητούν να θησαυρίσουν με όποιον τρόπο μπορούν, ΕΙΣ ΒΑΡΟΣ ΤΗΣ ΥΓΕΙΑΣ ΤΟΥ ΓΕΝΙΚΟΥ ΠΛΗΘΥΣΜΟΥ.
Επιπλέον, όταν την διαδικασία των δοκιμών την ελέγχει η όποια φαρμακοβιομηχανία, μέσω των χρημάτων με τα οποία πληρώνει τους γιατρούς οι οποίοι την διενεργούν, μπορεί να επηρρεάσει το αποτέλεσμα, να διώξει όποιον δεν της κάνει τα χατήρια, να προσλάβει άλλον στην θέση του ο οποίος είναι πιο "συγκαταβατικός" σε ότι αφορά τις επιθυμίες της φαρμακοβιομηχανίας και - αν και εφόσον είναι πρόθυμος να υποκύψει στις απαιτήσεις της, να κάνει τα στραβά μάτια, να παραποιήσει αναφορές κ.ο.κ. - να μονιμοποιήσει μια μακρόχρονη ανίερη συνεργασία μαζί του.
Προκειμένου λοιπόν, μια φαρμακοβιομηχανία να εξασφαλίσει ότι το προιόν τους θα λάβει έγκριση κυκλοφορίας, ανέπτυξε μια σειρά από τεχνάσματα τα οποία της επιτρέπουν να "ξεπεράσει" σκοπέλους όπως είναι το δημόσιο συμφέρον, τα μαθηματικά, η στατιστική, η ιατρική και η κοινή λογική.
Οι κλινικές δοκιμές, διεξάγονται σε τέσσερεις αλυσιδωτές φάσεις και αναφορικά είναι οι εξής:
1. Ανεκτικότητα - τοξικότητα
2. Αποτελεσματικότητα
3. Σύγκριση με placebo
4. Καταγραφή παρενεργειών μετά την διάθεση στην κυκλοφορία
ΜΕΡΟΛΗΠΤΙΚΗ ΕΠΙΛΟΓΗ ΥΠΟΨΗΦΙΩΝ
Στην πρώτη φάση λοιπόν, τα φάρμακα δοκιμάζονται για ανεκτικότητα - τοξικότητα σε ανθρώπους. Οι συμμετέχοντες σύμφωνα με την Klaudia Keyworth (πρώην αντιπρόσωπος πωλήσεων φαρμακευτικής) επιλέγονται να είναι νέοι και νέες στα 20 τους, οι οποίοι έχουν διαφορετικά ποσοστά και κατανομή λίπους [και σαφώς μεγαλύτερες εφεδρείες προκειμένου να ανταπεξέλθουν σε μια οποιαδήποτε δυσάρεστη παρενέργεια προσθέτουμε], αντί να είναι αντιπροσωπευτικό δείγμα το οποίο καλύπτει το σύνολο του φάσματος των ηλικιών στις οποίες το φάρμακο απευθύνεται.
ΜΕΡΟΛΗΠΤΙΚΗ ΕΠΙΛΟΓΗ ΤΗΣ ΕΠΙΛΟΓΗΣ ΤΩΝ ΥΠΟΨΗΦΙΩΝ
Στην 2η φάση, σύμφωνα με την Nanci Wilson (ερευνήτρια δημοσιογράφος), συνεχίζουν όσοι είχαν καλή ανοχή στο φάρμακο στην πρώτη φάση καθιστώντας την δοκιμή φρικιαστικά δύσκολη για την όποια φαρμακοβιομηχανία.
ΠΑΡΑΠΟΙΗΣΗ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΩΝ
Κατά την 3η φάση των δοκιμών, παρότι ως διάρκεια και έκταση είναι μεγαλύτερη των άλλων δύο φάσεων, υπο φυσιολογικές συνθήκες περιορίζεται σε χίλιους συμμετέχοντες και η διάρκεια της κυμαίνεται από 4 εώς 8 εβδομάδες. Ειδικά δε, για τα ψυχιατρικά φάρμακα, η ψυχιατρική στερείται εργαστηριακών δοκιμών που θα επιβεβαίωναν την χρησιμότητα ή την μη-χρησιμότητα των φαρμάκων. Και επειδή δεν υπάρχουν μετρήσιμα μεγέθη εργαστηριακών δοκιμών στα οποία θα αναφερθούν οι ψυχίατροι που διενεργούν τέτοιες δοκιμές, τα αποτελέσματα συχνά παραποιούνται.
ΠΑΡΑΠΟΙΗΣΗ ΠΛΗΘΟΥΣ ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΝΤΩΝ
Στην ίδια (3η) φάση δοκιμών, τα φάρμακα συγκρίνονται με χάπια ζάχαρης (placebo). Όταν λοιπόν, δώσουν στους συμμετέχοντες χάπια ζάχαρης και εν' συνεχεία, μέρος αυτών πει ότι νιώθει καλύτερα, εκείνοι απομακρύνονται από τις δοκιμές προκειμένου να επηρρεάσουν τα αποτελέσματα προς όφελος του υπο δοκιμή φαρμάκου.
ΠΡΟΚΛΗΣΗ ΤΕΧΝΗΤΗΣ ΣΤΕΡΗΣΗΣ (όπου αυτό είναι δυνατόν)
Άλλη τεχνική επιρροής των αποτελεσμάτων για φάρμακα τα οποία εμφανίζουν συμπτώματα στέρησης μετά την χρήση τους, αποτελεί η χορήγηση ενός υπο δομική φαρμάκου, ΠΡΙΝ την δοκιμή σε πλήθος συμμετεχόντων [*1]. Εν συνεχεία, σε κατάλληλο χρονικό διάστημα πριν την δοκιμή, σταματάνε να τους το δίνουν γνωρίζοντας ότι η τεχνητή έλλειψη του φαρμάκου θα προκαλέσει συμπτώματα στέρησης. Όταν λοιπόν οι συμμετέχοντες στη δοκιμή πάρουν ξανά το υπο δοκιμή φάρμακο, αισθάνονται καλύτερα [σε ότι αφορά την αντιμετώπιση της στέρησης] οπότε και επηρρεάζουν θετικά τα αποτελέσματα, ενώ αν τους δοθεί χάπι ζάχαρης [γιατί η δοκιμή διεξάγεται ως τυφλή], συνεχίζουν να αισθάνονται άσχημα, οπότε και καταγράφονται αρνητικά αποτελέσματα προς το χάπι ζάχαρης. Η πονηριά αυτή δημιουργεί φαινομενικά θετική αποτελεσματικότητα στην σύγκριση αυτού με το κοινό χάπι ζάχαρης.
Ο Richard Borison (ψυχίατρος) έβγαλε σχιζοφρενείς από φαρμακευτική αγωγή με Haldol, τους προκάλεσε ενεργή ψύχωση και εν συνεχεία τους ξανα-έδωσε Haldol κατά την διάρκεια των δοκιμών. Παρόλα αυτά, ακόμα υπάρχει αναφορά της μελέτης του στην ψυχιατρική βιβλιογραφία.
ΑΓΝΟΗΣΗ ΒΑΡΥΤΗΤΑΣ ΜΕΤΡΗΣΕΩΝ
Αν μια φαρμακευτική εταιρεία έχει διενεργήσει τρείς δοκιμές, μια με 1000 άτομα η οποία είχε αρνητικά αποτελέσματα, μια με δέκα άτομα με θετικά αποτελέσματα και μια με 15 άτομα με επίσης θετικά αποτελέσματα, η εταιρεία είναι ικανή να δηλώσει ότι "δύο στις τρείς μελέτες δείχνουν ότι το φάρμακο έχει οφέλη".
ΜΗ-ΜΕΤΡΗΣΗ ΑΠΟΧΩΡΟΥΝΤΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΟΚΙΜΗ ΣΥΜΜΕΤΕΧΌΝΤΩΝ
Κατά τις δοκιμές γνωστού σκευάσματος, τα 2/3 των συμμετεχόντων δεν άντεξαν τις παρενέργειες και αποχώρησαν απο τις δοκιμές. Απο τους εναπομείναντες 800, το 22% ανέφερε σοβαρές παρενέργειες. Στις δοκιμές άλλου, επίσης πολύ γνωστό σκευάσματος, απ τους 11.000 συμμετέχοντες, μόλις 286 συμμετέχοντες ολοκλήρωσαν τις δοκιμές των 4-6 εβδομάδων (2,6% της αρχικής συμμετοχής).
ΧΟΡΗΓΗΣΗ ΦΑΡΜΑΚΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΠΟΛΕΜΗΣΗ ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΩΝ
Εάν κατά την διάρκεια μιας δοκιμής κάποιος συμμετέχοντας υποστεί κάποια δυσάρεστη παρενέργεια, τότε η παρενεργεια αυτή καλύπτεται με την χορήγηση ξένων ως προς την δοκιμή φαρμάκων.
ΠΑΡΑΠΟΙΗΣΗ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΩΝ
Ο Faruk Abuzzahab (ψυχίατρος) πρώην μέλος της επιτροπής ηθικής της ψυχιατρικής εταιρείας της Μινεσότας, του οποίου η ασθενής την οποία στρατολόγησε για μια κλινική δοκιμή, ανέφερε ότι είχε "ακραίες σκέψεις αυτοκτονίας". Ωστόσο στα γραπτά αποτελέσματα των δοκιμών ο ψυχίατρος έγραψε "καμία αρνητική επίδραση". Μετά από δύο μέρες, η ασθενής αυτοκτόνησε πηδώντας από μια γέφυρα στην Μινεάπολη.
ΠΑΡΑΠΟΙΗΣΗ ΑΝΑΦΕΡΟΜΕΝΩΝ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΩΝ
Ανθρωποκτονικές πράξεις αναφέρθηκαν ως "επιθετικότητα" και κάτω από τον όρο "συναισθηματική αστάθεια", ανακοινωθηκαν ανακοινώθηκαν αυτοκτονικές σκέψεις και πράξεις.
ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΩΝ ΠΟΥ ΑΠΟΣΚΟΠΟΥΝ ΣΤΟ ΝΑ ΜΗΝ ΘΙΓΟΥΝ ΠΙΘΑΝΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ
Η δημιουργία ερωτηματολογίων που να αποφεύγουν πιθανούς προβλέψιμους σκοπέλους ενώ παράλληλα εκθειάζουν τα οφέλη κάποιου σκευάσματος, καταφέρνει να πείσει τον κόσμο που δεν θα ασχοληθεί με το περιεχόμενο της δοκιμής, ότι ένα φάρμακο είναι καλό, ενώ στην ουσία το ερωτηματολόγιο αποκρύπτει όλα του τα ελλατώματα και τους κινδύνους.
ΔΟΚΙΜΕΣ ΚΑΤΑ ΒΟΥΛΗΣΗ
Επειδή, προκειμένου να λάβει έγκριση κυκλοφορίας η φαρμακοβιομηχανία υποχρεούται να καταθέσει δύο μελέτες με θετικά αποτελέσματα, δεν περιορίζεται στο να κάνει δύο τέτοιες δοκιμές [παρότι θα έπρεπε κατά την άποψη του γράφοντα] ούτε και είναι υποχρεωμένοι να καταθέσουν το σύνολο των δοκιμών που διενεργήθηκαν. Αντί αυτού, μια φαρμακοβιοηχανία δύναται να κάνει 12 τέτοιες δοκιμές ή και παραπάνω. Και μπορεί τα αποτελέσματα αυτών των δοκιμών, στο σύνολο τους να δείχνουν ότι το σκεύασμα ειναι ακατάλληλο για κυκλοφορία [π.χ. 10 δοκιμές αρνητικών αποτελεσμάτων και δύο δοκιμές θετικών αποτελεσμάτων] όμως, κάπου στην ιεραρχία της φαρμακοβιομηχανίας λαμβάνεται απόφαση να πούν ότι "οι δέκα από αυτές τις δοκιμές, δεν έγιναν ποτέ... θα στείλουμε τις δύο θετικές στον FDA".
Την πρακτική αυτή κατήγγειλε ο Irvin Kirsch (ψυχολόγος) το 2008 ο οποίος αναζήτησε από το FDA το σύνολο των δημοσιευθέντων και μη, κλινικών δοκιμών τεσσάρων γνωστών αντικαταθλιπτικών νέας γενιάς, για τις οποίες στη συνέχεια έγραψε:
"τα αντικαταθλιπτικά φάρμακα έχουν μετριοπαθή οφέλη σε σχέση με την χορήγηση χαπιών ζάχαρης και όταν συμπεριληφθούν τα αποτελέσματα των μη-δημοσιευμένων δοκιμών, τα οφέλη πέφτουν κάτω από τα αποδεκτά κριτήρια κλινικής σημασίας"
Η ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΩΝ ΚΛΙΝΙΚΩΝ ΔΟΚΙΜΩΝ
Σύμφωνα με τον Timothy Scott (ψυχολόγος) συνήθως - για τις ΗΠΑ τουλάχιστο - οι κλινικές δοκιμές φαρμακευτικών σκευασμάτων περιορίζονται σε χρονικά διαστήματα τα οποία κυμαίνονται μεταξύ τεσσάρων και οχτώ εβδομάδων, ενώ το αγοραστικό κοινό βρίσκεται υπο την εντύπωση ότι οι δοκιμές στις οποίες έχει υποβληθεί το όποιο σκεύασμα ειναι μακροχρόνιες, δυο και τριών ετών.
ΞΕΠΕΡΝΩΝΤΑΣ ΤΟΝ ΣΚΟΠΕΛΟ ΤΩΝ ΣΤΑΤΙΣΤΙΚΩΝ
Όσο και να θες να αγνοήσεις δεδομένα, ή να επηρρεάσεις έναν υπολογισμό προκειμένου το αποτέλεσμα αυτού να πλησιάσει κάποιο επιθυμητό αποτελεσμα, κάποια στιγμή τα μαθηματικά σου λένε "ΩΣ ΕΔΩ". Σύμφωνα λοιπόν με τον καθηγητή John Sommers-Flanagan καθηγητή του πανεπιστημίου της Μοντάνα, αν κατά την διάρκεια μιας κλινικής δοκιμής, 40% των συμμετεχόντων αποχωρήσουν, 30% έχουν θετικά αποτελέσματα και άλλο ενα 30% δεν έχει κανένα αποτέλεσμα, η φαρμακοβιομηχανία ειναι ικανή να πει ότι έχει 50% θετικά αποτελέσματα.
ΞΕΠΕΡΝΩΝΤΑΣ ΤΟΝ ΣΚΟΠΕΛΟ ΤΗΣ ΙΑΤΡΙΚΗΣ
Πάγιο αξίωμα των ιατρών στις ΗΠΑ είναι το δόγμα "do no harm" (μτφ. "μην προκαλέσεις - [επιπλέον] κακό"). Σύμφωνα με τον Sach Oliver δικηγόρο της εταιρείας Bailey & Oliver, τον Φεβρουάριο του 2004, κατά την διάρκεια δοκιμών γνωστού φαρμακευτικού σκευάσματος στον χώρο της ψυχοφαρμακολογιας, μεταξύ των συμμετεχόντων οι οποίοι δεν έπασχαν απο κατάθλιψη, πραγματοποιήθηκαν 11 απόπειρες αυτοκτονίας και 4 αυτοκτονίες μεταξύ των οποίων και η 19χρονη Traci Johnson. Παρότι δόθηκε δημοσιότητα στο γεγονός, το συγκεκριμένο σκεύασμα πήρε έγκριση κυκλοφορίας τον επόμενο Αυγουστο.
[*1] [URL:
https://www.cchr.org/documentaries/mark ... trial.html] THE MARKETING OF MADNESS
ΞΕΠΕΡΝΩΝΤΑΣ ΤΟΝ ΣΚΟΠΕΛΟ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΟΣ
Με τρόπο ανάλογο, με αυτόν όπου βρέθηκε στην Ελλάδα στην Επιτροπή Τιμολογησης Φαρμάκων να έχουν τοποθετηθεί ως μέλη εκπρόσωποι των φαρμακοβιομηχανιών, αντίστοιχα στο FDA στις ΗΠΑ, δεν απαγορεύεται τα μέλη τα οποία εγκρίνουν την κυκλοφορία ενός φαρμάκου, να είναι υποκείμενα σε ασυμβίβαστο συμφερόντων μόνο και μόνο επειδή έχουν και θέση σε φαρμακοβιομηχανίες. Όχι μόνο αυτό, αλλά σύμφωνα με την Δρ. Moira Dolan (παθολόγος) οι φαρμακοβιομηχανίες καταδεικνύουν γιατρούς και ερευνητές οι οποίοι επιθυμούν να είναι στην επιτροπή έγκρισης επικαλούμενοι ότι είναι οι "ειδικοί" για το συγκεκριμένο φάρμακο, αφού όμως προηγουμένως, η ίδια η φαρμακοβιομηχανία έχει χρηματοδοτήσει την έρευνα της συγκεκριμένης δραστικής ουσίας ή φαρμάκου, ξύνοντας έτσι και την κορυφή του παγόβουνου, του πλήθους των κάλπικων και στρεβλών ιδιωτικά χρηματοδοτούμενων μελετών οι οποίες καταλήγουν να υποβαστάζουν σε μεγάλο βαθμό τα ιδιωτικά ερευνητικά ιδρύματα και πανεπιστήμια των ΗΠΑ. Ο αντίποδας αυτού του παγόβουνου, βρίσκεται στις χαντακωμένες εκθέσεις οι οποίες υποστήριζαν το δημόσιο συμφέρον και στις τερματισμένες σταδιοδρομίες ανθρώπων οι οποίοι αρνήθηκαν να θυσιάσουν τις ηθικές αξίες τους χάριν εσόδων, μιζών, κερδών και χρηματοδοτήσεων.
Σύμφωνα με την ίδια [Δρ. Moira Dolan], η τέταρτη φάση, όπου πλέον έχει διατεθεί στην κυκλοφορία ένα φάρμακο, σε πρακτικό επίπεδο αποτελεί την κλινική δοκιμή ευρείας κλίμακας των φαρμάκων, μέσω της καταγραφής των παρενεργειών... Μόνο που οι συμμετέχοντες - παρά την θέληση τους - είναι το κοινό των ΗΠΑ και κατ' επέκταση της όποιας άλλης χώρας ακολουθεί τυφλά τις επιταγές "έγκρισης και διάθεσης" του FDA, στο εθνικό επίπεδο της εκάστοτε χώρας.
Με τα παραπάνω παραδείγματα μη-λειτουργίας των κλινικών δοκιμών, φτάνουμε στο εξής ερώτημα:
Τα φάρμακα τα οποία παίρνει ο αναγνώστης για τον εαυτό του ή τους δικούς του, είναι ασφαλή και ελεγμένα;
Μετά από τα όσα εκτέθηκαν στο παρόν, η απάντηση είναι "όχι όλα". Κάποια ενδεχομένως να προέρχονται από στιβαρή και ειλικρινή έρευνα και να σώζουν ζωές, να ανακουφίζουν από συμπτώματα. Αυτό όμως σίγουρα δεν ισχύει για όλα τα φάρμακα τα οποία κυκλοφορούν, ειδεμή, δεν θα γίνονταν ανακλήσεις φαρμάκων σε ομοσπονδιακό επίπεδο στις ΗΠΑ και σε παγκόσμιο επίπεδο σε άλλες χώρες.
Και αν οι φαρμακευτικές περιορίζονταν μόνο στην παραγωγή φαρμάκων θα ήταν καλά. Πριν το 1884 η φαρμακευτική εταιρεία Merck παρήγαγε μόλις 0,75 λίβρες "φαρμακευτικής" κοκαίνης στο εργαστήριο της. Το 1886 είχε φτάσει να παράγει 152.352 λίβρες (69.105,3 kgr) [*1]. (Τι να απόγιναν αυτοί οι 69 τόνοι κοκαίνης άραγε...
.
Για λογαριασμό της Parke-Davis, σύμφωνα με τον Paul Gootenberg [*1] το αμερικανικό ναυτικό και πρόξενοι στις Άνδεις, βοήθησαν στην αναγνώριση και διασφάλιση διαδρομών προμήθειας κόκας, και βοήθησαν τους Περουβιανούς να βελτιώσουν τις διαδικασίες μεταφορών τους καθώς και τον εξοπλισμό στεγνώματος των φύλλων.
[*1] [URL:
https://books.google.gr/books?id=iyS8w5 ... is&f=false] Poison Pills: The Untold Story of the Vioxx Drug Scandal, Tom Nesi.
Πέρα από τα παραπάνω, υπάρχουν πλήθος ιστορικών υποθέσεων που δεν φτάνουν ποτέ σε δικαστήριο προκειμένου για την εκδίκαση και λήψη απόφασης, οι οποίες αφορούν τις φαρμακοβιομηχανίες και τα "προιόντα" τους. Για παράδειγμα, στο Η.Β. [*3] υπάρχει ολόκληρη γενιά ανθρώπων οι οποίοι γεννήθηκαν με απλασίες και δυσπλασίες άκρων λόγω φαρμάκων που χορηγήθηκαν στις μητέρες αυτών [θαλιδομίδη]. Κατά τον Β'ΠΠ οι γερμανοί χορηγούσαν στους στρατιώτες τους μεθαμφεταμίνες [pervitin]... μέχρι που άρχισαν να εμφανίζουν συμπτώματα εθισμού, καρδιακά προβλήματα και να σκοτώνονται μεταξύ τους, οπότε και σταμάτησαν.
Αν του αναγνώστη δεν του αρέσει η θαλιδομίδη, ίσως θα ήθελε να δοκιμάσει την τύχη του με το Vioxx [*4] της φαρμακευτικής Merck το οποίο ενώ κυκλοφορούσε στις ΗΠΑ, συνδέθηκε με την πρόκληση καρδιακών και νεφρικών προβλημάτων και τελικώς αποσύρθηκε.
[*3] [URL:
https://www.bbc.com/news/magazine-15536544]
[*4] [URL:
https://books.google.gr/books?id=iyS8w5 ... is&f=false] Poison Pills: The Untold Story of the Vioxx Drug Scandal, Tom Nesi.
Γενικά, στον χώρο της φαρμακοβιομηχανίας, τα πεπραγμένα δεν είναι ούτε "άσπρα", ούτε και "μαύρα". Είναι γκρίζα. Και είναι αυτή η μερίδα "άσπρου" η οποία επιτρέπει αρκετό κύρος ώστε να υφίσταται εμπιστοσύνη και να συνεχίζουν να πουλάνε τα προιόντα τους, ενώ παράλληλα, χάριν των εσόδων, θυσιάζουν την δημόσια υγεία.
ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΟΚΙΜΗ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΝΑΛΩΣΗ
Έχοντας λάβει έγκριση για την διάθεση ενός σκευάσματος, μια φαρμακοβιομηχανία είναι σε θέση πλέον να το διαφημίσει αυτό στο ευρή κοινό.
Αν το φάρμακο είναι ελεύθερα διαθέσιμο, και δεν απαιτείται συνταγή για την αγορά του, τότε η διαφήμιση (έντυπη, τηλεοπτική, ραδιοφωνική) επαρκεί.
Αν όμως το φάρμακο είναι διαθέσιμο μόνο με συνταγή, τότε πέρα από την όποια διαφήμιση, καλό θα ήταν για την φαρμακοβιομηχανία να έχει με το μέρος της τον γιατρό ο οποίος θα το συνταγογραφήσει και θα το προτιμήσει έναντι ανταγωνιστικών φαρμάκων. Όπως αποκαλύφθηκε με την υπόθεση NOVARTIS, "όλες οι φαρμακοβιομηχανίες κατέφευγαν σε χρηματισμό των ιατρών με τους οποίους συνεργάζονταν". Οι ιατρικοί επισκέπτες επιβεβαίωναν πόσα φάρμακα είχε συνταγογραφήσει ο εκάστοτε γιατρός και στη συνέχεια εκείνος πληρωνόταν. Αφήνεται στην κρίση και φαντασία του αναγνώστη για το πότε και τον τρόπο με τον οποίο ο ιατρός πληρωνόταν (στο χέρι με μετρητά ή σε λογαριασμό του εξωτερικού). Απο τη στιγμή που ο γιατρός συμφωνούσε να συνεργαστεί με μια φαρμακοβιομηχανία, έληγε η σταδιοδρομία του ως γιατρός και άρχιζε νέα σταδιοδρομία ως πωλητής φαρμάκων, επειδή πλέον - έχοντας στο πίσω μέρος του μυαλού του ότι η συνταγογράφηση φαρμακων μιας συγκεκριμένης εταιρείας μεταφράζεται σε προσωπικά κέρδη - ότι κάνει, πει ή γράψει ο γιατρός θα κλίνει προς μια συγκεκριμένη κατευθυνση.
Έχοντας τον γιατρό στο τσεπάκι της, η φαρμακοβιομηχανία αποκτά, όχι μόνο εξειδικευμενο γιατρό διαφημιστή/πωλητή/πωλήτρια των προιόντων της, αλλά και το ίδιο το άτομο το οποίο θα συνταγογραφεί στο κοινό ΟΛΑ τα φάρμακα της. Και αυτά τα οποία ειναι ελευθέρως διαθέσιμα, και εκείνα που απαιτούν συνταγή. Ποιό είναι το αρνητικό αυτής της διπλής δραστηριότητας για τον ασθενή;
Ο ασθενής δεν θα εμπιστευόταν ποτέ έναν διαφημιστή/πωλητή με τα προβλήματα υγείας του. Επιπλεόν, ο γιατρός ασκεί εξουσία πάνω στον ασθενή και μπορεί να τον φοβίσει αν εκείνος το επιθυμεί.
Τα παραπάνω ισχύουν για "το πεζοδρόμιο" του κοινωνικού συνόλου.
Αν κοιτάξουμε προσεκτικότερα την ιστορία η οποία χαρακτηρίζει τις φαρμακοβιομηχανίες, αυτές επιδίδονταν ακόμα και στην αγορά / χορηγεία / ιδιοκτησία ιατρικών περιοδικών του κλάδου. Ένα τέτοιο παράδειγμα είναι το Therapeutic Gazette (θεραπευτική εφημερίδα) το οποίο ήταν ιδιοκτησία της εταιρείας Parke-Davis [*1].
[*1] [URL:
https://books.google.gr/books?id=iyS8w5 ... is&f=false]
Λίγο πιο ψηλά απ΄τον τύπο όμως, υπάρχει το ιερό δισκοπότηρο της επιρροής της φαρμακοβιομηχανίας. Και είναι αυτός που έκανε τον, κάποτε φοιτητή ιατρικής, γιατρό. Η επιδίωξη αυτή αποσκοπεί στο να διαθέτει η φαρμακοβιομηχανία "το μέγιστο κύρος και επιρροή" με το μέρος της, προκειμένου να μπορεί να επηρρεάσει το σύνολο των ιατρών, είτε αυτό αφορά το πανελλήνιο, είτε το σύνολο της ιατρικής κοινότητας την όποιας χώρας. Την αυθεντία και το αυταπόδεικτο αυτής. Και, με δεδομένο ότι οι ακαδημαικοί είναι εκείνοι οι οποίοι τροποποιούν τα περιγράμματα σπουδών αλλά και επιλέγουν ή και γράφουν την βιβλιογραφία, θα πρέπει όλοι μας να αναρωτηθούμε α) το κατά πόσο οι γνώσεις τις οποίες διαθέτουν οι σημερινοί γιατροί και β) το κατά πόσο οι συνιστώμενες "ιατρικές πρακτικές" (και σε αυτές θα συμπεριλάβω πανδημίες, εμβολιασμούς, lock-down, χρήση χειρουργικών μασκών και αντισηψίας συνόλου πληθυσμού), είναι καθαρό προιόν έρευνας ή προιόν χρηματοδότησης λιγότερο ηθικών πηγών.
Το καλύτερο όμως αφήνεται για το τέλος. Η φαρμακοβιομηχανία, ελέγχοντας μέσω πληρωμών μια αυθεντία, αποκτά όχημα πέρα και πάνω από την ανθρώπινη δικαιοσύνη, μιας και η αυθεντία ελέγχεται μόνο από άλλη αυθεντία. Ούτε γιατρός, ούτε εισαγγελέας, ούτε καταναλωτής δεν είναι σε θέση να αμφισβητήσει τα λεγόμενα μιας αυθεντίας, παρά δέχονται παθητικά τα όσα τους λέει [δικαιολογίες ή όχι] και αρκούνται σε αυτό.
Ιστορικά έχουμε εμπειρία παραδειγμάτων της παραπάνω πρακτικής;
Μάλιστα. Το πρώτο παράδειγμα το οποίο ο γράφον έχει να προσφέρει, είναι αυτό της διατριβής την οποία έγραψε ο Sigmund Freud (Uber Coca) [*1] το 1884. Ο 28χρονος τότε Freud, με την παροχή δειγμάτων κοκαϊνης για ιατρική χρήση, από τις εταιρείες Parke-Davis (ΗΠΑ) και Merck (Γερμανία) [*2], συνέταξε την διατριβή έχοντας το θράσσος να υποστηρίξει ότι η κοκαϊνη δεν εθίζει... ακριβώς όπως όλοι οι χρήστες της κοκαϊνης γνωρίζουν από πρώτο χέρι ότι δεν εθίζει. Αργότερα ο Freud θα υποβληθεί σε χειρουργική επέμβαση για την αποσυμφώρηση της μύτης του.
[*1] Βλ. [URL:
https://www.vice.com/en/article/payngv/ ... th-cocaine]
[*2] Η οποία Merck προηγουμένως είχε ήδη δοκιμάσει να δώσει κοκαϊνη σε γερμανούς στρατιώτες προκειμένου να βελτιώσει τις επιδόσεις τους.
Με αυτά και με αυτά, στην Ελλάδα φτάνουμε σε σκάνδαλα υπερσυνταγογραφήσεων, σκάνδαλο NOVARTIS, σκάνδαλα προμηθειών δημοσίου, σκάνδαλα με οστέϊνα μοσχεύματα, σκάνδαλο εμβολίων εποχιακής γρίπης, σκάνδαλο με βηματοδότες, σκάνδαλο με αξονικούς τομογράφους, σκάνδαλο ιατρικών αερίων Messer κλπ.
[*1] 2009-2010 [URL:
https://mydimosio.gr/eidiseis/o-tsiodra ... -emvolion/]
[*2] 2013-2014 [URL:
https://www.onmed.gr/farmako/story/3174 ... ka-emvolia]
[*3] 2010 [URL:
https://www.kathimerini.gr/society/3994 ... scheymata/]
[*4] 2000-2006 [URL:
https://www.protothema.gr/greece/articl ... ria-depuy/]
[*5] 2017 [URL:
https://www.ethnos.gr/tag/4790/skandalonovartis]
[*6] [URL:
https://www.tovima.gr/2016/04/15/scienc ... s-kardias/]
[*7] [URL:
https://www.iefimerida.gr/news/119427/% ... F%85%CF%85]
ΣΤΟΧΟΠΟΙΗΣΗ ΨΥΧΙΚΑ ΑΣΘΕΝΩΝ
Σε ότι αφορά την συγκεκριμένη πληθυσμιακή στοχοποίηση, κατά την εκτίμηση του γράφοντα, καμία άλλη ομάδα δεν έχει υποφέρει με χειρότερο τρόπο από αυτή των ψυχικά ασθενών. Άνθρωποι με προβλήματα απο δυσλειτουργικές οικογένειες, φτώχεια, ανέχεια, ανεργία, πολέμους, εκτοπίσεις πληθυσμών, κακουχίες και ότι άλλο έχει να σερβίρει η συχνά τραγική, ανθρώπινη ιστορία, στοχοποιούνται ως αποδέκτες - παρά την θέληση τους για την περίπτωση των ψυχιατρικών ασύλων - φαρμάκων και ψυχοφαρμάκων. Οι λόγοι για τους οποίους συμβαίνει αυτό, είναι επειδή οι ψυχικά ασθενείς έχουν το προφίλ του "ιδανικού θύματος".
Ανθρωποι, ανεπιθύμητοι απο το κοινωνικό σύνολο, επειδή το κοινωνικό σύνολο δεν είναι σε θέση να δεχθεί την διαφορετικότητα τους, δεν έχει την υπομονή να τους βοηθήσει ως όφειλε και δεν έχει την ταπεινοφροσύνη να σκύψει στο επίπεδο του πάσχοντα, να τον αφουγκραστεί, να τον καταλάβει και να τον βοηθήσει να βγει από το όποιο τέλμα του. Οι άνθρωποι αυτοί, τους οποίους συχνά η ίδια η οικογένεια τους απαρνείται, για εκατοντάδες χρόνια στοιβάζονται σε ανθρωποαποθήκες. Τα "αζήτητα" των περίεργων μελών του κοινωνικού συνόλου, όπου μένουν μόνοι με την δυστυχία τους, στο έλεος των [κάποτε] φροντιστών τους και σήμερα, σε χέρια επιτήδειων, οι οποίοι τους βλέπουν ως πηγή εσόδων για χορήγηση φαρμάκων, ηλεκτροσόκ, είσπραξη νοσηλείων, είσπραξη ασφαλιστικών κ.ο.κ.
Γενικά οι ψυχικά ασθενείς έχουν γίνει αποδέκτες, "με το ζόρι και με το στανιό", πολλών φαρμάκων και πρακτικών, ανήθικων "επιστημόνων" και τσαρλατάνων, απο την Aktion 4 [*1] των ναζιστών οι οποίοι έδωσαν το ηθικό έρεισμα και την οργάνωση της φυλάκισης και διαλογής των θυμάτων του ολοκαυτώματος, μέχρι τα πειράματα του Donald Ewyn Cameron για χάρη της CIA [*2], τις "θεραπείες" με ηλεκτροσόκ, την κομματοθεραπεία, την καταστολή, την χορήγηση πειραματικών φαρμάκων, τις χημικές και μηχανικές λοβοτομές, την ψυχοχειρουργική και τον πειραματισμό πάνω σε έγκλειστους, μέχρι όλες τις σύγχρονες καταγγελίες εναντίων ψυχιατρικών μονάδων, ψυχιάτρων και ψυχολόγων. Ενώ υφίσταται αξιοσημείωτη συνεχή αύξηση των ψυχικών νόσων, χωρίς να αποθεραπεύεται κανένας, η ψυχιατρική / ψυχολογία, εκτός του ότι δεν λογοδοτεί πουθενά και καπηλευεται την ιατρική για να ενδυθεί με επιστημονικό κύρος, παράλληλα, λειτουργεί εναντίον όλων μας, ενώ ανοίγει τον δρόμο για την παραγωγή προιόντων αμφίβολης αποτελεσματικότητας των φαρμακοβιομηχανιών. Αν ο αναγνώστης θέλει μια διαφορετική γνώμη από αυτή του γράφοντα, να ρωτήσει κάποιον ψυχικά ασθενή γιατί ΔΕΝ θέλει να πάρει τα φάρμακα του, έχοντας προηγουμένως υπόψιν του ότι έχει ήδη γίνει η διάκριση ανάμεσα σε δύο κατηγορίες φαρμάκων.
[*1] [URL:
https://en.wikipedia.org/wiki/Aktion_T4]
[*2] [URL:
https://en.wikipedia.org/wiki/Donald_Ewen_Cameron]
ΣΤΟΧΟΠΟΙΗΣΗ ΠΑΙΔΙΩΝ
Η άλλη πληθυσμιακή ομάδα η οποία στοχοποιείται κατά τα τελευταία χρόνια στις ΗΠΑ είναι τα παιδιά. Εκμεταλλευόμενοι τις φυσιολογικές συναισθηματικές διακυμάνσεις και χρησιμοποιώντας εφυή επικοινωνιακά τεχνάσματα, παιδιά και έφηβοι προσελκύονται σε "ερευνητικά κέντρα" [*1] φαρμακοβιομηχανιών όπου εκτίθενται στην χρήση διαφόρων σκευασμάτων. Στο ντοκυμαντέρ "MAKING A KILLING" αναφέρονται 323 μελέτες [υπό διεξαγωγή ή ολοκληρωμένες] συμπεριλαμβανομένου κλινικής δοκιμής του 2003 σε παιδιά, ενός αντικαταθλιπτικού για την προεμμηνορροϊκή δυσφορική διαταραχή. Εάν ο αναγνώστης ενδιαφέρεται να μάθει περισσότερα, μπορεί να κατεβάσει το ντοκυμαντέρ DEAD WRONG [*2] και να το δει με την ησυχία του.
[*1] [URL:
https://www.cchr.org/documentaries/maki ... iment.html] με τίτλο "MAKING A KILLING"
[*2] [URL:
https://www.cchr.org/documentaries/dead-wrong/]
Στην Ελλάδα, η εισαγωγή των παραπάνω πρακτικών, όπως πάντα, ξεκινάει με το νομικό πλαίσιο. Μετά το κλείσιμο κεντρικών ψυχιατρικών μονάδων - τα οποία από οικονομικής άποψης και αρχικού σχεδιασμού κόστιζαν όσο το δυνατόν λιγότερα στον Έλληνα φορολογούμενο - ιδρύονται πολλαπλάσιου πλήθους, ιδιωτικής διαχείρισης, Κέντρα Ψυχικής Υγείας. Σύντομα μετά από αυτό [2017] ψηφίζεται και ο νόμος 4509/2017.
Με πρόδρομο όχημα την εισαγωγή "σχολικών ψυχολόγων", τους "εκπαιδευτικούς εμπιστοσύνης" [*1], καθώς επίσης και την δημιουργία τάξεων ειδικής αγωγής, εισάγεται ο αμερικανικός εφιάλτης της παρεμβολής μεταξύ παιδιού και οικογένειας, του "ειδικού" ψυχικής υγείας. Ο ειδικός ψυχικής υγείας, θα μπορεί να κατηγοριοποιεί (screening), να παραπέμπει και να διαγνώνει το όποιο παιδί, μεταξύ των οποίων και τα παιδιά του αναγνώστη, των αστυνομικών, των τοπικών αρχών και των κοινωνικών λειτουργών όταν φτάσουνε, με το κακό, εκεί.
Εν συνεχεία, με την παροχή οπλοστασίου, κοινωνικών υπηρεσιών, αστυνομικής συνοδείας, τοπικών αρχών, θα μπορεί να εκκινεί διαδικασίες απομάκρυνσης κάποιου παιδιού από την οικογένεια του, να στείλει το παιδί για συνταγογραφιστική, τους γονείς φυλακή ή σε ψυχιατρικές μονάδες και - μέσω της νομικής προστασίας την οποία τους δίνει ο νόμος 4509/2017 - όταν κληθούν από το δικαστικό σώμα, ως εμπειρογνώμονες σε δικαστήρια, επισήμως να ξεκινήσει την διαμέλιση οικογενειών, εξασφαλίζοντας την ανατροφοδοσία του επαγγέλματος τους, με νέο μελλοντικό πελατολόγιο, καλυπτόμενοι πίσω από την δικαιολογία της "ήδη προβληματικής οικογένειας" και παραβλέποντας το ΠΩΣ έφτασε η οικογένεια να έχει προβλήματα και τους ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΥΣ ΥΠΑΙΤΙΟΥΣ για αυτά.
Τα δε παιδιά, αντί να δουν τους γονείς τους να λαμβάνουν ΑΚΡΙΒΩΣ ΤΟ ΕΙΔΟΣ ΚΑΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΟΣΗ ΒΟΗΘΕΙΑ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ, θα καταλήγουν σε ανάδοχες οικογένειες, σωφρονιστικά καταστήματα ανηλίκων, ψυχιατρεία, προκειμένου να στερηθούν τις φυσιολογικές δυνατότητες και επιλογές των άλλων παιδιών. Αυτό, γιατί ως "ταραξίες", "ανένταχτοι" και "αλητεία" του κοινωνικού συνόλου, θα προκαλέσουν πολύ περισσότερη δυστυχία γύρω τους, σε σχέση με το αν ήταν ευτυχισμένα μέσα στην γονική οικογένεια τους, απολάμβαναν τις ίδιες ευκαιρίες ζωής με τους συνομήλικους τους, είχαν μια φυσιολογική εξέλιξη μέσα στο κοινωνικό σύνολο, δημιουργούσαν ευτυχισμένες οικογένειες και προόδευαν. Στην 2η αυτή περίπτωση, δεν θα υπήρχε δουλειά, ούτε για τον ψυχίατρο / ψυχολόγο, ούτε και για τις φαρμακοβιομηχανίες.
[*1] Βλ. 4η και 5η σελίδα του νήματος στον σύνδεσμο [URL:
viewtopic.php?f=23&t=5281] με τίτλο "ΣΧΟΛΙΚΟΙ ΨΥΧΟΛΟΓΟΙ: ΜΗΧΑΝΗ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΑΝΑΠΗΡΩΝ".
[*2] Βλ. [URL:
https://forum.psychology.gr/threads/305 ... F%8E%CE%BD] με τίτλο "Ποινική ευθύνη ψυχιάτρων, ψυχολόγων και κοινωνικών λειτουργών".
ΣΗΜΕΙΟ ΚΑΜΠΗΣ...;
Αποτελεί εκτίμηση του γράφοντα, ότι ενδέχεται να υφίσταται σύνδεση μεταξύ των όσων είχαν αναρτηθεί από τον ίδιο το 2016 και της σημερινής κατάστασης στον χώρο της υγείας. Με αφετηρία την δημοσίευση του άρθρου "ΟΙ ΑΠΑΤΕΣ ΤΗΣ ΨΥΧΙΑΤΡΙΚΗΣ / ΨΥΧΟΛΟΓΙΑΣ" το 2016 ακολουθεί μια σειρά γεγονότων και έντονης δραστηριότητας στον ακαδημαικό χώρο της ψυχολογίας στην Ελλάδα. Η δραστηριότητα αυτή συμπεριλάμβανε:
1. απανωτές αναθεωρήσεις του περιγράμματος σπουδών των τεσσάρων σχολών ψυχολογίας [ΕΚΠΑ, Ρέθυμνο, Αριστοτέλειο, Πάντειο]
2. συνεχείς αλλαγές διδασκόντων και προέδρων τμημάτων
3. σχέδια για άνοιγμα σχολών σε ακριτικές περιοχές (Αλεξανδρούπολη, Ιώαννινα, Φλώρινα)
4. ηλεκτρονικές εγγραφές αντί εγγραφών με φυσική παρουσία σε όλες τις σχολές
5. την αύξηση κατά 418 θέσεις των θεολογικού χαρακτήρα σχολών το 2017 (οι πρώτες πανελλήνιες μετά την ανάρτηση του "ΟΙ ΑΠΑΤΕΣ ΤΗΣ ΨΥΧΙΑΤΡΙΚΗΣ / ΨΥΧΟΛΟΓΙΑΣ")
6. το νομοσχέδιο διάλυσης των τμημάτων ΦΠΨ και δημιουργίας τμήματος ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΩΝ ΕΝΗΛΙΚΩΝ με την ψήφιση του Ν. 4589/2019 και συνακόλουθη δημοσίευση στο ΦΕΚ Α΄ 13/29.1.2019
7. την προσπάθεια εκ μέρους του βουλευτή ΝΔ Κου Φορτσάκη, φοιτητές και απόφοιτοι του ΦΠΨ με κατεύθυνση Ψυχολογίας να ενταχθούν στο Τμήμα Ψυχολογίας (επειδή αυτό έχει αδειάσει;...) και πολλά άλλα ευτράπελα [*1], [*2].
[*1] [URL:
http://www.wehellas.gr/forum/topic/3666 ... %BA%CE%B7/]
[*2] [URL:
https://forum.psychology.gr/threads/331 ... E%91%CE%A3] με τίτλο
Σε ότι αφορά τις ψυχιατρικές ειδικότητες, ο αναγνώστης μπορεί να επισκεφτεί οποιοδήποτε δημόσιο νοσοκομείο διαθέτει ψυχιατρικό τομέα απόγευμα ή βράδυ και να διαπιστώσει μόνος του αν οι βάρδιες ανατίθενται σε 20χρονους ειδικευόμενους ή μεγαλύτερης ηλικίας ψυχίατρους.
Από το 2017 μέχρι σήμερα μεσολάβησαν 4 χρόνια... όση είναι και η διάρκεια σπουδών σε ένα τμήμα ψυχολογίας και το ενδεχόμενο κλείσιμο αυτού. Φυσιολογικά λοιπόν, αν η υπόθεση του γράφοντα σχετικά με "συγκεκαλυμμένη κρίση στον ακαδημαικό χώρο της ψυχολογίας / ψυχιατρικής στην Ελλάδα" ευσταθεί, θα έπρεπε να βρεθεί τρόπος να διαιωνισθούν τα κέρδη των φαρμακοβιομηχανιών ΠΡΩΤΟΥ καταστεί προφανές, ότι ως ψευδοεπιστήμες η ψυχιατρική και η ψυχολογία βασίζονται στην πειθώ και την πίστη, αντί της επιστημονικής τεκμηρίωσης, προκειμένου να πείσουν τους φοιτητές αυτών σχετικά με την επιστημονικότητα τους. Πολύ χειρότερη δε, γίνεται η θέση τους όταν διαπιστωθεί ότι πίσω από τα "αγνά επιστημονικά κίνητρα τους" βρίσκεται ένας κλάδος φαρμακοβιομηχανίας ο οποίος απολαμβάνει δισεκατομμύρια δολλαρίων ετήσιων εσόδων σε παγκόσμια κλίμακα, χωρίς όμως να θεραπεύει έστω και έναν ασθενή [*1].
[*1] Στις 947 σελίδες του DSM V καταγράφονται εκατοντάδες αν όχι χιλιάδες διαταραχές/παθήσεις/συνδρομα ψυχικής υγείας. "Ιερό δισκοπότηρο" όλων των ασθενειών της ψυχιατρικής / ψυχολογίας, αποτελεί η "ανίατη" σχιζοφρένεια, για την οποία υπάρχουν αναφορές ότι αυτή θεραπεύεται με την προστατευμένη απο το κοινωνικό σύνολο, ζωή σε άσυλα και την καλλιέργεια λαχανικών! (τέλη 19ου και αρχές 20ου αιώνα), καθώς επίσης και με την ψυχοθεραπεία από ψυχοθεραπευτές οι οποίοι προφανώς έχουν ηθικές βάσεις και νοιάζονταν για το καλό των ασθενών τους (βλ. ντοκυμαντέρ "ΠΑΡΕ ΑΥΤΑ ΤΑ ΣΠΑΣΜΕΝΑ ΦΤΕΡΑ" [URL:
https://www.youtube.com/watch?v=g01Y4uWHFok].
ΑΠΟ ΤΟ ΕΠΙΜΕΡΟΥΣ ΣΤΟ ΣΥΝΟΛ(ΙΚ)Ο
Εάν λοιπόν, το κλείσιμο σχολών ψυχολογίας σε οποιαδήποτε χώρα και εν προκειμένω στην Ελλάδα, αποτελεί σημείο εκκίνησης αμφισβήτησης και σειράς ελέγχων προς τους κλάδους της ψυχιατρικής, της ψυχολογίας και της φαρμακοβιομηχανίας, τότε το ερώτημα το οποίο είμαστε υποχρεωμένοι να θέσουμε, είναι κατ' αρχάς το εξής:
Ποιά είναι τα συμφέροντα μιας φαρμακοβιομηχανίας;
Συμφέρον λοιπόν, μιας φαρμακοβιομηχανίας, δεν είναι "να πεθάνει" την πελατειακή της βάση. Ούτε να πουλήσει ένα προιόν το οποίο δεν κατασκευάζει (τσιπάκια). Συμφέρον της φαρμακοβιομηχανίας είναι ΟΙ ΠΕΛΑΤΕΣ ΤΗΣ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΖΩΝΤΑΝΟΙ ΚΑΙ ΑΡΡΩΣΤΟΙ. Και αν αυτό το σκεφτείτε ψύχραιμα, θα διαπιστώσετε ότι αποτελεί το συμφέρον ΓΙΑ ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΦΑΡΜΑΚΟΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ.
Στη συνέχεια - αν τα όσα περιγράψαμε πιο πάνω στην ενότητα ΣΗΜΕΙΟ ΚΑΜΠΗΣ...; ισχύουν - οφείλουμε να αναρωτηθούμε, ποιές είναι οι ενδεχόμενες σκέψεις των φαρμακοβιομηχάνων;
"Πρωτού περάσουν τα 4-5 χρόνια τα οποία απαιτούνται για να αποφοιτήσουν και οι τελευταίοι εισακτέοι, θα πρέπει να βρεθεί τρόπος ο οποίος εξασφαλίζει την εξάρτηση του συνόλου του πληθυσμού, όλων των χωρών, από τις φαρμακοβιομηχανίες".
Κατά την άποψη του γράφοντα, λοιπόν, και με βάση τα σημερινά δεδομένα, οι εμβολιασμοί δεν στοχεύουν στο να κρατήσουν τον κόσμο έξω από τις ΜΕΘ, παρά αποτελούν μια επίθεση στο ανοσοποιητικό όλων μας. Μια σύγχρονή εφαρμογή του "να σε κάψω Γιάννη, να σε αλείψω λάδι" για να εξασφαλιστεί η εξάρτηση μας από τις φαρμακοβιομηχανίες αυτου του κοσμου.
Με βάση λοιπόν, την Ισραηλινή μελέτη [*1], είναι 7 φορές πιο πιθανό να νοσήσουν οι εμβολιασμένοι, σε σχέση με τους ανεμβολίαστους. Το πρόβλημα με το τι ανακοινώνει η συγκεκριμένη μελέτη αφορά την παρουσίαση των αποτελεσμάτων της, ή αν θέλετε, τον τρόπο ερμηνείας "του μηνύματος των εκλογών". Ότι, δηλαδή, στην αντίληψη του γράφοντα, τα εμβόλια στοχεύουν να σας καταστήσουν ευάλωτους, κατ' ελάχιστο στον κορωνοιό, μεταλλάξεις του (ή και άλλους άγνωστους ακόμα στο ευρή κοινό ιούς), και ενδεχομένως και σε όλες τις γνωστές και μη ασθένειες.
[*1] [URL:
https://www.medrxiv.org/content/10.1101 ... 21262415v1]
Η σουηδική μελέτη [*2], για την οποία ο Κλεάνθης Γρίβας αναφέρει [*2] ότι:
"[Σημείωση του Κ.Γ.: Με βάση τα ευρήματα αυτής της συγκλονιστικής έρευνας, αναμένεται με αγωνία τί θα συμβεί από την άποψη των παρενεργειών των «εμβολίων»-mRNA όσο προχωράμε προς τη συμπλήρωση δύο ετών από την έναρξη των μαζικών εμβολιασμών, που άρχισαν στις ΗΠΑ στα τέλη του 2020 και στην ΕΥΡΩΠΗ στις αρχές της άνοιξης του 2021].
Η πρωτεΐνη ακίδα του εμβολίου εισέρχεται στους πυρήνες των κυττάρων, καταστέλλει τον επισκευαστικό μηχανισμό του DNA και θα προκαλέσει μια έκρηξη καρκίνων, ανοσοανεπάρκειας, αυτοάνοσων διαταραχών και επιτάχυνση της γήρανσης. Αυτό το εύρημα μπορεί να περιγραφεί μόνο ως αληθινή «φρίκη» σε ό,τι αφορά τις επιπτώσεις του. "
[*2] [URL:
https://www.zougla.gr/apopseis/article/ ... evna-vomva]
Τέλος το BMJ (Βρετανική Ιατρική Επιθεώρηση) σε ότι αφορά την μελέτη δοκιμών έγκρισης του εμβολίου της Pfizer αναφέρει πλήθος "λαθών" και "κακών πρακτικών" τις οποίες εξέθεσε ο/η (απολυμένος την ίδια μέρα) Brook Jackson. Τα παραπάνω συνηγορούν στα όσα έχω επισημάνει σχετικά με τον/τους τρόπους "δημιουργίας" των αποτελεσμάτων που οδηγούν σε έγκριση ενός φαρμάκου στις ΗΠΑ.
[*1] [URL:
https://www.bmj.com/content/375/bmj.n2635]
[*2] [URL:
https://www.mdpi.com/1999-4915/13/10/2056/htm]
Αυτό το οποίο μένει είναι να εξηγηθεί είναι ο/οι τρόπος/οι με τους οποίους επιβλήθηκαν τα συγκεκριμένα μέτρα στον Ελληνικο πληθυσμό.
ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΙ ΛΟΓΟΙ ΕΠΙΒΟΛΗΣ ΜΕΤΡΩΝ
Αναφορικά, αυτά είναι πολλά και πατάνε σε ήδη εδραιωμένα στοιχεία του χαρακτήρα του κάθε πολίτη, τα οποία δεν υπήρχαν, αλλα καλλιεργήθηκαν κατά τα προηγούμενα 40 χρόνια περίπου (εύκολος δανεισμός, επιδόματα, εργασιακές συνθήκες, αστικοποίηση κλπ). Αναφορικά αυτά είναι:
Απάθεια (κατανοητό με γνώμονα τα όσα έχει τραβήξει ο Έλληνας ως πολίτης, τηλεθεατής και εργαζόμενος τα τελευταία +20 χρόνια)
Απευαισθητοποίηση (να' ναι καλά ο κινηματογράφος και το ραδιόφωνο)
Υποταγή (υιοθέτηση θέσης εξάρτησης παρά το γεγονός ότι είναι οι κυβερνόντες εξαρτώμενοι από τους πολίτες)
Ανεκτικότητα (αποφυγή συγκρούσεων)
Βόλεμα (ροπή προς την ευκολία)
Οκνηρία (τεμπελιά)
Αποδοχή (κοπαδοποίηση)
Φόβος
Ο λόγος που χρησιμοποιούνται στοιχεία του χαρακτήρα και της προσωπικότητας του πληθυσμού είναι ότι, αφ' ενός ελάχιστοι κάνουν αυτοκριτική και είναι συνειδητοί στον τρόπο ζωής και εκφοράς τους προκειμένου να γνωρίζουν τα ελλατώματα και τα πάθη τα οποία κουβαλάνε μέσα τους, αφ' ετέρου, αν για να γίνει κανείς γιατρός προκειμένου να ελέγξει τα λεγόμενα ενός γιατρού, απαιτεί μεταξύ 6 και 12 χρόνων εξειδικευμένης εκπαίδευσης, το να αλλάξετε παγιωμένα στοιχεία του χαρακτήρα σας μπορεί να απαιτήσει παραπάνω χρόνο... Και ο μόνος τρόπος να το επβεβαιώσετε αυτό, είναι να δοκιμάσει ο ίδιος ο αναγνώστης να το κάνει.
Απο όλους τους παραπάνω λόγους, ενδιαφέρει να εξηγήσω μόνο τον παράγοντα του φόβου.
[size=200][color=black][b]ΑΠΟ ΤΑ ΨΥΧΟΦΑΡΜΑΚΑ ΓΙΑ ΛΙΓΟΥΣ, ΣΤΑ ΕΜΒΟΛΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ[/b][/color][/size]
[size=200][color=black][b]ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΤΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ[/b][/color][/size]
Γενικά μεγάλες μετοχοποιημένες εταιρείες διευθύνονται - επι της ουσίας - από τους μετόχους και το μετοχικό συμβούλιο. Ένα "σκαλοπάτι" πιο κάτω, βρίσκεται η θέση του Διευθύνοντα Συμβούλου (Δ.Σ.), ο οποίος, ως εκτελεστικό όργανο, θα εφαρμόσει τις αποφάσεις και τις πολιτικές του μετοχικού συμβουλίου. Οι μέτοχοι οι οποίοι συνθέτουν ένα μετοχικό συμβούλιο, ενδέχεται να είναι άνθρωποι όπως όλοι μας, με τις ατέλειες τους, τα πάθη τους και τα ελλατώματα τους.
Όταν λοιπόν σε κάποια συνέλευση μετόχων, το σύνολο ή τουλάχιστο ή πλειοψηφία των μελών αποφασίσουν ότι θα ήθελαν "ένα καλύτερο τρίμηνο από το προηγούμενο" ή "μια καλύτερη χρονιά από την περσινή", αυτό μεταφράζεται σε πίεση για τον Δ.Σ. ώστε να αυξηθούν τα κέρδη.
Ο Δ.Σ. λοιπόν, θα κοιτάξει αν μπορεί να διευρύνει την πελατειακή βάση, αν μπορεί να αυξήσει τον όγκο πωλήσεων, αν μπορεί να αυξήσει την τιμή του προιόντος, αν μπορεί να βελτιστοποιήσει την παραγωγή προς επίτευξη μεγαλύτερης αποδοτικότητας και αν όλα αυτά, μεμονωμένα ή στο σύνολο τους, δεν αποδόσουν τα αναμενόμενα, μπορεί και να συζητήσει μέτρα όπως περικοπές, απολύσεις, μείωση λειτουργικών εξόδων κ.α.
Τι γίνεται όμως αν οι επιθυμίες του μετοχικού συμβουλίου, είναι ανέφικτες σε σχέση με τα περιθόρια βελτιώσεων τα οποία μπορεί να υλοποιήσει ο Δ.Σ.; Συχνά, σε εκείνη την περίπτωση, λαμβάνεται μια απόφαση από το μετοχικό συμβούλιο, η οποία είναι "έξω απο τα συνηθισμένα". Μερικές από αυτές μπορεί να είναι:
Η μείωση της ποιότητας παραγωγής, για εξοικονόμηση χρημάτων...
Η μείωση της διατιθέμενης ποσότητας στον καταναλωτή...
Η τροποποίηση των όρων των συμβάσεων με τους πελάτες της εταιρείας, υπέρ της εταιρείας...
κ.ο.κ.
Με άλλα λόγια, το μετοχικό συμβούλιο αποφασίζει ότι "προκειμένου να στίψουμε περισσότερα χρήματα από την επένδυση μας, θα καταφύγουμε σε - όχι και τόσο ηθικές πρακτικές". Η ευθύνη επιμερίζεται μεταξύ των μετόχων οι οποίοι ψηφίζουν υπερ ή κατά των νέων μέτρων και στη συνέχεια, οι όποιες αποφάσεις ανακοινώνονται στον Δ.Σ. ο οποίος θα πρέπει να τις υλοποιήσει - αν αποφασίσει να αναλάβει τον ρόλο του εξιλαστήριου θύματος των μετόχων.
Αν ο Δ.Σ. δυσκολεύεται να υλοποιήσει αποφάσεις οι οποίες έρχονται σε αντίθεση με την ηθική του, εκείνος μπορεί είτε να παραιτηθεί, είτε να παραμείνει διακινδυνεύοντας την απόλυση του. Συνήθως όμως, απλά γίνεται το εξιλαστήριο θύμα, αναλαμβάνοντας την ευθύνη και διακινδυνεύοντας την φυλακή, για την οποία περίπτωση, μετά από έναν σύντομο "εγκλεισμό" [*1], συνεχίζει την σταδιοδρομία του σε κάποια άλλη εταιρεία ανάλογων συμφερόντων.
[*1] Κατά την άποψη του γράφοντα, η συγκεκριμένη πρακτική στην οποία ο Δ.Σ. γίνεται το εξιλαστήριο θύμα του μετοχικού συμβουλίου της εκάστοτε μετοχοποιημένης εταιρείας, είναι και ο βασικός λόγος ύπαρξης παραδικαστικών κυκλωμάτων ελέγχου των φυλακών, ύπαρξης φυλακών "θέρετρα" (ΗΠΑ, ΗΒ), και της ιδιωτικοποίησης της διαχείρισης των σωφρονιστικών καταστημάτων (ΗΠΑ).
Τα ιερά δισκοπότηρα των στόχων οποιασδήποτε εταιρείας πουλάει κάποιο προιόν ή υπηρεσία, είναι:
α) Εξασφάλιση εσόδων εν αντιθέσει με σποραδικότητα εσόδων.
β) Δημιουργία σχέσης εξάρτησης του πελάτη από την εταιρεία και τα προιόντα ή τις υπηρεσίες της.
γ) Εξουδετέρωση ανταγωνισμού [*2]
[*2] Μέτρο το οποίο δεν συμφέρει καμια μεγάλη εταιρεία, καθώς θα καταλήξουν να ανταγωνίζονται μεταξυ τους προς όφελος του τελικού καταναλωτή. Και αφού αυτό δεν το θέλουν, συχνότερα καταλήγουν - για να αποφύγουν την αλληλοεξουδετέρωση και την δημιουργία μονοπωλείου [η οποία αποτελεί προφανής έκθεση των παθών τους] - να πάνε ένα "σκαλί" ποιό κάτω για να δημιουργησουν ολιγοπώλειο και να συμφωνήσουν κοινή τιμολογιακή πολιτική με ελάχιστες μικροδιαφορές για χάρη των τύπων και των νόμων.
Τι γίνεται όμως, αν συνολικά ο κλάδος στον οποίο δραστηριοποιείται η επιχείρηση, φτάσει σε ένα άνω όριο όπου, εκ των πραγμάτων τα κέρδη σταθεροποιούνται σε μια γιγαντιαία μεν, τελματώδη δε, κατάσταση; Προκειμένου να ικανοποιηθεί η απληστία - κυρίως, αλλά όχι μόνο, των μελών του μετοχικού συμβουλίου - και γνωρίζοντας ότι έχει επιτευχθεί το άνω όριο των πωλήσεων, η εκάστοτε εταιρεία αντιμετωπίζει τις εξής δύο επιλογές:
α) Ανταγωνισμός μεταξύ των άλλων μελών του κλάδου προκειμένου να πάρει το μερίδιο αγοράς και να συνεχίσει την ανωδική πορεία την οποία ως τότε είχε, εις βάρος μιας - συνήθως μικρότερης - εταιρείας που την ανταγωνίζεται, και όπως ήδη εξηγήσαμε η πρακτική αυτή οδηγεί στην έκθεση των παθών τους και την στοχοποίηση τους.
β) Αναγνωρίζοντας ότι τα "νέα μεγαλύτερα έσοδα" είναι απόλυτης σημασίας και με την σύμφωνη γνώμη εκπροσώπων του συνόλου των εταιρειών του συγκεκριμένου κλάδου, αποφασίζεται να χαλαρώσουν τα πρότυπα, τα ηθικά κριτήρια, τους φραγμούς, τα πρωτόκολλα ασφαλείας, τους ελέγχους κ.ο.κ. [εφ'εξης, ηθική χαλάρωση] και να προχωρήσουν σε νέα πεδία δραστηριότητας τα οποία τους επιτρέπει μια τέτοια ηθική χαλάρωση της διοίκησης.
[size=200][color=black][b]ΑΧΑΡΤΟΓΡΑΦΗΤΑ ΝΕΡΑ[/b][/color][/size]
Αν λοιπόν, δεχθούμε - όχι αφοριστικά, αλλά μετά από ψύχραιμη σκέψη - ότι "όλα τα φάρμακα δεν είναι ίδια" - θα πρέπει να αναγνωρίσουμε, φάρμακα δύο ταχυτήτων:
Τα μεν πρώτα, είναι αυτά τα οποία ΑΠΟΔΕΔΕΙΓΜΕΝΑ σώζουν ζωές, ανακουφίζουν συμπτώματα, και γενικά έχουν χρηστική αξιά στην ιατρική και στο κοινωνικό σύνολο. Αυτά τεκμηριώνονται από επαρκή έρευνα, θεωρία, δοκιμές και το σύνολο των δικλείδων ασφαλείας τα οποία μεσολαβούν μεταξύ εργαστηρίου και διάθεσης στο ευρή κοινό.
Τα δεύτερα, είναι αυτά τα οποία είναι προιόν θεωρίας και υποθέσεων. Είναι αυτά στα οποία υπάρχει αδυναμία να αποδειχθεί ότι το φάρμακο "κάνει καλό", ή "κάνει περισσότερο καλό, παρά κακό" ή ακόμα και ότι "δεν κάνει κακό". Αυτά, ενδέχεται να τεκμηριώνονται από "γνώμες ειδικών" και "πειραγμένη" έρευνα. Μια συγκεκαλυμμένη διαιώνιση του "αλάθητου / αυταπόδεικτου της αυθεντίας", υποστηριζόμενη από ανειλικρινή επιστήμη, "πειραγμένα" αποτελέσματα και δεδομένα, πειραγμένες δοκιμές κ.ο.κ.
Κατά την εκτίμηση του γράφοντα λοιπόν, ισχύει το εξής:
Ο μέσος άνθρωπος στο κοινωνικό σύνολο, βρίσκεται μπροστά σε μια κατάσταση όπου, ιστορικά, για την περίοδο ύπαρξης δυνατότητας οικονομικής ανάπτυξης στον φαρμακοβιομηχανικό κλάδο, σε γενικές γραμμές, η έρευνα αυτής γίνοταν φυσιολογικά, χωρίς "βια εκ των άνωθεν" [μετοχικά συμβούλια]. Στην περίοδο αυτή ο μέσος άνθρωπος είχε πρόσβαση σε διάφορες ποιότητες φαρμάκων, αλλά ως επί τω πλείστον "κάνανε καλό". Απο την περίοδο αυτή, αντλεί η φαρμακοβιομηχανία την "αξιοπιστία" και το "κύρος" της. Βέβαια, ακόμα και αυτή η περίοδος δεν είναι ελεύθερη εγκλημάτων.
Όταν όμως, κάποια στιγμή αργότερα, τα οικονομικά περιθόρια ανάπτυξης του κλάδου "στένεψαν", τότε ο κλάδος της φαρμακοβομηχανίας, αποφάσισε την ηθική χαλάρωση, προκειμένου να συνεχίσει να παράγει νεα προιόντα. Απο τα νέα προιόντα όμως, κάποια δημιουργήθηκαν για να αντικαταστήσουν παλιότερα φάρμακα και να αποτελέσουν βελτίωση αυτών. Τα πεδία αυτά όμως, είναι λίγα αν και εφόσον έχει εξαντληθεί η κατανόηση των ερευνητών σε ότι αφορά την όποια εφαρμογή. Απαιτείται λοιπόν, νέο πεδίο χρήσης και κατάχρησης. Σε Σε μεγάλο βαθμό και για ικανό χρονικό διάστημα, την λύση φαίνεται να έδωσαν οι διαδοχικές αναθεωρήσεις του DSM (Diagnostic and Statistical Manual, μτφ. Διαγνωστικό και Στατιστικό Εγχειρίδιο) της ψυχιατρικής / ψυχολογίας, το οποίο από μερικές σελίδες γραμμένες από έναν στρατιωτικό ιατρό το 1943 [*1] για την αντιμετώπιση των (52!) νευρολογικών συμπτωμάτων από τα οποία υπέφεραν στρατιώτες που βρέθηκαν στα όρια της ανθρώπινης ψυχικής αντοχής, έχει καταλήξει στην πέμπτη έκδοση [*2] να έχει 947 σελίδες οι οποίες στοχεύουν το σύνολο της ανθρώπινης συμπεριφοράς από την κούνια ως τον τάφο.
[*1] [URL: https://en.wikipedia.org/wiki/Diagnostic_and_Statistical_Manual_of_Mental_Disorders#DSM-1_(1952)]
[*2] [URL: https://en.wikipedia.org/wiki/DSM-5]
Στην δεύτερη αυτή περίοδο την οποία, κατά την εκτίμηση του γράφοντα, διανύουμε, γνωρίζοντας οι φαρμακοβιομηχανίες ότι τα νέα "φάρμακα" ήταν προβληματικά [με πολλές παρενέργειες ή ελλειπής έρευνα], αναζήτησαν αγορές των οποίων τα μέλη, αφ' ενός δεν δύνανται να διαμαρτυρηθούν για τις παρενέργειες (ή και για τις ενέργειες ακόμα), είτε, ακόμα και αν διαμαρτυρηθούν, δεν θα τους έδινε κανείς σημασία, κυρίως επειδή εκείνοι στερούνται αξιοπιστίας όχι μόνο στα λεγόμενα τους, αλλα και στις πράξεις τους. Και με τα λόγια αυτά, στην αντίληψη του γράφοντα, ξεκινάει η αγαστή συνεργασία μεταξύ ψυχιάτρων και φαρμακοβιομηχάνων.
[size=200][color=black][b]ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΕΓΚΡΙΣΗΣ (ΨΥΧΟ)ΦΑΡΜΑΚΩΝ[/b][/color][/size]
Χωρίς να είναι ιδιαίτερα σοκαρίστικό, αν ένα φάρμακο εγκριθεί από το FDA των ΗΠΑ, σχεδόν αυτόματα λαμβάνει έγκριση και απο τους άλλους εθνικούς φορείς φαρμάκων, άλλων κρατών. Από όσο γνωρίζω, ο ΕΟΦ δεν διαθέτει εργαστήρια, ούτε και πραγματοποιεί δοκιμές πρωτού εγκρίνει για την κυκλοφορία φάρμακα της Ελληνικής αγοράς. Ας δούμε λοιπόν, γιατί ο ΕΟΦ εμπιστεύεται τις κλινικές δοκιμές του FDA.
Το FDA στις ΗΠΑ ζητάει να αποδειχθεί ότι ένα φάρμακο, πριν την διάθεση του στο κοινό, είναι ασφαλές και αποτελεσματικό. Λέμε "ζητάει", επειδή σπανίως πραγματοποιεί η ίδια της δοκιμές. Αντί αυτού λοιπόν, αναθέτει τον έλεγχο καταλληλότητας, στην ίδια την φαρμακοβιομηχανία η οποία το παράγει [*1], ζητώντας "δύο εκθέσεις θετικών, αποτελεσμάτων" έναντι της έγκρισης κυκλοφορίας.
[*1] [URL: https://www.cchr.org/documentaries/marketing-of-madness/psychotropics-on-trial.html] THE MAKETING OF MADNESS
Η άρνηση να πραγματοποιήσει η ίδια τις κλινικές δοκιμές αποδεικνύεται καταστροφική επειδή παραβιάζει τον όρο κοινής λογικής, όπου "δεν βάζεις ποτέ τον ελεγχόμενο σε θέση ελεγκτή του εαυτού του". Αυτό με τη σειρά του τοποθετεί την ευθύνη - ως συνήθως - σε έναν οργανισμό δημοσίου συμφέροντος (FDA) αντί στις απαιτήσεις και επιταγές ιδιωτικών οργανισμών που αναζητούν να θησαυρίσουν με όποιον τρόπο μπορούν, ΕΙΣ ΒΑΡΟΣ ΤΗΣ ΥΓΕΙΑΣ ΤΟΥ ΓΕΝΙΚΟΥ ΠΛΗΘΥΣΜΟΥ.
Επιπλέον, όταν την διαδικασία των δοκιμών την ελέγχει η όποια φαρμακοβιομηχανία, μέσω των χρημάτων με τα οποία πληρώνει τους γιατρούς οι οποίοι την διενεργούν, μπορεί να επηρρεάσει το αποτέλεσμα, να διώξει όποιον δεν της κάνει τα χατήρια, να προσλάβει άλλον στην θέση του ο οποίος είναι πιο "συγκαταβατικός" σε ότι αφορά τις επιθυμίες της φαρμακοβιομηχανίας και - αν και εφόσον είναι πρόθυμος να υποκύψει στις απαιτήσεις της, να κάνει τα στραβά μάτια, να παραποιήσει αναφορές κ.ο.κ. - να μονιμοποιήσει μια μακρόχρονη ανίερη συνεργασία μαζί του.
Προκειμένου λοιπόν, μια φαρμακοβιομηχανία να εξασφαλίσει ότι το προιόν τους θα λάβει έγκριση κυκλοφορίας, ανέπτυξε μια σειρά από τεχνάσματα τα οποία της επιτρέπουν να "ξεπεράσει" σκοπέλους όπως είναι το δημόσιο συμφέρον, τα μαθηματικά, η στατιστική, η ιατρική και η κοινή λογική.
Οι κλινικές δοκιμές, διεξάγονται σε τέσσερεις αλυσιδωτές φάσεις και αναφορικά είναι οι εξής:
1. Ανεκτικότητα - τοξικότητα
2. Αποτελεσματικότητα
3. Σύγκριση με placebo
4. Καταγραφή παρενεργειών μετά την διάθεση στην κυκλοφορία
ΜΕΡΟΛΗΠΤΙΚΗ ΕΠΙΛΟΓΗ ΥΠΟΨΗΦΙΩΝ
Στην πρώτη φάση λοιπόν, τα φάρμακα δοκιμάζονται για ανεκτικότητα - τοξικότητα σε ανθρώπους. Οι συμμετέχοντες σύμφωνα με την Klaudia Keyworth (πρώην αντιπρόσωπος πωλήσεων φαρμακευτικής) επιλέγονται να είναι νέοι και νέες στα 20 τους, οι οποίοι έχουν διαφορετικά ποσοστά και κατανομή λίπους [και σαφώς μεγαλύτερες εφεδρείες προκειμένου να ανταπεξέλθουν σε μια οποιαδήποτε δυσάρεστη παρενέργεια προσθέτουμε], αντί να είναι αντιπροσωπευτικό δείγμα το οποίο καλύπτει το σύνολο του φάσματος των ηλικιών στις οποίες το φάρμακο απευθύνεται.
ΜΕΡΟΛΗΠΤΙΚΗ ΕΠΙΛΟΓΗ ΤΗΣ ΕΠΙΛΟΓΗΣ ΤΩΝ ΥΠΟΨΗΦΙΩΝ
Στην 2η φάση, σύμφωνα με την Nanci Wilson (ερευνήτρια δημοσιογράφος), συνεχίζουν όσοι είχαν καλή ανοχή στο φάρμακο στην πρώτη φάση καθιστώντας την δοκιμή φρικιαστικά δύσκολη για την όποια φαρμακοβιομηχανία.
ΠΑΡΑΠΟΙΗΣΗ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΩΝ
Κατά την 3η φάση των δοκιμών, παρότι ως διάρκεια και έκταση είναι μεγαλύτερη των άλλων δύο φάσεων, υπο φυσιολογικές συνθήκες περιορίζεται σε χίλιους συμμετέχοντες και η διάρκεια της κυμαίνεται από 4 εώς 8 εβδομάδες. Ειδικά δε, για τα ψυχιατρικά φάρμακα, η ψυχιατρική στερείται εργαστηριακών δοκιμών που θα επιβεβαίωναν την χρησιμότητα ή την μη-χρησιμότητα των φαρμάκων. Και επειδή δεν υπάρχουν μετρήσιμα μεγέθη εργαστηριακών δοκιμών στα οποία θα αναφερθούν οι ψυχίατροι που διενεργούν τέτοιες δοκιμές, τα αποτελέσματα συχνά παραποιούνται.
ΠΑΡΑΠΟΙΗΣΗ ΠΛΗΘΟΥΣ ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΝΤΩΝ
Στην ίδια (3η) φάση δοκιμών, τα φάρμακα συγκρίνονται με χάπια ζάχαρης (placebo). Όταν λοιπόν, δώσουν στους συμμετέχοντες χάπια ζάχαρης και εν' συνεχεία, μέρος αυτών πει ότι νιώθει καλύτερα, εκείνοι απομακρύνονται από τις δοκιμές προκειμένου να επηρρεάσουν τα αποτελέσματα προς όφελος του υπο δοκιμή φαρμάκου.
ΠΡΟΚΛΗΣΗ ΤΕΧΝΗΤΗΣ ΣΤΕΡΗΣΗΣ (όπου αυτό είναι δυνατόν)
Άλλη τεχνική επιρροής των αποτελεσμάτων για φάρμακα τα οποία εμφανίζουν συμπτώματα στέρησης μετά την χρήση τους, αποτελεί η χορήγηση ενός υπο δομική φαρμάκου, ΠΡΙΝ την δοκιμή σε πλήθος συμμετεχόντων [*1]. Εν συνεχεία, σε κατάλληλο χρονικό διάστημα πριν την δοκιμή, σταματάνε να τους το δίνουν γνωρίζοντας ότι η τεχνητή έλλειψη του φαρμάκου θα προκαλέσει συμπτώματα στέρησης. Όταν λοιπόν οι συμμετέχοντες στη δοκιμή πάρουν ξανά το υπο δοκιμή φάρμακο, αισθάνονται καλύτερα [σε ότι αφορά την αντιμετώπιση της στέρησης] οπότε και επηρρεάζουν θετικά τα αποτελέσματα, ενώ αν τους δοθεί χάπι ζάχαρης [γιατί η δοκιμή διεξάγεται ως τυφλή], συνεχίζουν να αισθάνονται άσχημα, οπότε και καταγράφονται αρνητικά αποτελέσματα προς το χάπι ζάχαρης. Η πονηριά αυτή δημιουργεί φαινομενικά θετική αποτελεσματικότητα στην σύγκριση αυτού με το κοινό χάπι ζάχαρης.
Ο Richard Borison (ψυχίατρος) έβγαλε σχιζοφρενείς από φαρμακευτική αγωγή με Haldol, τους προκάλεσε ενεργή ψύχωση και εν συνεχεία τους ξανα-έδωσε Haldol κατά την διάρκεια των δοκιμών. Παρόλα αυτά, ακόμα υπάρχει αναφορά της μελέτης του στην ψυχιατρική βιβλιογραφία.
ΑΓΝΟΗΣΗ ΒΑΡΥΤΗΤΑΣ ΜΕΤΡΗΣΕΩΝ
Αν μια φαρμακευτική εταιρεία έχει διενεργήσει τρείς δοκιμές, μια με 1000 άτομα η οποία είχε αρνητικά αποτελέσματα, μια με δέκα άτομα με θετικά αποτελέσματα και μια με 15 άτομα με επίσης θετικά αποτελέσματα, η εταιρεία είναι ικανή να δηλώσει ότι "δύο στις τρείς μελέτες δείχνουν ότι το φάρμακο έχει οφέλη".
ΜΗ-ΜΕΤΡΗΣΗ ΑΠΟΧΩΡΟΥΝΤΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΟΚΙΜΗ ΣΥΜΜΕΤΕΧΌΝΤΩΝ
Κατά τις δοκιμές γνωστού σκευάσματος, τα 2/3 των συμμετεχόντων δεν άντεξαν τις παρενέργειες και αποχώρησαν απο τις δοκιμές. Απο τους εναπομείναντες 800, το 22% ανέφερε σοβαρές παρενέργειες. Στις δοκιμές άλλου, επίσης πολύ γνωστό σκευάσματος, απ τους 11.000 συμμετέχοντες, μόλις 286 συμμετέχοντες ολοκλήρωσαν τις δοκιμές των 4-6 εβδομάδων (2,6% της αρχικής συμμετοχής).
ΧΟΡΗΓΗΣΗ ΦΑΡΜΑΚΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΠΟΛΕΜΗΣΗ ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΩΝ
Εάν κατά την διάρκεια μιας δοκιμής κάποιος συμμετέχοντας υποστεί κάποια δυσάρεστη παρενέργεια, τότε η παρενεργεια αυτή καλύπτεται με την χορήγηση ξένων ως προς την δοκιμή φαρμάκων.
ΠΑΡΑΠΟΙΗΣΗ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΩΝ
Ο Faruk Abuzzahab (ψυχίατρος) πρώην μέλος της επιτροπής ηθικής της ψυχιατρικής εταιρείας της Μινεσότας, του οποίου η ασθενής την οποία στρατολόγησε για μια κλινική δοκιμή, ανέφερε ότι είχε "ακραίες σκέψεις αυτοκτονίας". Ωστόσο στα γραπτά αποτελέσματα των δοκιμών ο ψυχίατρος έγραψε "καμία αρνητική επίδραση". Μετά από δύο μέρες, η ασθενής αυτοκτόνησε πηδώντας από μια γέφυρα στην Μινεάπολη.
ΠΑΡΑΠΟΙΗΣΗ ΑΝΑΦΕΡΟΜΕΝΩΝ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΩΝ
Ανθρωποκτονικές πράξεις αναφέρθηκαν ως "επιθετικότητα" και κάτω από τον όρο "συναισθηματική αστάθεια", ανακοινωθηκαν ανακοινώθηκαν αυτοκτονικές σκέψεις και πράξεις.
ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΩΝ ΠΟΥ ΑΠΟΣΚΟΠΟΥΝ ΣΤΟ ΝΑ ΜΗΝ ΘΙΓΟΥΝ ΠΙΘΑΝΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ
Η δημιουργία ερωτηματολογίων που να αποφεύγουν πιθανούς προβλέψιμους σκοπέλους ενώ παράλληλα εκθειάζουν τα οφέλη κάποιου σκευάσματος, καταφέρνει να πείσει τον κόσμο που δεν θα ασχοληθεί με το περιεχόμενο της δοκιμής, ότι ένα φάρμακο είναι καλό, ενώ στην ουσία το ερωτηματολόγιο αποκρύπτει όλα του τα ελλατώματα και τους κινδύνους.
ΔΟΚΙΜΕΣ ΚΑΤΑ ΒΟΥΛΗΣΗ
Επειδή, προκειμένου να λάβει έγκριση κυκλοφορίας η φαρμακοβιομηχανία υποχρεούται να καταθέσει δύο μελέτες με θετικά αποτελέσματα, δεν περιορίζεται στο να κάνει δύο τέτοιες δοκιμές [παρότι θα έπρεπε κατά την άποψη του γράφοντα] ούτε και είναι υποχρεωμένοι να καταθέσουν το σύνολο των δοκιμών που διενεργήθηκαν. Αντί αυτού, μια φαρμακοβιοηχανία δύναται να κάνει 12 τέτοιες δοκιμές ή και παραπάνω. Και μπορεί τα αποτελέσματα αυτών των δοκιμών, στο σύνολο τους να δείχνουν ότι το σκεύασμα ειναι ακατάλληλο για κυκλοφορία [π.χ. 10 δοκιμές αρνητικών αποτελεσμάτων και δύο δοκιμές θετικών αποτελεσμάτων] όμως, κάπου στην ιεραρχία της φαρμακοβιομηχανίας λαμβάνεται απόφαση να πούν ότι "οι δέκα από αυτές τις δοκιμές, δεν έγιναν ποτέ... θα στείλουμε τις δύο θετικές στον FDA".
Την πρακτική αυτή κατήγγειλε ο Irvin Kirsch (ψυχολόγος) το 2008 ο οποίος αναζήτησε από το FDA το σύνολο των δημοσιευθέντων και μη, κλινικών δοκιμών τεσσάρων γνωστών αντικαταθλιπτικών νέας γενιάς, για τις οποίες στη συνέχεια έγραψε:
"τα αντικαταθλιπτικά φάρμακα έχουν μετριοπαθή οφέλη σε σχέση με την χορήγηση χαπιών ζάχαρης και όταν συμπεριληφθούν τα αποτελέσματα των μη-δημοσιευμένων δοκιμών, τα οφέλη πέφτουν κάτω από τα αποδεκτά κριτήρια κλινικής σημασίας"
Η ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΩΝ ΚΛΙΝΙΚΩΝ ΔΟΚΙΜΩΝ
Σύμφωνα με τον Timothy Scott (ψυχολόγος) συνήθως - για τις ΗΠΑ τουλάχιστο - οι κλινικές δοκιμές φαρμακευτικών σκευασμάτων περιορίζονται σε χρονικά διαστήματα τα οποία κυμαίνονται μεταξύ τεσσάρων και οχτώ εβδομάδων, ενώ το αγοραστικό κοινό βρίσκεται υπο την εντύπωση ότι οι δοκιμές στις οποίες έχει υποβληθεί το όποιο σκεύασμα ειναι μακροχρόνιες, δυο και τριών ετών.
ΞΕΠΕΡΝΩΝΤΑΣ ΤΟΝ ΣΚΟΠΕΛΟ ΤΩΝ ΣΤΑΤΙΣΤΙΚΩΝ
Όσο και να θες να αγνοήσεις δεδομένα, ή να επηρρεάσεις έναν υπολογισμό προκειμένου το αποτέλεσμα αυτού να πλησιάσει κάποιο επιθυμητό αποτελεσμα, κάποια στιγμή τα μαθηματικά σου λένε "ΩΣ ΕΔΩ". Σύμφωνα λοιπόν με τον καθηγητή John Sommers-Flanagan καθηγητή του πανεπιστημίου της Μοντάνα, αν κατά την διάρκεια μιας κλινικής δοκιμής, 40% των συμμετεχόντων αποχωρήσουν, 30% έχουν θετικά αποτελέσματα και άλλο ενα 30% δεν έχει κανένα αποτέλεσμα, η φαρμακοβιομηχανία ειναι ικανή να πει ότι έχει 50% θετικά αποτελέσματα.
ΞΕΠΕΡΝΩΝΤΑΣ ΤΟΝ ΣΚΟΠΕΛΟ ΤΗΣ ΙΑΤΡΙΚΗΣ
Πάγιο αξίωμα των ιατρών στις ΗΠΑ είναι το δόγμα "do no harm" (μτφ. "μην προκαλέσεις - [επιπλέον] κακό"). Σύμφωνα με τον Sach Oliver δικηγόρο της εταιρείας Bailey & Oliver, τον Φεβρουάριο του 2004, κατά την διάρκεια δοκιμών γνωστού φαρμακευτικού σκευάσματος στον χώρο της ψυχοφαρμακολογιας, μεταξύ των συμμετεχόντων οι οποίοι δεν έπασχαν απο κατάθλιψη, πραγματοποιήθηκαν 11 απόπειρες αυτοκτονίας και 4 αυτοκτονίες μεταξύ των οποίων και η 19χρονη Traci Johnson. Παρότι δόθηκε δημοσιότητα στο γεγονός, το συγκεκριμένο σκεύασμα πήρε έγκριση κυκλοφορίας τον επόμενο Αυγουστο.
[*1] [URL: https://www.cchr.org/documentaries/marketing-of-madness/psychotropics-on-trial.html] THE MARKETING OF MADNESS
ΞΕΠΕΡΝΩΝΤΑΣ ΤΟΝ ΣΚΟΠΕΛΟ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΟΣ
Με τρόπο ανάλογο, με αυτόν όπου βρέθηκε στην Ελλάδα στην Επιτροπή Τιμολογησης Φαρμάκων να έχουν τοποθετηθεί ως μέλη εκπρόσωποι των φαρμακοβιομηχανιών, αντίστοιχα στο FDA στις ΗΠΑ, δεν απαγορεύεται τα μέλη τα οποία εγκρίνουν την κυκλοφορία ενός φαρμάκου, να είναι υποκείμενα σε ασυμβίβαστο συμφερόντων μόνο και μόνο επειδή έχουν και θέση σε φαρμακοβιομηχανίες. Όχι μόνο αυτό, αλλά σύμφωνα με την Δρ. Moira Dolan (παθολόγος) οι φαρμακοβιομηχανίες καταδεικνύουν γιατρούς και ερευνητές οι οποίοι επιθυμούν να είναι στην επιτροπή έγκρισης επικαλούμενοι ότι είναι οι "ειδικοί" για το συγκεκριμένο φάρμακο, αφού όμως προηγουμένως, η ίδια η φαρμακοβιομηχανία έχει χρηματοδοτήσει την έρευνα της συγκεκριμένης δραστικής ουσίας ή φαρμάκου, ξύνοντας έτσι και την κορυφή του παγόβουνου, του πλήθους των κάλπικων και στρεβλών ιδιωτικά χρηματοδοτούμενων μελετών οι οποίες καταλήγουν να υποβαστάζουν σε μεγάλο βαθμό τα ιδιωτικά ερευνητικά ιδρύματα και πανεπιστήμια των ΗΠΑ. Ο αντίποδας αυτού του παγόβουνου, βρίσκεται στις χαντακωμένες εκθέσεις οι οποίες υποστήριζαν το δημόσιο συμφέρον και στις τερματισμένες σταδιοδρομίες ανθρώπων οι οποίοι αρνήθηκαν να θυσιάσουν τις ηθικές αξίες τους χάριν εσόδων, μιζών, κερδών και χρηματοδοτήσεων.
Σύμφωνα με την ίδια [Δρ. Moira Dolan], η τέταρτη φάση, όπου πλέον έχει διατεθεί στην κυκλοφορία ένα φάρμακο, σε πρακτικό επίπεδο αποτελεί την κλινική δοκιμή ευρείας κλίμακας των φαρμάκων, μέσω της καταγραφής των παρενεργειών... Μόνο που οι συμμετέχοντες - παρά την θέληση τους - είναι το κοινό των ΗΠΑ και κατ' επέκταση της όποιας άλλης χώρας ακολουθεί τυφλά τις επιταγές "έγκρισης και διάθεσης" του FDA, στο εθνικό επίπεδο της εκάστοτε χώρας.
Με τα παραπάνω παραδείγματα μη-λειτουργίας των κλινικών δοκιμών, φτάνουμε στο εξής ερώτημα:
Τα φάρμακα τα οποία παίρνει ο αναγνώστης για τον εαυτό του ή τους δικούς του, είναι ασφαλή και ελεγμένα;
Μετά από τα όσα εκτέθηκαν στο παρόν, η απάντηση είναι "όχι όλα". Κάποια ενδεχομένως να προέρχονται από στιβαρή και ειλικρινή έρευνα και να σώζουν ζωές, να ανακουφίζουν από συμπτώματα. Αυτό όμως σίγουρα δεν ισχύει για όλα τα φάρμακα τα οποία κυκλοφορούν, ειδεμή, δεν θα γίνονταν ανακλήσεις φαρμάκων σε ομοσπονδιακό επίπεδο στις ΗΠΑ και σε παγκόσμιο επίπεδο σε άλλες χώρες.
Και αν οι φαρμακευτικές περιορίζονταν μόνο στην παραγωγή φαρμάκων θα ήταν καλά. Πριν το 1884 η φαρμακευτική εταιρεία Merck παρήγαγε μόλις 0,75 λίβρες "φαρμακευτικής" κοκαίνης στο εργαστήριο της. Το 1886 είχε φτάσει να παράγει 152.352 λίβρες (69.105,3 kgr) [*1]. (Τι να απόγιναν αυτοί οι 69 τόνοι κοκαίνης άραγε...;).
Για λογαριασμό της Parke-Davis, σύμφωνα με τον Paul Gootenberg [*1] το αμερικανικό ναυτικό και πρόξενοι στις Άνδεις, βοήθησαν στην αναγνώριση και διασφάλιση διαδρομών προμήθειας κόκας, και βοήθησαν τους Περουβιανούς να βελτιώσουν τις διαδικασίες μεταφορών τους καθώς και τον εξοπλισμό στεγνώματος των φύλλων.
[*1] [URL: https://books.google.gr/books?id=iyS8w5hBZ3MC&pg=PA50&lpg=PA50&dq=therapeutic+gazette+parke-davis&source=bl&ots=y7ktmcNJHg&sig=ACfU3U0pIxMQ7pxLk0hiuFm3n46c_ueA3A&hl=el&sa=X&ved=2ahUKEwiSitaT2aj0AhUZgP0HHTt1Ax4Q6AF6BAgYEAM#v=onepage&q=therapeutic%20gazette%20parke-davis&f=false] Poison Pills: The Untold Story of the Vioxx Drug Scandal, Tom Nesi.
Πέρα από τα παραπάνω, υπάρχουν πλήθος ιστορικών υποθέσεων που δεν φτάνουν ποτέ σε δικαστήριο προκειμένου για την εκδίκαση και λήψη απόφασης, οι οποίες αφορούν τις φαρμακοβιομηχανίες και τα "προιόντα" τους. Για παράδειγμα, στο Η.Β. [*3] υπάρχει ολόκληρη γενιά ανθρώπων οι οποίοι γεννήθηκαν με απλασίες και δυσπλασίες άκρων λόγω φαρμάκων που χορηγήθηκαν στις μητέρες αυτών [θαλιδομίδη]. Κατά τον Β'ΠΠ οι γερμανοί χορηγούσαν στους στρατιώτες τους μεθαμφεταμίνες [pervitin]... μέχρι που άρχισαν να εμφανίζουν συμπτώματα εθισμού, καρδιακά προβλήματα και να σκοτώνονται μεταξύ τους, οπότε και σταμάτησαν.
Αν του αναγνώστη δεν του αρέσει η θαλιδομίδη, ίσως θα ήθελε να δοκιμάσει την τύχη του με το Vioxx [*4] της φαρμακευτικής Merck το οποίο ενώ κυκλοφορούσε στις ΗΠΑ, συνδέθηκε με την πρόκληση καρδιακών και νεφρικών προβλημάτων και τελικώς αποσύρθηκε.
[*3] [URL: https://www.bbc.com/news/magazine-15536544]
[*4] [URL: https://books.google.gr/books?id=iyS8w5hBZ3MC&pg=PA50&lpg=PA50&dq=therapeutic+gazette+parke-davis&source=bl&ots=y7ktmcNJHg&sig=ACfU3U0pIxMQ7pxLk0hiuFm3n46c_ueA3A&hl=el&sa=X&ved=2ahUKEwiSitaT2aj0AhUZgP0HHTt1Ax4Q6AF6BAgYEAM#v=onepage&q=therapeutic%20gazette%20parke-davis&f=false] Poison Pills: The Untold Story of the Vioxx Drug Scandal, Tom Nesi.
Γενικά, στον χώρο της φαρμακοβιομηχανίας, τα πεπραγμένα δεν είναι ούτε "άσπρα", ούτε και "μαύρα". Είναι γκρίζα. Και είναι αυτή η μερίδα "άσπρου" η οποία επιτρέπει αρκετό κύρος ώστε να υφίσταται εμπιστοσύνη και να συνεχίζουν να πουλάνε τα προιόντα τους, ενώ παράλληλα, χάριν των εσόδων, θυσιάζουν την δημόσια υγεία.
[size=200][color=black][b]ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΟΚΙΜΗ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΝΑΛΩΣΗ[/b][/color][/size]
Έχοντας λάβει έγκριση για την διάθεση ενός σκευάσματος, μια φαρμακοβιομηχανία είναι σε θέση πλέον να το διαφημίσει αυτό στο ευρή κοινό.
Αν το φάρμακο είναι ελεύθερα διαθέσιμο, και δεν απαιτείται συνταγή για την αγορά του, τότε η διαφήμιση (έντυπη, τηλεοπτική, ραδιοφωνική) επαρκεί.
Αν όμως το φάρμακο είναι διαθέσιμο μόνο με συνταγή, τότε πέρα από την όποια διαφήμιση, καλό θα ήταν για την φαρμακοβιομηχανία να έχει με το μέρος της τον γιατρό ο οποίος θα το συνταγογραφήσει και θα το προτιμήσει έναντι ανταγωνιστικών φαρμάκων. Όπως αποκαλύφθηκε με την υπόθεση NOVARTIS, "όλες οι φαρμακοβιομηχανίες κατέφευγαν σε χρηματισμό των ιατρών με τους οποίους συνεργάζονταν". Οι ιατρικοί επισκέπτες επιβεβαίωναν πόσα φάρμακα είχε συνταγογραφήσει ο εκάστοτε γιατρός και στη συνέχεια εκείνος πληρωνόταν. Αφήνεται στην κρίση και φαντασία του αναγνώστη για το πότε και τον τρόπο με τον οποίο ο ιατρός πληρωνόταν (στο χέρι με μετρητά ή σε λογαριασμό του εξωτερικού). Απο τη στιγμή που ο γιατρός συμφωνούσε να συνεργαστεί με μια φαρμακοβιομηχανία, έληγε η σταδιοδρομία του ως γιατρός και άρχιζε νέα σταδιοδρομία ως πωλητής φαρμάκων, επειδή πλέον - έχοντας στο πίσω μέρος του μυαλού του ότι η συνταγογράφηση φαρμακων μιας συγκεκριμένης εταιρείας μεταφράζεται σε προσωπικά κέρδη - ότι κάνει, πει ή γράψει ο γιατρός θα κλίνει προς μια συγκεκριμένη κατευθυνση.
Έχοντας τον γιατρό στο τσεπάκι της, η φαρμακοβιομηχανία αποκτά, όχι μόνο εξειδικευμενο γιατρό διαφημιστή/πωλητή/πωλήτρια των προιόντων της, αλλά και το ίδιο το άτομο το οποίο θα συνταγογραφεί στο κοινό ΟΛΑ τα φάρμακα της. Και αυτά τα οποία ειναι ελευθέρως διαθέσιμα, και εκείνα που απαιτούν συνταγή. Ποιό είναι το αρνητικό αυτής της διπλής δραστηριότητας για τον ασθενή;
Ο ασθενής δεν θα εμπιστευόταν ποτέ έναν διαφημιστή/πωλητή με τα προβλήματα υγείας του. Επιπλεόν, ο γιατρός ασκεί εξουσία πάνω στον ασθενή και μπορεί να τον φοβίσει αν εκείνος το επιθυμεί.
Τα παραπάνω ισχύουν για "το πεζοδρόμιο" του κοινωνικού συνόλου.
Αν κοιτάξουμε προσεκτικότερα την ιστορία η οποία χαρακτηρίζει τις φαρμακοβιομηχανίες, αυτές επιδίδονταν ακόμα και στην αγορά / χορηγεία / ιδιοκτησία ιατρικών περιοδικών του κλάδου. Ένα τέτοιο παράδειγμα είναι το Therapeutic Gazette (θεραπευτική εφημερίδα) το οποίο ήταν ιδιοκτησία της εταιρείας Parke-Davis [*1].
[*1] [URL: https://books.google.gr/books?id=iyS8w5hBZ3MC&pg=PA50&lpg=PA50&dq=therapeutic+gazette+parke-davis&source=bl&ots=y7ktmcNJHg&sig=ACfU3U0pIxMQ7pxLk0hiuFm3n46c_ueA3A&hl=el&sa=X&ved=2ahUKEwiSitaT2aj0AhUZgP0HHTt1Ax4Q6AF6BAgYEAM#v=onepage&q=therapeutic%20gazette%20parke-davis&f=false]
Λίγο πιο ψηλά απ΄τον τύπο όμως, υπάρχει το ιερό δισκοπότηρο της επιρροής της φαρμακοβιομηχανίας. Και είναι αυτός που έκανε τον, κάποτε φοιτητή ιατρικής, γιατρό. Η επιδίωξη αυτή αποσκοπεί στο να διαθέτει η φαρμακοβιομηχανία "το μέγιστο κύρος και επιρροή" με το μέρος της, προκειμένου να μπορεί να επηρρεάσει το σύνολο των ιατρών, είτε αυτό αφορά το πανελλήνιο, είτε το σύνολο της ιατρικής κοινότητας την όποιας χώρας. Την αυθεντία και το αυταπόδεικτο αυτής. Και, με δεδομένο ότι οι ακαδημαικοί είναι εκείνοι οι οποίοι τροποποιούν τα περιγράμματα σπουδών αλλά και επιλέγουν ή και γράφουν την βιβλιογραφία, θα πρέπει όλοι μας να αναρωτηθούμε α) το κατά πόσο οι γνώσεις τις οποίες διαθέτουν οι σημερινοί γιατροί και β) το κατά πόσο οι συνιστώμενες "ιατρικές πρακτικές" (και σε αυτές θα συμπεριλάβω πανδημίες, εμβολιασμούς, lock-down, χρήση χειρουργικών μασκών και αντισηψίας συνόλου πληθυσμού), είναι καθαρό προιόν έρευνας ή προιόν χρηματοδότησης λιγότερο ηθικών πηγών.
Το καλύτερο όμως αφήνεται για το τέλος. Η φαρμακοβιομηχανία, ελέγχοντας μέσω πληρωμών μια αυθεντία, αποκτά όχημα πέρα και πάνω από την ανθρώπινη δικαιοσύνη, μιας και η αυθεντία ελέγχεται μόνο από άλλη αυθεντία. Ούτε γιατρός, ούτε εισαγγελέας, ούτε καταναλωτής δεν είναι σε θέση να αμφισβητήσει τα λεγόμενα μιας αυθεντίας, παρά δέχονται παθητικά τα όσα τους λέει [δικαιολογίες ή όχι] και αρκούνται σε αυτό.
Ιστορικά έχουμε εμπειρία παραδειγμάτων της παραπάνω πρακτικής;
Μάλιστα. Το πρώτο παράδειγμα το οποίο ο γράφον έχει να προσφέρει, είναι αυτό της διατριβής την οποία έγραψε ο Sigmund Freud (Uber Coca) [*1] το 1884. Ο 28χρονος τότε Freud, με την παροχή δειγμάτων κοκαϊνης για ιατρική χρήση, από τις εταιρείες Parke-Davis (ΗΠΑ) και Merck (Γερμανία) [*2], συνέταξε την διατριβή έχοντας το θράσσος να υποστηρίξει ότι η κοκαϊνη δεν εθίζει... ακριβώς όπως όλοι οι χρήστες της κοκαϊνης γνωρίζουν από πρώτο χέρι ότι δεν εθίζει. Αργότερα ο Freud θα υποβληθεί σε χειρουργική επέμβαση για την αποσυμφώρηση της μύτης του.
[*1] Βλ. [URL: https://www.vice.com/en/article/payngv/a-brief-history-of-freuds-love-affair-with-cocaine]
[*2] Η οποία Merck προηγουμένως είχε ήδη δοκιμάσει να δώσει κοκαϊνη σε γερμανούς στρατιώτες προκειμένου να βελτιώσει τις επιδόσεις τους.
Με αυτά και με αυτά, στην Ελλάδα φτάνουμε σε σκάνδαλα υπερσυνταγογραφήσεων, σκάνδαλο NOVARTIS, σκάνδαλα προμηθειών δημοσίου, σκάνδαλα με οστέϊνα μοσχεύματα, σκάνδαλο εμβολίων εποχιακής γρίπης, σκάνδαλο με βηματοδότες, σκάνδαλο με αξονικούς τομογράφους, σκάνδαλο ιατρικών αερίων Messer κλπ.
[*1] 2009-2010 [URL: https://mydimosio.gr/eidiseis/o-tsiodras-o-avramopoylos-to-skandalo-ton-emvolion/]
[*2] 2013-2014 [URL: https://www.onmed.gr/farmako/story/317434/sygkalyptoun-to-skandalo-me-ta-antigripika-emvolia]
[*3] 2010 [URL: https://www.kathimerini.gr/society/399402/skandalo-me-anthropina-moscheymata/]
[*4] 2000-2006 [URL: https://www.protothema.gr/greece/article/619631/sto-edolio-gia-miza-116-ekat-euro-se-giatrous-tou-esu-apo-tin-etairia-depuy/]
[*5] 2017 [URL: https://www.ethnos.gr/tag/4790/skandalonovartis]
[*6] [URL: https://www.tovima.gr/2016/04/15/science/to-skandalo-kai-oi-elpides-tis-kardias/]
[*7] [URL: https://www.iefimerida.gr/news/119427/%CE%B3%CE%B9%CE%B1%CF%84%CF%81%CE%BF%CE%AF-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CF%80%CF%81%CE%BF%CE%BC%CE%B7%CE%B8%CE%B5%CF%85%CF%84%CE%AD%CF%82-%CE%B1%CF%80%CE%B5%CE%B9%CE%BB%CE%BF%CF%8D%CE%BD%CF%84%CE%B1%CE%B9-%CE%BC%CE%B5-%CF%86%CF%85%CE%BB%CE%AC%CE%BA%CE%B9%CF%83%CE%B7-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%BF-%C2%AB%CF%80%CE%AC%CF%81%CF%84%CE%B9%C2%BB-%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CE%B5%CE%BF%CF%80%CF%85%CF%85]
[size=200][color=black][b]ΣΤΟΧΟΠΟΙΗΣΗ ΨΥΧΙΚΑ ΑΣΘΕΝΩΝ[/b][/color][/size]
Σε ότι αφορά την συγκεκριμένη πληθυσμιακή στοχοποίηση, κατά την εκτίμηση του γράφοντα, καμία άλλη ομάδα δεν έχει υποφέρει με χειρότερο τρόπο από αυτή των ψυχικά ασθενών. Άνθρωποι με προβλήματα απο δυσλειτουργικές οικογένειες, φτώχεια, ανέχεια, ανεργία, πολέμους, εκτοπίσεις πληθυσμών, κακουχίες και ότι άλλο έχει να σερβίρει η συχνά τραγική, ανθρώπινη ιστορία, στοχοποιούνται ως αποδέκτες - παρά την θέληση τους για την περίπτωση των ψυχιατρικών ασύλων - φαρμάκων και ψυχοφαρμάκων. Οι λόγοι για τους οποίους συμβαίνει αυτό, είναι επειδή οι ψυχικά ασθενείς έχουν το προφίλ του "ιδανικού θύματος".
Ανθρωποι, ανεπιθύμητοι απο το κοινωνικό σύνολο, επειδή το κοινωνικό σύνολο δεν είναι σε θέση να δεχθεί την διαφορετικότητα τους, δεν έχει την υπομονή να τους βοηθήσει ως όφειλε και δεν έχει την ταπεινοφροσύνη να σκύψει στο επίπεδο του πάσχοντα, να τον αφουγκραστεί, να τον καταλάβει και να τον βοηθήσει να βγει από το όποιο τέλμα του. Οι άνθρωποι αυτοί, τους οποίους συχνά η ίδια η οικογένεια τους απαρνείται, για εκατοντάδες χρόνια στοιβάζονται σε ανθρωποαποθήκες. Τα "αζήτητα" των περίεργων μελών του κοινωνικού συνόλου, όπου μένουν μόνοι με την δυστυχία τους, στο έλεος των [κάποτε] φροντιστών τους και σήμερα, σε χέρια επιτήδειων, οι οποίοι τους βλέπουν ως πηγή εσόδων για χορήγηση φαρμάκων, ηλεκτροσόκ, είσπραξη νοσηλείων, είσπραξη ασφαλιστικών κ.ο.κ.
Γενικά οι ψυχικά ασθενείς έχουν γίνει αποδέκτες, "με το ζόρι και με το στανιό", πολλών φαρμάκων και πρακτικών, ανήθικων "επιστημόνων" και τσαρλατάνων, απο την Aktion 4 [*1] των ναζιστών οι οποίοι έδωσαν το ηθικό έρεισμα και την οργάνωση της φυλάκισης και διαλογής των θυμάτων του ολοκαυτώματος, μέχρι τα πειράματα του Donald Ewyn Cameron για χάρη της CIA [*2], τις "θεραπείες" με ηλεκτροσόκ, την κομματοθεραπεία, την καταστολή, την χορήγηση πειραματικών φαρμάκων, τις χημικές και μηχανικές λοβοτομές, την ψυχοχειρουργική και τον πειραματισμό πάνω σε έγκλειστους, μέχρι όλες τις σύγχρονες καταγγελίες εναντίων ψυχιατρικών μονάδων, ψυχιάτρων και ψυχολόγων. Ενώ υφίσταται αξιοσημείωτη συνεχή αύξηση των ψυχικών νόσων, χωρίς να αποθεραπεύεται κανένας, η ψυχιατρική / ψυχολογία, εκτός του ότι δεν λογοδοτεί πουθενά και καπηλευεται την ιατρική για να ενδυθεί με επιστημονικό κύρος, παράλληλα, λειτουργεί εναντίον όλων μας, ενώ ανοίγει τον δρόμο για την παραγωγή προιόντων αμφίβολης αποτελεσματικότητας των φαρμακοβιομηχανιών. Αν ο αναγνώστης θέλει μια διαφορετική γνώμη από αυτή του γράφοντα, να ρωτήσει κάποιον ψυχικά ασθενή γιατί ΔΕΝ θέλει να πάρει τα φάρμακα του, έχοντας προηγουμένως υπόψιν του ότι έχει ήδη γίνει η διάκριση ανάμεσα σε δύο κατηγορίες φαρμάκων.
[*1] [URL: https://en.wikipedia.org/wiki/Aktion_T4]
[*2] [URL: https://en.wikipedia.org/wiki/Donald_Ewen_Cameron]
[size=200][color=black][b]ΣΤΟΧΟΠΟΙΗΣΗ ΠΑΙΔΙΩΝ[/b][/color][/size]
Η άλλη πληθυσμιακή ομάδα η οποία στοχοποιείται κατά τα τελευταία χρόνια στις ΗΠΑ είναι τα παιδιά. Εκμεταλλευόμενοι τις φυσιολογικές συναισθηματικές διακυμάνσεις και χρησιμοποιώντας εφυή επικοινωνιακά τεχνάσματα, παιδιά και έφηβοι προσελκύονται σε "ερευνητικά κέντρα" [*1] φαρμακοβιομηχανιών όπου εκτίθενται στην χρήση διαφόρων σκευασμάτων. Στο ντοκυμαντέρ "MAKING A KILLING" αναφέρονται 323 μελέτες [υπό διεξαγωγή ή ολοκληρωμένες] συμπεριλαμβανομένου κλινικής δοκιμής του 2003 σε παιδιά, ενός αντικαταθλιπτικού για την προεμμηνορροϊκή δυσφορική διαταραχή. Εάν ο αναγνώστης ενδιαφέρεται να μάθει περισσότερα, μπορεί να κατεβάσει το ντοκυμαντέρ DEAD WRONG [*2] και να το δει με την ησυχία του.
[*1] [URL: https://www.cchr.org/documentaries/making-a-killing/the-experiment.html] με τίτλο "MAKING A KILLING"
[*2] [URL: https://www.cchr.org/documentaries/dead-wrong/]
Στην Ελλάδα, η εισαγωγή των παραπάνω πρακτικών, όπως πάντα, ξεκινάει με το νομικό πλαίσιο. Μετά το κλείσιμο κεντρικών ψυχιατρικών μονάδων - τα οποία από οικονομικής άποψης και αρχικού σχεδιασμού κόστιζαν όσο το δυνατόν λιγότερα στον Έλληνα φορολογούμενο - ιδρύονται πολλαπλάσιου πλήθους, ιδιωτικής διαχείρισης, Κέντρα Ψυχικής Υγείας. Σύντομα μετά από αυτό [2017] ψηφίζεται και ο νόμος 4509/2017.
Με πρόδρομο όχημα την εισαγωγή "σχολικών ψυχολόγων", τους "εκπαιδευτικούς εμπιστοσύνης" [*1], καθώς επίσης και την δημιουργία τάξεων ειδικής αγωγής, εισάγεται ο αμερικανικός εφιάλτης της παρεμβολής μεταξύ παιδιού και οικογένειας, του "ειδικού" ψυχικής υγείας. Ο ειδικός ψυχικής υγείας, θα μπορεί να κατηγοριοποιεί (screening), να παραπέμπει και να διαγνώνει το όποιο παιδί, μεταξύ των οποίων και τα παιδιά του αναγνώστη, των αστυνομικών, των τοπικών αρχών και των κοινωνικών λειτουργών όταν φτάσουνε, με το κακό, εκεί.
Εν συνεχεία, με την παροχή οπλοστασίου, κοινωνικών υπηρεσιών, αστυνομικής συνοδείας, τοπικών αρχών, θα μπορεί να εκκινεί διαδικασίες απομάκρυνσης κάποιου παιδιού από την οικογένεια του, να στείλει το παιδί για συνταγογραφιστική, τους γονείς φυλακή ή σε ψυχιατρικές μονάδες και - μέσω της νομικής προστασίας την οποία τους δίνει ο νόμος 4509/2017 - όταν κληθούν από το δικαστικό σώμα, ως εμπειρογνώμονες σε δικαστήρια, επισήμως να ξεκινήσει την διαμέλιση οικογενειών, εξασφαλίζοντας την ανατροφοδοσία του επαγγέλματος τους, με νέο μελλοντικό πελατολόγιο, καλυπτόμενοι πίσω από την δικαιολογία της "ήδη προβληματικής οικογένειας" και παραβλέποντας το ΠΩΣ έφτασε η οικογένεια να έχει προβλήματα και τους ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΥΣ ΥΠΑΙΤΙΟΥΣ για αυτά.
Τα δε παιδιά, αντί να δουν τους γονείς τους να λαμβάνουν ΑΚΡΙΒΩΣ ΤΟ ΕΙΔΟΣ ΚΑΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΟΣΗ ΒΟΗΘΕΙΑ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ, θα καταλήγουν σε ανάδοχες οικογένειες, σωφρονιστικά καταστήματα ανηλίκων, ψυχιατρεία, προκειμένου να στερηθούν τις φυσιολογικές δυνατότητες και επιλογές των άλλων παιδιών. Αυτό, γιατί ως "ταραξίες", "ανένταχτοι" και "αλητεία" του κοινωνικού συνόλου, θα προκαλέσουν πολύ περισσότερη δυστυχία γύρω τους, σε σχέση με το αν ήταν ευτυχισμένα μέσα στην γονική οικογένεια τους, απολάμβαναν τις ίδιες ευκαιρίες ζωής με τους συνομήλικους τους, είχαν μια φυσιολογική εξέλιξη μέσα στο κοινωνικό σύνολο, δημιουργούσαν ευτυχισμένες οικογένειες και προόδευαν. Στην 2η αυτή περίπτωση, δεν θα υπήρχε δουλειά, ούτε για τον ψυχίατρο / ψυχολόγο, ούτε και για τις φαρμακοβιομηχανίες.
[*1] Βλ. 4η και 5η σελίδα του νήματος στον σύνδεσμο [URL: https://www.tempo.gr/forum/viewtopic.php?f=23&t=5281] με τίτλο "ΣΧΟΛΙΚΟΙ ΨΥΧΟΛΟΓΟΙ: ΜΗΧΑΝΗ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΑΝΑΠΗΡΩΝ".
[*2] Βλ. [URL: https://forum.psychology.gr/threads/30537-%CE%A0%CE%BF%CE%B9%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CE%B5%CF%85%CE%B8%CF%8D%CE%BD%CE%B7-%CF%88%CF%85%CF%87%CE%B9%CE%AC%CF%84%CF%81%CF%89%CE%BD-%CF%88%CF%85%CF%87%CE%BF%CE%BB%CF%8C%CE%B3%CF%89%CE%BD-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%BA%CE%BF%CE%B9%CE%BD%CF%89%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CF%8E%CE%BD-%CE%BB%CE%B5%CE%B9%CF%84%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%B3%CF%8E%CE%BD] με τίτλο "Ποινική ευθύνη ψυχιάτρων, ψυχολόγων και κοινωνικών λειτουργών".
[size=200][color=black][b]ΣΗΜΕΙΟ ΚΑΜΠΗΣ...;[/b][/color][/size]
Αποτελεί εκτίμηση του γράφοντα, ότι ενδέχεται να υφίσταται σύνδεση μεταξύ των όσων είχαν αναρτηθεί από τον ίδιο το 2016 και της σημερινής κατάστασης στον χώρο της υγείας. Με αφετηρία την δημοσίευση του άρθρου "ΟΙ ΑΠΑΤΕΣ ΤΗΣ ΨΥΧΙΑΤΡΙΚΗΣ / ΨΥΧΟΛΟΓΙΑΣ" το 2016 ακολουθεί μια σειρά γεγονότων και έντονης δραστηριότητας στον ακαδημαικό χώρο της ψυχολογίας στην Ελλάδα. Η δραστηριότητα αυτή συμπεριλάμβανε:
1. απανωτές αναθεωρήσεις του περιγράμματος σπουδών των τεσσάρων σχολών ψυχολογίας [ΕΚΠΑ, Ρέθυμνο, Αριστοτέλειο, Πάντειο]
2. συνεχείς αλλαγές διδασκόντων και προέδρων τμημάτων
3. σχέδια για άνοιγμα σχολών σε ακριτικές περιοχές (Αλεξανδρούπολη, Ιώαννινα, Φλώρινα)
4. ηλεκτρονικές εγγραφές αντί εγγραφών με φυσική παρουσία σε όλες τις σχολές
5. την αύξηση κατά 418 θέσεις των θεολογικού χαρακτήρα σχολών το 2017 (οι πρώτες πανελλήνιες μετά την ανάρτηση του "ΟΙ ΑΠΑΤΕΣ ΤΗΣ ΨΥΧΙΑΤΡΙΚΗΣ / ΨΥΧΟΛΟΓΙΑΣ")
6. το νομοσχέδιο διάλυσης των τμημάτων ΦΠΨ και δημιουργίας τμήματος ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΩΝ ΕΝΗΛΙΚΩΝ με την ψήφιση του Ν. 4589/2019 και συνακόλουθη δημοσίευση στο ΦΕΚ Α΄ 13/29.1.2019
7. την προσπάθεια εκ μέρους του βουλευτή ΝΔ Κου Φορτσάκη, φοιτητές και απόφοιτοι του ΦΠΨ με κατεύθυνση Ψυχολογίας να ενταχθούν στο Τμήμα Ψυχολογίας (επειδή αυτό έχει αδειάσει;...) και πολλά άλλα ευτράπελα [*1], [*2].
[*1] [URL: http://www.wehellas.gr/forum/topic/36660-%CE%B5%CE%BE%CE%B1%CF%86%CE%B1%CE%BD%CE%B9%CF%83%CE%B7-%CE%B9%CE%B4%CE%B9%CF%89%CF%84%CF%89%CE%BD-%CF%88%CF%85%CF%87%CE%B9%CE%B1%CF%84%CF%81%CF%89%CE%BD-%CE%B1%CF%80%CE%BF-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B1%CF%84%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%B7/]
[*2] [URL: https://forum.psychology.gr/threads/33118-%CE%97-%CE%A0%CE%A1%CE%9F%CE%A3%CE%A0%CE%91%CE%98%CE%95%CE%99%CE%91-%CE%94%CE%99%CE%91%CE%A4%CE%97%CE%A1%CE%97%CE%A3%CE%97%CE%A3-%CE%91%CE%9D%CE%9F%CE%99%CE%A7%CE%A4%CE%A9%CE%9D-%CE%A3%CE%A7%CE%9F%CE%9B%CE%A9%CE%9D-%CE%A8%CE%A5%CE%A7%CE%9F%CE%9B%CE%9F%CE%93%CE%99%CE%91%CE%A3] με τίτλο
Σε ότι αφορά τις ψυχιατρικές ειδικότητες, ο αναγνώστης μπορεί να επισκεφτεί οποιοδήποτε δημόσιο νοσοκομείο διαθέτει ψυχιατρικό τομέα απόγευμα ή βράδυ και να διαπιστώσει μόνος του αν οι βάρδιες ανατίθενται σε 20χρονους ειδικευόμενους ή μεγαλύτερης ηλικίας ψυχίατρους.
Από το 2017 μέχρι σήμερα μεσολάβησαν 4 χρόνια... όση είναι και η διάρκεια σπουδών σε ένα τμήμα ψυχολογίας και το ενδεχόμενο κλείσιμο αυτού. Φυσιολογικά λοιπόν, αν η υπόθεση του γράφοντα σχετικά με "συγκεκαλυμμένη κρίση στον ακαδημαικό χώρο της ψυχολογίας / ψυχιατρικής στην Ελλάδα" ευσταθεί, θα έπρεπε να βρεθεί τρόπος να διαιωνισθούν τα κέρδη των φαρμακοβιομηχανιών ΠΡΩΤΟΥ καταστεί προφανές, ότι ως ψευδοεπιστήμες η ψυχιατρική και η ψυχολογία βασίζονται στην πειθώ και την πίστη, αντί της επιστημονικής τεκμηρίωσης, προκειμένου να πείσουν τους φοιτητές αυτών σχετικά με την επιστημονικότητα τους. Πολύ χειρότερη δε, γίνεται η θέση τους όταν διαπιστωθεί ότι πίσω από τα "αγνά επιστημονικά κίνητρα τους" βρίσκεται ένας κλάδος φαρμακοβιομηχανίας ο οποίος απολαμβάνει δισεκατομμύρια δολλαρίων ετήσιων εσόδων σε παγκόσμια κλίμακα, χωρίς όμως να θεραπεύει έστω και έναν ασθενή [*1].
[*1] Στις 947 σελίδες του DSM V καταγράφονται εκατοντάδες αν όχι χιλιάδες διαταραχές/παθήσεις/συνδρομα ψυχικής υγείας. "Ιερό δισκοπότηρο" όλων των ασθενειών της ψυχιατρικής / ψυχολογίας, αποτελεί η "ανίατη" σχιζοφρένεια, για την οποία υπάρχουν αναφορές ότι αυτή θεραπεύεται με την προστατευμένη απο το κοινωνικό σύνολο, ζωή σε άσυλα και την καλλιέργεια λαχανικών! (τέλη 19ου και αρχές 20ου αιώνα), καθώς επίσης και με την ψυχοθεραπεία από ψυχοθεραπευτές οι οποίοι προφανώς έχουν ηθικές βάσεις και νοιάζονταν για το καλό των ασθενών τους (βλ. ντοκυμαντέρ "ΠΑΡΕ ΑΥΤΑ ΤΑ ΣΠΑΣΜΕΝΑ ΦΤΕΡΑ" [URL: https://www.youtube.com/watch?v=g01Y4uWHFok].
[size=200][color=black][b]ΑΠΟ ΤΟ ΕΠΙΜΕΡΟΥΣ ΣΤΟ ΣΥΝΟΛ(ΙΚ)Ο[/b][/color][/size]
Εάν λοιπόν, το κλείσιμο σχολών ψυχολογίας σε οποιαδήποτε χώρα και εν προκειμένω στην Ελλάδα, αποτελεί σημείο εκκίνησης αμφισβήτησης και σειράς ελέγχων προς τους κλάδους της ψυχιατρικής, της ψυχολογίας και της φαρμακοβιομηχανίας, τότε το ερώτημα το οποίο είμαστε υποχρεωμένοι να θέσουμε, είναι κατ' αρχάς το εξής:
Ποιά είναι τα συμφέροντα μιας φαρμακοβιομηχανίας;
Συμφέρον λοιπόν, μιας φαρμακοβιομηχανίας, δεν είναι "να πεθάνει" την πελατειακή της βάση. Ούτε να πουλήσει ένα προιόν το οποίο δεν κατασκευάζει (τσιπάκια). Συμφέρον της φαρμακοβιομηχανίας είναι ΟΙ ΠΕΛΑΤΕΣ ΤΗΣ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΖΩΝΤΑΝΟΙ ΚΑΙ ΑΡΡΩΣΤΟΙ. Και αν αυτό το σκεφτείτε ψύχραιμα, θα διαπιστώσετε ότι αποτελεί το συμφέρον ΓΙΑ ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΦΑΡΜΑΚΟΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ.
Στη συνέχεια - αν τα όσα περιγράψαμε πιο πάνω στην ενότητα ΣΗΜΕΙΟ ΚΑΜΠΗΣ...; ισχύουν - οφείλουμε να αναρωτηθούμε, ποιές είναι οι ενδεχόμενες σκέψεις των φαρμακοβιομηχάνων;
"Πρωτού περάσουν τα 4-5 χρόνια τα οποία απαιτούνται για να αποφοιτήσουν και οι τελευταίοι εισακτέοι, θα πρέπει να βρεθεί τρόπος ο οποίος εξασφαλίζει την εξάρτηση του συνόλου του πληθυσμού, όλων των χωρών, από τις φαρμακοβιομηχανίες".
Κατά την άποψη του γράφοντα, λοιπόν, και με βάση τα σημερινά δεδομένα, οι εμβολιασμοί δεν στοχεύουν στο να κρατήσουν τον κόσμο έξω από τις ΜΕΘ, παρά αποτελούν μια επίθεση στο ανοσοποιητικό όλων μας. Μια σύγχρονή εφαρμογή του "να σε κάψω Γιάννη, να σε αλείψω λάδι" για να εξασφαλιστεί η εξάρτηση μας από τις φαρμακοβιομηχανίες αυτου του κοσμου.
Με βάση λοιπόν, την Ισραηλινή μελέτη [*1], είναι 7 φορές πιο πιθανό να νοσήσουν οι εμβολιασμένοι, σε σχέση με τους ανεμβολίαστους. Το πρόβλημα με το τι ανακοινώνει η συγκεκριμένη μελέτη αφορά την παρουσίαση των αποτελεσμάτων της, ή αν θέλετε, τον τρόπο ερμηνείας "του μηνύματος των εκλογών". Ότι, δηλαδή, στην αντίληψη του γράφοντα, τα εμβόλια στοχεύουν να σας καταστήσουν ευάλωτους, κατ' ελάχιστο στον κορωνοιό, μεταλλάξεις του (ή και άλλους άγνωστους ακόμα στο ευρή κοινό ιούς), και ενδεχομένως και σε όλες τις γνωστές και μη ασθένειες.
[*1] [URL: https://www.medrxiv.org/content/10.1101/2021.08.24.21262415v1]
Η σουηδική μελέτη [*2], για την οποία ο Κλεάνθης Γρίβας αναφέρει [*2] ότι:
"[Σημείωση του Κ.Γ.: Με βάση τα ευρήματα αυτής της συγκλονιστικής έρευνας, αναμένεται με αγωνία τί θα συμβεί από την άποψη των παρενεργειών των «εμβολίων»-mRNA όσο προχωράμε προς τη συμπλήρωση δύο ετών από την έναρξη των μαζικών εμβολιασμών, που άρχισαν στις ΗΠΑ στα τέλη του 2020 και στην ΕΥΡΩΠΗ στις αρχές της άνοιξης του 2021].
Η πρωτεΐνη ακίδα του εμβολίου εισέρχεται στους πυρήνες των κυττάρων, καταστέλλει τον επισκευαστικό μηχανισμό του DNA και θα προκαλέσει μια έκρηξη καρκίνων, ανοσοανεπάρκειας, αυτοάνοσων διαταραχών και επιτάχυνση της γήρανσης. Αυτό το εύρημα μπορεί να περιγραφεί μόνο ως αληθινή «φρίκη» σε ό,τι αφορά τις επιπτώσεις του. "
[*2] [URL: https://www.zougla.gr/apopseis/article/souidiki-erevna-vomva]
Τέλος το BMJ (Βρετανική Ιατρική Επιθεώρηση) σε ότι αφορά την μελέτη δοκιμών έγκρισης του εμβολίου της Pfizer αναφέρει πλήθος "λαθών" και "κακών πρακτικών" τις οποίες εξέθεσε ο/η (απολυμένος την ίδια μέρα) Brook Jackson. Τα παραπάνω συνηγορούν στα όσα έχω επισημάνει σχετικά με τον/τους τρόπους "δημιουργίας" των αποτελεσμάτων που οδηγούν σε έγκριση ενός φαρμάκου στις ΗΠΑ.
[*1] [URL: https://www.bmj.com/content/375/bmj.n2635]
[*2] [URL: https://www.mdpi.com/1999-4915/13/10/2056/htm]
Αυτό το οποίο μένει είναι να εξηγηθεί είναι ο/οι τρόπος/οι με τους οποίους επιβλήθηκαν τα συγκεκριμένα μέτρα στον Ελληνικο πληθυσμό.
[size=200][color=black][b]ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΙ ΛΟΓΟΙ ΕΠΙΒΟΛΗΣ ΜΕΤΡΩΝ[/b][/color][/size]
Αναφορικά, αυτά είναι πολλά και πατάνε σε ήδη εδραιωμένα στοιχεία του χαρακτήρα του κάθε πολίτη, τα οποία δεν υπήρχαν, αλλα καλλιεργήθηκαν κατά τα προηγούμενα 40 χρόνια περίπου (εύκολος δανεισμός, επιδόματα, εργασιακές συνθήκες, αστικοποίηση κλπ). Αναφορικά αυτά είναι:
Απάθεια (κατανοητό με γνώμονα τα όσα έχει τραβήξει ο Έλληνας ως πολίτης, τηλεθεατής και εργαζόμενος τα τελευταία +20 χρόνια)
Απευαισθητοποίηση (να' ναι καλά ο κινηματογράφος και το ραδιόφωνο)
Υποταγή (υιοθέτηση θέσης εξάρτησης παρά το γεγονός ότι είναι οι κυβερνόντες εξαρτώμενοι από τους πολίτες)
Ανεκτικότητα (αποφυγή συγκρούσεων)
Βόλεμα (ροπή προς την ευκολία)
Οκνηρία (τεμπελιά)
Αποδοχή (κοπαδοποίηση)
Φόβος
Ο λόγος που χρησιμοποιούνται στοιχεία του χαρακτήρα και της προσωπικότητας του πληθυσμού είναι ότι, αφ' ενός ελάχιστοι κάνουν αυτοκριτική και είναι συνειδητοί στον τρόπο ζωής και εκφοράς τους προκειμένου να γνωρίζουν τα ελλατώματα και τα πάθη τα οποία κουβαλάνε μέσα τους, αφ' ετέρου, αν για να γίνει κανείς γιατρός προκειμένου να ελέγξει τα λεγόμενα ενός γιατρού, απαιτεί μεταξύ 6 και 12 χρόνων εξειδικευμένης εκπαίδευσης, το να αλλάξετε παγιωμένα στοιχεία του χαρακτήρα σας μπορεί να απαιτήσει παραπάνω χρόνο... Και ο μόνος τρόπος να το επβεβαιώσετε αυτό, είναι να δοκιμάσει ο ίδιος ο αναγνώστης να το κάνει.
Απο όλους τους παραπάνω λόγους, ενδιαφέρει να εξηγήσω μόνο τον παράγοντα του φόβου.