Η ανακάλυψη της τηλεόρασης (1887-1951)

Εδώ συζητάμε για αγαπημένες τηλεοπτικές σειρές, εκπομπές και ό,τι αφορά γενικότερα τη μικρή οθόνη
Απάντηση
Άβαταρ μέλους
active
Junior Boarder
Junior Boarder
Δημοσιεύσεις: 22
Εγγραφή: Παρ Οκτ 02, 2009 4:10 pm

Η ανακάλυψη της τηλεόρασης (1887-1951)

Δημοσίευση από active »

Η ιστορία της τηλεόρασης ξεκίνησε στα τέλη του 19ου αιώνα και η εφεύρεσή της στηρίχτηκε σε μια σειρά από διαδοχικές ανακαλύψεις διάφορων επιστημόνων. Πρώτος ανάμεσα σ’ αυτούς ο Πάουλ Νιπκόφ, που υπήρξε ο εφευρέτης του δίσκου σαρώσεως (1884), όπως ονομάστηκε το πρώτο μηχανικό σύστημα αναπαραγωγής εικόνων με διαδοχικές γραμμές.

Το 1923 ο Βλαδιμίρ Ζβορίκιν δημιούργησε για λογαριασμό της Γουέστινγχαουζ το «εικονοσκόπιο» -σαν να λέμε την τηλεοπτική κάμερα-, και το 1927 ο Τέιλορ Φάρνσγουερθ ανακάλυψε το πρώτο κλειστό κύκλωμα αναμετάδοσης εικόνων. Το 1928 ο Τζον Μπερντ συνένωσε τις σκόρπιες ανακαλύψεις των άλλων και παρουσίασε ένα πρωτόγονο αλλά πλήρες τηλεοπτικό σύστημα εκπομπής και λήψης εικόνων σε μικρή απόσταση, αναλυμένων σε 28 γραμμές. Η επινόηση του Μπερντ χρησιμοποιήθηκε τον επόμενο χρόνο από τη βρετανική ραδιοφωνία για πειραματικές εκπομπές με ενθαρρυντικά αποτελέσματα που εντυπωσίασαν την κοινή γνώμη.

Στη συνέχεια και στα μέσα της δεκαετίας του ’30 ο Άλεν Ντιμόντ συνέβαλε στη μεγάλη βελτίωση της κινητοσκοπικής λυχνίας και το 1939 δημιούργησε τον πρώτο τηλεοπτικό δέκτη όπως τον ξέρουμε σήμερα. Η προετοιμασία της εμπορίας της τηλεόρασης άρχισε από τα τέλη της δεκαετίας του ’20. Η General Electric από την άνοιξη του 1928 πειραματιζόταν πάνω στις δυνατότητες της νέας εφεύρεσης, αλλά ήταν ο Αμερικανός Τσαρλς Τζένκινς (1867-1934) που έπαιξε καθοριστικό ρόλο, αφού επινόησε ένα σύστημα αναπαραγωγής σύγχρονων εικόνων που βελτίωνε πολύ τις αρχικές επιτεύξεις του Μπερντ, προχώρησε στην κατοχύρωση της πατέντας και το 1930 ίδρυσε την πρώτη εταιρεία κατασκευής και εμπορίας συσκευών συστήματος «οπτικής ραδιοφωνίας»! Έπειτα στράφηκε στα μεγάλα ραδιοφωνικά δίκτυα της εποχής προσπαθώντας να τα πείσει να πειραματιστούν με το νέο μέσο.

Πράγματι, λίγο αργότερα το ραδιοφωνικό δίκτυο NBC δημιούργησε έναν πειραματικό σταθμό περιορισμένης εμβέλειας στη Νέα Υόρκη και τον επόμενο χρόνο ακολούθησε το παράδειγμά του το ανταγωνιστικό δίκτυο CBS. Ο θάνατος του ενθουσιώδους Τζένκινς το 1934 έβαλε «φρένο» για λίγο στις εξελίξεις στις ΗΠΑ, αλλά την ίδια περίπου εποχή άρχισαν πειραματικές εκπομπές τόσο στη Σοβιετική Ένωση όσο και στην Αγγλία.

Στις 2 Νοεμβρίου 1936 το BBC άρχισε την εκπομπή κανονικών προγραμμάτων από το ιστορικό κτίριο «Αλεξάνδρα Παλλάς» του Λονδίνου. Η εμβέλεια αυτών των εκπομπών ήταν αρκετά περιορισμένη, αφού μετά βίας κάλυπτε την ευρύτερη περιοχή του Λονδίνου, αλλά η ποικιλία του προγράμματος ήταν αξιόλογη. Περιελάμβανε ειδήσεις, ταχυδακτυλουργικά τρικάζ και τα αποτελέσματα των αγώνων κρίκετ! Έξι μήνες αργότερα, στις 12 Μαΐου 1937, μεταδόθηκε και η πρώτη παραγωγή, ειδικά σκηνοθετημένη και κινηματογραφημένη για την τηλεόραση του BBC. Ήταν για το θεατρικό έργο του Λουίτζι Πιραντέλο «Ο άνθρωπος με το λουλούδι στο στόμα».

Ο Β΄ Παγκόσμιος πόλεμος, αν και σταμάτησε τις πειραματικές εκπομπές τόσο στην Αμερική όσο και στην Ευρώπη, επιτάχυνε τις εξελίξεις με τη μεγάλη πρόοδο που επέφερε στην τεχνολογία των ραντάρ και των συστημάτων επικοινωνιών. Έτσι, με την αποκατάσταση της ειρήνης άρχισαν αμέσως νέες εκπομπές υψηλής ευκρίνειας των δύο μεγάλων παναμερικανικών δικτύων, στα οποία γρήγορα προστέθηκε και ένα τρίτο, το ABC. Τα προγράμματα πλέον περιελάμβαναν νέα από τον κινηματογράφο και τον αθλητισμό, δημιουργήθηκαν τα πρώτα τηλεπαιχνίδια και σόου, ενώ στις 2 Οκτωβρίου 1946, ημέρα Τετάρτη στις 9 το βράδυ, το NBC μετέδωσε το πρώτο ημίωρο επεισόδιο της πρώτης σειράς συνέχειας ειδικά φτιαγμένης για την τηλεόραση. Ήταν η αρχή μιας νέας εποχής.

Στις 7 Μαΐου 1947 και πάλι από το NBC προβλήθηκε η πρώτη θεατρική εκπομπή. Την ίδια περίπου εποχή στο Ατλάντικ Σίτι πραγματοποιήθηκε η πρώτη παγκόσμια συνδιάσκεψη για τις ραδιοεπικοινωνίες, η οποία καθιέρωσε επίσημα τον όρο «τηλεόραση» για το νέο μέσο, αντί της ονομασίας «οπτική ραδιοφωνία» που επικρατούσε μέχρι τότε.

Το 1945 η τηλεόραση είχε κατακτήσει όλα τα στρώματα της αμερικανικής κοινωνίας και η ύπαρξη της συσκευής σε ένα νοικοκυριό ήταν βασικό κριτήριο ευημερίας, αποτελώντας μέρος του αμερικανικού ονείρου. Η πολιτική ηγεσία με επικεφαλής τον Τρούμαν θεωρούσε την ύπαρξή της ευτύχημα, αφού ευνοούσε την οικογενειακή θαλπωρή και συνένωνε την αμερικανική οικογένεια.

Το 1948 δημιουργήθηκε η Ακαδημία Τηλεοπτικών Τεχνών και Επιστημών (National Academy of Television Arts & Sciences) και αποφασίστηκε η καθιέρωση απονομής ειδικών βραβείων αντίστοιχων με τα κινηματογραφικά Όσκαρ, στα οποία δόθηκε η ονομασία EMMY. Στις 25 Ιανουαρίου 1949 σε επίσημη τελετή ανακοινώθηκε το πρώτο βραβείο ΕΜΜΥ, που δόθηκε σε μια τηλεταινία του NBC.

Στη σύντομη καταγραφή μεγάλων ιστορικών στιγμών θα πρέπει να αναφέρουμε πως στα τέλη της δεκαετίας του ’40 λειτουργούσαν πλέον κανονικά και με πλήρες πρόγραμμα τα εθνικά τηλεοπτικά δίκτυα των περισσότερων προηγμένων χωρών, μεταξύ των οποίων η Γαλλία, ο Καναδάς, η Ιταλία και η Σοβιετική Ένωση.

Το 1953, χρονιά στέψης της βασίλισσας Ελισάβετ Β΄ στο Λονδίνο, γεννήθηκε η ιδέα της αναμετάδοσης της εντυπωσιακής τελετής και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, η οποία στάθηκε αφορμή για την ίδρυση της Eurovision, ενός δηλαδή οργανισμού συνεργασίας ευρωπαϊκών τηλεοπτικών δικτύων με σκοπό την ανταλλαγή προγραμμάτων. Η πρώτη εκπομπή του νέου οργανισμού, στον οποίο συμμετείχαν εννιά χώρες, πραγματοποιήθηκε τον Ιούλιο του 1953 με την τελετή της στέψης.

Στο μεταξύ έκανε την εμφάνισή της και η έγχρωμη τηλεόραση. Ήδη στο διάστημα 1947-1953 είχαν δαπανηθεί μεγάλα ποσά στις ΗΠΑ για την πειραματική διερεύνηση του χρώματος και το 1956 ένα μικρό δίκτυο στο Σικάγο πέτυχε την πρώτη έγχρωμη πειραματική αναμετάδοση. Η έγχρωμη τηλεόραση καθιερώθηκε οριστικά στις ΗΠΑ το 1962 και στην υπόλοιπη Ευρώπη το 1967. Προηγήθηκαν το 1959 η ανακάλυψη του γαλλικού συστήματος SECAM, από τον Ανρί ντε Φρανς, και το 1960 του γερμανικού συστήματος PAL, του Βάλτερ Μπρουχ.

Το 1957 αποτελεί μία ακόμα μεγάλη χρονιά για την ιστορία της παγκόσμιας τηλεόρασης για δύο λόγους. Πρώτον, γιατί το πάντα πρωτοπόρο BBC μετέδωσε έγχρωμους τους αγώνες τένις του Γουίμπλετον και, δεύτερον, γιατί έγινε εμπορικά αξιοποιήσιμο το βίντεο (μαγνητική εγγραφή εικόνων), με αποτέλεσμα να κυκλοφορήσουν στο εμπόριο τα πρώτα σχετικά μηχανήματα, φέρνοντας επανάσταση στα τηλεοπτικά προγράμματα. Το αποτέλεσμα αυτών των εξελίξεων ήταν όχι μόνο να επικρατήσει η τηλεόραση ως λαϊκή ψυχαγωγία, αλλά να κερδίσει με γρήγορους ρυθμούς τους θεατές του κινηματογράφου, επιφέροντας δυνατό χτύπημα και μεγάλη κρίση στην κινηματογραφική βιομηχανία.

Στο μεταξύ, ήδη από τα μέσα της δεκαετίας του ’60 είχε εκτοξευθεί ο πρώτος εμπορικός τηλεπικοινωνιακός δορυφόρος «Πρωινό πουλί», μεταδίδοντας από ύψος 23.000 μιλίων διαφημιστικές εκπομπές σε ολόκληρο τον κόσμο.

Τα πρώτα βήματα στην Ελλάδα

Την ίδια εποχή που στον υπόλοιπο κόσμο σημειώνονταν σημαντικές εξελίξεις στην τηλεόραση, στην Ελλάδα βρισκόμασταν ακόμα στις πρώτες δειλές πειραματικές εκπομπές αναμετάδοσης σκίτσων με μουσική υπόκρουση κλασικής κιθάρας από τους υπόγειους ραδιοθαλάμους του Ζαππείου.

Η επίσημη ιστορία της ραδιοτηλεόρασης στη χώρα μας άρχισε με το νόμο 19/20-11-1935, που προέβλεπε την ίδρυση Υπηρεσίας Ραδιοφωνικών Εκπομπών. Ουσιαστικά όμως η ιστορία της Ελληνικής Ραδιοφωνίας άρχισε το 1938 με τις μεταδόσεις του Ραδιοφωνικού Σταθμού Αθηνών και συνέχισε δέκα χρόνια αργότερα, το 1945, με τη συντακτική πράξη 54 της ελληνικής κυβέρνησης, με την οποία δημιουργήθηκε το Εθνικό Ίδρυμα Ραδιοφωνίας (ΕΙΡ), που ανέπτυξε πλούσια δραστηριότητα με τα τρία ραδιοφωνικά προγράμματα, έχοντας το μονοπώλιο ραδιοφωνικών εκπομπών, αλλά και με μεταδόσεις σε ξένες χώρες για τον απόδημο Ελληνισμό.

Για πρώτη φορά υπήρχε νομοθετική πρόβλεψη για λειτουργία τηλεοπτικών σταθμών στον επόμενο νόμο 1663/1951, που προέβλεπε και αναφερόταν στην ίδρυση και λειτουργία ραδιοτηλεοπτικών σταθμών Ενόπλων Δυνάμεων. Όμως, η προβληματική οικονομία της εποχής δεν ευνοούσε τις οποιασδήποτε μορφής επενδύσεις, πολύ περισσότερο τον εκσυγχρονισμό του ήδη απαρχαιωμένου ραδιοφωνικού δικτύου και την εγκατάσταση τηλεοπτικού. Έτσι, για πολλά χρόνια η τηλεόραση αποτελούσε ένα όνειρο και φάνταζε στους περισσότερους Έλληνες «απίστευτη πολυτέλεια».
Απάντηση