Η πρεμιέρα (1951-1967)

Εδώ συζητάμε για αγαπημένες τηλεοπτικές σειρές, εκπομπές και ό,τι αφορά γενικότερα τη μικρή οθόνη
Απάντηση
Άβαταρ μέλους
active
Junior Boarder
Junior Boarder
Δημοσιεύσεις: 22
Εγγραφή: Παρ Οκτ 02, 2009 4:10 pm

Η πρεμιέρα (1951-1967)

Δημοσίευση από active »

Αμέσως μετά τον Εμφύλιο η λειτουργία της τηλεόρασης απασχόλησε τα κυβερνητικά κλιμάκια στην Ελλάδα. Αν και οποιοσδήποτε μελετητής της κοινωνικοπολιτικής κατάστασης θα περίμενε ότι οι προτεραιότητες θα ήταν άλλες, φαίνεται ότι η τηλεοπτική μαγεία δεν άφησε αδιάφορες ούτε τις υποανάπτυκτες χώρες όπως η Ελλάδα. Άλλωστε, η γειτονική Γιουγκοσλαβία είχε ήδη τηλεόραση…

Στη χώρα μας τα τηλεοπτικά γεγονότα άρχισαν το Φεβρουάριο του 1951, όταν ήρθε στην Ελλάδα ο πρώτος τηλεοπτικός δέκτης από την Αγγλία μάρκας Cossor.
Δύο χρόνια αργότερα η Ραδιοτεχνική Ελληνική Εταιρεία έκανε την πρώτη τηλεοπτική επίδειξή κλειστού κυκλώματος.

Το 1958 κινήθηκε το ενδιαφέρον να δημιουργηθεί η Ελληνική Τηλεόραση. Έγινε διαγωνισμός, μειοδότησε ένας ιαπωνικός οίκος, αλλά το σχέδιο δεν πραγματοποιήθηκε. Στη συνέχεια ανατέθηκε στην ιταλική RAI νέα μελέτη για την Ελληνική Τηλεόραση και υπογράφηκε σύμβαση από τον υπουργό Τύπου. Την τηλεόραση θα έφτιαχνε η Ιταλία από της πολεμικές επανορθώσεις προς την Ελλάδα. Η σύμβαση αυτή όμως ακυρώθηκε!

Μέχρι τη στιγμή που χωρίς νόμους και γραφειοκρατικές προετοιμασίες κυριολεκτικά «από κάτω» -από μεσαία στελέχη της ΔΕΗ- και όχι από τον πρωθυπουργό το φθινόπωρο του 1960 -στη ΔΕΘ- η Θεσ/νίκη εξέπεμψε τηλεοπτική εικόνα από το περίπτερο της ΔΕΗ. Μέσα σε λίγες μέρες ο Ανδρέας Κοπέλης, ο Γιάννης Γκιώνης και ο Κώστας Μπαλάφας μαζί με τον Μικέ Ψαλίδα και τον Αλέκο Λεμπέση χωρίς να έχουν ξαναδεί τηλεόραση ούτε ως θεατές έστησαν 600 συσκευές σε δημόσιους χώρους και το 1961 μετρήθηκαν 36.000 τηλεθεατές να τις παρακολουθούν. Εμπνευστής αυτής της προσπάθειας ήταν ο Μάνος Ιατρίδης, προϊστάμενος Δημοσίων Σχέσεων της ΔΕΗ.

Προσωπικότητα που δέσποζε στο «γυαλί» πιστεύοντας με πάθος στη νέα αυτή ιδέα ήταν ο Άλκης Στέας. Καλεσμένοι σε εκείνο το πρώτο στούντιο ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, η Ελένη Βλάχου, η Αλίκη Βουγιουκλάκη, η Άννα Συνοδινού, η Κατίνα Παξινού, ο Γιώργος Οικονομίδης, ο Βασίλης Καζαντζής, ο Γιώργος Κάρτερ κ.ά.

Το 1962 στήθηκε ένας ακόμα σταθμός της ΔΕΗ. Το στούντιο βρισκόταν στην οδό Χαλκοκονδύλη και ο σταθμός εξέπεμπε στα κανάλια 3 και 7.
Σταμάτησε όμως γρήγορα τη λειτουργία του, αφού με συνταγματική πράξη η τηλεόραση ανατέθηκε στο ΕΙΡ. Την ίδια χρονιά το ΕΙΡ αγόρασε οικόπεδα στην οδό Μεσογείων για να κατασκευαστεί το γνωστό -σήμερα- μέγαρο της Αγίας Παρασκευής.

Το 1963 επί πρωθυπουργίας Κων/νου Καραμανλή έγινε η τελευταία απόπειρα να γίνει διαγωνισμός για την ανάθεση της κτιριακής μελέτης του σημερινού ραδιομεγάρου. Οι αρχιτέκτονες επιλέχθηκαν με κλήρωση, αλλά και αυτή η απόπειρα ναυάγησε, όπως και η αντίστοιχη του Γεωργίου Παπανδρέου το 1965.

Τον Αύγουστο του 1965 πραγματοποιήθηκε εγκατάσταση τηλεοπτικής κεραίας στην ταράτσα της Γεωγραφικής Υπηρεσίας Στράτου και άρχισαν προβολές από τα στούντιο της.

Το Σεπτέμβριο του 1965 έγινε η πρώτη δοκιμαστική μετάδοση εκπομπής του ΕΙΡ από το στούντιο 3 των Ραδιοφωνικών Θαλάμων του Ζαππείου, ήμερα Τετάρτη στις 11 το πρωί, ακριβώς 4 χρόνια μετά τις πειραματικές εκπομπές του πρώτου ελληνικού τηλεοπτικού σταθμού από τη συμπρωτεύουσα. Συγκεκριμένοι άνθρωποι του ΕΙΡ πήραν το τηλέφωνημα του πρώτου Έλληνα τηλεθεατή! Ήταν ένας χασάπης από την οδό Σπύρου Μερκούρη, που τους φώναζε έξαλλος από ενθουσιασμό: «Σας βλέπω! Μπράβο, παιδιά! Σας βλέπω!». Αυτή ήταν η πρώτη τηλεοπτική μετάδοση στην Ελλάδα…

Μέσα σε ένα μήνα ο Πειραματικός Σταθμός Τηλεοράσεως του ΕΙΡ βρήκε στέγη στο Νέον Υπεραστικόν Μέγαρον Αθηνών (ΝΥΜΑ) του ΟΤΕ και στις 27 Οκτωβρίου 1965 άρχισαν οι μεταδόσεις από το νέο κτίριο, οι οποίες γίνονταν πάντα μεσημεριανές ώρες με εκφωνητή τον Φρέντυ Γερμανό. Ακολούθησε προκήρυξη διαγωνισμού για την πρόσληψη τηλεπαρουσιαστριών. Στο διαγωνισμό πήραν μέρος περίπου 800 κοπέλες και ανάμεσά τους ξεχώρισαν η Αλέκα Μαβίλη, η Σόνια Ζωίδου και η Ελένη Κυπραίου.

Υπολογίζεται πως στις αρχές του 1966 στην περιοχή του λεκανοπεδίου Αττικής λειτουργούσαν 1.500 τηλεοράσεις, ενώ ένας καινούργιος πομπός που είχε τοποθετηθεί στην ταράτσα του κτιρίου της 3ης Σεπτεμβρίου εξέπεμπε κυκλικά σε μια αρκετά μεγάλη εμβέλεια, από τον Ασπρόπυργο μέχρι την Εκάλη. Ο Τύπος μάλιστα ανέφερε πως σύντομα θα άρχιζαν τακτικές ημερήσιες εκπομπές, γεγονός που προκάλεσε πυρετό στα εμπορικά καταστήματα των Αθηνών, που έκαναν αθρόες εισαγωγές τηλεοπτικών συσκευών για να εξυπηρετήσουν την αξιόλογη ζήτηση που παρατηρήθηκε.
Αποφασίστηκε επιτέλους η έναρξη του επίσημου προγράμματος του ΕΙΡ και ορίστηκε η 23η Φεβρουαρίου 1966 ως ημερομηνία έναρξης των καθημερινών πειραματικών εκπομπών.

Την ιστορική εκείνη ημέρα η Ελένη Κυπραίου βγήκε στο «μαγικό κουτί» και σε ασπρόμαυρη εικόνα έκανε την πρώτη εκφώνηση της ελληνικής τηλεόρασης:
«Κυρίες και κύριοι, το ΕΙΡ καθιερώνει το νέο του βραδινό ωράριο για τις τεχνικές δοκιμές του πειραματικού πομπού τηλεοράσεως. Κάθε βράδυ από τις 18.30 μέχρι τις 20.30 περίπου θα μεταδίδουμε μια σειρά δοκιμαστικών εκπομπών με ποικίλο περιεχόμενο. Όσοι από εσάς έχουν συσκευές τηλεόρασης θα μπορούν να της παρακολουθούν στο Κανάλι 5».
Ωστόσο, το ξεκίνημα δεν ήταν καθόλου εύκολο…

Το πρώτο πρόγραμμα, όπως αναφέρεται στις εφημερίδες της 23ης Φεβρουαρίου, ήταν το εξής:

18.30: Διεθνή επίκαιρα
18.45: Για σας, κυρία μου
19.00: Αυστραλία (ταξιδιωτικό ντοκιμαντέρ)
19.25: Ο Άγγλος γλύπτης Χένρι Moυρ (ντοκιμαντέρ)
19.55: Παίζει η ορχήστρα Ανρί Λεκά
20.15: Ο κλέφτης (βραζιλιάνικη ταινία)
20.30: Τέλος προγράμματος


Ταυτόχρονα σχεδόν, με πρωτοβουλία της Γεωγραφικής Υπηρεσίας Στρατού, άρχισαν και οι πρώτες δοκιμαστικές εκπομπές περιορισμένης εμβέλειας του σταθμού τηλεοράσεως Ενόπλων Δυνάμεων, που είχε ως πρώτο σήμα του ένα λιτό κυανόκρανο και τον ύμνο του Πίνδαρου. Οι εκπομπές άρχισαν κι εκεί σε καθημερινή βάση και περιελάμβαναν συνήθως προβολή των ελληνικών επικαίρων, τραγούδια και ντοκιμαντέρ. Η ταυτόχρονη ύπαρξη ενός δεύτερου καναλιού (Δίαυλος 10, όπως ονομάστηκε) λειτούργησε ανταγωνιστικά παρά το φτωχό πρόγραμμα και οι Αθηναίοι γοητευμένοι από το πρωτόγνωρο γι’ αυτούς θέαμα συγκεντρώνονταν στους δρόμους έξω από τις βιτρίνες των καταστημάτων για την παρακολούθηση εκείνων των πρώτων εκπομπών.
Απάντηση