Η κρίση ως ευκαιρία
- Αλέξανδρος Κονταξής
- PLUS
«Ουδέν κακόν αμιγές καλού», έλεγαν οι αρχαίοι πρόγονοί μας και δεν είχαν καθόλου άδικο. Διότι μέσα στη στάχτη κρύβονται μερικές φορές τα ομορφότερα πράγματα, οι μεγαλύτεροι θησαυροί, ενώ το ωραιότερο λουλούδι φυτρώνει ανάμεσα στα χαλάσματα, εκεί που δεν θα περίμενες ποτέ να το αντικρίσεις. Άρα ναι, οι μεγαλύτερες ευκαιρίες ξεπηδούν συχνά μέσα από την καταστροφή.
Τα αρνητικά της κρίσης τα ξέρουμε όλοι, ή καλύτερα τα ζούμε στο πετσί μας μέρα τη μέρα, ώρα την ώρα, λεπτό το λεπτό. Ως εκ τούτου, δεν σκοπεύω να αναφερθώ περαιτέρω γιατί δεν έχει κανένα νόημα ούτε να γκρινιάζουμε συνέχεια, ούτε να μεμψιμοιρούμε. Τίποτε δεν αλλάζει με αυτό τον τρόπο, έτσι κι αλλιώς. Αντίθετα, εκείνο για το οποίο αναρωτιέμαι εγώ είναι άλλο: Πέρα από όλα τα δυσάρεστα που μας βρήκαν, υπάρχουν άραγε κάποια κέρδη -έστω λίγα- που να έχουμε αποκομίσει; Επηρεαστήκαμε καθόλου με θετικό τρόπο; Ωφεληθήκαμε στο ελάχιστο από τα δεινά των μνημονίων;
Με άλλα λόγια, αλλάξαμε τον τρόπο που σκεφτόμαστε; Γίναμε καλύτεροι άνθρωποι; Είδαμε τη ζωή και τον διπλανό μας με άλλο μάτι; Δείξαμε περισσότερη αλληλεγγύη στον συνάνθρωπό μας που έχει ανάγκη; Αφήσαμε στην άκρη τον αχαλίνωτο καταναλωτισμό μας; Σταματήσαμε να τρέφουμε τη ματαιοδοξία μας; Πάψαμε να υιοθετούμε το «δήθεν» στυλάκι της ψευτογκλαμουριάς; Περιορίσαμε την υπερβολική μας ενασχόληση με τα υλικά, ούτως ώστε να βρούμε χρόνο για τα άυλα που είναι και σημαντικότερα; Εκτιμήσαμε όσα ήδη έχουμε στην κατοχή μας; Αντιληφθήκαμε ότι τα πιο όμορφα της ζωής δεν τα φέρνει το χρήμα; Σκεφτήκαμε ότι ίσως πρέπει το προσωπικό μας συμφέρον να περνάει κάποιες φορές μέσα από το καλό του συνόλου; Κάναμε, τέλος πάντων, κάποια πρόοδο όσον αφορά το πώς βλέπαμε τη πραγματικότητα πριν σε σχέση με το τώρα, ή μήπως παραμείναμε ίδιοι και απαράλλαχτοι, σαν να μην πέρασε μια μέρα; Εδώ σας θέλω!
«Ουδέν κακόν αμιγές καλού», έλεγαν οι αρχαίοι πρόγονοί μας και δεν είχαν καθόλου άδικο. Διότι μέσα στη στάχτη κρύβονται μερικές φορές τα ομορφότερα πράγματα, οι μεγαλύτεροι θησαυροί, ενώ το ωραιότερο λουλούδι φυτρώνει ανάμεσα στα χαλάσματα, εκεί που δεν θα περίμενες ποτέ να το αντικρίσεις. Άρα ναι, οι μεγαλύτερες ευκαιρίες ξεπηδούν συχνά μέσα από την καταστροφή. Και αυτό που ζούμε στην Ελλάδα, θα πρέπει να το δούμε κάπως έτσι. Διότι ουσιαστικά αυτό ακριβώς είναι, μια μεγάλη ευκαιρία που μας οδηγεί σε καλύτερες μέρες. Μας βοηθάει να απαλλαγούμε από τα ελαττώματά μας, να βελτιωθούμε και να γίνουμε καλύτεροι σε σχέση με το χθες.
Προσωπικά, είμαι απόλυτα σίγουρος πως όταν φτάσουμε στο τέλος του δρόμου ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας θα είναι ωφελημένο σημαντικά από αυτό που βιώνει σήμερα. Δεν λέω όλοι διότι για κάποιους αυτή η κρίση είναι απολύτως καταστροφική, μοιάζει με κοινή ταφόπλακα. Πολλοί εκ των οποίων τα έβγαζαν πέρα μετά κόπων και βασάνων προ μνημονίων, τώρα «φυτοζωούν», αργοπεθαίνουν ή μεταναστεύουν. Δυστυχώς, υπάρχουν απώλειες, είναι λογικό. Όσοι τα καταφέρουν όμως, θα έχουν βγει πολλαπλά κερδισμένοι μέσα από τις δυσκολίες, δραπετεύοντας από τη ρουτίνα μιας ανούσιας καθημερινότητας και ενός άσκοπου καταναλωτισμού. Ακόμα και από αυτή την τόσο αρνητική συγκυρία, υπάρχουν κέρδη. Κάπως έτσι συνέβαινε πάντα, άλλωστε…
