Επιστροφή

5 1 1 1 1 1 Βαθμολογία 5.00 (3 Ψήφοι)

Επιστροφή

Δώδεκα η ώρα. Κοιμάμαι.
Ξαφνικά, η πόρτα χτυπάει.
Ποιος να είναι; Αρχίζω να φοβάμαι.
Αλλά ήσουν εσύ.
 
Χάθηκα στα χέρια σου
Το σώμα σου γέμισε από το άρωμά σου
Όλες οι απορίες μου απαντήθηκαν,
Τη νύχτα εκείνη που ήμουν δικιά σου.
 
Δε σε ρώτησα πού ήσουν
-δε με ένοιαξε ειλικρινά.
Όπου και αν ήσουν 
σε πόλεις, σε ταξίδια μακρινά.
 
Δε με ένοιαζε τίποτα,
από τα φιλιά είχα μεθύσει.
Ήθελα όλο το πρωί να ήμασταν μαζί
Ως την ώρα που ο ήλιος θα δύσει.
 
Να ήξερες πόσο ποθούσα τη στιγμή αυτή,
Πόσες φορές ονειρεύτηκα αυτή σου την επιστροφή.
Όλα έμοιαζαν ασήμαντα, ατέρμονα
Μέχρι την επάνοδό σου αυτή.
 
Αλλά ξάφνου ξύπνησα 
κοίταξα γύρω μου, πίσω μου, παντού.
Πού ήσουν; Σε έψαχνα.
Δεν ξέρω, μήπως κοιτούσα αλλού;
 
Ακολούθησε η στιγμή της αλήθειας,
αυτής που απευχόμουν
Στο όνειρο μόνο υπήρξες
αλλά, αλήθεια, γιατί να ερχόσουν;
 
Ψεύτικα όνειρα,
για λίγο την αλήθεια ξεγελούν.
Δίνουν μία γεύση ευτυχίας 
Και αμέσως σου τη στερούν.
 
Ήσουν ένα όνειρο,
Έφυγες όταν ξύπνησα.
Μου έμεινε της συνειδητοποίησης η πίκρα,
αλλά τουλάχιστον στον ύπνο μαζί σου το έζησα.
 
Μαρία Σκαμπαρδώνη

Είμαι Δημοσιογράφος. Εκτός από το tempo.gr, αρθρογραφώ σε πολλά περιοδικά και blogs, όπως είναι ο Κλόουν, το e-Psychology και ο Λόγιος Ερμής.

Σχόλια (0)

Δεν υπάρχουν ακόμη σχόλια εδώ

Αφήστε τα σχόλιά σας

  1. Δημοσίευση σχολίου ως επισκέπτης.
Συνημμένα (0 / 3)
Μοιραστείτε την τοποθεσία σας
Πληκτρολογήστε το κείμενο που παρουσιάζεται στην παρακάτω εικόνα. Δεν είναι σαφές;

Please publish modules in offcanvas position.