Ένα ποίημα για τη γυναίκα
Γυναίκα,
Πόσο σπουδαίο πλάσμα άραγε να είσαι!
Με πόση ευκολία
Και λες την αλήθεια και προσποιείσαι!
Μέσα στην Ιστορία
Πόσοι σε έχουν υποτιμήσει!
Αλλά από όλους τους εχθρούς σου
Κανένας δεν έχει ευδοκιμήσει.
Ιστορία, Πολιτική, Κοινωνία,
όλα μπορεί να τα αλλάξεις.
Και όσους σε υποτίμησαν,
Με υπερηφάνεια να κοιτάξεις.
Πόσες δικές σου έννοιες θυσιάζεις
Στους άλλους για να είσαι αρεστή.
Και πόσες φορές υποβιβάζεις
Τον εαυτό σου στων άλλων την υποταγή.
Την ομορφιά σου την τονίζεις,
ποθητή σε αυτόν που θέλεις να φανείς.
Αγάπη τόσο αποζητάς
Να μη σε πληγώσει θέλεις κανείς.
Είσαι τόσο όμορφη
Και τόσο εύκολα πληγώνεσαι.
Πρόσεχε τόσο πολύ
Εκείνους στους οποίους δίνεσαι.
Η ευαίσθητη φύση
πόσα ακόμα θα μπορούσε να προσφέρει!
Όλα εκείνα τα χρόνια που καταπιεζόσουν
Πόσα ακόμα θα είχε καταφέρει!
Τα μάτια σου είναι πειρασμός
το κορμί σου μία φωτιά.
Όποιον θέλει μπορεί να κάψει
εύκολα και τόσο βιαστικά.
Για την ομορφιά σου
Είσαι ξακουστή μέσα στους αιώνες.
Πόσους έχεις σαγηνεύσει!
Κανείς δεν μπορεί να τους μετρήσει.
Από τη φύση είσαι προικισμένη
Το δώρο της μητρότητας να ζήσεις.
Καινούργια ζωή από τα σπλάχνα σου
Εσύ να δημιουργήσεις.
Γυναίκα όλοι οι εχθροί σου
Όλοι ντροπιάστηκαν.
Και όσοι σε μίσησαν
Αιχμάλωτοι της γοητείας σου πιάστηκαν.
Γυναίκα μην πληγώνεσαι,
Γυναίκα μη δακρύζεις.
Όταν όλα γκρεμιστούν,
Από την αρχή όλα θα τα ξαναζήσεις.
ΥΓ: Αφιερωμένο στις Γυναίκες του κόσμου αυτού.
