Ο έφηβος και το facebook
Ο έφηβος ξύπνησε εκείνο το πρωί και έτρεξε να ανοίξει τον υπολογιστή του. Ήθελε να ενημερώσει την κατάστασή του, να ελέγξει τις κόκκινες ειδοποιήσεις και να δει τα check in των φίλων του.
Είχε αγχωθεί, ήθελε να απαντήσει στα μηνύματά του και να ανεβάσει μία καινούργια εικόνα προφίλ, ελπίζοντας να πάρει περισσότερα like, σχόλια και καρδούλες από όλες τις προηγούμενες.
Ήταν ανέκαθεν ένας κλειστός χαρακτήρας. Όταν απέκτησε αυτό το προφίλ και εντάχθηκε σε αυτό τον κόσμο, ένοιωσε η προσωπικότητά του να παίρνει προβολή.
Με τους γονείς του δεν μίλαγε πολύ, μάλωναν συχνά και εκείνος κλειδωνόταν στο δωμάτιό του και χανόταν σε εκείνο τον όμορφο, χαοτικό κόσμο και την προκλητικά παραποιημένη ευτυχία του.
Ήθελε να ψάξει να βρει το προφίλ της κοπέλας εκείνης που αγαπούσε, ήθελε να της στείλει αίτημα φιλίας και να προσπαθήσει να νοιώσει λίγο την ύπαρξή της δίπλα του.
Έψαχνε απεγνωσμένα να βρει από εκείνο το προφίλ στοιχεία για τη ζωή της. Ήθελε να βλέπει τις φωτογραφίες από τη ζωή της, εκείνες που έκαναν την καρδιά του να νοιώθει σκιρτήματα ζήλειας για όλους εκείνους που ήταν κοντά της και περνούσαν στιγμές μαζί της.
Το προφίλ του εκείνο ήταν ο κόσμος του. Η ευτυχία του ανεβοκατέβαινε από τα λιγότερα ή περισσότερα like και έπλαθε όπως την πλαστελίνη την ευτυχία του με ένα κουμπάκι, με μία ενημέρωση.
Η διάθεσή του είχε σκαμπανεβάσματα, οι σχέσεις με τους γονείς του ήταν σε κρίση εκείνες τις ημέρες και ξέσπαγε σε εκείνο το προφίλ που πια η κοινωνία μας προστάζει και μας απαιτεί να έχουμε.
Ο έφηβος έκλεισε για λίγο τον υπολογιστή του. Αναλογιζόταν την αθωότητα εκείνης της εποχής που ήταν παιδάκι μικρό και έτρεχε ανέμελο, χωρίς έγνοιες για κόκκινα κουμπάκια και ανάγκη προβολής μίας τέλειας ζωής, εμφάνισης.
Και κατάλαβε τι βρήκε ξανά όταν έκλεισε το προφίλ εκείνο για λίγη ώρα. Τη ζωή…
