Γονείς και σοβαρά λάθη
Δεν υπάρχουν τέλειοι γονείς, ούτε και τέλεια παιδιά. Όμως είναι εφικτό τουλάχιστον να αποφευχθούν σοβαρά λάθη που μπορούν να τραυματίσουν σοβαρά την ψυχή των παιδιών και να τα επηρεάσουν και μελλοντικά. Θα ήθελα με το κείμενό μου αυτό να αναφέρω μερικά τέτοια παραδείγματα που με λυπούν και εμένα κάθε φορά που τα ακούω και τα βλέπω.
• Όχι άλλοι πια συναισθηματικοί εκβιασμοί. Ειλικρινά, φτάνει γονείς. Όχι άλλοι εκβιασμοί τύπου «αν γράψεις καλά θα σου πάρω laptop, κινητό, εκείνη την κούκλα που σου άρεσε». Όχι άλλοι ανούσιοι εκβιασμού που βαθιά μέσα τους τρέφουν έστω και υποσυνείδητα στα παιδιά την αντίληψη «πρέπει να είσαι καλός για να ανταμειφθείς».
• Όχι άλλες εμμονές με ανώτερες Πανεπιστημιακές σχολές και σπουδές, με Ιατρικές και Νομικές, όχι άλλο! Φτάνει πια με τα απωθημένα των γονιών που βγαίνουν στην επιφάνεια και ξεσπάνε επάνω στις παιδικές ψυχές. Ο κάθε άνθρωπος είναι γεννημένος να γίνει κάτι διαφορετικό στη ζωή του – αλίμονο αν όλοι γινόντουσαν επιστήμονες και τίποτα άλλο! Και ερχόμαστε στον κόσμο αυτό για να ζήσουμε και να είμαστε εμείς, όχι ο δικηγόρος που δεν έγινε ο μπαμπάς ή η Ιατρική που άφησε η μαμά για να μας μεγαλώσει, αλλά ούτε και κανένας άλλος.
• Φτάνει πια με αυτές τις παρωχημένες και, πραγματικά, ανούσιες φράσεις τύπου: «διαβάσαμε, περάσαμε, σπουδάσαμε, πετύχαμε». Λάθος και πάλι λάθος. Τα παιδιά είναι αυτόνομες υπάρξεις που ότι διαβάζουν και καταφέρνουν στη ζωή το κάνουν μόνα τους, χωρίς την ύπαρξη κάποιου μπαμπά, μαμά ή φωστήρα.
• Όχι άλλα μάτια αποχαυνωμένα σαν κουκουβάγιες επάνω σε ελέγχους με «α», «β», «γ». Κανένας βαθμός δεν εγγυάται την επιτυχία σε αυτή τη ζωή, όπως και καμία είσοδος σε Πανεπιστήμιο.
• Όχι άλλες λέξεις που πληγώνουν, όχι άλλα λόγια που σημαδεύουν θανάσιμα ψυχές παιδιών: «είσαι άχρηστος», «είσαι ανίκανος», «είσαι τεμπέλης».
Αγαπώ σημαίνει σε αποδέχομαι για αυτό που είσαι. Και σου δίνω ελευθερία να είσαι αυτό που θέλεις εσύ να είσαι.
