Η λέξη «θυσία» έχει χάσει το νόημά της
Η λέξη «θυσία» έχει χάσει το νόημά της σε αυτή την τόσο παράλογη εποχή που ζούμε. Χρησιμοποιείται συνεχώς από πολιτικούς και τηλεοράσεις, όταν αναφέρονται στις επώδυνες αλλαγές και επιπτώσεις που έχουν επιφέρει οι πολιτικές τους μεταρρυθμίσεις στις ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων.
Αν, πραγματικά, οι άνθρωποι αυτοί έκαναν έναν κόπο και άνοιγαν ένα λεξικό αναζητώντας τον ορισμό της λέξης «θυσία», τότε θα έβλεπαν ότι η λέξη αυτή αφορά την ΕΚΟΥΣΙΑ στέρηση που αποφασίζει ένα άτομο όταν θέλει με την ενέργειά του αυτή να προστατεύσει έναν άνθρωπο που αγαπάει, ένα ιδανικό ή μία αξία.
Θυσία, λοιπόν, είναι το να θέλει να στερηθεί κάποιος κάτι προκειμένου να προστατεύσει κάποιον ή κάτι που δεν επιθυμεί να ζημιωθεί ή να του συμβεί κάτι κακό.
Δεν μπορείς να χαρακτηρίζεις θυσία την περικοπή της σύνταξης κάποιου όταν όχι μόνο ο ίδιος δεν έχει ερωτηθεί, αλλά είναι και ένα μέτρο το οποίο καλείται να επωμιστεί με τη βία. Άραγε, για ποια θυσία μιλάμε;
Θυσία είναι ο στρατιώτης που δίνει τη ζωή του υπέρ πατρίδας, ένας άνθρωπος που αυτοθυσιάζεται για να μην πάθει κάτι κακό ένας δικός του άνθρωπος. Θυσιάζομαι σημαίνει ΘΕΛΩ να στερηθώ, θέλω να υπομείνω κάτι το οποίο μπορεί να είναι δυσάρεστο για μένα.
Ρώτησαν εκείνον του οποίου τη σύνταξη περιέκοψαν; Ρώτησαν τα παιδιά για το αν ήθελαν η παιδεία στην εποχή μας να θεωρείται πολυτέλεια; Ρώτησαν ποτέ κανέναν από εμάς αν αντέχει την οικονομική αιμορραγία και τις στερήσεις που έχουμε υποστεί;
Όχι, δεν ρώτησαν, επέβαλλαν τα πάντα με τη βία.
Άρα για ποιες θυσίες μιλάμε;
