Ο αληθινός δάσκαλος
• Αντιμετωπίζει τους μαθητές του σαν μοναδικές, ανεπανάληπτες υπάρξεις, όχι απλά σαν μία μηχανή αποταμίευσης χρημάτων.
• Δεν καταπιέζει τους μαθητές του με τις υπερβολικές του απαιτήσεις, προσπαθεί να τους δείξει το δρόμο προς το ελεύθερο πνεύμα, ελεύθερη σκέψη.
• Δεν είναι φουσκωμένος από αλαζονεία, ούτε πιστεύει ότι επειδή διδάσκει ασκεί εξουσία και είναι κάτι ανώτερο. Αντιμετωπίζει τους μαθητές του με ανθρωπιά και πνεύμα συνεργασίας.
• Δε μιλάει με λόγια για το τι πρέπει ή τι δεν πρέπει να κάνει κάποιος. Γίνεται ο ίδιος πρότυπο για τους μαθητές του.
• Ο αληθινός δάσκαλος προάγει την ελευθερία. Ακόμα και αν διδάσκει, ξέρει ότι δε γνωρίζει τα πάντα, δε θυμώνει όταν ο μαθητής του χαράξει έναν δικό του δρόμο.
• Τον ενδιαφέρει πάνω από όλα το καλό των μαθητών του, όχι απλώς η δική του οικονομική άνεση.
• Χαίρεται με τη χαρά των μαθητών του, λυπάται με τη λύπη τους.
• Γνωρίζει ότι ο κάθε άνθρωπος έχει έναν δικό του τρόπο αντίληψης, άλλος καταλαβαίνει κάτι πιο εύκολα, άλλος πιο αργά. Αυτό δε σημαίνει ότι ένας άνθρωπος είναι λιγότερο ευφυής, αλλά ότι έχει το δικό του τρόπο με τον οποίο μαθαίνει κάτι. Δεν κάνει διακρίσεις στους μαθητές, ούτε έχει «καλύτερο» ή «χειρότερο». Αγαπάει όλους τους μαθητές του.
• Δεν αγαπάει τους μαθητές του από τις επιτυχίες τους, ούτε από τις αποτυχίες τους. Τους αγαπάει για αυτό που είναι.
• Πορεύεται μαζί με τους μαθητές του. Δεν τους μαθαίνει τα πάντα, τους δείχνει το δρόμο για να ανακαλύψουν τη γνώση μόνοι τους. Είναι απλώς ο καταλύτης.
