Απουσία
Η Απουσία ουρλιάζει,
γδέρνει τους τοίχους
και σκίζει τα πατώματα.
Η κραυγή που αφήνει
σβήνει ακόμα και τη δύναμη της παρουσίας.
Η εκκωφαντική της λάμψη
δεν αφήνει απαρατήρητη κανέναν.
Ξέρει η απουσία να ταράζει
τα ήρεμα νερά της γαλήνης.
Σα σκέψη, σαν καρέκλα αδειανή,
εκεί που τα παλιά θαρρείς πως σβήνεις.
Η Απουσία σα βύσσινο βάφει,
είναι στάμπα που δεν καθαρίζει με πλύσιμο.
Εκεί που νομίζεις ότι κάτι έχεις,
τόσο εύκολα διαπιστώνεις πως αυτό χάνεται.
Η Απουσία! πόσο δύναμη έχει!
ξέρει να ουρλιάζει, δίχως μιλιά σιωπηλή.
