Αφιέρωμα: Έλλη Λαμπέτη (1926-1983)

5 1 1 1 1 1 Βαθμολογία 5.00 (29 Ψήφοι)

ellielambeti_1727375b.jpgΠαρ’ ότι λείπει από κοντά μας αρκετά χρόνια, ουδείς την έχει διαγράψει από τη μνήμη του αφού πρόκειται για ένα από τα πιο πολυσυζητημένα πρόσωπα μιας ολόκληρης εποχής! Ο λόγος για την Έλλη Λαμπέτη, με την οποία και θα καταπιαστούμε στο παρόν αφιέρωμα, παρουσιάζοντάς σας όλα όσα πρέπει να γνωρίζετε για μια από τις σπουδαιότερες ελληνίδες ηθοποιούς που άφησαν το στίγμα τους εντός κι εκτός συνόρων της χώρας μας...

Η Έλλη Λαμπέτη γεννήθηκε την Τρίτη 13 Απρίλιο του 1926 στα Βίλια Αττικής με το όνομα Ελένη Λούκου. Είχε έξι αδέλφια ενώ ήταν δίδυμη με τον αδελφό της Τάκη.

Όταν η Έλλη ήταν δύο ετών η οικογένεια της μετακόμισε στην Αθήνα. Το 1941 και ενώ είναι ακόμη μαθήτρια, ένας θείος της ηθοποιός βλέπει κάτι ιδιαίτερο στο κορίτσι και την πείθει να ασχοληθεί κι εκείνη με την υποκριτική. Αποφασίζουν ότι το Λούκου δεν είναι αρκετά θεατρικό και δανείζονται το όνομα Λαμπέτη από το έργο του Βαλαωρίτη «Αστραπόγιαννος».

Το εθνικό θέατρο την απορρίπτει στις εισαγωγικές εξετάσεις για δύο συνεχόμενα χρόνια. Έτσι, πηγαίνει στην δραματική σχόλη της Μαρίκας Κοτοπούλη.

Από τότε ανεβαίνει στο σανίδι σε μικρούς ρόλους δίπλα στον Δημήτρη Χορν που πρωταγωνιστούσε. Το 1942 πρωταγωνιστεί κι εκείνη (για πρώτη φορά) στο «Η Χανέλε πάει στον παράδεισο». Να σημειώσουμε πως λίγο καιρό πριν είχε χάσει τον αδελφό της...

Εγκαταλείπει το θέατρο για έναν έρωτα και ενώ είναι αποφασισμένη να φύγει μαζί του, εκείνος την προδίδει. Αποφασίζει να επιστρέψει στο θέατρο (το εθνικό) αλλά και η προστάτης της Μαρίκα Κοτοπούλη της έχει γυρίσει την πλάτη. Λίγο αργότερα χάνει και την μητέρα της από αδέσποτη σφαίρα.

Το 1945 γνωρίζει τον Μάριο Πλωρίτη, ενώ ταυτόχρονα ξεκίνα η συνεργασία της με τον θίασο του Κώστα Μουσούρη σε έργα ανάλαφρα και αδιάφορα. Η συνεργασία αυτή κράτα από το 1944 μέχρι το 1947. Τότε ξεκινά η συνεργασία της με τον Κάρολο Κουν. Γυάλινος κόσμος, Αντιγόνη του Ανούιγ, Ματωμένος γάμος είναι κάποια από τα έργα που θα παίξουν μαζί.

Το 1949 επιστρέφει στο εθνικό θέατρο στο πλευρό του Δημήτρη Χορν ως συμπρωταγωνίστρια πια και όχι ως απλή κομπάρσος. Η αντιπάθεια που τρέφουν όμως πλέον είναι πασιφανής και διάχυτη.

Και τότε ο έρωτας της χτύπα ξανά την πόρτα! Τον λένε Αλέκο Αλεξανδράκη, είναι δύο χρόνια μικρότερός της και φοιτητής δραματικής σχόλης. Μένουν μαζί δύο χρόνια.

Πληγωμένη πέφτει στην αγκαλιά του Πλωρίτη που της είχε κάνει πρόταση γάμου ήδη από το 1946. Ο γάμος τους κρατά τρία χρόνια (1950-1953).

Το χειμώνα του 1951 κι αφού έχει περάσει πλήρη πάρεση (παράλυση όλης της δεξιάς πλευράς του προσώπου της) δημιουργεί δικό της θίασο με τον Γιώργο Παππά και τον Χορν, που ωστόσο η κόντρα της μαζί του καλά κρατεί.

Το Μάρτιο του 1953 στην πρεμιέρα του «Αγαπούλα» πεθαίνει ο πατέρας της, αλλά τελικά η πρεμιέρα γίνεται κανονικά. Το καλοκαίρι του ‘53 γίνεται και επίσημα ζευγάρι με τον Χορν, στην Αίγυπτο όπου οι δυο τους βρίσκονται για τα γυρίσματα της ταινίας «Κυριακάτικο ξύπνημα».

Γίνονται το αγαπημένο ζευγάρι της πόλης και συγκατοικούν σχεδόν απ την αρχή. Είναι ευτυχισμένοι και ταλαντούχοι, ενώ όλα τους τα έργα να γίνονται τεράστιες επιτυχίες. Ένας έρωτας που χτυπιέται αλύπητα από τη μοίρα! Η Λαμπέτη το 1955 χάνει από καρκίνο την αδελφή της Κούλα, παθαίνει ξανά πάρεση, κάτι που έχει ως αποτέλεσμα αυτή τη φορά να χάσει το φώς της.

Το 1958 πεθαίνει η αδελφή της Ειρήνη, ενώ παράλληλα αντιμετωπίζει οικονομικά προβλήματα που προέρχονται από τις σπατάλες του Χορν. Η δύο εκτρώσεις που κάνει, καθώς εκείνος δεν ήθελε παιδιά, οδηγούν τη σχέση σε αδιέξοδο.

elli_lambeti_28485456b.jpgΣτο φεστιβάλ των Καννών γνωρίζει τον Φρεντερίκ Ουέηκμαν, ο οποίος γοητεύεται από εκείνην. Επίσημα είναι ακόμη με τον Χορν, ωστόσο η Λαμπέτη περνά το χρόνο της με τον νέο της έρωτα. Τελικώς χωρίζει, αλλά συνεχίζει να παίζει μαζί με τον πρώην σύντροφό της λόγω κάποιων οικονομικών θεμάτων. Το καλοκαίρι του 1959 έρχεται το οριστικό τέλος, με τη Λαμπέτη να φεύγει για Αμερική, όπου εκεί την περιμένει ο Ουέηκμαν.

Τον παντρεύεται άμεσα, ωστόσο αξίζει να σημειώσουμε πως χρόνια μετά έλεγε σε συνεντεύξεις της πως ούτε η ίδια γνώριζε το λόγο.

Ταξιδεύουν πολύ, προσπαθεί να την γοητεύσει με τις γνωριμίες και τον πλούτο, αλλά την Λαμπέτη δεν την αφορούν αυτά. Την καλούν από την FOX, της προτείνουν πολυετές συμβόλαιο, αλλά εκείνη αρνείται και επιστρέφει στην Αθήνα. Τα κακά μαντάτα δεν αργούν να έρθουν, αφού η αδελφή της Φωτεινή φεύγει χτυπημένη από τον καρκίνο!

Είναι πλέον σίγουρη ότι δεν θα γλιτώσει ούτε η ίδια από την επάρατη νόσο, με την οποία εκείνη την περίοδο παλεύει και κερδίζει τη μάχη για τη ζωή η τελευταία αδελφή της Αντιγόνη. Η Λαμπέτη γυρίζει κάποιες ταινίες στην Ιταλία, αν και πότε δεν αγάπησε τον κινηματογράφο.

Το 1962 επιστρέφει στην Αθήνα και στο θεατρικό σανίδι που την είχε χάσει για τρία ολόκληρα χρόνια. «Το θαύμα της Αννί Σάλιβαν», «η Μικρή μας πόλη» και « Το ανοιξιάτικο τραγούδι» είναι τα έργα εκείνης της περιόδου που μόνο επιτυχής δε θα μπορούσε να χαρακτηριστεί. Ωστόσο, κλείνει θριαμβευτικά με την επανάληψη μιας παλιάς της επιτυχίας, το «Πεγκ καρδούλα μου».

Αυτή την τακτική ακολούθησε σε όλη αυτή την περίοδο της καριέρας της. Πρότεινε πάντα στο κοινό ένα νέο ποιητικό έργο και στη συνέχεια απαντούσε στην αποτυχία με ένα σίγουρο χαρτί, που δεν ήταν άλλη από κάποια παλιά της επιτυχία.

Η αλήθεια είναι ότι προσπάθησε αρκετές φόρες να φτάσει το εμπορικό όσο και καλλιτεχνικό αποτέλεσμα που υπήρχε στο πλευρό του Χορν, αλλά -όπως και εκείνος- δεν τα κατάφερε ποτέ.

«Ξυπόλητοι στο πάρκο» και «Λεωφορείο ο πόθος», είναι κάποιες από τις προσπάθειές της. Η ίδια είχε πει ότι ευχόταν να προλάβει να παίξει την Μπλάνς πριν την επισκεφθεί ο καρκίνος.

Φεύγει ξανά για την Αμερική το 1965, όπου εκεί μένει για αρκετό διάστημα ώσπου λαμβάνει ένα τηλεγράφημα του Χορν να παίξουν ξανά μαζί, επτά χρόνια μετά το χωρισμό τους!

Η σύμπραξη όμως δεν γίνεται πότε. Η Λαμπέτη απογοητεύεται και τελικώς μένει ξανά εκτός θεάτρου για μεγάλο χρονικό διάστημα. Επιστρέφει το 1967 με το μιούζικαλ «Μις Πέπσυ» και παράλληλα ζει έναν έρωτα με τον Κώστα Κάρρα, ο οποίος όμως είναι παντρεμένος, κάτι που η Λαμπέτη δε γνώριζε.

Το 1968 ο καρκίνος που τον περίμενε με φόβο για χρόνια έρχεται και τον πολεμάει με πάθος -έχει χάσει εξαιτίας του 3 αδελφές της. Αφήνει το θέατρο και φεύγει στο εξωτερικό για χημειοθεραπείες. Στη Στοκχόλμη έχει μια σύντομη περιπέτεια με έναν από τους θεράποντες ιατρούς της.

elli_lambeti_38485656b.jpgΕπιστρέφει στο θέατρο ανεβάζοντας το έργο «Σαράντα Καράτια» στη συμπρωτεύουσα και στην Αθήνα. Στο μεταξύ παρουσιάζει μετάσταση, αλλά δεν διακόπτει τις παραστάσεις της. Υποβάλλεται σε μαστεκτομή και επιστρέφει στο θέατρο.

Το 1970 το όνειρό της για ένα παιδί επιστρέφει. Με φυσικό τρόπο όμως δεν θα μπορούσε να το πραγματοποιήσει αφού ήταν τότε 45 ετών και είχε κάνει τρεις εκτρώσεις .

Κάποιος διαφημιστής συνεργάτης της είχε αποκτήσει ένα εξώγαμο παιδί και αφού η μητέρα του παιδιού δεν μπορούσε να το κρατήσει, η Έλλη του πρότεινε να το το κάνει εκείνη έως ότου τακτοποιηθεί το διαζύγιό του για να μπορέσει να παντρευτεί την νεαρή μητέρα του παιδιού.

Η Λαμπέτη παίρνει πράγματι το κορίτσι στο σπίτι της. Όταν οι φυσικοί γονείς ζητούν πίσω το παιδί τους αρνείται να το δώσει παρ’ ότι την ίδια εποχή έχει τεράστια οικονομικά προβλήματα, αφού από τότε που απέκτησε την μικρή Ελίζα σταμάτησε το θέατρο για να πέρνα περισσότερο χρόνο μαζί της.

Το 1974 οι πραγματικοί γονείς διεκδικούν το παιδί τους, αλλά η Λαμπέτη έχει μαζί της τον Τύπο. Δίνει δακρύβρεχτες συνεντεύξεις, ωστόσο τον Μάιο του ‘75 η δικαστική απόφαση δεν την δικαιώνει.

Το 1975 επιστρέφει στο θέατρο που αποτελούσε πλέον το μοναδικό της στήριγμα, αφού βρισκόταν σε διάσταση και με τον Ουέηκμαν. Τελικά, χωρίζουν επίσημα το 1978.

Επανεμφανίζεται τη σεζόν 1975-76 κάνοντας τεράστια επιτυχία με το «Δεσποινίς Μαργαρίτα» καθώς έχει λείψει αφάνταστα στο κοινό της. Ακολουθούν το «Φθινοπωρινή ιστορία» και το «Φιλουμένα μαρτουράνο», ενώ την ίδια περίοδο ο καρκίνος επιστρέφει.

Έντεκα χρόνια μετά, στο νοσοκομείο «Όρος Σινά» της Νέας Υόρκης, στην πρώτη συνάντηση της με τους γιατρούς τους λέει: «Πρώτον δεν κλαίω ποτέ, δεύτερον θα κάνω ότι μου πείτε γιατί αυτό με συμφέρει όσο κι εσάς και τρίτον… το ξέρω ότι σύντομα θα πεθάνω…».

Το 1980 βρίσκεται ξανά στην Αθήνα, όπου σε μια από τις θεραπείες της μια ακτίνα λέιζερ «χτύπησε» τις φωνητικές της χορδές, με αποτέλεσμα αυτές να παραλύσουν και σχεδόν να μην μπορεί να μιλήσει.

Ούτε αυτό όμως ήταν ικανό να την κρατήσει μακριά από το σανίδι! Βρίσκει το έργο «Παιδιά ενός κατώτερου Θεού» και υποδύεται την Σάρα που είναι κωφάλαλη, μαθαίνοντας μάλιστα τέλεια την γλώσσα τον κωφαλάλων. Το κοινό από ένστικτο καταλαβαίνει ότι πρόκειται για το κύκνειο άσμα της και της χαρίζει μια τεράστια επιτυχία.

Τους τελευταίους 18 μήνες της ζωής της τους περνά σε νοσοκομεία της Ελλάδας και της Αμερικής. Φεύγει από τη ζωή στις 3 Σεπτεμβρίου του 1983.

Σχόλια (1)

Αυτό το σχόλιο ελαχιστοποιήθηκε από τον επόπτη στον ιστότοπο

Help please looking for the video Έλλη Λαμπέτη in Τα παιδιά ενός κατώτερου Θεού

Zaxaroula
Δεν υπάρχουν ακόμη σχόλια εδώ

Αφήστε τα σχόλιά σας

  1. Δημοσίευση σχολίου ως επισκέπτης.
Συνημμένα (0 / 3)
Μοιραστείτε την τοποθεσία σας
Πληκτρολογήστε το κείμενο που παρουσιάζεται στην παρακάτω εικόνα. Δεν είναι σαφές;

Please publish modules in offcanvas position.