Η Πέμυ Ζούνη στο Θέατρο Κάππα: «Αιώνες μακριά από την Αλάσκα»
- Δημήτρης Αλεξίου
- ΤΕΧΝΕΣ & ΘΕΑΜΑΤΑ
Η Πέμυ Ζούνη επιστρέφει στην θεατρική Αθήνα ύστερα από μακρά απουσία, με έναν μονόλογο από τον Άκη Δήμου, γραμμένο ειδικά για εκείνη, όπως άλλωστε συνέβη και στο θεατρικό «Μαργαρίτα Γκωτιέ» που μαζί είχαν ανεβάσει την περίοδο 2004-06.
Αυτός ο μονόλογος προηγείται χρονικά αφού πρωτοπαρουσιάστηκε στην πολιτιστική Ολυμπιάδα του 2002.
Μια γυναίκα στα χρόνια της ωριμότητας και της μοναξιάς αναλύει τον εαυτό της, την ήττα της ζωής της και όλα όσα την έφεραν ως εκεί.
Μόνη της σε ένα φουαγιέ ξενοδοχείου, η Βιολέτα περιμένει έναν άνδρα και αφηγείται την ιστορία της. Ζωντανεύουν με βίαιο ρυθμό οι ανεκπλήρωτοι έρωτες, οι άνδρες, η «Αλάσκα», που είναι το άθλιο καμπαρέ στο οποίο δουλεύει. Συνοδεία της επί σκηνής και μοναδικός διάλογος με έναν πιανίστα, που απαντά μονάχα με νότες.
Η Πέμυ Ζούνη κρατά το ενδιαφέρον αμείωτο για 70 λεπτά μόνη της σε μια τεράστια σκηνή. Χορεύει, τραγουδάει και ερμηνεύει έναν τύπο γυναίκας που γνωρίζει πολύ καλά, σε ένα είδος που κατέχει απόλυτα που είναι συγγενές με αυτά της Μαργαρίτας Γκωτιέ και της Μπλάνς Ντυμπούα (Ηρωίδες που ερμήνευσε κατά το παρελθόν και μοιάζουν με το σημερινό της ρόλο).
Γυναίκες πλάσματα ποιητικά που κυλίστηκαν στην λάσπη και που κάποιες στιγμές «κλέβει» από αυτές τις παλαιότερες ερμηνείες της για να χτίσει την τωρινή της σαφώς πιο αδύναμη και αχνή Βιολέτα.
Περιμέναμε την επιστροφή της με κάτι πιο δυνατό, παρά ταύτα ακόμη κι έτσι σαγηνεύει τους θεατές με τον μοναδικό της τρόπο. Μια γυναίκα που γνωρίζει τα όπλα της και παίζει με αυτά ένα απαράμιλλο παιχνίδι γοητείας και σαγήνης, καταφέρνοντας να κερδίσει τις εντυπώσεις, παρά τις αδυναμίες του κειμένου.
