Για ένα γλάρο…
Κάθε χρόνο στο παλιό μας σπίτι ένα χελιδόνι έφτανε από νωρίς στη φωλιά του. Πάντα αναρωτιόμουν αν ήταν το ίδιο. Στηνόμουν με τις ώρες και παραμόνευα να το δω να πλησιάζει, προσπαθούσα να βρω ένα σημάδι, κάτι που θα μου έδειχνε ότι ήταν εκείνο όπως και πέρυσι. Ωστόσο, κάθε που κινούσα την κουρτίνα, σταματούσε ακαριαία…
Επίλογοι
Τα πρώτα καρβέλια φεύγουν για το μοναστήρι μέσα σε ψάθινα καλάθια. Τα πρώτα χρόνια φορτώνονταν στον Ηρακλή, το μοναδικό μουλάρι του χωριού. Καθώς φτιάχτηκε ο δρόμος για την πόλη, ανέλαβε τη δουλειά το φορτηγάκι. Παρόλα αυτά ο Ηρακλής συνέχιζε το ίδιο δρομολόγιο κάθε πρωί μέχρι τη μονή και πάλι πίσω στην πλατεία. Μια…
Αυτή τη μόνη λέξη
Με τον Μάνο γνωρίζονταν από παιδιά. Στην ίδια στενή γειτονιά, σπίτια διπλανά. Όταν πέθανε ο κυρ Απόστολος και άδειασε το χαμηλό σπίτι στα δεξιά, είχε ευχηθεί η Μυρτώ να ερχόταν μια μεγάλη οικογένεια. Σαν πέρασε ο χειμώνας και πήρε ο ήλιος τον ανήφορο, τα παράθυρα στη Μενάνδρου 14 άνοιξαν διάπλατα. Το τραπεζάκι της…
Ταξιδεύοντας…
(για τον Λευτέρη… που πάντα θα αξίζει το όνομά του) Κλείνοντας την πόρτα πίσω εκείνο το βράδυ, ένιωσε το κάθε βήμα του να σκάβει σαν γηραιός τυφλοπόντικας μια στοά μέχρι το υπόγειο. Χαμογέλασε στη σκέψη. Δεν είχε υπόγειο. Κακοτεχνίες. Αυτά πλήρωνε τώρα. Γιατί έρχονται στιγμές που θέλεις να πετάξεις μέσα ένα χαλί, μια…
Καλό συναπάντημα...
Στον προθάλαμο του ανακαινισμένου κτιρίου δίπλα στον παλιό ηλεκτρικό είχε στηθεί από μέρες ένα πρόχειρο γραφείο. Δύο πλάκες μπετόν, μια λωρίδα μοκέτας κι ένα ξύλινο ράφι κάπου πιο πίσω. Μια εταιρεία σχεδίου με έδρα το Μόναχο αναζητούσε προσωπικό. Η αγγελία είχε κυκλοφορήσει σε μια τοπική εφημερίδα και οι αιτήσεις…
Μια ζαριά καλή…
Κάθε Τρίτη και άλλο παιχνίδι. Αυτή ήταν η συμφωνία και οι κανόνες σαφείς. Αν έχανες, πλήρωνες την άλλη φορά. Κέρδιζες; Υπομονή μέχρι την επόμενη παρτίδα. Δεν ήταν και πολύς καιρός που έπαιζε ο Μενέλαος. Βράδυ πάνω στο ποτό τον τραβολόγησε ένας φίλος να συμπληρωθεί η ομάδα. Ο φίλος έφυγε, έμεινε εκείνος με τρία χαρτιά…
Υπόκλιση…
Στο υπόγειο της οδού Βαλσάμη η λάμπα έκαιγε εδώ και μέρες. Κάπου κάπου ακουγόταν ένας θόρυβος πνιχτός σαν σουβλιά σε λαμαρίνα κι έπειτα πηχτή σιωπή. Στο διπλανό δωμάτιο η κυρά Ευθαλία στριφογύριζε στα χέρια της ένα παλιό μπατζάκι για κόντεμα. Κι έσπαγε το κεφάλι της… Εκείνο το απόγευμα ο μικρός της γιος λέει θα έπαιζε…
Αεροπλανάκι…
Εκείνη την Παρασκευή του Οκτώβρη η κυρία Μερόπη ξεκίνησε πάλι για το σχολείο. Ανακάτεψε βιαστικά το τσάι της που είχε ήδη κρυώσει, ίσιωσε τη φούστα της, ξεκρέμασε το γκρι σακάκι και τοποθέτησε τα τετράδια των μαθητών στην τσάντα της. Ένα από αυτά το έβαλε σε διαφορετική θέση. Το προηγούμενο απόγευμα, διορθώνοντας τις…
Όσα αμέτρητα μετράς…
Κάθε χρονιά ανακατεύεις την ίδια κιτρινισμένη τράπουλα. Μετράς τους βαλέδες, τις ντάμες, ξεχωρίζεις τους άσσους, κι ενώ ξέρεις πως όλα είναι στη θέση τους, συνεχίζεις να πασπατεύεις αριθμούς και φιγούρες. Μονολογείς ευχές, θυμάσαι στιγμές, και βάζεις τα γέλια, τα κλάματα και τελικώς στόχους… Θα πάψεις να αγαπάς ό,τι…
Ο πόνος δε μένει πια εδώ
Σήμερα ξεκίνησες από τα χτες. Ούτε καφές, ούτε κουλούρι. Γύρισες τα μαγαζιά, φόρτωσες σακούλες και χαρτιά τον ουρανό, έτρεξες για γλυκά, ζωγράφισες κάρτες, έκοψες κορδέλες, υλικά και συνήθειες. Και σαν όλα πια πήραν μια θέση στη σκηνή, έκανες ένα βήμα πίσω. Λεπτό πανί στο χρώμα της άμμου, φουσκωτές γιρλάντες με…
Απόψε κλείδωσε… δε θα γυρίσω
Είναι κάποιες μέρες που δεν ξημερώνουν. Κρεμιούνται από την κουπαστή, τσαλαβουτούν σε νερά, γεμίζουν λάσπες και αφήνουν πατημασιές μέχρι το αύριο. Σε προσπερνούν, νιώθεις τη στάχτη τους να σε σκεπάζει πριν καν καείς, γεμίζουν με αέρα βορινό τα μπατζάκια σου μα εσύ στέκεσαι. Από συνήθεια. Από απόγνωση. Από απορία. Ποτέ…
Άνθρωποι από καλό χαρμάνι
Κάθε πρώτη του Μάη, στο πλακόστρωτο έξω από το πατρικό της γιαγιάς μου τραβούσε χειρόφρενο το αγροτικό της Τασίας. Φορτωμένο με κασόνια, διαλυμένα πλαστικά, ιμάντες από χοντρό πανί, αρώματα εξοχής και μερικές σταγόνες πετρέλαιο στο κούτελο. Μια ντουντούκα από εφημερίδα, όπερα στο κασετόφωνο και ένα κομμένο λεμόνι σε…
Εκείνα τα ατέλειωτα καλοκαίρια της ζωής μας…
Μεσημέρι Απρίλη, γιασεμί στον αέρα, τα πρώτα κοντομάνικα απλωμένα στην ταράτσα και πιο κει, σε ένα μισοφαγωμένο παγκάκι, ένα βιαστικό βελονάκι και μια σκάφη μπάμιες τσαλαβουτούν στο χρόνο. Σε κείνα τα καλοκαίρια που μύριζαν σουσάμι και μέλι, που έκαναν στάση σε υπαίθρια λούνα παρκ, που μάζευαν άμμο στα παπούτσια, που…
Να μείνεις εκεί… κοντά σου
Όταν ήμουν μικρή, η απόσταση μέχρι τον ήλιο φαινόταν σχεδόν εκκωφαντική, σαν χιλιάδες μουσικές να ξεχύνονταν σε κάθε στοιβάδα ατμόσφαιρας παρασύροντας τη σκέψη μακριά από το στόχο. Αργότερα, ανακάλυψα πως ο ουρανός είναι το πιο κοντινό πράγμα στη γη, αφού είναι πάντα εκεί. Μέχρι τη στιγμή που δεν είχα λόγο να…
Για ένα γλάρο…
Κάθε χρόνο στο παλιό μας σπίτι ένα χελιδόνι έφτανε από νωρίς στη φωλιά του. Πάντα αναρωτιόμουν αν ήταν το ίδιο. Στηνόμουν με τις ώρες και παραμόνευα να το δω να πλησιάζει, προσπαθούσα να βρω ένα σημάδι, κάτι που θα μου έδειχνε ότι ήταν εκείνο όπως και πέρυσι. Ωστόσο, κάθε που κινούσα την κουρτίνα, σταματούσε ακαριαία…
Επίλογοι
Τα πρώτα καρβέλια φεύγουν για το μοναστήρι μέσα σε ψάθινα καλάθια. Τα πρώτα χρόνια φορτώνονταν στον Ηρακλή, το μοναδικό μουλάρι του χωριού. Καθώς φτιάχτηκε ο δρόμος για την πόλη, ανέλαβε τη δουλειά το φορτηγάκι. Παρόλα αυτά ο Ηρακλής συνέχιζε το ίδιο δρομολόγιο κάθε πρωί μέχρι τη μονή και πάλι πίσω στην πλατεία. Μια…
Αυτή τη μόνη λέξη
Με τον Μάνο γνωρίζονταν από παιδιά. Στην ίδια στενή γειτονιά, σπίτια διπλανά. Όταν πέθανε ο κυρ Απόστολος και άδειασε το χαμηλό σπίτι στα δεξιά, είχε ευχηθεί η Μυρτώ να ερχόταν μια μεγάλη οικογένεια. Σαν πέρασε ο χειμώνας και πήρε ο ήλιος τον ανήφορο, τα παράθυρα στη Μενάνδρου 14 άνοιξαν διάπλατα. Το τραπεζάκι της…
Ταξιδεύοντας…
(για τον Λευτέρη… που πάντα θα αξίζει το όνομά του) Κλείνοντας την πόρτα πίσω εκείνο το βράδυ, ένιωσε το κάθε βήμα του να σκάβει σαν γηραιός τυφλοπόντικας μια στοά μέχρι το υπόγειο. Χαμογέλασε στη σκέψη. Δεν είχε υπόγειο. Κακοτεχνίες. Αυτά πλήρωνε τώρα. Γιατί έρχονται στιγμές που θέλεις να πετάξεις μέσα ένα χαλί, μια…
Καλό συναπάντημα...
Στον προθάλαμο του ανακαινισμένου κτιρίου δίπλα στον παλιό ηλεκτρικό είχε στηθεί από μέρες ένα πρόχειρο γραφείο. Δύο πλάκες μπετόν, μια λωρίδα μοκέτας κι ένα ξύλινο ράφι κάπου πιο πίσω. Μια εταιρεία σχεδίου με έδρα το Μόναχο αναζητούσε προσωπικό. Η αγγελία είχε κυκλοφορήσει σε μια τοπική εφημερίδα και οι αιτήσεις…
Μια ζαριά καλή…
Κάθε Τρίτη και άλλο παιχνίδι. Αυτή ήταν η συμφωνία και οι κανόνες σαφείς. Αν έχανες, πλήρωνες την άλλη φορά. Κέρδιζες; Υπομονή μέχρι την επόμενη παρτίδα. Δεν ήταν και πολύς καιρός που έπαιζε ο Μενέλαος. Βράδυ πάνω στο ποτό τον τραβολόγησε ένας φίλος να συμπληρωθεί η ομάδα. Ο φίλος έφυγε, έμεινε εκείνος με τρία χαρτιά…
Υπόκλιση…
Στο υπόγειο της οδού Βαλσάμη η λάμπα έκαιγε εδώ και μέρες. Κάπου κάπου ακουγόταν ένας θόρυβος πνιχτός σαν σουβλιά σε λαμαρίνα κι έπειτα πηχτή σιωπή. Στο διπλανό δωμάτιο η κυρά Ευθαλία στριφογύριζε στα χέρια της ένα παλιό μπατζάκι για κόντεμα. Κι έσπαγε το κεφάλι της… Εκείνο το απόγευμα ο μικρός της γιος λέει θα έπαιζε…
Αεροπλανάκι…
Εκείνη την Παρασκευή του Οκτώβρη η κυρία Μερόπη ξεκίνησε πάλι για το σχολείο. Ανακάτεψε βιαστικά το τσάι της που είχε ήδη κρυώσει, ίσιωσε τη φούστα της, ξεκρέμασε το γκρι σακάκι και τοποθέτησε τα τετράδια των μαθητών στην τσάντα της. Ένα από αυτά το έβαλε σε διαφορετική θέση. Το προηγούμενο απόγευμα, διορθώνοντας τις…
Όσα αμέτρητα μετράς…
Κάθε χρονιά ανακατεύεις την ίδια κιτρινισμένη τράπουλα. Μετράς τους βαλέδες, τις ντάμες, ξεχωρίζεις τους άσσους, κι ενώ ξέρεις πως όλα είναι στη θέση τους, συνεχίζεις να πασπατεύεις αριθμούς και φιγούρες. Μονολογείς ευχές, θυμάσαι στιγμές, και βάζεις τα γέλια, τα κλάματα και τελικώς στόχους… Θα πάψεις να αγαπάς ό,τι…
Ο πόνος δε μένει πια εδώ
Σήμερα ξεκίνησες από τα χτες. Ούτε καφές, ούτε κουλούρι. Γύρισες τα μαγαζιά, φόρτωσες σακούλες και χαρτιά τον ουρανό, έτρεξες για γλυκά, ζωγράφισες κάρτες, έκοψες κορδέλες, υλικά και συνήθειες. Και σαν όλα πια πήραν μια θέση στη σκηνή, έκανες ένα βήμα πίσω. Λεπτό πανί στο χρώμα της άμμου, φουσκωτές γιρλάντες με…
Απόψε κλείδωσε… δε θα γυρίσω
Είναι κάποιες μέρες που δεν ξημερώνουν. Κρεμιούνται από την κουπαστή, τσαλαβουτούν σε νερά, γεμίζουν λάσπες και αφήνουν πατημασιές μέχρι το αύριο. Σε προσπερνούν, νιώθεις τη στάχτη τους να σε σκεπάζει πριν καν καείς, γεμίζουν με αέρα βορινό τα μπατζάκια σου μα εσύ στέκεσαι. Από συνήθεια. Από απόγνωση. Από απορία. Ποτέ…
Άνθρωποι από καλό χαρμάνι
Κάθε πρώτη του Μάη, στο πλακόστρωτο έξω από το πατρικό της γιαγιάς μου τραβούσε χειρόφρενο το αγροτικό της Τασίας. Φορτωμένο με κασόνια, διαλυμένα πλαστικά, ιμάντες από χοντρό πανί, αρώματα εξοχής και μερικές σταγόνες πετρέλαιο στο κούτελο. Μια ντουντούκα από εφημερίδα, όπερα στο κασετόφωνο και ένα κομμένο λεμόνι σε…
Εκείνα τα ατέλειωτα καλοκαίρια της ζωής μας…
Μεσημέρι Απρίλη, γιασεμί στον αέρα, τα πρώτα κοντομάνικα απλωμένα στην ταράτσα και πιο κει, σε ένα μισοφαγωμένο παγκάκι, ένα βιαστικό βελονάκι και μια σκάφη μπάμιες τσαλαβουτούν στο χρόνο. Σε κείνα τα καλοκαίρια που μύριζαν σουσάμι και μέλι, που έκαναν στάση σε υπαίθρια λούνα παρκ, που μάζευαν άμμο στα παπούτσια, που…
Να μείνεις εκεί… κοντά σου
Όταν ήμουν μικρή, η απόσταση μέχρι τον ήλιο φαινόταν σχεδόν εκκωφαντική, σαν χιλιάδες μουσικές να ξεχύνονταν σε κάθε στοιβάδα ατμόσφαιρας παρασύροντας τη σκέψη μακριά από το στόχο. Αργότερα, ανακάλυψα πως ο ουρανός είναι το πιο κοντινό πράγμα στη γη, αφού είναι πάντα εκεί. Μέχρι τη στιγμή που δεν είχα λόγο να…
Πρόσφατα Δημοφιλή
Γεώργιος Σουρής, το χιούμορ που ανάγεται σε υψηλή τέχνη
Πολλές φορές ένα γελάκι έσκασε στα χείλη μου διαβάζοντας ένα σατιρικό ποίημα του…
Περί μοντέρνας κουζίνας
Είναι γεγονός πως όλα υποβάλλονται στο νόμο της εξέλιξης και της αλλαγής. Και αυτό,…
Δωρεάν παιδεία και ιδιαίτερα
Γίνονται πράγματα στην εκπαίδευση που όλοι τα βλέπουν ότι είναι λάθος. Συμβαίνει όμως…
Φίλιππος Κουτσαφτής: «Το πιο δύσκολο διαχρονικά είναι να βρεις τον δρόμο για να αφηγηθείς κάτι»
Με αφορμή το νέο του ντοκιμαντέρ με τίτλο «Ζάκρος», που έχει προγραμματιστεί να βγει στις…
Μαραθώνιος Δημιουργικής Γραφής και Σεναρίου από την Ένωση Σεναριογράφων Ελλάδος
Μαραθώνιο Δημιουργικής Γραφής και Σεναρίου διοργανώνει η Ένωση Σεναριογράφων Ελλάδος,…
Τελευταία Θέματα
Σκέψεις για τον πόλεμο και την αποτροπή του
Ο πόλεμος υπήρξε ανέκαθεν ο έσχατος τρόπος επίλυσης διαφορών, τόσο μεταξύ λαών όσο και…
Το αποτύπωμα των παθογενειών μας στην ομιλία του Πρωθυπουργού
Ο κ. Μητσοτάκης άρχισε την ομιλία του με την παραδοχή ότι η τραγωδία των Τεμπών είναι ένα…
10 τρόποι για να γεμίσετε δημιουργικά τον ελεύθερο χρόνο σας
Ο ελεύθερος χρόνος είναι μια πολύτιμη περίοδος της ημέρας μας που μπορούμε να…
Η Ελλάδα και η Κύπρος του σήμερα
«Η Πόλις θα σ’ ακολουθεί;» Ενίοτε συλλογίζομαι πώς θα ήταν τα πράγματα εάν ζούσα σε…