Ο Κώστας παίρνει ένα γράμμα από τον ταχυδρόμο την ώρα που ήταν σκοπιά στην πύλη. Αναγνωρίζει με χαρά στο φάκελο τον γραφικό χαρακτήρα της κοπέλας του Ιωάννας και ενθουσιασμένος τον ανοίγει και ξεκινάει να διαβάζει. Όμως γρήγορα το χαμόγελό του παγώνει.

Η κοπέλα του, γράφει τα εξής:

«Αγαπημένε μου Κώστα, Είμαστε μαζί 3 χρόνια. Και το ξέρεις πόσο σε αγαπώ! Δεν μπορώ να αντέξω όμως το ότι είσαι μακριά μου. Για αυτό πήρα την απόφαση να χωρίσουμε. Έτσι και αλλιώς, σε μερικές στιγμές αδυναμίας, σε απάτησα. Συγχώρεσε με, αλλά έτσι είναι καλύτερα και για τους δυο μας. Σε παρακαλώ να μου στείλεις όποιες φωτογραφίες μου έχεις. Γεια, Ιωάννα».

Μέχρι να τελειώσει η σκοπιά, ο Κώστας έχει καπνίσει καμιά δεκαριά πακέτα τσιγάρα και έχει ρίξει το κλάμα της ζωής του. Τελειώνοντας τη σκοπιά του και προσπαθώντας να ηρεμήσει, πάει στο θάλαμο και φωνάζει όλες τις σειρές. Τους ζητάει να του δώσουν όσες φωτογραφίες μπορούν, από γκόμενες, αδερφές, θείες, ξαδέρφες και πάει λέγοντας. Μαζεύει λοιπόν καμιά 80αριά από αυτές και τις βάζει σε ένα φάκελο. Μετά πάει στο κρεβάτι του και γράφει το εξής γράμμα:

«Αγαπητή Ιωάννα, Επειδή δεν μπορώ να θυμηθώ ποια ακριβώς είσαι, σε παρακαλώ, διάλεξε την δικιά σου φωτογραφία και στείλε τις υπόλοιπες πίσω. Κώστας».