Είμαστε κομμάτι ενός κόσμου που αλλάζει. Δεν μιλούμε βέβαια για φυσιολογική, αλλά για αλλαγή που εκπορεύεται από τα κέντρα της Διεθνούς εξουσίας. Συζητήσιμο είναι, αν είναι σωστό η λάθος, δίκαιο η άδικο, εφικτό η ανέφικτο. Όμως είναι μια πραγματικότητα και όσο προσπαθούμε να αποφύγουμε να κοιτάξουμε την αλήθεια κατάματα, όλο και πιο συχνά, θα βρισκόμαστε μπροστά σε καταστάσεις, που θα μας έχουν ξεπεράσει.
Οι αλλαγές αυτές, επηρεάζουν και θα επηρεάσουν ακόμη πιο δραματικά στη συνέχεια, τα πλατιά λαϊκά στρώματα. Ήδη τα μέτρα που προσπαθεί να πάρει η κυβέρνηση συναντούν αντιδράσεις, παρ’ ότι η οικονομική κρίση συνηγορεί στη λήψη σκληρών μέτρων, που θα είναι απαραίτητα για την υλοποίηση της αλλαγής που ευαγγελίζονται. Είναι προφανές ότι οι αλλαγές θα είναι επώδυνες και αυτό ουσιαστικά οφείλεται στο γεγονός, ότι οι εντολοδόχοι της νέας τάξης, δηλαδή οι κυβερνήσεις των τελευταίων χρόνων δεν μπόρεσαν να είναι συνεπείς στα χρονοδιαγράμματα που τους είχαν καθορίσει, δηλαδή να περάσουν τα μηνύματα της παγκοσμιοποίησης. Αυτό αφ’ ενός οφείλεται, στις πελατειακές σχέσεις των πολιτικών με τους πολίτες, - για ψηφοθηρικούς κυρίως λόγους -και αφ’ ετέρου, γιατί στην Ελλάδα υπάρχουν ακόμη κάποιες ιδιαιτερότητες. Όπως είναι η οικογένεια, αλλά και η ιδιοκτησία, που είναι πολύ βαθιά ριζωμένες μέσα στον ελληνικό λαό.
Π.χ. Αυτό συμβαίνει τώρα και με τους αγρότες. Ενώ έχουν συμφωνήσει με την Ε.Ε. ο αγροτικός πληθυσμός να είναι το 4% του συνολικού , δεν το λένε ξεκάθαρα, αλλά και ούτε δημιουργούν τις κατάλληλες προϋποθέσεις, έτσι ώστε να απασχοληθεί ο κόσμος, παρά ενεργούν παρελκυστικά, ώστε σιγά-σιγά να δουν ότι δεν έχουν μέλλον και να φύγουν από μόνοι τους. Φυσικά έρχεται και το 2013, που θα κοπούν οι επιδοτήσεις και τότε υποχρεωτικά θα φύγουν και οι τελευταίοι μικροκαλλιεργητές. Ήδη πολλοί έχουν αρχίσει να καταλαβαίνουν, πως το έδαφος φεύγει κάτω από τα πόδια τους. Και βέβαια το αποτέλεσμα θα είναι να συγκεντρωθεί η γη σε λίγα χέρια, όπως επιτάσσει το σύστημα της παγκοσμιοποίησης.
Βέβαια η προπαγάνδα που ασκείται , από τα Μ.Μ.Ε. και από πλουτοκρατική ολιγαρχία, είναι καθολική. Να εξηγηθούμε αυτοί είναι οι μυημένοι του καπιταλιστικού συστήματος και συμμετέχουν ενεργά στην υλοποίηση του προγράμματος. Ειδικά για τα Μ.Μ.Ε. εδώ και χρόνια έχουν καταφέρει να τα έχουν δικά τους. Μαζί με τους λίγους παρατρεχάμενους του συστήματος, που έτσι κι’ αλλιώς αυτοί πάντα ήτανε οι πατερίτσες της εξουσίας. Φυσικά όλοι αυτοί που βρίσκονται κοντά σ’ αυτό το περιβάλλον, είναι άνθρωποι χωρίς ηθικούς φραγμούς, φιλοτομαριστές και φιλοχρήματοι, ψυχροί και αναίσθητοι, θα πούλαγαν και τη μάνα τους. Νομίζουν και το έχουν πιστέψει, -όπως παλαιότερα οι ναζί- πως αυτός είναι ενδεδειγμένος τρόπος διακυβέρνησης των κοινωνιών. Θυμηθείτε παλαιότερα τον Σημίτη, τι έλεγε: «Εμείς θα προχωρήσουμε και όποιος μπορεί ας ακολουθήσει». Δυστυχώς αυτό το σύστημα, που αποφάσισαν τα φωτεινά μυαλά του καπιταλισμού, είναι σκληρό και απάνθρωπο, εγωκεντρικό και απρόσωπο.
Αυτές σε γενικές γραμμές είναι οι επιταγές της νέας τάξης πραγμάτων, η της παγκοσμιοποίησης αν θέλετε. Τα λεφτά, η εξουσία, οι επιχειρήσεις, η γη, τα πάντα, να είναι συγκεντρωμένα σε λίγα χέρια, ώστε αυτοί οι λίγοι να μπορούν εύκολα να συνεννοούνται και να κερδίζουν ανεμπόδιστα. Φυσικά το βασικότερο είναι η διαιώνιση της εξουσίας. Αυτό τουλάχιστον εδώ στην Ελλάδα το γνωρίζουμε καλά, και ο νυν πρωθυπουργός, είναι τρίτης γενιάς. « Εν κατακλείδι» είναι η συγκέντρωση της εξουσίας σε λίγα χέρια παγκοσμίως, εξ’ ου και η λέξη. Είναι το ίδιο με την ολιγαρχία, που έχουμε γνωρίσει, στην Αρχαία Ελλάδα. Βέβαια η ιστορία έχει αποδειχθεί, ότι επαναλαμβάνεται και εμείς γνωρίζουμε, οι ολιγαρχίες σύντομα πέφτουν, έστω κι’ αν έχουν όλη τη δύναμη και τα μέσα, δικά τους…
http://tora-in.blogspot.com
