Η λιτότητα και εμείς
Δημοσιεύτηκε: Κυρ Μαρ 14, 2010 2:39 pm
Αυτό τον καιρό, είμαστε δέκτες ενός πρωτοφανούς ψυχολογικού βομβαρδισμού, που στην ουσία αποσκοπεί να μας αναγκάσει να αποδεχθούμε, χωρίς αντίρηση τα σκληρά και ανάλγητα μέτρα της κυβέρνησης. Είναι κατανοητή η προσπάθεια της κυβέρνησης -όσο κι' αν είναι λάθος- και όλων των άλλων που της συμπαραστέκονται, εμείς όμως τι κάνουμε;
Έχω την εντύπωση ότι η αντίδρασή μας είναι μάλλον μουδιασμένη και ίσως και λίγο αδιάφορη. Κατ' αρχήν ίσως να είμαστε και λίγο δικαιολογημένοι, αφού βλέπουμε ότι όλος αυτός ο συρφετός που συνωστίζεται στα σκαλιά της εξουσίας και γύρω - εννοώ συνδικαλιστές, Μ.Μ.Ε., επιχειρηματίες και λοιποί αεριτζήδες-είναι ένθερμοι υποστηρικτές της κυβέρνησης. Νομίζω όμως, πως το θέμα πρέπει να το δουμε πιό σοβαρά, έστω και αν αυτή τη στιγμή δεν μας επηρεάζει - πράγμα απίθανο-. Πρέπει να δούμε ποιά είναι η διάσταση των μέτρων και που αποβλέπουν. Οι ίδιοι έχουν πει, πως τα μέτρα αυτά είναι μόνιμα -πιθανότατα θα ληφθούν και άλλα, μάλλον σιγουρο- και όχι για όσο χρόνο θα χρειασθεί να ανακάμψει η οικονομία του κράτους. Αποβλέπουν δηλαδή στην αλλαγή των εργασιακών σχέσεων και το κόψιμο των κατακτήσεων των εργαζομένων, που δεν είναι κάτι το παραπάνω, αλλά ουσιαστικά το συμπλήρωμα των πενιχρών μισθών. Αντί δηλαδή να ανεβάσουν τους μισθούς σε πλαίσια υποφερτά, με πρόσχημα την κρίση διαλύουν τα πάντα. Ευκαιρία είναι. Όταν δούμε και τα μέτρα στο ασφαλιστικό,που ουσιαστικά δέν λαμβάνεται καμία πρόνοια για τα διαφέύγοντα κέρδη, την εύνοια με την οποία αντιμετοπίζονται οι έχοντες, και πως τα μέτρα αυτά παίρνονται και σ' όλες της άλλες χώρες ανενξαρτήτως δημοσιονομικών προβλημάτων, νομίζω πως πρέπει να σκεφτούμε και να ψυλιαστούμε για το πονηρό του πράγματος. Πρέπει να δούμε ότι τοθέμα είναι εξόχως πολιτικό, όχι δημοσιονομικό και πρέπει να αντιδράσουμε. Εμείς εδώ έχουμε και έναν πρόσθετο λόγο να αντιδράσουμε γιατί δεν είμαστε απο αυτά τα κράτη που έχουν μεγάλους μισθούς, αλλά πιό κάτω και απο πείνας...
Έχω την εντύπωση ότι η αντίδρασή μας είναι μάλλον μουδιασμένη και ίσως και λίγο αδιάφορη. Κατ' αρχήν ίσως να είμαστε και λίγο δικαιολογημένοι, αφού βλέπουμε ότι όλος αυτός ο συρφετός που συνωστίζεται στα σκαλιά της εξουσίας και γύρω - εννοώ συνδικαλιστές, Μ.Μ.Ε., επιχειρηματίες και λοιποί αεριτζήδες-είναι ένθερμοι υποστηρικτές της κυβέρνησης. Νομίζω όμως, πως το θέμα πρέπει να το δουμε πιό σοβαρά, έστω και αν αυτή τη στιγμή δεν μας επηρεάζει - πράγμα απίθανο-. Πρέπει να δούμε ποιά είναι η διάσταση των μέτρων και που αποβλέπουν. Οι ίδιοι έχουν πει, πως τα μέτρα αυτά είναι μόνιμα -πιθανότατα θα ληφθούν και άλλα, μάλλον σιγουρο- και όχι για όσο χρόνο θα χρειασθεί να ανακάμψει η οικονομία του κράτους. Αποβλέπουν δηλαδή στην αλλαγή των εργασιακών σχέσεων και το κόψιμο των κατακτήσεων των εργαζομένων, που δεν είναι κάτι το παραπάνω, αλλά ουσιαστικά το συμπλήρωμα των πενιχρών μισθών. Αντί δηλαδή να ανεβάσουν τους μισθούς σε πλαίσια υποφερτά, με πρόσχημα την κρίση διαλύουν τα πάντα. Ευκαιρία είναι. Όταν δούμε και τα μέτρα στο ασφαλιστικό,που ουσιαστικά δέν λαμβάνεται καμία πρόνοια για τα διαφέύγοντα κέρδη, την εύνοια με την οποία αντιμετοπίζονται οι έχοντες, και πως τα μέτρα αυτά παίρνονται και σ' όλες της άλλες χώρες ανενξαρτήτως δημοσιονομικών προβλημάτων, νομίζω πως πρέπει να σκεφτούμε και να ψυλιαστούμε για το πονηρό του πράγματος. Πρέπει να δούμε ότι τοθέμα είναι εξόχως πολιτικό, όχι δημοσιονομικό και πρέπει να αντιδράσουμε. Εμείς εδώ έχουμε και έναν πρόσθετο λόγο να αντιδράσουμε γιατί δεν είμαστε απο αυτά τα κράτη που έχουν μεγάλους μισθούς, αλλά πιό κάτω και απο πείνας...