tempo.gr | Online περιοδικό ποικίλης ύλης

Κάθε χρόνο στο παλιό μας σπίτι ένα χελιδόνι έφτανε από νωρίς στη φωλιά του. Πάντα αναρωτιόμουν αν ήταν το ίδιο. Στηνόμουν με τις ώρες και παραμόνευα να το δω να πλησιάζει, προσπαθούσα  να βρω ένα σημάδι, κάτι που θα μου έδειχνε ότι ήταν εκείνο όπως και πέρυσι. Ωστόσο, κάθε που κινούσα την κουρτίνα, σταματούσε ακαριαία μπροστά στο τζάμι…

Μια μέρα έπεσε στα χέρια μου το «Γαϊτανάκι» της Ζωρζ Σαρή. Δεν ήξερα καν ότι ήταν γραμμένο από εκείνη. Θυμόμουν μόνο ότι παλιά είχαμε κάνει στο σχολείο το τραγουδάκι «Αν όλα τα παιδιά της γης πιάναν γερά τα χέρια...». Το διάβασα μονοκοπανιά. Μιλούσε για τον κυρ-Νικόλα που φτάνοντας σε μεγάλη ηλικία συνειδητοποίησε ότι δεν είχε καταφέρει…

Υπάρχει μια πόρτα μέσα στο μυαλό σου η οποία συνδέεται με την πόρτα ενός άλλου μυαλού. Εκεί γίνεται η έκρηξη ορμονών και με την σειρά της η έκρηξη συναισθημάτων. Αυτομάτως συνδέεσαι με τον άλλον και μοιράζεσαι καθημερινές στιγμές, μπορεί να νιώθεις αν σε σκέφτεται, αν θυμώνει, αν του λείπεις, το οτιδήποτε. Νιώθεις το χέρι του που…

Άτιμο συναίσθημα φίλε μου. Ο πιο κακός σύμβουλός σου. Ο μεγαλύτερος ανασταλτικός παράγοντας της ζωής σου. Η αιτία στις περισσότερες αποτυχίες σου. Έλα, πάμε αρκετά χρόνια πίσω. Θυμήσου τον εαυτό σου, όντας μικρό παιδί, κουκουλωμένο κάτω από τα σκεπάσματα. Τότε που το πορτατίφ σου, σε συνδυασμό με την ζακέτα που είχες κρεμάσει στην πόρτα,…

Μη μου ξυπνάς αυτά που άφησα να κοιμούνται μέσα μου. Δεν το έβαλα ποτέ κάτω για εμάς, ξέρεις γιατί; Γιατί ξέρω ότι με αγαπάς, δυνατά, παράξενα και τρομαχτικά. Σε ξέρω καλύτερα από τους πάντες. Ξέρω ότι με θες, ότι είμαι το πάθος σου, η χαρά σου, τα νεύρα σου, η θλίψη σου. Με αγαπάς όσο σε αγαπώ, για αυτό και δεν τα παρατούσα. Ούτε…

Ψιτ! Eσύ που ήρθες, έχτισες, διέλυσες και έφυγες… Εσένα φίλε μου, αγαπητέ μου συγγενή, αγαπητή μου φίλη, που σε αγαπούσα τόσο πολύ και σε εμπιστευόμουν ακόμα πιο πολύ, σε ευχαριστώ που με ισοπέδωσες και με έμαθες να στέκομαι ξανά όρθια. Εσένα που όταν σε έβλεπα χαιρόμουν, γιατί κάναμε καλή παρέα, που σου έλεγα τον πόνο μου κλαίγοντας και…

Θέλω να σε κοιτάζω.  Γνωρίζω τη φωνή σου.  Σε αναγνωρίζω όταν έρχεσαι από τη γωνιά του δρόμου. Νιώθω το άρωμά σου όταν μπαίνω σε ένα δωμάτιο από το οποίο μόλις έχεις φύγει. Γνωρίζω τον τρόπο που ανασηκώνεις τη φτέρνα σου όταν περπατάς, τον τρόπο που γλιστρά το πόδι σου. Μου είναι οικείος ο τρόπος που κλείνεις τα χείλη σου και ύστερα…

Όταν ήμουν μικρή ένιωθα ότι ζω μέσα σε μια γιγαντιαία γυάλινη στρογγυλή μπάλα και ένας τεράστιος γίγαντας παρακολουθούσε τη ζωή μου σαν να ήταν ταινία. Έβλεπε όλα τα βιώματά μου, τη στεναχώρια μου, τη λύπη μου, τη χαρά μου, την ευτυχία μου. Τα πρώτα μου βήματα, τα πρώτα μου παιχνίδια, τις πρώτες μου ερωτικές περιπέτειες, τις σκανταλιές…

Λύκος. Στο άκουσμα και μόνο του ονόματός του σκεφτόμαστε αυτόματα κάτι άγριο, απροσπέλαστο, τρομακτικό. Ξεκινώντας από την παιδική μας ηλικία και τα παραμύθια που μας έλεγε ο παππούς, ο λύκος ήταν πάντα ο κακός. Αυτός που σε έκανε να τρομάξεις κατά την διάρκεια της διήγησης, αυτός που θα φοβόσουν ότι κρύβεται κάτω από το κρεβάτι σου ή…

Σπατάλησα πολύ χρόνο για να δω τι θέλουν οι άλλοι, τώρα έχω χρόνο μόνο για ό,τι θέλω εγώ! Έχω συναναστραφεί με πολλούς ενήλικες, με διάφορους χαρακτήρες, που είχαν άσχημη παιδική ηλικία, δεν το είχαν πει αλλά η συμπεριφορά τους το φώναζε. Να υπερασπίζεσαι τον εαυτό σου και να μην αφήνεις κανέναν να σε υποτιμάει. Ακόμα και η σιωπή είναι η…

Ο Τσαρλς Σπένσερ «Τσάρλι» Τσάπλιν (1889-1977) ήταν ηθοποιός και σκηνοθέτης του βωβού κινηματογράφου, που άφησε εποχή στις πρώτες δεκαετίες του Χόλυγουντ, ενσαρκώνοντας τον Σαρλό και σκορπώντας γέλιο στους φίλους της 7ης τέχνης όλων των ηλικιών. Πέρα από το σημαντικό καλλιτεχνικό έργο του, έχουμε να θυμόμαστε τα σοφά λόγια του για τη ζωή,…

Λουλούδι μαγεμένο ήταν για σένα. Το πότιζες, το φρόντιζες, το αγαπούσες τόσο μα τόσο πολύ που η αγάπη σου δεν χωράει σε αυτές εδώ τις λέξεις. Ξεχείλιζε, το κοίταγες και είχες ζωή, γελούσες, χαιρόσουν, και λάθη όταν έκανες ήταν μόνο για το καλό του. Λουλούδι μαγεμένο το έλεγες αυτό το αγαπημένο σου πρόσωπο, και έτσι ξαφνικά -σχεδόν…

Ποτέ μην πληγώσεις την καρδιά μιας γυναίκας, γιατί πληγώνεις την καρδιά μιας μελλοντικής μητέρας. Η φυσιολογική υποδομή της γυναίκας έχει χτιστεί με τέτοιον τρόπο, ώστε να είναι μητέρα, όπως της ορίζει η φύση, πλάι στον άντρα της. Κάποιες φορές όμως η ζωή τα φέρνει τούμπα και έχει τους λόγους της. Ναι, έτσι είναι. Κι εσύ τώρα έγινες…

Πόσες φορές άραγε άκουσες και εσύ, όπως και εγώ, αυτή τη ρημάδα φράση; Όσα χρόνια θυμάμαι τον εαυτό μου μέσα σε σχέσεις, δεν υπήρχε κάτι να με γεμίζει περισσότερο από το να προσφέρω! Ήθελα να μπορώ να δώσω στον άλλον ό,τι μπορείς να φανταστείς. Πέθαινα να δημιουργώ το χαμόγελο στο πρόσωπό του. Και ίσως αυτό, κάποιες φορές, να είχε σαν…

Χτυπάει το τηλέφωνο μετά από καιρό, κοιτάς τον αριθμό και είναι ένας από τους εξαφανισμένους. Ναι μωρέ, υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι, συγγενείς και μη, που λειτουργούν σαν guest star στη σκηνή της ζωής σου. Μα θα μου πεις, άνθρωποί σου και εξαφανισμένοι, δεν πάει. Και όμως πάει, και πολύ παραπέρα, ώσπου να καταλάβεις τι θέλουν από σένα.…

Η ζωή τα έφερε έτσι, ώστε κάθε φορά που ξυπνάς να σου λείπει κάποιος. Πόσα πρωινά ονειρεύτηκες να ξυπνάτε μαζί, να πίνετε καφέ μαζί, να γελάτε, να πηγαίνετε για ψώνια, να κοιταζόσαστε και σπίθες να πετιούνται αγάπης! Μπορεί να είναι ο πρώην σύντροφός σου, η μητέρα σου, το παιδί σου, ο φίλος σου, ο αδερφός σου. Όποιος και να είναι για…

Έχεις βρεθεί στην εξοχή πριν αρχίσει να βρέχει; Έχεις μυρίσει το χώμα όταν τα σύννεφα έχουν μαζευτεί και ετοιμάζονται να ανοίξουν; Έχεις γευτεί ποτέ βρόχινο νερό; Η βροχή αρέσει στους λιγοστούς ρομαντικούς και στους μελαγχολικούς. Σε αυτούς που κανένας δεν ξέρει για την μελαγχολία τους, και κανένας δεν θα μάθει το μέσα τους. Είναι οι…

Κάθε υπερβολή περιέχει το γελοίο. Είναι σωστό αυτό; Μάλλον όχι. Αρκεί να σκεφτούμε τις περιπτώσεις όπου εκείνος που υπερβάλλει πως ενεργεί μεταφορικά. Δείχνει πως εγκαταλείπει το μέτρο για να μεταφερθεί κάπου αλλού, προεκτείνοντας μια σημασία, τονίζοντας. Το ότι «παίζει» με το συνηθισμένο γίνεται φανερό κι αυτή η πρόθεσή του προστατεύει.…

Αποχαιρετίστηκαν. Κοιτάχτηκαν βαθιά μέσα στα μάτια, διαπερνώντας ο ένας τον άλλον, και διέσχισαν διαφορετικούς δρόμους. Αλλά η αλήθεια είναι πως ποτέ δεν είπαν αντίο! Ο ένας ποτέ δεν βγήκε από την καρδιά του άλλου. Δεν ειδωθήκαν ξανά, αλλά ποτέ δεν ξεχαστήκαν. Γιατί αγάπες σαν αυτή μένουν για πάντα! Αυτά τα Αντίο, δεν ειπώθηκαν ποτέ!…

Ξεχάστε το ευτυχισμένο τέλος! Η αρχική ιστορία απέχει πολύ από αυτό! Ακόμη έχω μια δυσάρεστη αίσθηση από την παιδική μου ηλικία για κάποια παραμύθια... Καταρχήν, με κατέθλιβε το παραμύθι «Το κοριτσάκι με τα σπίρτα» (του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν) που μια μικρή παρακολουθεί στο κρύο χαρούμενες οικογένειες στα σπίτια τους να γελούν, να τρώνε…

της Μαρίας-Μαγδαληνής Τσίπρα Η ιστορία των προσλήψεων προσωπικού στο Δημόσιο είναι παλιά και λίγο έως πολύ γνωστή σε όλους μας. Από τις αρχές του αιώνα και επί δεκαετίες, μοναδικό κριτήριο για κάθε πρόσληψη ήταν η ιδιότητα του υποψηφίου ως ενεργό μέλος του κυβερνώντος κόμματος, ενώ η εναλλαγή Κυβερνήσεων έφερνε με μαθηματική ακρίβεια την…

Steve Folwell (Guardian Media Group): «Το μέλλον των εφημερίδων δεν αφορά τη διάδοση αλλά το σχολιασμό των ειδήσεων» Ο Steve Folwell ηγείται του στρατηγικού σχεδιασμού για τον όμιλο «Guardian Media Group», που εκδίδει, μεταξύ άλλων, την ημερήσια «Guardian» και τον κυριακάτικο «Observer». Ειδικότερα, έχει την ευθύνη της στρατηγικής για…

Να μένεις όπου χώρας και να φεύγεις όπου στριμώχνεσαι. Το μόνο που σου έμεινε είναι η αξιοπρέπεια σου. Είσαι έξυπνος άνθρωπος, έχεις λογική και έχεις και καρδιά. Ζύγισέ τα λίγο και θα είσαι ευτυχισμένος. Έχεις ένστικτο και μπορείς να διακρίνεις πού σκορπάς χαρά και πού όχι. Όλα σου μιλάνε από εξαρχής, όλα σου μιλάνε στην πορεία. Μην…

Ζήσε τη στιγμή γιατί το επόμενο λεπτό θα είναι ανάμνηση. Η κάθε στιγμή μας είναι σημαντική, να τη ζεις μέχρι τέλος, η ζωή μας είναι μόνο στιγμές. Κάθε στιγμή σου, από την πιο ασήμαντη μέχρι την πιο σημαντική, να τη ζεις με ένταση, γιατί πίσω δεν ξαναγυρνάει, είναι μοναδική και τελευταία. Θα έρθουν πολλές ίδιες αλλά καμία δεν θα είναι…

Όρια. Καταβάθος, εαυτέ μου, δεν ξέρω αν συμπάθησες ποτέ στ' αλήθεια αυτήν την λέξη. Στο άκουσμά της, συνδύαζες τα πάντα με περιορισμό. Αυτό αυτόματα σήμαινε για σένα, να μην έχεις την ελευθερία να είσαι ο εαυτός σου. Τώρα που το σκέφτομαι, από μικρή ακόμα σε ενοχλούσε. Όταν η μαμά σου, για παράδειγμα, σου έβαζε σαν όριο για το παιχνίδι…