tempo.gr | Online περιοδικό ποικίλης ύλης

Στην εποχή της μετανεωτερικότητας που διανύουμε δεν είναι λίγοι αυτοί που αναρωτιούνται πώς το υπάρχον κοινωνικοοικονομικό σύστημα εξακολουθεί να διατηρείται και να διαιωνίζεται, παρά τις αλλεπάλληλες κρίσεις που έχει υποστεί και τις υφέσεις που εγγενώς έπονται μετά από κάθε κύκλο ανάπτυξης. Οι απαντήσεις μπορεί να ποικίλλουν και να…

Ο τέλειος χρόνος.. Η σωστή ώρα.. Το καλό timing ρε παιδί μου. Μάθαμε τελικά από που προέρχεται και από τι εξαρτάται; Είμαι 27 χρονών. Περήφανη για κάθε μου παράσημο και ευτυχισμένη για κάθε καλή ή κακή εμπειρία που έζησα. Θα σου πω κάτι όμως.. Κουράστηκα! Αυτή τη φορά στο λέω μπέσα.. Κουράστηκα να γνωρίζω ένα είδος ανθρώπου, με τόσα…

Γεννιόμαστε σε μία κοινωνία που από τη νηπιακή μας κιόλας ηλικία μας εντάσσει στα πλαίσια του κοινωνικού προγραμματισμού και της μίμησης της συμπεριφοράς. Το άτομο πρέπει να υπακούει σε κανόνες, επειδή του λένε οι άλλοι, όχι επειδή έχει αντιληφθεί τη σημασία της δικαιοσύνης και της ισορροπίας στις ανθρώπινες σχέσεις. Και εδώ ακριβώς η…

Είναι εδώ και κάποια χρόνια που η τηλεόραση στο σπίτι μου δεν ανοίγει. Από επιλογή καθαρά προσωπική. Γιατί; οι λόγοι είναι πολλοί και διάφοροι. Από το γεγονός πως θεωρώ πως μας βομβαρδίζει πλέον με προγράμματα τα οποία ανακυκλώνονται διαρκώς και θεωρώ πως δεν μου προσθέτουν κάποια γνώση, μέχρι τις παραποιημένες ειδήσεις που θεωρώ πως…

Πολλές φορές, η ρουτίνα της καθημερινότητας και οι υποχρεώσεις, παρασέρνουν τη ζωή μας σε τόσο γρήγορους ρυθμούς, που χάνουμε τις πολύτιμες στιγμές. Εκείνες τις μοναδικές στιγμές που ομορφαίνουν τις μέρες μας, όπως το αλατοπίπερο νοστιμεύει το αχνιστό φαγητό. Το άγχος που μας κατακλύζει, καθώς προσπαθούμε να προλάβουμε τα καθημερινά, μας…

Το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα ξυπνώντας την ημέρα της γιορτής μου ήταν οι γιορτές που κάναμε στο σπίτι όταν ήμουν παιδί. Θυμήθηκα το τότε. Το σπίτι γέμιζε κόσμο, έτρωγα άπειρα κεφτεδάκια και σοκολατάκια και το βράδυ δεν μπορούσα να κοιμηθώ, γιατί με έτσουζαν τα μάτια από τον καπνό. Οι φίλες της μαμάς μου (δασκάλες, όπως κι εκείνη) μου…

Θα έπρεπε να ξεκινάμε το ταξίδι μας στον κόσμο, ξεκινώντας απ’ το δρόμο των κυπαρισσιών. Από το τέλος προς στην αρχή.  Να χαράζουμε την πορεία μας σε αυτό τον κόσμο με την πιο μεγάλη γνώση. Την γνώση των ορίων και της σχετικότητας, όχι του χρόνου γενικώς αλλά της σχετικότητας του δικού μας χρόνου.  Ό,τι μας φέρνει πιο κοντά στο ερώτημα…

Συχνά τα «ομώνυμα» ή «ομόηχα» τα γράφουμε με λανθασμένο τρόπο, γιατί, αν και ακούγονται το ίδιο, έχουν διαφορετική ορθογραφία και σημασία.  Το πιο συχνό λάθος παρατηρείται στις λέξεις «διάλειμμα» και «διάλυμα», η πρώτη εκ των οποίων βγαίνει από το ρήμα «διαλείπω» και η δεύτερη από το «διαλύω». Το «διάλειμμα» λοιπόν είναι η προσωρινή ή…

Μια μέρα ο 13χρονος ανιψιός μου Βασίλης μου είπε (σχεδόν συγκλονισμένος) ότι  τόσα χρόνια καθάριζε με λάθος τρόπο την μπανάνα. - Πώς δηλαδή; Ρώτησα εγώ. - Από το κοτσάνι! - Από το κοτάνι; απόρησα. Εγώ την καθαρίζω από την κάτω μεριά. - Πώς δηλαδή; - Πατάω στην κορυφή και ανοίγει. - Σοβαρά; Αυτό είναι το σωστό. Εγώ πάντα από την άλλη. -…

Τον άνθρωπο τον βλέπω πάντα ως άνθρωπο. Ως ένα δημιούργημα μοναδικό και ανεπανάληπτο που έχει τη δική του μοναδικότητα. Θέλω να τον βλέπω ως ένα δημιούργημα με αξιοπρέπεια και αυταξία. Δεν τον κρίνω από τα ρούχα του, ούτε από την εμφάνισή του. Είτε ένας άνθρωπος είναι ντυμένος με ακριβά ενδύματα, είτε είναι ντυμένος πιο φτωχά, θα τον…

Στα ένατα γενέθλια της κόρης μου ξύπνησα με κλάματα, γιατί σε αισθανόμουν εδώ όσο ποτέ. Με πλημμύρισαν αναμνήσεις... Θυμήθηκα μια αίσθηση που είχα παιδί (και που έχει εξαφανιστεί από χρόνια, δυστυχώς)... Μια αίσθηση σιγουριάς που είχα όταν ήμουν περίπου στην ηλικία της κόρης μου ότι τίποτα κακό δε θα συμβεί σε εμάς και στους γύρω μας.…

Κάθε χρονιά ανακατεύεις την ίδια κιτρινισμένη τράπουλα. Μετράς τους βαλέδες, τις ντάμες, ξεχωρίζεις τους άσσους, κι ενώ ξέρεις πως όλα είναι στη θέση τους, συνεχίζεις να πασπατεύεις αριθμούς και φιγούρες. Μονολογείς ευχές, θυμάσαι στιγμές, και βάζεις τα γέλια, τα κλάματα και τελικώς στόχους…  Θα πάψεις να αγαπάς ό,τι σε πονά κι ας…

Μεσημέρι Απρίλη, γιασεμί στον αέρα, τα πρώτα κοντομάνικα απλωμένα στην ταράτσα και πιο κει, σε ένα μισοφαγωμένο παγκάκι, ένα βιαστικό βελονάκι και μια σκάφη μπάμιες τσαλαβουτούν στο χρόνο. Σε κείνα τα καλοκαίρια που μύριζαν σουσάμι και μέλι, που έκαναν στάση σε υπαίθρια λούνα παρκ, που μάζευαν άμμο στα παπούτσια, που έβγαιναν βόλτες μέσα…

Όταν ήμουν μικρή, η απόσταση μέχρι τον ήλιο φαινόταν σχεδόν εκκωφαντική, σαν χιλιάδες μουσικές να ξεχύνονταν σε κάθε στοιβάδα ατμόσφαιρας παρασύροντας τη σκέψη μακριά από το στόχο. Αργότερα, ανακάλυψα πως ο ουρανός είναι το πιο κοντινό πράγμα στη γη, αφού είναι πάντα εκεί.  Μέχρι τη στιγμή που δεν είχα λόγο να αγναντεύω εκεί ψηλά όσα με…

Την Τρίτη 27/11 είδα κατά σύμπτωση την ανάρτηση του προέδρου της Νέας Δημοκρατίας στο Twitter «Live | Παρουσίαση του Προγράμματος της Νέας Δημοκρατίας για την Ηλεκτροκίνηση». Με μεγάλο ενθουσιασμό πάτησα το link. Νέες τεχνολογίες. Νέες ιδέες. Αυτό που θέλει κάθε νέος. Είπα θα δούμε κάτι ενδιαφέρον επιτέλους από την πολιτική σκηνή της…

Υπάρχει τύχη στη ζωή τελικά;  Αξίζει να διαβάσουμε ένα άρθρο το οποίο αναφέρεται στην αξία της τύχης και του κατά πόσο εκείνη επηρεάζει τη ζωή μας και την ποιότητα αυτής. Όλοι οι άνθρωποι θέλουμε και επιθυμούμε να έρθει η τύχη στη ζωή μας. Μία γνωστή παροιμία μας λέει χαρακτηριστικά, «αν έχεις τύχη διάβαινε». Τη θεωρούμε απαραίτητη για…

Σε ευχαριστώ Bruce Lee. Μου έδειξες πως το μεγαλείο μπορεί να κρύβεται και στα μικρά μεγέθη, πως μπορείς να έχεις μία τεράστια προσωπικότητα και αυτό να σε υψώνει περισσότερο και να σε κάνει να φαίνεσαι γίγαντας. Δεν ήσουν ένας μαχητής που κατατρόπωνε τους εχθρούς σε ταινίες με άφθονο ξύλο, αλλά ένα ζωντανό παράδειγμα του να μη σταματάς…

Πόσο εύκολα σε ξεγελάει η προσδοκία! Με πόση δειλία σε εξαπατάει και σε κάνει να πιστέψεις πως κάτι από αυτά που βλέπεις δε θα μπορούσε να είναι αληθινό! Και που περίμενα να μου μιλήσεις, τι έγινε; Πληγώθηκα. Και που περίμενα να με πονέσεις, τι έγινε; Πληγώθηκα. Και που περίμενα να με αγαπήσεις, τι έγινε; Πληγώθηκα. Με πόσο μεγάλη…

Είμαι ένας άνδρας που μεγαλώνω το παιδί μου με περίσσια αγάπη και φροντίδα. Το ντύνω για το σχολείο, το σκεπάζω κάθε βράδυ για να μην κρυώνει, το αγκαλιάζω όταν οι εφιάλτες του το ξυπνήσουν τρομαγμένο. Δεν ήθελα να μεγαλώσει σε μία οικογένεια όπου θα αισθανόταν πως είναι κάτι διαφορετικό, ήθελα να ξέρει πως μεγαλώνει απλά σε ένα…

Γράφει η αναγνώστριά μας Αλεξάνδρα Οικονόμου Με αφορμή τη θανάτωση ενός γορίλα στον Ζωολογικό Κήπο του Σινσινάτι, στην πολιτεία Οχάιο, όπου ένα αγόρι 4 χρονών έπεσε μέσα στο χώρο καταλύματος του ζώου, προκλήθηκε υπέρμετρη οργή και ερωτηματικά σχετικά με την ασφάλεια αλλά και την ηθική των ζωολογικών κήπων. Ο γορίλας, εν ονόματι  Χαράμπε,…

Είναι μικρή η ζωή και τόσο ωραία. Και είναι η επιθυμία των περισσότερων από εμάς να ζήσουμε όσο περισσότερο γίνεται ή επιθυμούμε να είμαστε αθάνατοι. Θρησκευτικές πεποιθήσεις μέσα στον ρου της Ιστορίας, έχουν εγκαθιδρύσει την πίστη στην ύπαρξη της ζωής μετά το θάνατο, μία πίστη στην οποία πολλοί άνθρωποι βρίσκουν παρηγοριά. Τι γίνεται…

Δυσοίωνο το μέλλον της δημοσιογραφίας και στην ψηφιακή εποχή, με τα νέα μέσα επικοινωνίας να συγκεντρώνονται στα χέρια λίγων ισχυρών, την παραγωγή να ενοποιείται και το περιεχόμενο ολοένα να ομογενοποιείται. Συχνά δημιουργούνται παρεξηγήσεις σχετικά με την ειδησεογραφία, την ενημέρωση και τον τρόπο που αντιμετωπίζεται από τα διάφορα Μέσα…

Όλοι κλαίγανε, όλοι χτυπιόντουσαν. Ξαφνικός θάνατος; Όχι. Ο παππούς ήταν μεγάλος, ογδόντα κάτι και βάλε. Λες και δεν το περιμένανε. Μαζί ήταν και το εγγονάκι, ο μικρός Νικολάκης. Το κλάμα άρχισε: «Πάει ο παππούς!», «Και ήταν καλός άνθρωπος!», ενώ ο μικρός Νικολάκης άρχισε τις ερωτήσεις, σαστισμένος: «Μαμά, γιατί όλοι φοράνε μαύρα;»,…

Είναι, αναμφίβολα, μία συναισθηματική πληγή το βίωμα μίας απιστίας από έναν/μία σύντροφο που αγαπάμε πολύ. Η απιστία σε μία σχέση στην οποία είχε τεθεί ως αμοιβαία απόφαση η αφοσίωση, πάντοτε είναι ένα αγκάθι που πονάει και ίσως για έναν άνθρωπο να αποτελέσει την αφορμή στο να χάσει ακόμα και σταματήσει να εμπιστεύεται τις…

Μια γυναίκα στέκεται στο παράθυρο του σπιτιού της, προσπαθεί να βρει απαντήσεις στα τόσα «γιατί», προσπαθεί να κρύψει το μάτι της που έχει μελανιάσει. Μη σηκώσεις το χέρι σου σε γυναίκα. Δε θα σου δώσει πουθενά αυτό δίκιο. Μη χτυπήσεις ποτέ σου γυναίκα. Στο πρόσωπό της βρίσκεται εκείνη που σου έδωσε πνοή από την πνοή της, κορμί από το…