tempo.gr | Online περιοδικό ποικίλης ύλης

Θέλω να σε κοιτάζω.  Γνωρίζω τη φωνή σου.  Σε αναγνωρίζω όταν έρχεσαι από τη γωνιά του δρόμου. Νιώθω το άρωμά σου όταν μπαίνω σε ένα δωμάτιο από το οποίο μόλις έχεις φύγει. Γνωρίζω τον τρόπο που ανασηκώνεις τη φτέρνα σου όταν περπατάς, τον τρόπο που γλιστρά το πόδι σου. Μου είναι οικείος ο τρόπος που κλείνεις τα χείλη σου και ύστερα…

Όταν ήμουν μικρή ένιωθα ότι ζω μέσα σε μια γιγαντιαία γυάλινη στρογγυλή μπάλα και ένας τεράστιος γίγαντας παρακολουθούσε τη ζωή μου σαν να ήταν ταινία. Έβλεπε όλα τα βιώματά μου, τη στεναχώρια μου, τη λύπη μου, τη χαρά μου, την ευτυχία μου. Τα πρώτα μου βήματα, τα πρώτα μου παιχνίδια, τις πρώτες μου ερωτικές περιπέτειες, τις σκανταλιές…

Λύκος. Στο άκουσμα και μόνο του ονόματός του σκεφτόμαστε αυτόματα κάτι άγριο, απροσπέλαστο, τρομακτικό. Ξεκινώντας από την παιδική μας ηλικία και τα παραμύθια που μας έλεγε ο παππούς, ο λύκος ήταν πάντα ο κακός. Αυτός που σε έκανε να τρομάξεις κατά την διάρκεια της διήγησης, αυτός που θα φοβόσουν ότι κρύβεται κάτω από το κρεβάτι σου ή…

Σπατάλησα πολύ χρόνο για να δω τι θέλουν οι άλλοι, τώρα έχω χρόνο μόνο για ό,τι θέλω εγώ! Έχω συναναστραφεί με πολλούς ενήλικες, με διάφορους χαρακτήρες, που είχαν άσχημη παιδική ηλικία, δεν το είχαν πει αλλά η συμπεριφορά τους το φώναζε. Να υπερασπίζεσαι τον εαυτό σου και να μην αφήνεις κανέναν να σε υποτιμάει. Ακόμα και η σιωπή είναι η…

Λουλούδι μαγεμένο ήταν για σένα. Το πότιζες, το φρόντιζες, το αγαπούσες τόσο μα τόσο πολύ που η αγάπη σου δεν χωράει σε αυτές εδώ τις λέξεις. Ξεχείλιζε, το κοίταγες και είχες ζωή, γελούσες, χαιρόσουν, και λάθη όταν έκανες ήταν μόνο για το καλό του. Λουλούδι μαγεμένο το έλεγες αυτό το αγαπημένο σου πρόσωπο, και έτσι ξαφνικά -σχεδόν…

Ποτέ μην πληγώσεις την καρδιά μιας γυναίκας, γιατί πληγώνεις την καρδιά μιας μελλοντικής μητέρας. Η φυσιολογική υποδομή της γυναίκας έχει χτιστεί με τέτοιον τρόπο, ώστε να είναι μητέρα, όπως της ορίζει η φύση, πλάι στον άντρα της. Κάποιες φορές όμως η ζωή τα φέρνει τούμπα και έχει τους λόγους της. Ναι, έτσι είναι. Κι εσύ τώρα έγινες…

Πόσες φορές άραγε άκουσες και εσύ, όπως και εγώ, αυτή τη ρημάδα φράση; Όσα χρόνια θυμάμαι τον εαυτό μου μέσα σε σχέσεις, δεν υπήρχε κάτι να με γεμίζει περισσότερο από το να προσφέρω! Ήθελα να μπορώ να δώσω στον άλλον ό,τι μπορείς να φανταστείς. Πέθαινα να δημιουργώ το χαμόγελο στο πρόσωπό του. Και ίσως αυτό, κάποιες φορές, να είχε σαν…

Χτυπάει το τηλέφωνο μετά από καιρό, κοιτάς τον αριθμό και είναι ένας από τους εξαφανισμένους. Ναι μωρέ, υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι, συγγενείς και μη, που λειτουργούν σαν guest star στη σκηνή της ζωής σου. Μα θα μου πεις, άνθρωποί σου και εξαφανισμένοι, δεν πάει. Και όμως πάει, και πολύ παραπέρα, ώσπου να καταλάβεις τι θέλουν από σένα.…

Η ζωή τα έφερε έτσι, ώστε κάθε φορά που ξυπνάς να σου λείπει κάποιος. Πόσα πρωινά ονειρεύτηκες να ξυπνάτε μαζί, να πίνετε καφέ μαζί, να γελάτε, να πηγαίνετε για ψώνια, να κοιταζόσαστε και σπίθες να πετιούνται αγάπης! Μπορεί να είναι ο πρώην σύντροφός σου, η μητέρα σου, το παιδί σου, ο φίλος σου, ο αδερφός σου. Όποιος και να είναι για…

Έχεις βρεθεί στην εξοχή πριν αρχίσει να βρέχει; Έχεις μυρίσει το χώμα όταν τα σύννεφα έχουν μαζευτεί και ετοιμάζονται να ανοίξουν; Έχεις γευτεί ποτέ βρόχινο νερό; Η βροχή αρέσει στους λιγοστούς ρομαντικούς και στους μελαγχολικούς. Σε αυτούς που κανένας δεν ξέρει για την μελαγχολία τους, και κανένας δεν θα μάθει το μέσα τους. Είναι οι…

Κάθε υπερβολή περιέχει το γελοίο. Είναι σωστό αυτό; Μάλλον όχι. Αρκεί να σκεφτούμε τις περιπτώσεις όπου εκείνος που υπερβάλλει πώς ενεργεί μεταφορικά. Δείχνει πως εγκαταλείπει το μέτρο για να μεταφερθεί κάπου αλλού, προεκτείνοντας μια σημασία, τονίζοντας. Το ότι «παίζει» με το συνηθισμένο γίνεται φανερό κι αυτή η πρόθεσή του προστατεύει.…

Αποχαιρετίστηκαν. Κοιτάχτηκαν βαθιά μέσα στα μάτια, διαπερνώντας ο ένας τον άλλον, και διέσχισαν διαφορετικούς δρόμους. Αλλά η αλήθεια είναι πως ποτέ δεν είπαν αντίο! Ο ένας ποτέ δεν βγήκε από την καρδιά του άλλου. Δεν ειδωθήκαν ξανά, αλλά ποτέ δεν ξεχαστήκαν. Γιατί αγάπες σαν αυτή μένουν για πάντα! Αυτά τα Αντίο, δεν ειπώθηκαν ποτέ!…

Ξεχάστε το ευτυχισμένο τέλος! Η αρχική ιστορία απέχει πολύ από αυτό! Ακόμη έχω μια δυσάρεστη αίσθηση από την παιδική μου ηλικία για κάποια παραμύθια... Καταρχήν, με κατέθλιβε το παραμύθι «Το κοριτσάκι με τα σπίρτα» (του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν) που μια μικρή παρακολουθεί στο κρύο χαρούμενες οικογένειες στα σπίτια τους να γελούν, να τρώνε…

Να μένεις όπου χώρας και να φεύγεις όπου στριμώχνεσαι. Το μόνο που σου έμεινε είναι η αξιοπρέπεια σου. Είσαι έξυπνος άνθρωπος, έχεις λογική και έχεις και καρδιά. Ζύγισέ τα λίγο και θα είσαι ευτυχισμένος. Έχεις ένστικτο και μπορείς να διακρίνεις πού σκορπάς χαρά και πού όχι. Όλα σου μιλάνε από εξαρχής, όλα σου μιλάνε στην πορεία. Μην…

Ζήσε τη στιγμή γιατί το επόμενο λεπτό θα είναι ανάμνηση. Η κάθε στιγμή μας είναι σημαντική, να τη ζεις μέχρι τέλος, η ζωή μας είναι μόνο στιγμές. Κάθε στιγμή σου, από την πιο ασήμαντη μέχρι την πιο σημαντική, να τη ζεις με ένταση, γιατί πίσω δεν ξαναγυρνάει, είναι μοναδική και τελευταία. Θα έρθουν πολλές ίδιες αλλά καμία δεν θα είναι…

Όρια. Καταβάθος, εαυτέ μου, δεν ξέρω αν συμπάθησες ποτέ στ' αλήθεια αυτήν την λέξη. Στο άκουσμά της, συνδύαζες τα πάντα με περιορισμό. Αυτό αυτόματα σήμαινε για σένα, να μην έχεις την ελευθερία να είσαι ο εαυτός σου. Τώρα που το σκέφτομαι, από μικρή ακόμα σε ενοχλούσε. Όταν η μαμά σου, για παράδειγμα, σου έβαζε σαν όριο για το παιχνίδι…

Αν τα ταξίδια ήταν δωρεάν, θα με βλέπατε παντού. Η απόλυτη φράση για τους πολύ ταξιδευτές. Κάθε φορά που ετοιμάζεις την βαλίτσα σου, αυτή την φράση ψιθυρίζεις χαμογελώντας. Είσαι από τους ανθρώπους που αγκαλιάζεις την αλλαγή, σπας την ρουτίνα γιατί σε αρρωσταίνει, και ζητάς την ελευθερία. Ναι, την ελευθερία, γιατί όταν ταξιδεύεις είσαι…

Είναι ύπουλο συναίσθημα το άγχος. Συσσωρεύεται μέσα σου για χρόνια και ξεσπά σαν μια ανεξέλεγκτη πυρκαγιά. Μερικές φορές εσύ ο ίδιος δεν θέλεις να την σβήσεις στην προσπάθεια σου να λάβεις κάποια ψίχουλα αγάπης. Γιατί ξέρεις πως ο φόβος και οι δυσκολίες φέρνουν κοντά τους ανθρώπους. Εσύ ο ίδιος ανάβεις το σπίρτο και αυτοκαταστρέφεσαι.…

Ταξίδι είσαι. Ακόμα δεν το έχεις καταλάβει ότι ταξιδεύεις και ασχολείσαι με εγωισμούς και πείσματα; Η ζωή είναι ένα ταξίδι. Και ακόμα σκέφτεσαι τα τυπικά και πως θα επανορθώσεις, μα είναι απλό: Αν υπάρχει έστω ένας άνθρωπος που πλήγωσες, που δεν μπορείς να τον κοιτάξεις στα μάτια, το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να σταθείς μπροστά…

Το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας που λαμβάνει χώρα στον τόπο μας τα τελευταία χρόνια δεν βασίζεται σε κάποιο μυστικό σχέδιο που εκπορεύεται από άγνωστους και σκοτεινούς κύκλους αλλά αποτελεί την υλοποίηση μιας προδιαγεγραμμένης καπιταλιστικής επιδρομής, η οποία θα διενεργείται για όσο χρόνο ο μόχθος των εργαζομένων θα αποφέρει κέρδη.…

Μια φορά και έναν καιρό, σε ένα μικρό και ξακουστό βασίλειο γεννήθηκε ένα πουλί με το όνομα Δικαιομένης. Μόλις γεννήθηκε, έδεσαν το ποδαράκι του με ένα μικρό σχοινάκι. Με το πέρας των χρόνων αυτό το σχοινί παρέμενε στο πόδι του, μεγάλωνε και δεν τον άφηνε να πετάξει (βέβαια μαζί με αυτό, μεγάλωνε η θέληση και η επιθυμία του να πετάξει).…

Ευτυχισμένος είσαι όταν δεν σε αγγίζει τίποτα από αυτά που κάποτε έλιωνες στα πατώματα. Ναι, θυμάσαι στα πατώματα όχι το κορμί σου, αλλά την ψυχή σου. Την έβλεπες πεσμένη και την πάταγες από πάνω ώσπου την έλιωνες. Τόσοι σε ποδοδοπάτησαν  και εσύ τους έκανες τα χατίρια να αυτοτιμωρείσαι και να δίνεις το τελειωτικό χτύπημα στον εαυτό σου.…

Πέρασαν 22 ολόκληρα χρόνια κι ακόμα με πιάνει ανατριχίλα όταν βγαίνουν οι βαθμοί. Το 1997 μια φωνή σε ένα ακουστικό τηλεφώνου μου ανακοίνωνε τις βαθμολογίες μου στις Πανελλήνιες. Μια φωνή που έμοιαζε να έρχεται από το υπερπέραν και μου φαινόταν σα να επιβραδύνεται και να γίνεται πιο μπάσα… σαν ένας δίσκος σε παλιό πικ απ που χάλασε. Η…

Αξίζεις! Αξίζεις, γι’ αυτό αγάπα και φρόντισε τον εαυτό σου. Ακόμα και αν δεν σε παίρνει κανείς συχνά τηλέφωνο, ακόμα και αν δε σου μιλάει κανείς στην δουλειά σου, ακόμα και αν δεν έχεις παρέα να πας βόλτα, να έχεις μέσα σου δύναμη γιατί όλα αργά ή γρήγορα αλλάζουν. Είσαι ένα πλάσμα που όμοιό του δεν υπάρχει. Κανείς δεν είναι σαν κι…

Πώς φτάσαμε ως εδώ; αναρωτιέμαι κοιτώντας τη φωτογραφία μας. Πού πήγε εκείνη  η αγάπη που μας έδεσε, αυτή η δυνατή φλόγα για την οποία αισθανόμασταν ολόκληρους πως μας καίει. Όταν γνωριστήκαμε, πόση αγωνία είχαμε ο ένας κοντά στον άλλο να βρεθεί! Πόσο λαχτάρα υπήρχε μέχρι να έρθει το πρώτο μας φιλί! Όταν στα χέρια σου με κράτησες,…