Η σύγκρουση είναι αναπόφευκτη
Αμέσως μόλις έγινε γνωστή η επίθεση στον βουλευτή Β' Αθηνών της Νέας Δημοκρατίας, Κωστή Χατζηδάκη, έσπευσαν τα κοινοβουλευτικά κόμματα να καταδικάσουν το γεγονός, κάτι που συνηθίζουν ύστερα από τέτοια γεγονότα.
Αναμφίβολα, οι περισσότεροι συμφωνούμε λίγο-πολύ ότι η βία δεν είναι ο ορθός τρόπος αντιμετώπισης των πραγμάτων, όσο κι αν μας τυφλώνει η απελπισία για τα δεινά που μας κατατρέχουν και την κακή μας μοίρα. Ωστόσο, προχωρώντας ένα βήμα παραπέρα, θα πρέπει να έρθουμε στη θέση εκείνων που προχωρούν σε τέτοιες πράξεις, οι οποίες προφανώς -στην προκειμένη περίπτωση- αντανακλούν μια κατάσταση αγανάκτησης και αδιεξόδου.
Χωρίς να έχω καμία διάθεση να δικαιολογήσω βιαιοπραγίες, πιστεύω ότι θα πρέπει να αναρωτηθούν οι πολιτικοί μας αν τέτοιες ενέργειες αποτυπώνουν ανάγλυφα τη βία που ασκείται στις ζωές των απλών πολιτών εξαιτίας της λανθασμένης πολιτικής που εφαρμόζεται. Μιας πολιτικής παράλογης και σκληρής, η οποία έχει ως αποτέλεσμα την κατάργηση δικαιωμάτων και κατακτήσεων δεκαετιών, παρ' ότι την ίδια στιγμή δεν τιμωρείται κανείς από τους υπαίτιους για την τραγική κατάσταση της χώρας.
Η καταπίεση και η αδικία όμως είναι γνωστό τοις πάσι ότι οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στην έκρηξη και τη σύγκρουση. Φυσιολογικό και αναμενόμενο. Όταν καταπιέζεις, τότε οι καταπιεσμένοι θα πάρουν κάποια στιγμή την κατάσταση στα χέρια τους. Όταν ασκείς βία, έστω λόγω επιπολαιότητας, μπορεί να γίνεις κι εσύ αποδέκτης βίας. Πρόκειται για μια λογική συνέπεια, που πρέπει να έχεις προβλέψει.
Άρα, δεν γίνεται τίποτα απλά με το να καταδικάζεις υποκριτικά ένα γεγονός, αλλά θα πρέπει να φροντίζεις με πράξεις από πριν ώστε αυτό να μη συμβεί. Να ενεργείς προληπτικά. Διότι, σε αντίθετη περίπτωση, μετατρέπεσαι σε ηθικό αυτουργό, πράγμα που, κατά την ταπεινή μου γνώμη, δυστυχώς συμβαίνει στην περίπτωση αυτή.
Και επειδή δεν διαβλέπω να υπάρχει η διάθεση από τους κυβερνώντες και το πολιτικό προσωπικό γενικότερα ούτε να τιμωρηθεί κανείς, ούτε να σταματήσουν να περικόπτονται μισθοί, συντάξεις και να γκρεμίζονται όποιες κατακτήσεις έχουν απομείνει, πολύ φοβάμαι ότι μπορεί να έρθει χειρότερη απάντηση από την πλευρά της κοινωνίας, σε σημείο που ορισμένοι δεν φαντάζονται. Το απεύχομαι μεν, αλλά δεν μπορώ παρά να προβλέψω μια ενδεχόμενη αντίδραση από εκείνους που πλήττονται τόσο βάναυσα.
Εν κατακλείδι, ο δρόμος που επελέγη είναι εντελώς λάθος και εύκολα μπορεί να χαθεί ο έλεγχος διότι οι ισορροπίες είναι πολύ εύθραυστες. Οι αντοχές των απλών καθημερινών ανθρώπων, των φτωχών που δύσκολα τα βγάζουν πέρα και των ανέργων που η ζωή τους κρέμεται από μια κλωστή, έχουν όρια που εύκολα εξαντλούνται.
Κι αν εξαντληθούν, οι καταστάσεις (ενίοτε) γίνονται επικίνδυνες. Διότι, όπως πολύ σωστά λέει ο θυμόσοφος λαός μας, όταν σπέρνεις ανέμους, θερίζεις θύελλες...