Μια κυβέρνηση βουτηγμένη στο ψέμα
«Μια ηγεσία που δεν μπόρεσε να σταθεί υπεύθυνα απέναντι στο λαό, που δεν μπόρεσε ή δεν ήθελε να μιλήσει τη γλώσσα της αλήθειας, που πρόβαλε λαθεμένα πρότυπα, που καλλιέργησε τις πελατειακές σχέσεις, μόνο και μόνο γιατί είχε ως στόχο την κατοχή και τη νομή της εξουσίας» (Απόσπασμα από την ανακοίνωση της εκκλησίας της Ελλάδας).
Η εξουσία, είναι πάντα ένας δρόμος δύσκολος. Φαινομενικά και επιφανειακά στρωμένος με πούπουλα, αλλά στην πραγματικότητα γεμάτος με αγκάθια. Αν αυτοί που έχουν την νομή της, δεν έχουν πυγμή και δεν διέπονται από το ζήλο, το θάρρος και την ευθύνη, που απορρέει απ’ το γεγονός της αντιπροσώπευσης ενός λαού, τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα και τα αποτελέσματα πάντα ολέθρια.
Μια παροιμία λέει: «Η αρχή είναι το ήμισυ του παντός». Και πράγματι, η κυβέρνηση του Γ.Α.Π. πριν αναλάβει, όντας στην εξουσία αργότερα και τώρα, ούτε μια φορά δεν είπε αλήθεια! Ίσως κάποιοι υποστηρικτές, λίγοι πια, να πουν πως είμαι υπερβολικός, όμως είναι η απόλυτη αλήθεια. Τα δύσκολα είναι σύμφυτα με τη ζωή, όμως τα αντιμετωπίζεις ρεαλιστικά και με ειλικρίνεια. Και όταν χάσεις, θα 'ναι με αληθινό αγώνα, με γενναιότητα και το κεφάλι ψηλά!
Ο Παπανδρέου λοιπόν στηρίχτηκε στην κακή διακυβέρνηση από τον Καραμανλή για να αναρριχηθεί στην πρωθυπουργία, χρησιμοποιώντας κατά κόρον την παροιμιώδη φράση «λεφτά υπάρχουν», υπαινισσόμενος πως αυτός θα έφερνε την Ελλάδα σε θέση ισχύος, ουσιαστικά όμως ψευδόμενος, αφού γνώριζε την οικονομία της χώρας, όντας μέλος τόσων κυβερνήσεων του ΠΑ.ΣΟ.Κ. Αν δεν την γνώριζε, πράγμα απίθανο, τότε ήταν ανίκανος και για πρωθυπουργός…
Στη συνέχεια, η «πράσινη» κυβέρνηση αντί να ανασκουμπωθεί και να προσπαθήσει να δει πως μπορεί δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για ανάπτυξη -αφού ακόμη δεν είχαν αρχίσει αυτές οι περίεργες αξιολογήσεις των τοκογλυφικών οίκων-, χρησιμοποιώντας τον ίδιο ψεύτικο λόγο, μαζί με το πρωτοπαλίκαρό του, τον Παπακωνσταντίνου, άρχισε να διαδίδει ένθεν κακείθεν περί της ανεντιμότητας και της τεμπελιάς των Ελλήνων. Πρόκειται φυσικά για άλλο ένα ψέμα, όταν είναι πασίγνωστο πως οι Έλληνες είναι οι περισσότερο εργαζόμενοι και λιγότερο αμειβόμενοι της Ευρώπης. Το μόνο το οποίο υπάρχει στη χώρα μας είναι η πελατειακή σχέση, που διαχρονικά οι πολιτικοί χρησιμοποίησαν για την υφαρπαγή του ψήφου, ως δέλεαρ για μια θέση στο δημόσιο!
Με τον ίδιο τρόπο μας επέβαλαν το Δ.Ν.Τ., υποσχόμενοι πως στο τέλος του 2013 όλα θα τελείωναν, επιβάλλοντάς μας τα πιο σκληρά μέτρα, όπως έλεγαν, που δεν είχαν ζητήσει οι πιστωτές μας! Στη συνέχεια, είπαν άλλα ψέματα και επέβαλλαν νέα μέτρα για το επόμενο μνημόνιο, ενώ τώρα μας εμπαίζουν και πάλι, ανατρέποντας τις εργασιακές σχέσεις και πάει λέγοντας... Με τα επικαιροποιημένα μνημόνια μέχρι το 2024 -μετά την επιμήκυνση και αν φτάσει ο χρόνος, που μάλλον είναι απίθανο- και ακολουθώντας τους ίδιους ρυθμούς περικοπών, σε ποιό ύψος λέτε ότι θα βρίσκεται τότε ο μισθός του εργαζόμενου;
Δηλαδή ήταν τόσο δύσκολο να βγει με ειλικρίνεια η κυβέρνηση, να ζητήσει την συναίνεση είτε μέσα από ένα δημοψήφισμα ή μέσα από μια συγκυβέρνηση όλων των κομμάτων, που θα είχε σαν μοναδικό στόχο να βγάλει τη χώρα από την κρίση; Τώρα γκρεμίζουν όλα τα κεκτημένα δικαιώματα (ενίοτε... «κουρεύουν» κιόλας όπως ωραιοποιημένα λένε), χωρίς ίχνος δημοκρατικής ευαισθησίας και με περίσσια σπουδή! Αλήθεια, που αποβλέπουν όταν ψευδόμενοι ασυστόλως, διαλύουν όλο τον κοινωνικό ιστό, ξεθεμελιώνουν τα εργασιακά, το ασφαλιστικό, την παιδεία και οδηγούν τη χώρα στην απόλυτη εξαθλίωση; Είναι σαφές πως είμαστε τα πειραματόζωα της παγκοσμιοποίησης και αν δεν αντιδράσουμε θα γίνουμε ο μπούσουλας, με ότι κακό συνεπάγεται και για τους άλλους λαούς…
