Ένα βήμα πριν την επικράτηση της «νέας τάξης»
Η παγκοσμιοποίηση είναι γνωστή σε όλους μας πια, σαν ένα πολιτικό και αναπόφευκτο αποτέλεσμα, μιας προειλημμένης απόφασης από σκοτεινά κέντρα εξουσίας, για την διακυβέρνηση των λαών.
Ήδη ανατρέπεται η ζωή μας άρδην. Ο άνθρωπος θα είναι εγκλωβισμένος ανάμεσα σε ένα υπερσύγχρονο δίκτυο παρακολούθησης χωρίς ίχνος ελευθερίας αφ' ενός και αφ' ετέρου χωρίς δικαιώματα, προοπτική και ελπίδα μέσα σε ένα περιβάλλον αφιλόξενο και καταναγκαστικό. Μας αρέσει ή όχι, όσα συμβαίνουν πλέον στον κόσμο είναι κάτω από την άγρυπνη επίβλεψη της «νέας τάξης πραγμάτων» και έτσι πρέπει να τα βλέπουμε αν θέλουμε να έχουμε μια όσο το δυνατόν αληθινή ανάγνωση των γεγονότων.
Παρά τις αντιδράσεις της πλειοψηφίας των κοινωνιών, το πρόγραμμα εγκαθίδρυσης της νέας εξουσίας συνεχίζεται κανονικά. Οι λαοί είναι ανήμποροι να αντιδράσουν σ αυτή τη συνδυασμένη επίθεση, όταν μάλιστα στον αντίποδα δεν υπάρχει κάποια μεγάλη δύναμη να αντιπαρατεθεί. Το ένα μετά τον άλλο, τα κράτη μπαίνουν στα γρανάζια της παγκοσμιοποίησης, εύκολα ή δύσκολα, με το καρότο ή το μαστίγιο, αφού έχουν δημιουργηθεί οι κατάλληλες συνθήκες, με τους τοποτηρητές των εξουσιαστών να εγγυούνται και να αναλαμβάνουν την ομαλή μετάβαση στη νέα εξουσία και τις στρατιές των μυημένων γενίτσαρων, έτοιμες να αναλάβουν την ανεμπόδιστη συνέχιση, μέχρι την τελική ολοκλήρωση… Αυτός άλλωστε ήταν και ο ρόλος που είχε ανατεθεί στην Ε.Ε. και ας νομίζουν ακόμη κάποιοι πως έγινε για να αντιταχθεί στις Η.Π.Α. και την πάλαι ποτέ Σοβιετική Ένωση, για όφελος των λαών.
Οι εναπομείναντες τελευταίοι θύλακες αντίστασης, ή αν θέλετε κράτη που δεν έχουν προσχωρήσει στην παγκοσμιοποίηση είναι τα δικτατορικά, ισλαμικά, θεοκρατικά καθεστώτα -και όχι όλα- αλλά και η Βόρεια Κορέα, η οποία έχει αναπτύξει μια αξιόλογη πολεμική μηχανή και ως εκ τούτου την άφησαν για το τέλος, αν και δεν αποκλείεται να πέσει σαν ώριμο φρούτο όταν μείνει ολομόναχη.
Από αυτή λοιπόν τη σκοπιά, πρέπει να δούμε τις εξεγέρσεις στα Αραβικά κράτη, αλλά και στην Περσία. Πράγματι, το ένα μετά το άλλο τα Αραβικά κράτη ανατρέπουν τα προσωποπαγή καθεστώτα τους, για να τα αντικαταστήσουν με νέα εκλεγμένα «δημοκρατικά». Μόνο που η διαφορά είναι πως τις εξεγέρσεις τις έχουν υποδαυλίσει οι Αμερικάνοι και αυτοί οι οποίοι θα αναλάβουν την εξουσία θα είναι άτομα πιστά στις αρχές της «νέας τάξης», ενώ η δημοκρατική νομιμότητα την οποία ευαγγελίζονται, θα είναι δοτή και κατ' επίφαση, πράγμα που γνωρίζουμε πολύ καλά εμείς εδώ στην Ελλάδα.
Αυτό είναι περισσότερο εμφανές, αν σκεφθούμε γιατί γκρέμισαν τον Μουμπάρακ, που ήταν κυματοθραύστης των ισλαμιστών, γνήσιος φίλος των Αμερικάνων, μα και υποστηρικτής του Ισραήλ. Ενώ δηλαδή ήταν απόλυτα «δικός τους», τον θυσίασαν γιατί ήταν εμπόδιο στην εγκαθίδρυση της «νέας τάξης», που φαίνεται σύντομα να πλησιάζει στην ολοκλήρωσή της. Αν κάποιοι αμφιβάλλουν, μπορούν βρουν από την ειδησεογραφία των ημερών, τι ρόλο έπαιξαν η ΣΙΑ και το Αμερικάνικο ναυτικό στην Αίγυπτο. Το επόμενο -σύντομο- διάστημα, σε όσα από τα λίγα εναπομείναντα καθεστώτα η εξουσία δεν ανταποκρίνεται στις επιλογές της Νέας Τάξης πραγμάτων, θα αλλάξει χέρια!
Μόνο αν είσαι τυφλός δεν μπορείς να δεις τις εξελίξεις, οι οποίες τρέχουν πολύ γρήγορα. Τώρα θα τοποθετηθούν αυτοί που έχει εγκρίνει η παγκόσμια εξουσία, άνθρωποι «αδιάφθοροι» και λαοπλάνοι. Άνθρωποι που θα προκρίνουν την παραγωγικότητα από την ηθική, την ανταγωνιστικότητα σαν αυτοσκοπό και το κέρδος σαν το υπέρτερο αγαθό, με τη διαφορά πως κι αυτό θα είναι τώρα για πολύ λίγους, με τους πολλούς (τους... σκλάβους), να οικτίρουν την κακιά τους τύχη. Εδώ εντάσσεται η υποβάθμιση της παιδείας και το ξαναγράψιμο της ιστορίας, ειδικά για τη χώρα μας, αφού πρέπει να μην καλλιεργούνται και εθνικιστικές αντιθέσεις ανάμεσα στα κράτη, όταν το μόνο που ενδιαφέρει είναι η ανεμπόδιστη επικράτηση της παγκοσμιοποίησης!
Σε λίγο θα γραφτεί ο επίλογος. Φυσικά είναι αναμενόμενος και προαποφασισμένος. Εγώ δεν θα προδικάσω την κατάληξη, γιατί ξέρω πως η τελευταία λέξη ανήκει στους λαούς, που μπορούν. Θα… τολμήσουν όμως;
