Πλαστή πολυφωνία, ανύπαρκτη Δημοκρατία
Η κρίση που βιώνουμε στην Ελλάδα δεν είναι μόνο οικονομική, αλλά αγγίζει αρκετούς τομείς και αξίες, όπως είναι η ηθική, η ενημέρωση, η Δημοκρατία μας, κ.ά.
Η οικονομική κρίση που βρίσκεται τώρα στην επιφάνεια -αδιάφορο αν αυτή είναι «κατασκευασμένη» ή συνέπεια λανθασμένης πολιτικής- έγινε η αιτία να ξεγυμνωθεί με τον χειρότερο τρόπο η πικρή πραγματικότητα, που ήταν καλοτυλιγμένη με το φανταχτερό περιτύλιγμα των πρόσκαιρων ανέσεων και του «παράδεισου» που δήθεν προσφέρει ο καπιταλισμός. Σιγά-σιγά, ολοένα και περισσότεροι αρχίζουν να αντιλαμβάνονται ότι αποτελούν απλά και μόνο τους σύγχρονους σκλάβους ενός ανελεύθερου συστήματος, το οποίο βασίζεται στα επικοινωνιακά τεχνάσματα και την εξαπάτηση του πολίτη. Ενός συστήματος που οι κυβερνήσεις του δεν υπηρετούν τις πλειοψηφίες που τις εξέλεξαν, αλλά αποκλειστικά μια χούφτα πάμπλουτων ανθρώπων, οι οποίοι επιδιώκουν να γεμίσουν ακόμη περισσότερο τα παραφουσκωμένα πορτοφόλια τους, αντιμετωπίζοντας τους πολλούς ως κοπάδια «προβάτων» και ζωντανών «μηχανών».
Όπως έχω αναφέρει και σε παλαιότερο άρθρο μου, από τότε που μπήκαν στη ζωή μας τα media, είναι περιττή η επιβολή της ολιγαρχίας με όπλα και τανκς, αφού αυτό μπορεί να συμβεί πολύ εύκολα με τη μέθοδο της πλύσης εγκεφάλου, που εφαρμόζεται σε μεγάλο βαθμό στη χώρα μας, αλλά και σε πολλές άλλες εξαμερικανισμένες -κυρίως- χώρες. Όσον αφορά τώρα την περίφημη και πολυδιαφημισμένη πολυφωνία, αυτή είναι ένα ωραίο παραμυθάκι για μικρά παιδιά, που πρέπει να είσαι αρκετά αφελής ή ανυποψίαστος για να το χάψεις.
Εκατοντάδες φωνές εκφράζουν από το πρωί ως το βράδυ τις θέσεις που τους υπαγορεύουν κάποιοι λίγοι μεγαλοεπιχειρηματίες και ιδιοκτήτες καναλιών, ραδιοφωνικών σταθμών και εντύπων, διαμορφώνοντας συνειδήσεις προς όφελος των κυβερνήσεων που οι τελευταίοι στηρίζουν. Υπάρχουν, μάλιστα, κάποια παραδείγματα που δημοσιογράφοι είχαν το... θράσος να εκφράσουν τη δική τους άποψη ή να προβάλλουν την είδηση με τρόπο που συγκρουόταν με τα συμφέροντα των επιχειρηματιών, με αποτέλεσμα την απόλυση και τον «αφανισμό» τους.
Μάρτυρες ενός παρόμοιου γεγονότος γίναμε και λίγο καιρό πριν, όταν απολύθηκε αδικαιολόγητα από την εφημερίδα «Καθημερινή» του κ. Αλαφούζου ο Νίκος Βαφειάδης, αμέσως μόλις είχε βγάλει στη φόρα τα «άπλυτα» των Βουλευτών. Όταν ο δημοσιογράφος τόλμησε να ενημερώσει τον λαό για την πραγματικότητα, το μεγάλο αφεντικό του έδρασε αστραπιαία και τον τιμώρησε παραδειγματικά, για να μην... ξεθαρρέψουν και οι υπόλοιποι.
Πρόκειται, βέβαια, για τρανό παράδειγμα που ακυρώνει την περίφημη ελευθερία του λόγου, αλλά και αποδεικνύει επίσης ότι η πολυφωνία που πλασάρεται στον κόσμο είναι πλαστή. Πώς είναι, άλλωστε, δυνατόν να υπάρχει πολυφωνία, όταν εκατοντάδες χιλιάδες φωνές αναπαράγουν τις θέσεις λίγων φραγκάτων τύπων, ή όταν παρατηρούνται τέτοια τρανταχτά φαινόμενα λογοκρισίας;
Κι αν το θέμα που έθιξα προηγουμένως, κάθε άλλο παρά σε Δημοκρατία παραπέμπει, τότε τι να πει κανείς για τον τρόπο λειτουργίας των κομμάτων; Δεν πέρασε, άλλωστε, και πολύς καιρός από τις διαγραφές των Βουλευτών του ΠΑΣΟΚ, που τόλμησαν να διαφωνήσουν με την πολιτική της κυβέρνησης και δεν ψήφισαν υπέρ του Μνημονίου. Αυτή η -με συνοπτικές διαδικασίες- τιμωρία τους ήταν φυσικά ένα σαφές μήνυμα στους υπολοίπους ότι σε περίπτωση που πράξουν το ίδιο στο μέλλον, θα λάβει τέλος η πολιτική τους καριέρα. Αναμφίβολα, πρόκειται για στυγνό εκβιασμό και φασιστική νοοτροπία, που σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να έχει θέση σε δημοκρατικά καθεστώτα. Κι όμως, παρ' όλα αυτά, κανείς δεν μιλάει και δεν προβληματίζεται γι' αυτό στα κανάλια και γενικότερα στα ΜΜΕ. Απολύτως αναμενόμενο.
Παρατηρούμε, λοιπόν, πλήρη κάλυψη του συστήματος απ' όλες τις πλευρές. Ολοκληρωτικός έλεγχος των ΜΜΕ και της κοινής γνώμης (που είναι ο πρώτος τομέας δράσης της τυραννίας), αλλά και εξουσία που απαρτίζεται από πολιτικούς-πιόνια, οι οποίοι είναι αναλώσιμοι και αδύναμοι να εκφράσουν τη θέλησή τους, αποτελώντας τελικά την αναγκαία βιτρίνα της βάρβαρης πολιτικής.
Ναι-ναι, αυτή ακριβώς είναι η «Δημοκρατία» για την οποία κόπτονται διάφοροι παραφαγωμένοι τύποι, απευθυνόμενοι στο λαό. Πρόκειται για το μεγαλύτερο κατασκευασμένο ψέμα εδώ και χρόνια, που απλά αποτρέπει τους καταπιεσμένους να αντιδράσουν και να αλλάξουν το σκηνικό προς όφελός τους. Και βέβαια, καθόλου τυχαίο δεν είναι ότι οι μεγαλύτερες αδικίες και τα πιο τρομερά εγκλήματα γίνονται σχεδόν πάντοτε στο όνομα της Δημοκρατίας αυτής...
