«Το νου σου, ε;»
«Ξέρω πως ποτέ δε σημαδεύουνε στα πόδια. Στο μυαλό είναι ο στόχος, το νου σου, ε;» (Κατερίνα Γώγου)
Το έχω πει και το ‘χω γράψει πολλές φορές και δεν θα κουραστώ να το κάνω, όσες φορές κι αν χρειασθεί, πως η σημερινή οικονομική κρίση δεν είναι τίποτα άλλο από μια «κρίση εγκεφάλου» αυτών που ελέγχουν την οικονομία του πλανήτη. Όλα τα άλλα τα οποία συζητιούνται δεν είναι παρά απλά φληναφήματα, που σκοπό έχουν να αποπροσανατολίσουν τον κοσμάκη αφ’ ενός και τη δημιουργία ερεισμάτων που να εδραιώνει ακόμη περισσότερο την καθεστηκυία τάξη αφ’ ετέρου.
Στην πραγματικότητα δεν είναι καθόλου οικονομικό το πρόβλημα. Εάν μάλιστα κάνεις ρεαλιστικό υπολογισμό θα διαπιστώσεις πως όλος ο πλούτος της γης, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, εύκολα ή δύσκολα, ελέγχεται από αυτούς. Εύλογα λοιπόν θα αναρωτηθείς: Μα τότε τι ζητούν; Η απάντηση σε αυτό είναι πολύ απλή: Ζητούν το πνεύμα σου, τη σκέψη σου, την ελευθερία σου, σε θέλουν ένα άβουλο ον, χωρίς κρίση και προσωπικότητα. Πιο απλά, σε θέλουν δηλαδή σκλάβο τους…
Κι αν αυτό φαίνεται υπερβολικό, θυμηθείτε τι είχαν πει στη διάσκεψη για το διεθνές εμπόριο στο Τέμπερε: Μετά το 2015, ένεκα της αύξησης του πληθυσμού αλλά και της ανάπτυξης της τεχνολογίας, μόνο το 20% των ανθρώπων θα είναι ενεργά συμμετέχοντες. Αυτό σε απλά ελληνικά σημαίνει ότι το 80% του πληθυσμού της γης θα είναι άνεργοι.
Και το ερώτημα εύλογο: Πως θα επιβιώνει άραγε όλος αυτός ο κόσμος; Εν μέρει έχουν απαντήσει και σ' αυτό αφού έχουν ήδη δρομολογήσει κάποια μικρά επιδόματα επιβίωσης, κάτι που ωστόσο δεν φτάνει. Γι’ αυτό με τον ένα ή τον άλλο τρόπο προσπαθούν να μας περάσουν το μήνυμα ότι πρέπει άπαντες να διαγράψουμε από τη σκέψη μας τα όνειρα και την ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο και πρέπει να υποταχθούμε στο υπέρτατο συμφέρον, που δεν είναι άλλο από τη… σωτηρία της πατρίδας!!!
Προς αυτή την κατεύθυνση είναι προσανατολισμένες εδώ και ενάμιση περίπου χρόνο οι επιθέσεις κατατρομοκράτησης του λαού από κυβέρνηση και εξωτερικό. Είναι μέρος ενός σχεδίου και ουσιαστικά η Ελλάδα χρησιμοποιείται σαν προπομπός όσων θα επακολουθήσουν στο παγκόσμιο γίγνεσθαι.
Θα έχετε ακούσει άλλωστε αυτές τις μέρες πως και στην Αμερική υπάρχει κίνδυνος στάσης πληρωμών για το Σεπτέμβρη! Είναι φανερό πως πρόκειται για μια κρίση που επιβάλλεται τεχνηέντως σε όλο τον κόσμο και αυτά που έρχονται στο πολύ κοντινό μέλλον δεν μπορούν να περιγραφούν ούτε από τον πιο ευφάνταστο μυθιστοριογράφο.
Το καλό είναι, πάντως, πως τώρα ξέρουμε που στοχεύει η διαχείριση των υδάτινων πόρων, ο διατροφικός έλεγχος, η απαγόρευση της ιδιοκαλλιέργειας που πρόσφατα ψηφίστηκε στις Η.Π.Α., τα δορυφορικά συστήματα παρακολούθησης, οι κάρτες δεδομένων και μια σειρά άλλα μείζονα θέματα που γίνονται νόμοι χωρίς καλά-καλά να το καταλάβουμε. Εκείνοι που μας διαφεντεύουν συνηθίζουν να λένε πως όλα αυτά είναι αναγκαία και για το... καλό μας, οπότε πρέπει αναντίρρητα να τα δεχθούμε, αλλά η αλήθεια είναι κάπως διαφορετική.
Η ουσία, φίλε μου, βρίσκεται στον έλεγχο του μυαλού σου, προκειμένου να γίνεις έρμαιο στα χέρια τους. Για να επιτευχθεί αυτός ο σκοπός τους, θα πρέπει πρώτα να σε εξαθλιώσουν, να σε εκμηδενίσουν, να σε υποδουλώσουν οικονομικά. Και φυσικά αυτό δεν ξεκίνησε έτσι ξαφνικά, «εν αιθρία», αφού, όπως πολύ καλά γνωρίζουμε, χρόνια τώρα οι τράπεζες μοίραζαν αφειδώς χρήματα.
Στο πλαίσιο αυτό, κάποιοι νόμισαν πως είναι μεγάλη μαγκιά ή απόρροια κάποιου είδους υπεροχής το να έχουν πολλές κάρτες στο πορτοφόλι τους! Δυστυχώς, η αλήθεια που έχουν αρχίσει πλέον να καταλαβαίνουν είναι εντελώς διαφορετική. Είναι φανερό πως όλα ήταν ένα καλοστημένο ψέμα και αρκετοί από όσους πλήττονται ή θα πληγούν σε λίγο καιρό δεν θα μπορέσουν ποτέ να ανακάμψουν, πράγμα που σημαίνει ότι θα παραμείνουν για πάντα υπόδουλοι των εύκολων επιλογών τους…
Σήμερα φαίνεται πια καθαρά πως δεν φτάνει πια να είσαι στις πλατείες αγανακτισμένος, αλλά χρειάζεται κάτι πάρα πάνω: Πρέπει να 'σαι αποφασισμένος να ανατρέψεις αυτές τις πολιτικές που σε πηγαίνουν χρόνια πίσω και πρέπει αυτό να γίνει από όλους μας χωρίς μεμψιμοιρίες και κοντόφθαλμους υπολογισμούς. Το ατομικό μας συμφέρον υποχρεωτικά περνάει μέσα από το κοινό συμφέρον. Πως είναι δυνατόν στην εποχή της ευμάρειας να είσαι χωρίς δικαιώματα και προοπτική, κινδυνεύοντας μάλιστα μην έχεις αύριο ούτε ένα πιάτο φαγητό;
