Εκλογών θίασος
Πρωτοφανές: Τους εκλιπαρούν να πάρουν την κυβέρνηση και δεν τη θέλουν!
Την ώρα που γράφονται τούτες οι γραμμές -σχεδόν μια βδομάδα μετά τις εκλογές και λίγο μετά την απόφαση για νέα προσφυγή στις κάλπες- το θεατρικό διαχείρισης της εξουσίας καλά κρατεί. Απ’ την πλευρά μου, λοιπόν, ένα πράγματα αναρωτιέμαι ύστερα από τις τελευταίες εξελίξεις. Για ποιό λόγο άραγε οδηγούμαστε σε νέες εκλογές απ΄ τη στιγμή που τα τρία κόμματα (ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ) μπορούσαν να τις αποφύγουν και να σχηματίσουν κυβέρνηση, έχοντας την κοινοβουλευτική νομιμοποίηση;
Η αιτιολογία ηθικής τάξεως που προβλήθηκε μετ’ επιτάσεως από τη ΔΗΜΑΡ και επιδοκιμάστηκε από τους πάλαι ποτέ κραταιούς πρωταγωνιστές δεν μπορεί να σταθεί σαν επιχείρημα παρ’ εκτός αυτών που το επιζητούν ως φύλλο συκής.
Το ίδιο ισχύει και για το επιχείρημα που προβάλλεται από πλευράς ΠΑΣΟΚ, ότι δηλαδή η αριθμητική αυτοδυναμία έρχεται σε αναντιστοιχία με τη λαϊκή βούληση αφού την υπεροχή τη δίνουν δώρο στο πρώτο κόμμα λόγω του εκλογικού κλεφτονόμου! Πρόκειται πραγματικά για γελοία επιχειρήματα από αυτούς που αντιστρατεύτηκαν κάθε έννοια δίκαιου και ηθικού προκειμένου να στείλουν το λαό στη φτώχεια και την εξαθλίωση, καθιστώντας τον πειραματόζωο για τους άλλους λαούς που ακολουθούν…
Είναι επιπρόσθετα ένας ακόμη τρόπος διακωμώδησης και κατεξεφτέλισης της λαϊκής βούλησης, καθώς αυτά τα κόμματα έχουν ψηφίσει όλες τις συμφωνίες παραχώρησης και υποτέλειας με τα όπου γης συμφέροντα μέσα και έξω από την Ευρωπαϊκή Ένωση και μάλιστα ερήμην του λαού, για τον οποίο τώρα κόπτονται με περισσή ειρωνεία και αλαζονεία.
Προς τιμήν του το ΚΚΕ αντιλήφθηκε νωρίς τα σικέ παιχνίδια τους και δεν συμμετείχε, καταγγέλλοντάς τα εκ των προτέρων. Πρέπει μάλιστα να το επισημάνω πως το Κομμουνιστικό Κόμμα, με σοβαρότητα και υπευθυνότητα, ήταν πάντα αντίθετο σε συμφωνίες που έθεταν εν αμφιβόλω τα δικαιώματα των ανθρώπων και την παραχώρηση της εθνικής κυριαρχίας.
Αυτά τα κόμματα που σήμερα ερίζουν για ζητήματα ηθικής τάξης προ πολλού έχουν παραχωρήσει τα μείζονα, που είναι τα κυριαρχικά δικαιώματα μιας χώρας. Αυτό που έχει απομείνει είναι η διαχείριση εξουσίας και αυτή για τα μάτια του κόσμου, αφού όλα τα άλλα -ως γνωστόν- από αλλού δρομολογούνται και επιβάλλονται. Γιατί λοιπόν δεν θέλησαν να σχηματίσουν κυβέρνηση αυτή τη στιγμή;
Η απάντηση απλή. Άπαντες γνωρίζουμε πως το επόμενο διάστημα θα παρθούν τόσο σκληρά και απάνθρωπα μέτρα που θα ανατρέψουν τη ζωή μας σε τέτοιο βαθμό που καμιά κυβέρνηση δεν θα αντέξει ούτε στιγμή στην εξουσία. Συνεπώς, κανείς από τους «σωτήρες» της ελληνικής πολιτικής σκηνής δεν θα ήθελε να σκάσει η βόμβα στα χέρια του και να χρεωθεί σ’ εκείνον το καταστροφικό έργο που έχει από καιρό αποφασισθεί.
Οπότε, φοβούμενοι το πολιτικό κόστος, στέλνουν τους πολίτες σε νέες κάλπες. Οι οποίες ωστόσο δεν αποκλείεται να οδηγήσουν και πάλι σε αδιέξοδο, αφού το ενδεχόμενο αυτοδυναμίας είναι μάλλον απίθανο. Τι θα γίνει λοιπόν σε μια τέτοια περίπτωση; Η απάντηση ακόμη πιο απλή. Θα προτιμήσουν να ορίσουν «κυβέρνηση τεχνοκρατών», θεωρώντας πως με αυτόν τον τρόπο δύσκολα θα ζητηθούν ευθύνες μελλοντικά, ενώ και αυτοί οι ίδιοι θα απενεχοποιηθούν ένεκα λήθης.
Κούνια που τους κούναγε…
