Δεν ξέρω τι θέλω
- Θώμη Μπαλτσαβιά
- PLUS
Το άρθρο είναι της αναγνώστριάς μας Θώμης Μπαλτσαβιά.
Ας υποθέσουμε ότι δεν ξέρω τι θέλω... μια κατάσταση ανθρώπινη που όλοι μπορεί να βιώσουμε κάποια στιγμή της ζωής μας. Ας υποθέσουμε ότι δεν είναι τόσο κακό, αρκεί βέβαια να το συνειδητοποιήσουμε ότι μας συμβαίνει.. να βρούμε το γιατί.. και φυσικά να κάνουμε ό,τι μπορούμε να περάσει γρήγορα αυτή η φάση διότι δεν είναι εποικοδομητική και χρήσιμη.. Το ζήτημα είναι άλλο και αλλού.. κατά πόσο έχει αυτό επίπτωση σε έναν ή και παραπάνω ανθρώπους στην ζωή μας... Κι όταν λέμε επίπτωση δεν εννοούμε απλά να στενοχωρηθούν ή να λυπηθούν.. παρά να έχει συνέπειες και σε αυτούς.. και συνήθως έχει...
Όντας σε μια τέτοια περίεργη ψυχολογική κατάσταση είναι ευνόητο κι επόμενο να μην έχουμε την δέουσα συμπεριφορά σε ανθρώπους γύρω μας... να ξεσπάμε πάνω τους νεύρα.. να τους αποφεύγουμε.. να μην είμαστε σταθεροί σε αποφάσεις, συνεπώς και τους πονάμε και κλονίζεται η πίστη τους σε μας... μια απόλυτα κυκλοθυμική συμπεριφορά λοιπόν.. Επικίνδυνη φάση επίσης διότι είμαστε και οι ίδιοι επιρρεπείς, επομένως οποιοσδήποτε μπορεί ίσως να μας κατευθύνει σε λάθος δρόμο..
Αυτή τη φάση την περνάμε συνήθως όταν έχουμε κουραστεί από καταστάσεις.. όταν άλλα σχεδιάζαμε και άλλα μας προέκυψαν... όταν δεν έχουμε κρατήματα και ισορροπία ή δύναμη ψυχής... Διλήμματα μας τυραννούν ενδεχομένως... τα πως και τα γιατί και τα αν γίνονται βάσανο και αποτέλεσμα να μένουμε στάσιμοι αλλά και να κάνουμε λάθη γενικά..
Αυτό που οφείλουμε είναι να παραμείνουμε ψύχραιμοι όσο γίνεται και μακριά από όλους και από όλα και να σκεφτούμε.. να ζυγίσουμε.. να κατασταλάξουμε... Αν στην πορεία βλάψαμε ανθρώπους να απολογηθούμε και να σώσουμε αν σώζεται κάτι.. να χαράξουμε πορεία... να βάλουμε προτεραιότητες και να κοιτάξουμε μέσα στην καρδιά μας τι θέλουμε για να είμαστε ήρεμοι κι ευτυχισμένοι... τι πρέπει να αφήσουμε και ποιον... τι να κρατήσουμε και ποιους... για τι αξίζει να παλέψουμε και για τι όχι... Να αφήσουμε ελεύθερο το μυαλό μας από σκέψεις να μας οδηγήσει αυτό στις κατευθύνσεις που έχει μέσα του.. Να μη φοβηθούμε τι θα βρούμε μέσα μας από το διάλογο με τον εαυτό μας... Να ονειρευτούμε, μα να δεχτούμε ρεαλιστικά τα εφικτά και τα ανέφικτα...
Δεν είναι τόσο δύσκολο όσο φαντάζει, αρκεί να πάρουμε το χρόνο μας, να αποστασιοποιηθούμε από ανθρώπους και περιβάλλον... να επιλέξουμε λίγο τη μοναξιά και την περισυλλογή κάνοντας ειρήνη με τον εαυτό μας για αρχή...
