Αχαριστία (εξομολόγηση)
Τι αχαριστία Θεέ μου!
Σε ποιον να του το πω;
Ερείπιο με κατάντησε
Εκείνη που αγαπώ.
Όλα σε εκείνη τα έδωσα,
από της ψυχής μου το υστέρημα.
Και εκείνη με εγκατέλειψε,
άξαφνα μονάχη έμεινα.
Πόσο λυπηρό
γυναίκα να πέφτει τόσο χαμηλά!
Και μάλιστα εκείνη
Που είχες στα μάτια σου ψηλά.
Αχάριστη αποδείχθηκε
εκείνη που αγαπούσα.
Και εγώ για πρώτη μου φορά
πίστεψα πως αγαπούσα.
Να σβήσω από λεξικά
στην αχαριστία τον ορισμό της.
Και να γράψω δίπλα
μονάχα το όνομά της.
Νομίζει ότι είναι
κάποια πολύ σημαντική.
Αλλά ξεχνάει, σαν εμένα
κανένα δε θα βρει.
Τα πάντα έκανα
λίγο για να βρεθώ κοντά της.
Να χαθώ μέσα στα μάτια,
να λιώσω από τα φιλιά της.
Τίποτα δεν εκτίμησε,
το κρίμα στο λαιμό της.
Που πλήγωσε θανάσιμα
ξανά τον άνθρωπό της.
Αλλά κάποτε θα κλάψει,
πικρά θα μετανιώσει.
Θα έρθει η ώρα που η ζωή
θα της ανταποδώσει.
Η απουσία μου δυνατά
κάποτε θα τη χτυπήσει,
και να είναι ξανά μαζί μου
πάλι θα ζητήσει.
Αχαριστία, ασθένεια
μεγάλη είσαι της ψυχής.
Κοντά σου δεν πρέπει
να βρεθεί ποτέ κανείς.
