Περί της συνύπαρξής μας με τους μετανάστες
- Αντίφημος
- PLUS
«Δεν ανήκουμε σε "εθνότητα", είναι ανεπαρκέστατη η λέξη. Ανήκουμε σε μια γλώσσα, σε μια κοινή ιστορική εμπειρία, σε μια παράδοση και συνέχεια πείρας, νοοτροπίας, μεταφυσικής ελπίδας. Αλλά αυτό το "ανήκειν", το "συνυπάρχειν" με κοινό, συνεκτικό της συλλογικότητας "τρόπο", βιώνεται και κατανοείται σε συνάρτηση πάντοτε με την καλλιέργεια του καθενός, το αισθητήριό του "ποιότητας" της ζωής», αναφέρει σε συνέντευξή του στην Καθημερινή της Κυριακής (7-2-2010), ο Χρήστος Γιανναράς.
Στην πραγματικότητα υπάρχουμε, γιατί υπάρχει ο ήλιος. Αυτός είναι η πρωταρχική αιτία της ύπαρξής μας. Ξεκινώντας από αυτή τη νομοτελειακή πραγματικότητα, βλέπουμε πως είμαστε δεσμευμένοι με τους αρχέγονους ρυθμούς του σύμπαντος, ή αν το δούμε στα δικά μας μεγέθη, με το γήινο φυσικό μας περιβάλλον. Αυτή η αλήθεια μας δείχνει τον δρόμο της ιστορικής αναγκαιότητας, που είναι η συνύπαρξη των πλασμάτων της γης αρμονικά.
Δεν έχουμε πολλά στοιχεία από τα πολύ παλιά χρόνια, όμως αν παρατηρήσουμε τα τελευταία 5000 χρόνια, θα δούμε πως πολλά έθνη χάθηκαν ή απορροφήθηκαν από άλλα, χάνοντας την ταυτότητά τους. Άλλα κρατήθηκαν με την βοήθεια παγκόσμιων οικονομικών συγκυριών (π.χ. Ισραήλ), ενώ μερικά, κράτησαν την εννοιολογική τους ταυτότητα ( π.χ. Ελλάδα), χωρίς αυτό να σημαίνει, πως παρέμειναν εθνολογικά ανεπηρέαστα. Αν ρίξουμε μια ματιά στα υπάρχοντα στοιχεία, ειδικά για την Ελλάδα, θα δούμε πως πολλές φυλές ήρθαν και έφυγαν σ’ αυτό το διάστημα από αυτόν το τόπο, πάρα πολλοί σφαγιάσθηκαν και πάρα πολλοί εξανδραποδίστηκαν. Το να συζητάμε λοιπόν για έθνος, χωρίς ουσιαστικά να γνωρίζουμε κάποια αρχή, είναι ανειλικρινές και τουλάχιστον αποπροσανατολιστικό, αν δεν είναι και ρατσιστικό.
Στην Ελλάδα είναι γεγονός, ότι παρά τις διάφορες επεμβάσεις και μάλιστα τις πολύ βίαιες κάποτε, παρέμεινε η γλωσσική και πολιτιστική συνέχεια, αποδεικνύοντας με τον πιο γλαφυρό τρόπο ότι ο πολιτισμός είναι αυτό που τελικά επικρατεί και όχι η δύναμη. Είναι αλήθεια λοιπόν, πως εδώ σ’ αυτόν τον τόπο αναπτύχθηκε ένας μεγάλος πολιτισμός στο παρελθόν και ως φαίνεται ακόμη και σήμερα αξεπέραστος, κατά συνέπεια εμείς οι ενοικούντες σ’ αυτόν τον τόπο κανένα φόβο δεν έχουμε, από επιβουλές αλλοίωσης της εθνικής μας ταυτότητας. Έχουμε όμως φόβο από τους κάθε λογής ανεγκέφαλους πατριδολάγνους, που ουσιαστικά υποδαυλίζουν ανύπαρκτες αιτιάσεις και υποσκάπτουν το ήδη ασταθές πολιτικό σύστημα, το οποίο ίσως και συμμορφούμενο σε έξωθεν πιέσεις, δεν αναβάθμισε την παιδεία, ώστε οι πολίτες να μαθαίνουν γράμματα και να έχουν ισχυρή κοινωνική και πολιτιστική αντίληψη. Και πραγματικά είναι αξιοπερίεργο και ύποπτο γιατί η πολιτεία ειδικά σήμερα, που δεν έχει ανάγκη από εργατικά χέρια, αφού η χώρα μας είναι μη παραγωγική, δεν δίνει τουλάχιστον πλήρη μόρφωση, ώστε να έχουν οι πολίτες τα κατάλληλα εφόδια, να γίνουν ωφέλιμοι βοηθώντας τουλάχιστον την ανάπτυξη της συλλογικής αντίληψης και της ευγενικής άμιλλας απέναντι στο διαφορετικό και το ξένο.
Το κράτος δείχνει μια απαράμιλλη μιζέρια, χρησιμοποιώντας τους μετανάστες σαν άψυχες μηχανές, ουσιαστικά νοικιάζοντάς τους στους διάφορους εργοδότες, που τους βλέπουν σαν μάνα από τον ουρανό, νομίζοντας πως με φθηνούς εργάτες θα γίνουν ανταγωνιστικοί. Ενώ το σωστό θα ήταν να τους συμπεριφερόταν τουλάχιστον ανθρωπινά και αναλόγως των προσόντων τους, να τους ενσωματώνει στο εργατικό δυναμικό, για όσο αυτοί θα ήθελαν και με όλα τα δικαιώματα του κάθε Έλληνα. Κάνει ακριβώς το αντίθετο με τον πολιτισμικό πολιτισμό που έχει αναπτυχθεί σ’ αυτόν εδώ τον τόπο και όπως δεν μας έχουν φερθεί, στις εσχατιές της γης, όπου ζούμε και υπάρχουμε. Και στα άλογα σκυλιά, αν φερθείς με συμπάθεια, θα δεχθείς ευγνωμοσύνη.
Εάν θέλουμε να επιβιώσουμε με ειρήνη και ασφάλεια πρέπει να συμβιώσουμε με τους απρόσκλητους φίλους μας, προσφέροντάς τους πλήρη φιλοξενία και εμπιστοσύνη, που μπορεί να εμπεριέχει και την απόκτηση της υπηκοότητας, αν το θέλει ο ίδιος και αν φυσικά συντρέχουν οι λόγοι που προβλέπονται από τους ισχύοντες νόμους. Οτιδήποτε άλλο συζητάμε είναι εκ του πονηρού και δεν προσφέρεται για σοβαρή λύση. Αν κάποιος θέλει να γίνει Έλληνας και να ζήσει σ’ αυτόν τον τόπο, αποδέχεται την κοινωνία μας, γνωρίζει τη γλώσσα μας, σέβεται τους νόμους, την ιστορία μας, τον πολιτισμό μας, τα ήθη μας, τα έθιμά μας τις παραδόσεις μας και μπορεί να ταιριάξει μαζί μας γιατί να μην γίνει;
