Ο Freddie και εγώ…
Μία σχέση ασίγαστης αγάπης, ένας έρωτας μοναδικός και απόλυτος που σιγοκαίει σα φωτιά. Ο Freddie ανήκει στις περιπτώσεις εκείνες των ανθρώπων που ενώ δεν γνώρισα ποτέ, άλλαξε τη ζωή μου, τη σκέψη και τις αντιλήψεις μου για τη Μουσική όσο κανείς. Ένα video clip, ένα τραγούδι και αυτό ήταν αρκετό.
Οι Queen δεν ήταν απλώς ένα σουξεδάκι που κόλλησε στο μυαλό μου και ξεχάστηκε μετά από μία εβδομάδα. Δεν ήταν απλώς ένας εφηβικός έρωτας για έναν «κούκλο» ξανθό με κοιλιακούς. Ήταν η πιο όμορφη ακουστική εμπειρία που είχα ποτέ στη ζωή μου, εκείνη που μου έδειξε πόσο υπέροχη μπορεί να είναι η Μουσική. Το «A night at the opera» δεν ήταν απλώς ένα album, αλλά ένας μουσικός θησαυρός που μου άνοιξε νέους δρόμους στη σκέψη μου.
Ο Freddie με το πασίγνωστο μουστάκι του μπορούσε να μασάει σίδερα και μετά να τα πετάει σε ένα κοινό το οποίο παραληρούσε και ζητωκραύγαζε. Η σπαρακτική κραυγή για αγάπη στο «Somebody to Love», η απίστευτη κατάθεση του ερωτικού συναισθήματος στο «Love of my life», οι ύμνοι των γηπέδων «We will rock you/We are the champions», το υπαρξιακό άγχος μπροστά στο φόβο του θανάτου στο «Show must go on», ο άνδρας με το μουστάκι και τη φούστα που παίρνει πόζες κρατώντας μία σκούπα στο «I want to break free», άφησαν σημάδι ανεξίτηλο στην ψυχή μου, προκαλώντας ρίγη και δέος που κανένας άλλος καλλιτέχνης δεν κατάφερε ποτέ να ξεπεράσει στην εφηβική μου ψυχή.
Ο Freddie δεν ήταν για μένα μόνο η ανεπανάληπτη φωνή που προκαλεί θαυμασμό, δεν ήταν μόνο τα τραγούδια και οι συνθέσεις, δεν ήταν μόνο το πολύπλευρο ταλέντο του ροκ θρύλου που με την ίδια άνεση κάθεται δίπλα στη Montserrat Caballé τραγουδώντας Barcelona. Ήταν το πλάσμα εκείνο που έψαχνε στη ζωή του την αληθινή αγάπη, εκείνη που ούτε η δόξα αλλά ούτε και τα χρήματα όλου του κόσμου δεν μπορούν να αγοράσουν. Και ήταν εκείνη η φωνή που στο τέλος , γνωρίζοντας πια ότι το τέλος πλησιάζει, βρήκε τη δύναμη και ψιθύρισε: «Ι still love you».
Η φωνή του Freddie, το παίξιμο του Brian May, το πανέξυπνο μπάσο του John Deacon, τα απίθανα drums του Roger Taylor, δε βγήκαν ποτέ από την καρδιά μου που δεν αγάπησε μουσικά κάτι περισσότερο.
Σε ευχαριστώ για όλα, Freddie. Θα με γεμίζει πάντα με πικρία το γεγονός ότι γεννήθηκα δύο χρόνια αφότου έφυγες από τη ζωή. Δε θα σε δω ποτέ από κοντά, αλλά θα σε ακούω για όλα τα υπόλοιπα χρόνια της ζωής μου.
