Μου έλειψε το χαμόγελό σου, μικρή!

5 1 1 1 1 1 Βαθμολογία 5.00 (6 Ψήφοι)

Μου έλειψε το χαμόγελό σου, μικρή!

Κατά καιρούς κυκλοφορούν ατελείωτα άρθρα για τις κρίσεις πανικού. Άνθρωποι που βίωσαν τον τρόμο, μοιράζονται την εμπειρία τους με σκοπό να βοηθήσουν κι άλλους παθόντες. Προσπαθούν να δώσουν δύναμη ο ένας στον άλλον με σκοπό να βγουν όσο το δυνατόν πιο γρήγορα από αυτό. Να το νικήσουν!

Θα μοιραστώ κι εγώ την εμπειρία μου... Όχι, εγώ ήμουν από τους τυχερούς που δεν μου χτύπησαν την πόρτα. Ήρθαν όμως, χτύπησαν και μπήκαν βίαια στην ζωή αγαπημένων μου προσώπων. Πρώτα ήταν ο αδερφός μου και τώρα εσύ.

Ο αδερφός μου βίωσε την κατάσταση μόνος του και δεν τον έζησα σε όλο αυτό. Και να ‘ξερες πόσο μετανιώνω που δεν ήμουν εκεί για εκείνον όταν, ίσως, με χρειαζόταν. Εσένα όμως;

Εσένα σε βίωσα στο πετσί μου από την πρώτη ώρα. Από την πρώτη σου «ζαλάδα» που σε έβριζα και φώναζα «κάνε εξετάσεις επιτέλους», «φάε αλάτι, η πίεσή σου θα έπεσε» μέχρι και τα βράδια που μου ζήτησες «απλά να έρθω εκεί».

Είναι απαίσιο συναίσθημα, φίλε μου. Είναι επώδυνο να βλέπεις έναν άνθρωπο που αγαπάς να υποφέρει. Να φοβάται ακόμα και τον ίδιο του τον εαυτό. Το άλλοτε λαμπερό του βλέμμα να είναι θολό, χαμένο, τρομαγμένο. Κι εσύ απλά να έχεις σταυρώσει τα χέρια γιατί, αλήθεια, δεν ξέρεις με ποιον τρόπο να τον βοηθήσεις!

Υπήρξαν στιγμές που στεναχωριόμουν για ‘σένα. Υπήρξαν στιγμές που χαιρόμουν με την ελάχιστη πρόοδο σου. Υπήρξαν όμως και φορές, αλήθεια, που ήθελα να σε χτυπήσω μπας και κουνηθεί το μυαλό σου! Όχι από θυμό σε εσένα. Σε εμένα που δεν ήξερα τι να κάνω! Ήθελα να σε ταρακουνήσω, να σου πω «ρε διάολε, είσαι 20 χρονών! Πιάσε τη ζωή από τα κέρατα και βίασέ την!».

Τελικά είδα, πως το μόνο που μπορούσα να κάνω ήταν να σου δείχνω πόσο πολύ σε αγαπάω. Με κρίσεις ή χωρίς...

Ένα πράγμα υποσχέθηκα στον εαυτό μου. Να είμαι δίπλα σου σε όλο αυτό. Να κοιτάς πίσω σου και να με βλέπεις! Να ξέρεις πως όταν πας να πέσεις θα είμαι εκεί να σε σπρώχνω! Να σου λέω ότι μπορείς! 

Το 80% του φόβου μας είναι δημιούργημα του μυαλού μας. Γι’ αυτό δεν θα σε αφήσω ξανά να βγάλεις ρίζες στον καναπέ. Ούτε να χάσεις άλλα πράγματα και στιγμές από τη ζωή σου και τους φίλους σου.

Σήκω από το καταραμένο έπιπλο. Βγες από το έρημο σπίτι σου. Ντύσου, βάψου, στολίσου και έλα να βρεις το χαμόγελο σου, που τόσο μου έχει λείψει.

Κι αν φοβάσαι, εγώ είμαι εδώ! Τον μισό φόβο θα στον κάνω γέλιο και τον άλλο μισό μια τρέλα. Κι αν αποτύχουμε; Δεν πειράζει. Θα το πάμε πάλι..!

Με κάνεις πολύ περήφανη για τα βήματα σου. Όταν θα σε δω περιποιημένη, έτοιμη για μια βόλτα. Ακόμα κι αν τα γόνατά σου τρέμουν ή οι παλμοί σου έχουν βαρέσει κόκκινα και εσύ θα μου πεις «πάμε»! 

Είσαι πολύ δυνατή μικρή μου...

Είσαι πολύ πιο δυνατή απ’ ότι πίστευες κι εσύ η ίδια..

Πιστεύω σε εσένα..!

Πίστεψα σε εσένα από την πρώτη στιγμή...

Βρες την χαμένη σου νεότητα... Αυτός ο σατανάς δεν αξίζει τα χρόνια και τα όνειρά σου μάτια μου!

Έλα, σήκω! 

Περνάει, το βλέπεις;

Το νικάς σιγά-σιγά...

Έλα, αποτελείωσέ το!

Σήκω! 

Πάμε μια βόλτα;

Σχόλια (0)

Δεν υπάρχουν ακόμη σχόλια εδώ

Αφήστε τα σχόλιά σας

  1. Δημοσίευση σχολίου ως επισκέπτης.
Συνημμένα (0 / 3)
Μοιραστείτε την τοποθεσία σας
Πληκτρολογήστε το κείμενο που παρουσιάζεται στην παρακάτω εικόνα. Δεν είναι σαφές;

Please publish modules in offcanvas position.