Συγγραφή κοντά στη θάλασσα, μοναδική ευκαιρία για γαλήνη και έμπνευση…
Η συγγραφή είναι για εμένα μία πηγή ζωής. Είναι εκείνη που με αποδεσμεύει -έστω και για λίγο- από την πεζή πραγματικότητα και μου δίνει τη δυνατότητα να ζήσω μέσα σε γραμμές τετραδίων και σημειώσεων, όλα αυτά που θέλω. Γράφοντας ξεσπάω από όλα αυτά που πνίγουν την ψυχή μου και αισθάνομαι ένας άνθρωπος ελεύθερος.
Παρότι γράφω συνήθως στο σπίτι μου, αφιερώνοντας ακόμα και ολόκληρες ώρες από τη μέρα μου, δεν περιορίζομαι στον τρόπο και το μέρος με το οποίο θα ξεσπάσω τη δημιουργικότητά μου. Αισθάνθηκα λοιπόν την ανάγκη να ξεκινήσω να γράφω στην παραλία, κοντά στη θάλασσα.
Εκεί λοιπόν, ακούγοντας τον παφλασμό των κυμάτων και αγναντεύοντας το γαλάζιο της θάλασσας, άφηνα τον εαυτό μου ελεύθερο να δημιουργήσει και να γράψει. Η ηρεμία των κυμάτων γεννούσε μέσα μου εσωτερική γαλήνη και επέτρεπε στη σκέψη να ξεχυθεί άφοβα και απρόσκοπτα. Αισθανόμουν τότε την ομοβροντία των σκέψεών μου να είναι αβίαστη και ελεύθερη, βρισκόμουν κάτω από τον ουρανό και τον ήλιο, εγώ, ένας άνθρωπος που προσπαθεί να εκφραστεί.
Προτιμούσα να καταφεύγω στην παραλία τις ώρες που δεν είχε κόσμο πολύ -ήθελα να έχει ηρεμία ώστε να μπορέσω να χαθώ περισσότερο στις σκέψεις μου. Το απαλό αεράκι που φυσούσε, ο ήλιος που ζέσταινε και η θάλασσα που χτυπούσε στα κύματα, μου έδιναν περισσότερη έμπνευση και διάθεση για δημιουργία.
Συστήνω ανεπιφύλακτα σε όσους διαβάσουν το άρθρο αυτό, να δοκιμάσουν έστω μία φορά να γράψουν σε μία παραλία και δίπλα στη θάλασσα. Θα διαπιστώσουν ότι μέσα τους θα επέλθει μία εσωτερική γαλήνη και μία αστείρευτη έμπνευση που θα επιφέρει μία έκρηξη δημιουργικότητας.
