Εκπομπή μόδας ή ωραιοπάθειας;
Παρακολούθησα, καθαρά από περιέργεια, την πρεμιέρα του Greece's Next Top Model. Νέες κοπέλες οι οποίες είχαν έναν αέρα αυτοπεποίθησης ο οποίος όμως στην πραγματικότητα, έκρυβε επιδέξια την ανασφάλεια και τη χαμηλή αυτοεκτίμηση.
Κοπέλες 18, 22 οι οποίες αλλάζουν τα πάντα επάνω τους και υποβάλλουν τον εαυτό τους από τόσο νωρίς στη διαδικασία του να κάνουν ενέργειες, όπως το να προσθέτουν χείλη, στήθος, μαλλιά, ή το οτιδήποτε άλλο.
Η αγάπη για τον εαυτό όμως δεν είναι να είμαι 18 και να τα κάνω όλα αυτά. Είναι να με αγαπήσω και να με αποδεχτώ για αυτό που είμαι ήδη. Όταν από τα 18 μου θέλω να αλλάζω το στήθος και τα χείλη μου, πού είναι η αποδοχή του εαυτού μου, πώς αγαπάω αυτό που είμαι;
Όχι, δεν πιστεύω πως υπάρχει «άσχημος» άνθρωπος. Γιατί δεν υπάρχει. Και ας ζούμε στην εποχή που τα πρότυπα του Instagram είναι συγκεκριμένα και περιορίζουν την έννοια του «ωραίου» σε συγκεκριμένα στεγανά και καλούπια.
Όχι, δε με πειράζει αν κάποιος είναι όμορφος ή άσχημος με τα κριτήρια της κοινωνίας και τα αποστειρωμένα πρότυπα με τα οποία μας βομβαρδίζει διαρκώς. Αν είναι καλός άνθρωπος στο εσωτερικό της ψυχής του και έχει αποδεχτεί την αλήθεια, τη δική του αλήθεια και όχι των άλλων, είναι όμορφος.
Μου λείπουν οι εποχές που όταν εκείνοι που ήταν 18 ετών, είχαν ως μεγαλύτερη αγωνία πότε θα προλάβουν να καλύψουν την ύλη των Πανελληνίων. Πού πήγε η αθωότητα στα παιδιά, γιατί τόση ωραιοπάθεια και παραποίηση κάθε φυσικότητας;
