Για πόσους Σκουλούς εσύ έχεις κλάψει;
Απόπληκτη παρακολουθώ έναν υποτιθέμενο κριτή μόδας να ξεσπάει και να βγάζει από μέσα του όλη του την κακία, αποκαλώντας μία κοπέλα άσχημη και καθόλου συμπαθητική. Μία κριτική η οποία ξεφεύγει από το ρόλο της, γίνεται αγένεια, εμπάθεια, αήθεια. Σαν τον ζηλιάρη και γεμάτο κακία άνθρωπο που βρίσκει έναν άνθρωπο ήρεμο και πράο και ξεσπάει επάνω του όλο του το μένος.
Οι αντιδράσεις ήταν πολλές –και δικαίως. Μία εκπομπή η οποία δε διστάζει να κράξει και να απορρίψει κοπέλες επειδή έχουν κάνει πλαστικές, αλλά παράλληλα φέρεται σα σκουπίδι σε μία κοπέλα που αγάπησε τις ατέλειες και τον εαυτό της. Μία εκπομπή που υμνεί την κακεντρέχεια και υποσυνείδητα καλλιεργεί και διαιωνίζει το μύθο πως η μεγαλύτερη αξία της γυναίκας είναι η εξωτερική της εμφάνιση. Μία εκπομπή η οποία υπόσχεται καριέρα μοντέλου σε διάφορα κορίτσια, ενώ επιθυμούν να τις χρησιμοποιήσουν για τηλεθέαση, κόντρες και ίντριγκες.
Ναι, όταν ο Σκουλός μιλάει έτσι σε μία κοπέλα δικαίως η στάση του αυτή θα εγείρει αντιδράσεις και είναι βέβαιο πως το κάνει για την τηλεθέαση. Όμως, ας μη μείνουμε εκεί. Ας θυμηθούμε όλους τους Σκουλούς που πέρασαν από τη δική μας ζωή. Εκείνους που χαρακτήριζαν ανθρώπους ως «τάπες» επειδή ήταν πιο κοντοί, εκείνους που κοίταζαν μία γυναίκα με κυτταρίτιδα λες και είναι ο μεγαλύτερο εγκληματίας στον κόσμο. Όλους εκείνους που χαρακτήρισαν πολλές γυναίκες μπάζα και καχεκτικές. Όλους εμάς που στην εφηβεία μας, λιγότερο ή περισσότερο, έχουμε πονέσει για τις κακίες και τα σχόλια των άλλων. Για πόσους Σκουλούς έχουμε πονέσει άραγε, όλοι μας;
Θα γίνεις πραγματικός άνθρωπος όταν καταλάβεις πως η εμφάνιση ενός ανθρώπου δεν είναι το παν, πως υπάρχουν άλλα κομμάτια της προσωπικότητας ενός ανθρώπου που έχουν αξία. Όχι όταν αλλάξεις τη μύτη σου ή φουσκώσεις τα χείλη σου…
