Ακόμα διαβάζω Μίκυ Μάους, Ποπάυ και Ντόναλντ
Δίπλα στο κρεβάτι μου βρίσκεται ένα περιοδικό Μίκυ Μάους, το έχω κρατήσει για το βράδυ πριν κοιμηθώ. Στη βιβλιοθήκη μου ακόμα υπάρχουν τεύχη του Ντόναλντ και του Ποπάυ. Ακόμα τα διαβάζω και τα έχω τοποθετήσει σε περίοπτη θέση στη βιβλιοθήκη μου. Και νομίζω πως δε θα τα βγάλω ποτέ από εκεί.
Είμαι υπερήφανη για τα παιδικά με τα οποία μεγάλωσα. Που γελούσα με αστεία που δεν είχαν τίποτα χυδαίο, που έβλεπα την ομορφιά και το ωραίο στην απλότητα, εκείνης που δεν είναι φορτωμένη με πολλά για να αρέσει. Εκείνης που δε θέλει πολλά για να αισθανθεί πως η ζωή έχει αξία. Που μάθαινε για τον έρωτα και τη φιλία με αγνό τρόπο χωρίς φθήνια και προστυχιά.
Διαβάζω ακόμα κόμικς γιατί θέλω να κρατήσω μέσα μου ζωντανή την όμορφη ανάμνηση της παιδικής μου ηλικίας. Εκείνης που αγαπούσε αγνά, που δεν ήθελε πολλά για να θεωρεί τον εαυτό της ευτυχισμένο και που χαμογελούσε πάντοτε βλέποντας την ομορφιά σε όλα τα πράγματα.
Δε θα μεγαλώσω για αυτά ποτέ. Θέλω να παραμείνω ένα μικρό παιδί σε ψυχή ενήλικα το οποίο ερωτεύεται αγνά και νοιάζεται για τους φίλους του άδολα και πραγματικά.
Το αγαπημένο μου Μίκυ Μάους με περιμένει και δε θα ήθελα να καθυστερήσω περισσότερο…
