Σκέψου, δεν είναι παράνομο ακόμα!
Γεννιόμαστε σε μία κοινωνία που από τη νηπιακή μας κιόλας ηλικία μας εντάσσει στα πλαίσια του κοινωνικού προγραμματισμού και της μίμησης της συμπεριφοράς.
Το άτομο πρέπει να υπακούει σε κανόνες, επειδή του λένε οι άλλοι, όχι επειδή έχει αντιληφθεί τη σημασία της δικαιοσύνης και της ισορροπίας στις ανθρώπινες σχέσεις.
Και εδώ ακριβώς η κοινωνία, το σχολείο, οι γονείς είναι που κάνουν το λάθος.
Πόσοι διδάχθηκαν το ''ου κλέψεις'', και όμως έκλεψαν.
Πόσοι δεν διδάχθηκαν το ''ου φονεύσεις'', και όμως, φόνευσαν τους περισσότερους.
Πόσοι δεν διδάχθηκαν ότι δεν πρέπει να αδικείς τον πλησίον και να τον στηρίζεις σε κάποια δυσκολία που μπορεί να παρουσιαστεί στη ζωή του, και όμως, και αδίκησαν και αδιαφόρησαν για τον πλησίον.
Και αυτό γιατί δεν διδάχθηκαν τις παραπάνω εντολές διαισθανόμενοι την αδικία προς το συνάνθρωπο και προς τους ίδιους στην πορεία της ζωής τους, καθώς και για την αναγκαιότητα της δικαιοσύνης για την εξασφάλιση της κοινωνικής συνοχής.
Απλώς τα αποστήθισαν, τα έμαθαν ως απλούς κανόνες στους οποίους οφείλουν υπακοή, σε μία ηλικία που η ικανότητα της αντίληψης και η συνείδηση θα μπορούσαν σιγά-σιγά να βάζουν τις βάσεις για τη δημιουργία υγιών ατόμων και στη συνέχεια και κοινωνιών.
Δεν εμβάθυναν στην κατανόηση αυτών των εντολών, απλώς τις αποστήθισαν επιδερμικά, επειδή αυτό ακριβώς προστάζει ο κοινωνικός περίγυρος.
Διότι η αγάπη προς τον πλησίον δεν είναι ένας τυπικός κανόνας παπαγαλίας ή της υποταγής σε κάποια ''έξωθεν'' δύναμη, ούτε φόβος για την επιβολή τιμωρίας στην οποιαδήποτε στραβοτιμονιά.
Ακούμε συνέχεια ότι πρέπει να προσέχουμε και να σεβόμαστε το περιβάλλον, πόσοι όμως φέρνουν σε επαφή τα παιδιά τους με τη φύση και προσπαθούν να τους καλλιεργήσουν οικολογική ευαισθησία; Τις περισσότερες φορές κανείς.
Για αυτό θεωρώ ότι με την καλλιέργεια της λογικής σκέψης από νωρίς αλλά και με την ενσυναίσθηση ο άνθρωπος θα μπορέσει να δημιουργήσει μία υγιή προσωπικότητα που είναι και το κύτταρο για τη δημιουργία μίας κοινωνίας πιο δίκαιης.
Άνθρωποι με αίσθηση καθήκοντος, όχι μαριονέτες που υπακούν σε ένα πλαίσιο κανόνων με το φόβο της τιμωρίας ή την προσμονή της ανταμοιβής, αλλά με βαθειά κατανόηση των προβλημάτων των άλλων και διάθεση για βοήθεια.
