Αγορά και Εκπαίδευση

5 1 1 1 1 1 Βαθμολογία 5.00 (30 Ψήφοι)

Αγορά και Εκπαίδευση

Στην εποχή της μετανεωτερικότητας που διανύουμε δεν είναι λίγοι αυτοί που αναρωτιούνται πώς το υπάρχον κοινωνικοοικονομικό σύστημα εξακολουθεί να διατηρείται και να διαιωνίζεται, παρά τις αλλεπάλληλες κρίσεις που έχει υποστεί και τις υφέσεις που εγγενώς έπονται μετά από κάθε κύκλο ανάπτυξης. Οι απαντήσεις μπορεί να ποικίλλουν και να επιδέχονται μια αμιγώς οικονομική θεώρηση ή να άπτονται μιας πιο ευρείας, κοινωνιολογικής σκοπιάς. Στο παρόν κείμενο, θα σταθούμε σε μια συγκεκριμένη ιδιότητα που παρουσιάζει η κεφαλαιοκρατία και επηρεάζει και τον νευραλγικό θεσμό της εκπαίδευσης. Πρόκειται για τον επεκτατικό χαρακτήρα που ορθώνει και στρέφει απέναντι σε ζώνες που εκ πρώτης όψεως φάνταζαν θωρακισμένες και αδιαπέραστες, μα πλέον έχουν προσβληθεί από το μικρόβιο. 

Ο καπιταλισμός και η αγορά ειδικότερα, τρέφεται και ενδυναμώνεται προσπαθώντας να παρεισφρήσει σε νέες, παρθένες περιοχές, μέχρι πρότινος απάτητες από την υπερταχεία του νεοφιλελευθερισμού. Μοιάζει με έναν παθογόνο μικροοργανισμό που αναζητεί συνεχώς έναν νέο ξενιστή για να παρασιτήσει και να μολύνει. Η εκπαίδευση αποτελεί μια τέτοια ζώνη, εντός της οποίας η αγορά έχει αρχίσει να επιβάλει τον νόμο της και να κυριαρχεί. Ο πιο εμφανής τομέας της επιρροής αυτής, είναι αναμφίβολα η τριτοβάθμια εκπαίδευση.

Το DNA του πανεπιστημίου έχει αρχίσει να μεταβάλλεται σημαντικά, εφόσον αυτό που προβάλλεται ως κατά προτεραιότητα αναγκαίο, είναι η εργαλειοποίηση της παραγόμενης γνώσης, η οποία αφενός πρέπει να αποσκοπεί σε μια άμεση εφαρμογή στο πλαίσιο της σύγχρονης βιομηχανίας και αφετέρου πρέπει να τεμαχιστεί, να ποσοτικοποιηθεί και να δομηθεί έτσι ώστε να καταλήξει ένα ελκυστικό προς πώληση προϊόν. Η αυτονομία του πανεπιστημίου παύει να υφίσταται και η ηγεσία του προσανατολίζει την έρευνα και την επιστημονική δράση του περιορισμένου, πλέον, προσωπικού της ανάλογα με τα προστάγματα των επιχειρήσεων και των εταιριών που εγγυώνται την εύρυθμη λειτουργία τους, όντας οι συγκαιρινοί «μαικήνες» τους.

Οι καθηγητές από τη δική τους πλευρά, προσπαθούν να διατηρήσουν μια ανιούσα πορεία στο νεοπαγές χρηματιστήριο του πνεύματος που έχει συσταθεί, καταθέτοντας τις σκέψεις και τα συμπεράσματα τους ως μετοχές που συνοδεύονται από υψηλή μεταπωλητική αξία και καταλαμβάνουν περίοπτη θέση στα reviews και τα ranking lists της συναφούς επιστήμης τους. Φυσικά, ούτε λόγος για την κατάσταση των ανθρωπιστικών και πολιτισμικών σπουδών, οι οποίες έχουν περιπέσει σε τραγική δυσμένεια και θεωρούνται απολιθώματα του παρελθόντος και αποξηραμένες πηγές κέρδους.

Τέλος, απομένουν οι ίδιοι οι φοιτητές ή καλύτερα, οι πελάτες και οι καταναλωτές που ανάλογα με την αγοραστική τους δύναμη, μπορούν να επιλέξουν το καλύτερα προσφερόμενο πακέτο και τις πιο προσιτές πιστωτικές μονάδες οι οποίες θα εξασφαλίσουν τη βέλτιστη κατάρτισή τους και την εύκολη πρόσβασή τους στον επιθυμητό επαγγελματικό χώρο. Το αν βέβαια, αυτή η στεγνή εξειδίκευση θα στερείται κάποιας παιδείας και καλλιέργειας ή αν θα υπονομεύει  την ενστάλαξη μιας κριτικής σκέψης συνιστά μια παράμετρο που μάλλον κρίνεται ως ήσσονος σημασίας. Δεν ξέρω αν, σύμφωνα με τον Γάλλο κοινωνιολόγο Πιερ Μπουρντιέ, βιώνουμε μια πλήρη αποδόμηση του πολιτισμού μας, λόγω της επικυριαρχίας της αγοράς στην εκπαίδευση, αλλά μια αισθητή αλλοίωση μπορούμε να τη διακρίνουμε...

Σχόλια (0)

Δεν υπάρχουν ακόμη σχόλια εδώ

Αφήστε τα σχόλιά σας

  1. Δημοσίευση σχολίου ως επισκέπτης.
Συνημμένα (0 / 3)
Μοιραστείτε την τοποθεσία σας
Πληκτρολογήστε το κείμενο που παρουσιάζεται στην παρακάτω εικόνα. Δεν είναι σαφές;

Please publish modules in offcanvas position.