Μην ξεχνάς την ψυχή…

4.75 1 1 1 1 1 Βαθμολογία 4.75 (24 Ψήφοι)

Μην ξεχνάς την ψυχή…

Είναι ύπουλο συναίσθημα το άγχος. Συσσωρεύεται μέσα σου για χρόνια και ξεσπά σαν μια ανεξέλεγκτη πυρκαγιά. Μερικές φορές εσύ ο ίδιος δεν θέλεις να την σβήσεις στην προσπάθεια σου να λάβεις κάποια ψίχουλα αγάπης. Γιατί ξέρεις πως ο φόβος και οι δυσκολίες φέρνουν κοντά τους ανθρώπους. Εσύ ο ίδιος ανάβεις το σπίρτο και αυτοκαταστρέφεσαι. Γιατί το άγχος έχει τις ρίζες του στα βιασμένα παιδικά χρόνια, στις βλέψεις των γονέων να έχουν τα «τέλεια» παιδιά, σε γονείς που ποτέ δεν αγάπησαν τους εαυτούς τους. Εσύ έκανες τα πάντα για να τους ικανοποιήσεις, μα μη γελιόμαστε, το «τέλειο» δεν υπάρχει. Ίσως να μην έλαβες ποτέ την αγάπη που ήθελες ή να είχες κάποια άλλη τραυματική εμπειρία.

Όμως τότε ήθελες να φαίνεσαι δυνατός και ας ούρλιαζες για βοήθεια. Πιθανόν να πέρασες μια έντονη εφηβεία, με θυμό και εξάρσεις. Άλλωστε πάντα ζητούσες λίγη προσοχή. Ίσως πάλι να ήσουν από εκείνους που δεν ντράπηκαν να φανούν αδύναμοι και δοκίμασαν τα όρια τους, μέσα σε μια τουαλέτα, παρέα με ένα ξυράφι. Σιγά-σιγά μεγάλωνες και όταν τελείωσαν τα όπλα σου σαν παιδί, τότε ξέσπασαν οι κρίσεις πανικού.

Εκείνο το διάστημα θα μείνει για πάντα χαραγμένο στην μνήμη σου. Δύσπνοια, ταχυκαρδία και μια βεβαιότητα πως έρχεται το τέλος ή στην καλύτερη πως θα καταλήξεις με λευκό μανδύα. Η ψυχή σου ήθελε αποφόρτιση και εσύ το γνώριζες και στεκόσουν άπραγος. Η επιθυμία σου για λίγη προσοχή, αγάπη, τρυφερότητα νικούσε κάθε βράδυ και για σένα αρκούσαν και τα ψίχουλα και ας καταστρεφόσουν. Νόμιζες πως έτσι βγαίνεις νικητής. Μερικές φορές μπορεί να το έβλεπες και ως εκδίκηση, όμως κάθε μέρα βυθιζόσουν λίγο ακόμη προς τον πυθμένα της θάλασσας.

Κάπως έτσι το άγχος σε οδήγησε στο τέρας της κατάθλιψης και το βάρος στους ώμους σου έγινε διπλό. «Ποιο είναι το νόημα της ζωής;». Βασάνιζες τον εαυτό σου με σκέψεις κάθε βράδυ και κάπου μέσα σου μπορεί και να το απολάμβανες, γιατί ας μη γελιόμαστε, τον μισούσες…

Οδηγήθηκες σε ψυχολόγους και ψυχιάτρους. Γνωσιακή-συμπεριφορική, αντικαταθλιπτικά και τόσα άλλα. Ένοιωθες πως τίποτα από όλα αυτά δεν σε καλύπτει. Τουλάχιστον στην αρχή, γιατί κάποια στιγμή άρχισες να βλέπεις μια μικρή σανίδα καταμεσής του πελάγους. Μπορεί να ήταν κάποιο αγαπημένο σου πρόσωπο, η δουλειά σου ή ακόμη και κάποιο άθλημα. Προσπάθησες να πιαστείς από αυτό. Εάν τελικά κατάφερες να ξεφύγεις από τον πυθμένα και βρίσκεσαι στην στεριά, σου αξίζουν πολλά συγχαρητήρια. Δούλεψες πολύ για αυτό.

Εάν βρίσκεσαι κοντά στην στεριά αλλά δεν έχεις καταφέρει να την αγγίξεις ακόμη, μην απογοητεύεσαι. Οι δαίμονες έρχονται πάντα το βράδυ. Ξέρεις πως δεν υπάρχουν, όμως το άγχος σε κάνει να πιστεύεις πως ίσως τελικά και να κάνεις λάθος. Να θυμάσαι πως είναι καθημερινός αγώνας και θέλει γερά κότσια. Δυστυχώς, δεν είναι εποχή για ευαίσθητους…

Σχόλια (0)

Δεν υπάρχουν ακόμη σχόλια εδώ

Αφήστε τα σχόλιά σας

  1. Δημοσίευση σχολίου ως επισκέπτης.
Συνημμένα (0 / 3)
Μοιραστείτε την τοποθεσία σας
Πληκτρολογήστε το κείμενο που παρουσιάζεται στην παρακάτω εικόνα. Δεν είναι σαφές;

Please publish modules in offcanvas position.