Ο τρόμος των παραμυθιών: Ζήσαν αυτοί καλά;

5 1 1 1 1 1 Βαθμολογία 5.00 (16 Ψήφοι)

Ο τρόμος των παραμυθιών: Ζήσαν αυτοί καλά;

Ξεχάστε το ευτυχισμένο τέλος! Η αρχική ιστορία απέχει πολύ από αυτό!

Ακόμη έχω μια δυσάρεστη αίσθηση από την παιδική μου ηλικία για κάποια παραμύθια... Καταρχήν, με κατέθλιβε το παραμύθι «Το κοριτσάκι με τα σπίρτα» (του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν) που μια μικρή παρακολουθεί στο κρύο χαρούμενες οικογένειες στα σπίτια τους να γελούν, να τρώνε και να γιορτάζουν τα Χριστούγεννα, τη στιγμή που η ίδια υποφέρει από το κρύο πουλώντας σπίρτα. Η εκδοχή ότι μία οικογένεια την παίρνει στο σπίτι της και βιώνει την οικογενειακή θαλπωρή απέχει πολύ από το πραγματικό τέλος της ιστορίας, όπου το κοριτσάκι πεθαίνει από το κρύο.

Άλλη μία τραγική εμπειρία που βίωσα ήταν όταν έμαθα ότι η μικρή γοργόνα (επίσης του Άντερσεν) προσφέρει τη φωνή της για να αποκτήσει πόδια και να συναντηθεί με τον πρίγκιπα, ο οποίος όμως παντρεύεται μια άλλη... Και ξεχάστε το ευτυχισμένο τέλος της ταινίας της Disney, όπου οι δύο νέοι ζουν καλά κι εμείς καλύτερα... Στην αυθεντική ιστορία στο τέλος η γοργόνα γίνεται αφρός στη θάλασσα...

Άλλη μία «ενοχλητική» ανάμνηση υπάρχει στο μυαλό μου από την παιδική ταινία «Η Αλίκη στην χώρα των θαυμάτων» (βασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Λιούις Κάρολ). Δεν μπορούσα να κοιμηθώ τα βράδια εξαιτίας της εικόνας της γάτας που είχε ένα πολύ τρομακτικό χαμόγελο και του λαιμού της Αλίκης που είχε γίνει πάρα πολύ μακρύς, επειδή έφαγε μανιτάρια.

Και τέλος τα εφτά κατσικάκια των αδελφών Γκριμμ, όπου ο κακός λύκος τρώει τα έξι από αυτά, αλλά στο τέλος του σκίζουν την κοιλιά, τα βγάζουν έξω ακέραια (!) και του την γεμίζουν με πέτρες!

Κάποια στιγμή έφτασε η εποχή να διαβάσω κι εγώ παραμύθια στα δικά μου παιδιά. Και ομολογώ ότι δεν ήταν λίγες φορές που παρέλειψα ολόκληρα κομμάτια. Σε ένα παραμύθι για τη «ζήλια», το οποίο θεώρησα καλό να τους πάρω, διαπίστωσα ότι το παιδάκι που είναι κεντρικός ήρωας της ιστορίας ζητάει από ένα τζίνι να διώξει το νέο  μωρό από το σπίτι και τότε γίνεται το ίδιο μωρό, ενώ το μωρό γίνεται λουλούδι μέσα σε μία γλάστρα! Κι έπειτα θέλει να ζητήσει να ξαναγίνουν όλα όπως πρώτα, αλλά δε μπορεί, γιατί είναι μωρό και δεν μπορεί να μιλήσει... Τελικά έρχεται το happy end, αλλά τα παιδιά μου θα μπορούσαν να κοιμηθούν το βράδυ αν δεν παρέλειπα το συγκεκριμένο κομμάτι;

Επίσης, στην παιδική ταινία «Χάιντι» (βασισμένη στο μυθιστόρημα της Γιοχάνα Σπίρι) και ιστορία την οποία εκτιμώ κατά τα άλλα οι γονείς της Χάιντι γκρεμοτσακίζονται στην αρχική σκηνή με το αυτοκίνητο και πεθαίνουν! Επίσης, στα κινούμενα σχέδια κανείς συγγενής δεν τη θέλει μετά τον θάνατο των γονιών και η θεία της την εγκαταλείπει στον παππού με το ζόρι!

Τελικά, πολλές ιστορίες περιέχουν πολλά τρομακτικά στοιχεία και σε κάποιες περιπτώσεις μπορούμε εύκολα να μάθουμε το γιατί. Μερικές φορές οφείλεται στην ιδιορρυθμία του συγγραφέα. Δεν είναι τυχαίο για παράδειγμα το γεγονός ότι το έργο «Η Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων» είχε λογοκριθεί στην εποχή του και το ότι ο συγγραφέας είχε κατηγορηθεί για παιδεραστία εξαιτίας της αγάπης που έτρεφε για την πραγματική Αλίκη, ένα κορίτσι που τον ενέπνευσε.

Άλλες φορές είναι άλλες οι αιτίες. Για παράδειγμα, στην περίπτωση των αδελφών Γκριμμ για πρώτη φορά δημοσιεύτηκε η συλλογή των παραμυθιών τους το 1812, τα οποία όμως απευθύνονταν σε ενήλικο κοινό και ήταν βαθιά επηρεασμένα από την κουλτούρα της εποχής. Η πιο γνωστή έκδοση είναι του 1857, η οποία περιλαμβάνει τα γνωστά παραμύθια που όλοι ακούγαμε σαν παιδιά και διαβάζουμε στα παιδιά μας ευτυχώς με πολλές τροποποιήσεις. Πόσοι όμως γνωρίζουμε ότι οι αρχικές εκδοχές ήταν γεμάτες βία και ωμότητες;

Στην αρχική ιστορία «Χιονάτη» η κακιά της υπόθεσης δεν είναι η μητριά, αλλά η ίδια η μητέρα της! Ζητάει μάλιστα από τον κυνηγό να σκοτώσει την κόρη της στο δάσος και να της φέρει μέρη από το σώμα της για βεβαιωθεί ότι τη σκότωσε και στη συνέχεια «να τα μαγειρέψει με αλάτι και να τα φάει»...

Από την άλλη, στην ιστορία «Χάνσελ και Γκρέτελ» η μητέρα είναι εκείνη που εγκαταλείπει τα παιδιά στο δάσος. Ευτυχώς σε κατοπινές εκδόσεις αυτό το στοιχείο έχει τροποποιηθεί. Και πάλι όμως το ότι η κακιά μάγισσα ταίζει τον Χάνσελ για να παχύνει και να τον φάει και το ότι εκείνος της δίνει να πιάσει ένα κόκκαλο, αντί για το χέρι του, για να δει ότι είναι ακόμη αδύνατος, δεν είναι ανατριχιαστικό; Αλλά μην ανησυχείτε! Η Γκρέτελ δίνει μια στη μάγισσα και τη ρίχνει στο καζάνι με το βραστό νερό!

Η Σταχτοπούτα πάλι από το ομώνυμο παραμύθι στην αρχική εκδοχή σκοτώνει την πρώτη μητριά της, ώστε ο πατέρα της να παντρευτεί την ίδια (!), πράγμα το οποίο ευτυχώς δε γίνεται, και στο τέλος της ιστορίας περιστέρια βγάζουν τα μάτια των δύο αδεφρών της, για να τιμωρηθούν για την αλαζονεία τους. Είναι πραγματικά να τις λυπάται κανείς αν σκεφτεί ότι προηγουμένως η μητέρα-κακιά μητριά παροτρύνει τη μία από αυτές να κόψει το πόδι της με ένα μαχαίρι για να χωρέσει στο γοβάκι... «Θα πονέσει λίγο, αλλά τι πειράζει;» της λέει χαρακτηριστικά.

Πριν καληνυχτίσετε λοιπόν το παιδί σας με ένα παραμύθι θυμηθείτε ποιο θα είναι αυτό, ποια εκδοχή του θα του πείτε και φυσικά μην ξεχνάτε το «τρικ» της παράλειψης.

Νατάσα Δανιήλ

Γεννήθηκα στην Καρδίτσα στις 25/7/79. Από τα 18 ως τα 23 μου έζησα στη Θεσ/κη, όπου σπούδασα Ιστορία και αρχαιολογία στο Α.Π.Θ. Στη συνέχεια έκανα μεταπτυχιακό στο ΕΑΠ (Σπουδές στην Εκπαίδευση). Από το 2003 ζω και εργάζομαι στην Καρδίτσα ως φιλόλογος. Έχω μια κόρη κι έναν γιο.

Σχόλια (0)

Δεν υπάρχουν ακόμη σχόλια εδώ

Αφήστε τα σχόλιά σας

  1. Δημοσίευση σχολίου ως επισκέπτης.
Συνημμένα (0 / 3)
Μοιραστείτε την τοποθεσία σας
Πληκτρολογήστε το κείμενο που παρουσιάζεται στην παρακάτω εικόνα. Δεν είναι σαφές;

Please publish modules in offcanvas position.