Πότε θα δώσει η Μέρκελ αυτά που μας χρωστάει;
Η χώρα που αρνείται πεισματικά την ευρωπαϊκή οικονομική βοήθεια προς την Ελλάδα είναι η Γερμανία, με την καγκελάριο, Ανγκελα Μέρκελ, να είναι κάθετα αντίθετη και να μη δίνει με τίποτα τη συγκατάθεσή της για ένα τέτοιο σχέδιο. Όλα αυτά, τη στιγμή που εμείς δεν ζητάμε ελεημοσύνη, αλλά αποκλειστικά και μόνο ευνοϊκότερους όρους δανεισμού! Το τραγικότερο της όλης υπόθεσης; Η Γερμανία χρωστάει χρήματα στη χώρα μας, τα οποία η σημερινή κυβέρνηση, αλλά και όλες οι προηγούμενες, δεν έχουν βρει το πολιτικό σθένος να διεκδικήσουν.
Το «κατοχικό δάνειο» που είχαν πάρει οι ναζί κατακτητές από την τράπεζα της Ελλάδας, ανέρχεται σε 3,5 δισ. δολάρια σε τιμές του 1938 και παραμένει ακόμη ανεξόφλητο, 65 χρόνια μετά την απελευθέρωση. Παράλληλα, δεκάρα τσακιστή δεν έχουμε πάρει ούτε για τις πολεμικές επανορθώσεις, που επιδίκασε η Διάσκεψη Ειρήνης των Παρισίων και βρίσκονται στα 7,1 δισ. δολάρια, μιλώντας και πάλι για τιμές του 1938. Μας χρωστάνε λοιπόν οι Γερμανοί και κάποιος επιτέλους θα πρέπει να σηκώσει ανάστημα και να τους το θυμίσει! Δεν μπορεί να αποτελεί αιώνια λύση να πληρώνει όλα τα σπασμένα ο Έλληνας πολίτης, που άπαντες συμφωνούν ότι δεν φταίει σε τίποτα.
Οι εκβιασμοί του ΔΝΤ
Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, στο οποίο μπορεί εντέλει να καταλήξουμε, μοιάζει με σανίδα σωτηρίας του... απελπισμένου επαίτη και, όπως έχω γράψει ξανά, θα φέρει ακόμη περισσότερα δεινά για τους εργαζομένους, οι οποίοι θα γίνουν αποδέκτες κι άλλων πακέτων μέτρων. Αξίζει να σημειωθεί ότι τα χρήματα του ΔΝΤ, αν και εφόσον υπάρξει εμπλοκή του, δεν πρόκειται να καταβληθεί μονομιάς, αλλά σε δόσεις, οι οποίες θα ενισχύουν τα ταμεία μας ανάλογα με το κατά πόσο εφαρμόζουμε τις οδηγίες που συνεχώς θα μας δίνονται. Πολύ απλά, βρισκόμαστε μπροστά στον κίνδυνο να οδηγηθούμε σε έναν ωμό εκβιασμό, για ολοένα περισσότερες περικοπές κεκτημένων, με μόνους χαμένους φυσικά εμάς τους ίδιους.
Περιμένοντας τις εξελίξεις που αναμένονται σύντομα, θέτω ένα πολύ απλό ερώτημα, που θα πρέπει νομίζω να απασχολήσει όλους μας: Τελικά, αν δεν μπορέσει η ευρωζώνη να λύσει ένα τόσο μικρό πρόβλημα, όπως της Ελλάδας, τότε ποιός είναι ο σκοπός της ύπαρξής της και πολύ περισσότερο, πόσο ωφελημένη είναι συνολικά η χώρα μας από τη συμμετοχή της στην κοινότητα, για να δέχεται αναντίρρητα να μας υποβάλλει ξανά και ξανά σε «νέες θυσίες»;
