Ιστορίες εγκλεισμού

4.7058823529412 1 1 1 1 1 Βαθμολογία 4.71 (17 Ψήφοι)

Ιστορίες εγκλεισμού

Ζούμε αλλά καλύτερα να μιλήσω για μένα. Ζω, αναπνέω και δρω κάτω από ένα καθεστώς αδιόρατου φόβου. Της καθημερινής έγνοιας πως θα αποφύγω τη συνάντηση με τον τρομοκράτη. Το μέτρο της κοινωνικής αποστασιοποίησης το καταλαβαίνω και το τηρώ γιατί είναι μετρήσιμο. Πώς όμως αντιμετωπίζεις την ασύμμετρη απειλή του αόρατου ιού που λαθροβιεί σε κάθε επιφάνεια. Από το πόμολο μέχρι το μήλο. Ξέρω την απάντηση. Αλλά ακριβώς αυτή η διαδικασία που απαιτεί σχολαστικότητα και αυτοσυγκέντρωση, που εγκλωβίζει κάθε ικμάδα της σκέψης στην αποφυγή του μοιραίου λάθους, με τρελαίνει. Με διαπερνά ένα αίσθημα αυτολύπησης γιατί συμμετέχω σε διαδικασίες που με απωθούν. Όμως το αισθητήριο της επιβίωσης είναι τόσο ισχυρό που απορροφά τους κραδασμούς του οικτιρμού και ισορροπώ με ένα χαμόγελο αυτοσαρκασμού.

Ο κορονοϊός όμως δεν διαταράσσει μόνο τις προσωπικές μας ισορροπίες. Ανατρέπει παγιωμένες αντιλήψεις και μας επιβάλλει να αναθεωρήσουμε δεδομένα. Μας υποβάλλει να αναστοχαστούμε. Να εμπεδώσουμε αλήθειες που μέσα στην παραζάλη της αυταρέσκειάς μας λησμονούμε. Να συνειδητοποιήσουμε ότι ο άνθρωπος παρά τα επιτεύγματά του παραμένει τρωτός. Απροστάτευτος. Ένας αόρατος ιός μας καθηλώνει, ανατρέπει προγραμματισμούς και βυθίζει την παγκόσμια οικονομία στα τάρταρα. Καταλαβαίνουμε πόσο εξαρτημένη είναι η ζωή μας από το διπλανό, το γείτονα, τον ακόμη πιο μακρινό συγκάτοικο του πλανητικού χωριού μας. Βήχει ο κάτοικος της Ουχάν και σε ένα μήνα η πνευμονία διασκορπίζεται στην Ευρώπη. Πάντα το ίδιο συνέβαινε. Το 1330 εμφανίζεται πανούκλα στη Κίνα και μετά από 16 χρόνια, το 1346, σκοτώνει 25 εκατομμύρια στην Ευρώπη. Η διαπίστωση αυτή μας υποχρεώνει να διευρύνουμε το γονιδίωμα της ταυτότητάς μας με το στοιχείο του πολίτη του κόσμου και να εντάξουμε στον πυρήνα του προβληματισμού μας την ανησυχία της Γκρέτας, της δεκαεξάχρονης Σουηδέζας, για την κλιματική αλλαγή.

Μέσα στην καταιγίδα των αρνητικών ειδήσεων πρέπει να επισημανθούν γεγονότα και δράσεις που υπόσχονται ευοίωνες προοπτικές. Είναι η ευπείθεια που έδειξε η συντριπτική πλειονότητα των πολιτών στα μέτρα που εξάγγελλε η πολιτεία και η εμπιστοσύνη με την οποία περιβάλλει τους θεσμούς η κοινωνία. Δεν ξέρω αν θα διατηρήσουμε αυτές τις αρετές και μετά την κρίση. Είμαι βέβαιος όμως, πως αν πνίξουμε τον τσαμπουκά που κουβαλούμε και διαγράψουμε από τον τρόπο σκέψης και αντίδρασής μας τη μόνιμη δυσπιστία μας απέναντι στην πολιτική και τους πολιτικούς τότε θα έχουμε κατακτήσει το στοίχημα της επόμενης μέρας. Θα έχουμε αφήσει πίσω τις θεωρίες συνωμοσίας, οι λαϊκισμοί θα μας προκαλούν αποστροφή και οι πλατείες θα μένουν άδειες.

Σχόλια (0)

Δεν υπάρχουν ακόμη σχόλια εδώ

Αφήστε τα σχόλιά σας

  1. Δημοσίευση σχολίου ως επισκέπτης.
Συνημμένα (0 / 3)
Μοιραστείτε την τοποθεσία σας
Πληκτρολογήστε το κείμενο που παρουσιάζεται στην παρακάτω εικόνα. Δεν είναι σαφές;

Please publish modules in offcanvas position.