Delenda est

5 1 1 1 1 1 Βαθμολογία 5.00 (11 Ψήφοι)

Delenda est

Η επίδραση του χαρακτήρα μιας χώρας στην ιστορία του λαού της είναι αδιαμφισβήτητη. Γιατί το υπόστρωμα της ιδιοσυγκρασίας ενός λαού είναι το έδαφος, το κλίμα και τα σύνορα της χώρας του. Τα τρία αυτά καθορίζουν τις αναζητήσεις, την επικοινωνία και το συγχρωτισμό του με άλλους λαούς.

Η Ελλάδα σα χώρα που βρέχεται από θάλασσα, με 15.147 χλμ μήκος ακτογραμμής και με 6.000 νησιά και βραχονησίδες περίπου, γειτνιάζοντας γεωγραφικά και πολιτιστικά με χώρες του Ισλάμ αλλά και της Δύσης, υπέστη πολιτιστικές ζυμώσεις και μεταλλάξεις: Το κέρδος της απ’ την Ανατολή, η ραθυμία, η προσκόλληση στην παράδοση, η καχυποψία, οι συναλλαγές κάτω απ' το τραπέζι. Aπ' τη Δύση, η καλλιτεχνική φαντασία, η μουσικότητα της ζωής, η καινοτομία, η αμφισβήτηση παραδοσιακών αξιών.

Διαπρέποντας στο εμπόριο, η Ελλάδα αντάλλαξε εκτός από τα προϊόντα της γης κι εκείνα της δικής της γνώσης: φιλοσοφία, μυθολογία, γλώσσα, φυσικές και μαθηματικές επιστήμες, αστρονομία, βοτανολογία (Θεόφραστος, Διοσκουρίδης), ορυκτολογία (Θεόφραστος και Ορφικά: περί λίθων), ιατρική, αγγειοπλαστική, γλυπτική. Στ’ αμπάρια των πλοίων της μετέφερε κρασί, λάδι, ελιές, αγγεία, αγάλματα, νομίσματα αλλά και πολιτισμό, χάρη στον οποίο επέβαλε την κυριαρχία και το ολυμπιακό της πνεύμα στον κόσμο.

Κι αν ο κλάδος ελαίας που το περιστέρι έφερε στην κιβωτό ήταν σηματωρός ειρήνης, το δικό της στεφάνι ελιάς ήταν σηματωρός ευγενούς άμιλλας. Γι’ αυτό ο αφορισμός «τη καλλίστη» που συνόδεψε την προσφορά ενός απλού μήλου, μετουσιώθηκε στον αφορισμό «τω αρίστω», που συνόδευε τη διάκριση στο στίβο: τόσο των αθλημάτων όσο και της πολιτικής· των «κοινών». Εύκολα όμως ο ίδιος αφορισμός μεταβλήθηκε σε κατάρα, γραμμένος σε όστρακο και δήλωνε την εξορία από το «κοινόν». Ευχή και κατάρα οι άριστοι, διαχρονικά. Ευκτέοι αλλά και εξοβελιστέοι. Παπαί δίκαιε Αριστείδη.. Μαρδόνιε.. Έλληνες.

Ωστόσο ουδέν κακόν αμιγές καλού, αφού κανείς δε γίνεται ήρωας χωρίς ν’ αδικηθεί και να υποφέρει. Το ίδιο συνέβη και με τους παλιούς μυθικούς ήρωες· τους εξοβέλισαν και αυτούς.. στον ουρανό.. εξασφαλίζοντάς τους αιώνια μνήμη, ώστε να μπορούν και οι ίδιοι να επωφελούνται από τη υπόμνηση της δόξας των προγόνων τους εσαεί, όπως μονολόγησε ο Καίσαρας.

Στα ψηλά βουνά όρισαν την κατοικία των θεών. Γήινοι λοιπόν οι θεοί τους. Σύμβολα των στοιχείων της φύσης. Κι αυτοί είχαν πάθη, ζηλοτυπίες, έκαναν λάθη· πότε παιχνιδιάρηδες και κτητικοί, πότε ανήσυχοι και ραδιούργοι. Πάντα όμως καλαίσθητοι· ποτέ τυραννικοί ή δεσποτικοί.

Οι περιπέτειες των ταξιδιών του Έλληνα επέδρασαν στην διαμόρφωση του χαρακτήρα του: φιλόξενος, ευπροσήγορος, έξυπνος, διορατικός. Δέχεται την πρόκληση σαν πρόσκληση σε λογομαχία με ανταλλαγή επιχειρημάτων και σαν ευκαιρία ν' αποδείξει την αξία της διαλεκτικής του ικανότητας. Μετρίαζε πάντα τα δεινά του φιλοσοφώντας κι αστειευόμενος με τον ίδιο το θάνατο: «Καλύτερα! Θα πολεμήσουμε υπό σκιάν» (Διηνέκης).

Μια πλατιά θάλασσα αντίκρυζε μπροστά του ο Έλληνας. Συνυφασμένη με το είναι του η αύρα του πελάγου. «Θάλαττα, θάλαττα!».. Πνιγόταν μακρυά της.. Κι όπως τα πέλαγα έχουν τρικυμίες, έτσι κι η ψυχή του. Αυτή την τρικυμία νοιώθοντας, πολέμησε για την ελευθερία του το '21.

Οι προσανατολισμοί του όμως άλλαξαν και νέες προτεραιότητες αναδύθηκαν στον ορίζοντα. Μια νέα δίψα διαποτίζει τώρα τη σκέψη του. Η δίψα του μακρόκοσμου. Σα νέος Άτλαντας η δίψα αυτή ανεβάζει το ηθικό, στρέφοντας το ενδιαφέρον του... στις αποικίες των θεών! Σ΄ Ανατολή και Δύση, σε χάρτες μ' αστρικά νησιά κι εξωπλανήτες, με γιγάντιες δρασκελιές βαδίζοντας, οσφραίνεται τα πέρατα του γαλαξία, της γαλάζιας πατρίδας του. Οι Έλληνες της ΝΑSA και του CERN χαράσσουν το Ευπαλίνειο Όρυγμα των ψυχών: τις υπέργειες διαστρικές σήραγγες του χωρόχρονου, που θα μας ενώσουν με το επέκεινα του Είναι.

Θα είναι άραγε ένα νέο «ή ταν ή επί τας» το τέλος της περιπέτειας αυτής; Το «μολών λαβέ» των συμπαντικών σειρήνων της γνώσης θα επιστραφεί άραγε στη γη σαν παράτονη ηχώ.. σαν «δηών λαβέ»[1] κι ερήμωση της Καρχηδόνος-γης;

Γιατί αυτό που καταλύθηκε στην Καρχηδόνα ήταν το δικαίωμα αυτοδιάθεσης του λαού της. Κι αυτό που επιβλήθηκε, μια ξένη τυραννία. Στη θέση των ερειπίων της κάθε Καρχηδόνας ποτέ δε στήθηκε στεφάνι ελιάς. Μόνο ομοίωμα της ΄Εριδος. Αυτής, που σφραγίζει διαχρονικά το dna της φυλής μας.

Και όπως ο διωγμός των αρίστων διεξαγόταν -και θα διεξάγεται πάντα- από τη δικτατορία των χειρίστων, έτσι και η πρόκριση της θεάς «Αφροδίτης» θα δηλώνει αέναα το «Delenda est» της ανθρώπινης Σοφίας κι Εξουσίας στη γη.

Εύκολα το «ευ» του αγωνίζεσθαι γίνεται «φευ» των μέχρι τώρα αγώνων κι ο αφορισμός «Εκάς βέβηλοι» εγερτήριο σάλπισμα του τελευταίου «υπέρ πάντων» αγώνα..

[1] Δηόω-ώ= ρημάζω, λεηλατώ

Αλέξανδρος Λαβιδάς-Μωυσίδης

Από μικρός μου άρεσε η ενασχόληση με τη θάλασσα και με ενθουσίαζαν τα ταξίδια. Τελειώνοντας το λύκειο επέλεξα σπουδές στην Αγγλία με σκοπό μια καριέρα στο εμπορικό ναυτικό. Έτσι, τόσο στη δουλειά όσο και στις άδειές μου, μου δίνεται η δυνατότητα να δω καινούρια μέρη και να γνωρίσω κουλτούρες πολύ διαφορετικές από τη δική μας. Στον ελεύθερό μου χρόνο διαβάζω ιστορία και προσπαθώ συνεχώς να μαθαίνω καινούρια πράγματα.

Σχόλια (0)

Δεν υπάρχουν ακόμη σχόλια εδώ

Αφήστε τα σχόλιά σας

  1. Δημοσίευση σχολίου ως επισκέπτης.
Συνημμένα (0 / 3)
Μοιραστείτε την τοποθεσία σας
Πληκτρολογήστε το κείμενο που παρουσιάζεται στην παρακάτω εικόνα. Δεν είναι σαφές;

Please publish modules in offcanvas position.