Crisis International
- Ασφένταμος
- PLUS
Τα τελευταία χρόνια όλο και περισσότερο ακούμε για κοινωνικά και οικονομικά προβλήματα, που παρά το περιτύλιγμα και τους δήθεν προβληματισμούς με τους οποίους προβάλλονται, γίνεται φανερό πως είναι τεχνητά. Το σύστημα αυτό βέβαια, ευνοεί και υποθάλπει τέτοιες εξελίξεις, δεν παύουν όμως να είναι παιχνίδια κερδοσκοπίας.
Όλο και περισσότεροι, προηγούμενα ένθερμοι λάτρεις της παγκοσμιοποίησης, αποφεύγουν να την αναφέρουν. Όλοι πια βλέπουν καθαρά πως δεν έγιναν αυτά που κάποιοι επαγγέλονταν, αλλά ακριβώς τα αντίθετα: Μειώσεις μισθών, υποαπασχόληση, ανασφάλεια…
Μας λένε π.χ. πως δεν μπορούν να δώσουν ούτε ένα ευρώ για μισθούς και συντάξεις, ενώ την ίδια στιγμή δίνουν αφειδώς εκατομμύρια στους επιχειρηματίες και στις τράπεζες. Αυτό είναι τεράστιο σκάνδαλο, αν αναλογιστούμε το ύψος των αμοιβών στους εργαζομένους και το μέγεθος της τοκογλυφίας που ασκείται τα τελευταία χρόνια από τις τράπεζες. Όμως όλοι αυτοί μένουν στο απυρόβλητο. Δεν φτάνει αυτό, αλλά περνάει και σαν αναγκαίο κακό, όπως για την ανεργία που θα έρθει ακόμη πιο δυνατά για να συμπληρώσει το πάζλ. Κι ο κόσμος θα οδεύει κλεισμένος στα γκέτο των πόλεων χωρίς δυνατότητα διαφυγής, χωρίς ελπίδα και όραμα.
Βλέπουμε πως η κρίση αυτή είναι μια ακόμη χάντρα στην αλυσίδα που αποσκοπεί να μας σκλαβώσει ακόμη περισσότερο και αισθανόμαστε ανήμποροι να αντιδράσουμε. Νομίζω πως τώρα που βλέπουμε τα πράγματα πιο καθαρά, πρέπει να πάρουμε τις σωστές αποφάσεις.
Πρέπει να ξεφύγουμε απ’ τις δαγκάνες του οπαδισμού και να προσπαθήσουμε σε ένα σύστημα πιο ανθρώπινο και δίκαιο. Μιλάμε βέβαια για τους πολλούς, τους ανθρώπους της δουλειάς και του μόχθο, γιατί οι άλλοι -οι λίγοι- έχουν τοποθετήσει το συμφέρον, στο συμφέρον τους και μόνο.
Ίσως ήρθε η ώρα να πούμε επιτέλους τα πράγματα με τ’ όνομά τους…
