Ε. Μελέτη: Μου φέρθηκαν άδικα και σκληρά…
- tempo team
- ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΜΑΣ
Δεν άργησε να εκτοξεύσει τα… βέλη της κατά του ΑΝΤ1 η Ελεονώρα Μελέτη, που, μέσω συνέντευξής της στο περιοδικό «Down Town», μίλησε για την απομάκρυνσή της από το κανάλι, αφήνοντας αιχμές για πρόσωπα τα οποία της έκαναν «τη ζωή αβίωτη» στον «Καφέ». Επίσης, η ξανθιά παρουσιάστρια ισχυρίστηκε πως δεν αμειβόταν καλά όλα αυτά τα χρόνια που βρισκόταν στο Μαρούσι, τονίζοντας πως «ακόμα κι όταν δούλευα καθηγήτρια κέρδιζα τα διπλάσια χρήματα…»!
Παρακάτω μερικά από τα σημαντικότερα αποσπάσματα της συνέντευξης, αναλυτικά:
«Δεν πληρώθηκα καλά»
«Ακόμα κι όταν δούλευα καθηγήτρια κέρδιζα τα διπλάσια χρήματα απ’ ό,τι έπαιρνα από τον ΑΝΤ1. Υπέγραψα το συμβόλαιο δίχως παρουσία δικηγόρου, δεν είχα κανέναν να με συμβουλεύσει. Αν γυρνούσα το χρόνο πίσω θα είχα διεκδικήσει περισσότερα. Δεν πληρώθηκα καλά, αλλά δεν νιώθω και αδικημένη, γιατί μου πήραν ένα πολύ ωραίο τζιπ».
«Ήθελα να φύγω»
«Επί ενάμιση χρόνο επεδίωκα να φύγω. Αν και είχα επιτυχία, δεν ένιωθα μέσα μου πληρότητα. Τότε συνειδητοποίησα ότι αυτή η θέση, στη συγκεκριμένη εκπομπή, με τους συγκεκριμένους ανθρώπους, με έφθειρε ψυχολογικά. Το συζήτησα άπειρες φορές με υψηλόβαθμο στέλεχος του ΑΝΤ1 και με διαβεβαίωσε ότι όλα θα πάνε καλά. Έκανα ό,τι μπορούσα για να λυθούν τα λειτουργικά προβλήματα που υπήρχαν από την αρχή, αλλά δεν τα κατάφερνα, γιατί, όπως λένε, it takes two to tango».
«Μου φέρθηκαν άδικα και σκληρά»
«Αυτοί που μου έκαναν τη ζωή αβίωτη μέσα στον "Καφέ" ξέρουν πολύ καλά ποιοι είναι (...). Ξέρουν ότι με πλήγωσαν, ότι μου φέρθηκαν άδικα και σκληρά, ότι με έκαναν να θέλω να φύγω από την εκπομπή. Προσπάθησα ευθέως και μόνη μου και με μεσολαβητές να καταλάβω ποιο ήταν το πρόβλημα, αλλά τα συναισθήματα που μου δημιουργούσαν ήταν τόσο αρνητικά, που άρχισα να πιστεύω ότι η αρρώστια μου φέτος ήταν θείο δώρο.
«Μόλις είδα τα μάτια του, τον ερωτεύτηκα…»
Για τον Γιάννη Ολζιέρσκυ: «Από την πρώτη στιγμή που τον είδα ήξερα ότι θα παίξει πολύ σημαντικό ρόλο στη ζωή μου. Μόλις είδα τα μάτια του, τον ερωτεύτηκα. Κοιταχτήκαμε και πάγωσε ο χρόνος. Ηταν καρμικό».
