Ο ρόλος των media στο παιχνίδι της εξουσίας
Κάποτε έκαναν πραξικοπήματα και έπαιρναν με τη βία την εξουσία. Τώρα αυτό είναι περιττό. Αρκεί μόνο να έχει κανείς υπό τον έλεγχό του τα κυρίαρχα ΜΜΕ για να επιβληθεί και μάλιστα το επιτυγχάνει αναίμακτα, με ελάχιστες ή και καθόλου λαϊκές αντιδράσεις.
«Σήμερα μόνο οι ηλίθιοι κάνουν δικτατορίες με τανκς, από τη στιγμή που υπάρχει η τηλεόραση», έχει πει, εξάλλου, πολύ σοφά και ο μεγάλος Ουμπέρτο Έκο, επισημαίνοντας ορθότατα τη δύναμη της μικρής οθόνης, που αποτελεί εδώ και χρόνια το πιο σημαντικό «όπλο» επιβολής στις μάζες.
Η ενημέρωση σε ολόκληρο τον κόσμο είναι ελεγχόμενη και επηρεάζεται από μια μειοψηφία συγκεκριμένων συμφερόντων και τεράστιων θησαυροφυλακίων. Έτσι, πολύ εύκολα, διαμορφώνονται συνειδήσεις και δημιουργείται μια τεχνητή πραγματικότητα, εις βάρος όσων εργάζονται για έναν μικρό μισθό και προς όφελος εκείνων που περιορίζονται στο να μετρούν τα πλούσια κέρδη τους.
Όταν γίνεσαι αποδέκτης μιας ίδιας άποψης από την πλειοψηφία των ΜΜΕ, αυτομάτως αυτή η άποψη αποκτά κύρος και γίνεται αποδεκτή. Όσοι λίγοι λένε κάτι το διαφορετικό, είτε κανείς δεν τους ακούει, είτε μοιάζουν σαν τους… γραφικούς του χωριού! Δυστυχώς, η ποσότητα είναι που μετράει, όχι η ποιότητα.
Είναι γεγονός πως ό,τι και να πεις, όσο κι αν δεν ευσταθεί, γίνεται πιστευτό και μετατρέπεται σε πραγματικότητα από τη στιγμή που μπορείς να το διοχετεύεις επαναλαμβανόμενα στην κοινή γνώμη μέσω των ΜΜΕ. Δεν είναι φυσικά κάτι καινούριο αυτό, αφού πρώτος διδάξας υπήρξε ο μέγας προπαγανδιστής της Ναζιστικής Γερμανίας, Γιόζεφ Γκαίμπελς, ο οποίος πίστευε πως «εάν πεις ένα αρκετά μεγάλο ψέμα και συνεχίσεις να το επαναλαμβάνεις, οι άνθρωποι τελικά θα το πιστέψουν». Η θεωρία του αυτή βρίσκει εφαρμογή στις προπαγανδιστικές πρακτικές που εφαρμόζονται σήμερα σε ολόκληρο τον πλανήτη.
Τα μέσα ενημέρωσης μπορούν να αποσιωπούν γεγονότα, να τα μεγεθύνουν ή να τα συρρικνώνουν κάθε φορά που απαιτείται, διαμορφώνοντας την πραγματικότητα στα μέτρα των εκάστοτε συμφερόντων. Η Λιάνα Κανέλλη έλεγε τις προάλλες σε τηλεοπτικό σταθμό ότι η Vodafone «αγόρασε την αλήθεια της». Πόσο δίκιο έχει! Ακόμη και οι απλές αναφορές για το σκάνδαλο των υποκλοπών απουσιάζουν πλέον από τις συζητήσεις στα πάνελ των καναλιών και στα άρθρα των εφημερίδων. Το μόνο που απέμεινε είναι οι αμέτρητες προβολές και καταχωρήσεις διαφημίσεων έναντι τεραστίων ποσών.
Όλα για το κέρδος και για το συμφέρον των λίγων κι εκλεκτών, οι οποίοι ρίχνουν πού και πού κάνα ψίχουλο, κάποιο μικρό κοκαλάκι, σε όσους τους υπηρετούν και τους βοηθούν στο έργο τους και στη διατήρηση της κυριαρχίας τους.
Ορισμένους από αυτούς, τους γνωρίζετε πολύ καλά. Είναι όσοι βλέπετε στις οθόνες σας κάθε βράδυ στα παράθυρα των κεντρικών δελτίων ειδήσεων να σχολιάζουν με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, απόλυτα συντονισμένα, την επικαιρότητα. Είναι οι ίδιοι που κόπτονται για τους μισθούς και τις συντάξεις σας, αλλά στην ουσία τάσσονται πάντοτε υπέρ των περικοπών και της συνεχούς λιτότητας γιατί, όπως λένε, «δεν γίνεται αλλιώς» και «δεν υπάρχει άλλος δρόμος».
