Έγκλημα προμελετημένο;
Πολύ καιρό τώρα, ακούμε τα φληναφήματα των διαφόρων ειδικών και μη για την οικονομική κρίση. Δηλαδή τα αίτια που μας οδήγησαν εδώ, τα μελλούμενα, τις εκτιμήσεις, που φυσικά όλα αυτά κοινό παρανομαστή έχουν την ανάδειξη και μάλλον την απόδειξη της αθωότητας, αυτών που πήραν τις πρωτοβουλίες και μας έφεραν εδώ.
Όμως οι αναλύσεις τους, δεν πείθουν πια κανέναν. Και οι πιο πιστοί οπαδοί τους καταλαβαίνουν πια πολύ καλά ότι οι μόνοι οι οποίοι δεν θίχθηκαν και δεν θα θιγούν, είναι οι λίγοι έχοντες και κατέχοντες και ας κόπτονται για το αντίθετο. Εκείνοι που θίγονται ουσιαστικά, στυγνά και ανάλγητα από αυτή την εξουσιαστική λαίλαπα των υπαλλήλων της παγκοσμιοποίησης είναι οι εργαζόμενοι, που μένουν μετέωροι και χωρίς δουλειά, ή με ψαλλιδισμένες αποδοχές, τη στιγμή που όλα ακριβαίνουν, και οι χαμηλοσυνταξιούχοι, που αδυνατούν ακόμη και φάρμακα να πάρουν. Πληρώνουν δηλαδή το... μάρμαρο εκείνοι που στην ουσία δεν έχουν φταίξει σε τίποτα. Και φυσικά όλοι έχουν πια καταλάβει -και οι πιο αδαείς- πως όλα αυτά που γίνονται ήταν προγραμματισμένα εδώ και χρόνια, η κρίση ήταν απλά το πρόσχημα!
Όταν όλοι αυτοί οι ειδήμονες πριν στο παρελθόν μας διαβεβαίωναν πως μέσα στην Ε.Ε. θα καλυτέρευε η ζωή μας, θα ανοίγονταν η αγορά των τετρακοσίων εκατομμυρίων, θα είχαμε καλύτερες αποδοχές, παιδεία, υγεία, το εννοούσαν πραγματικά, ή ο σκοπός τους ήταν να μας βάλλουν σε ένα μεγάλο μαντρί έτσι ώστε να μας εξουσιάζουν ευκολότερα και χωρίς παρενέργειες;
Αργότερα, για να μπούμε στο ευρωνόμισμα, μας εκθείαζαν τα πλεονεκτήματα που θα είχαμε, όντας σε ένα ισχυρό νόμισμα. Ήταν απαραίτητο όμως να σφίξουμε λίγο το ζωνάρι μας μέχρι να εξισωθούμε με τους ευρωπαίους, αφού μετά θα είχαμε τις ίδιες απολαβές και δικαιώματα, λέγανε. Εμείς τις θυσίες τις κάναμε, στο ευρώ μπήκαμε, μα τίποτα δεν άλλαξε στην ζωή μας σε σχέση με τους εταίρους μας, ή μάλλον το αντίθετο… επί τα χείρω!
Πιο μετά, θέλοντας να ικανοποιήσουν, άγνωστο ποιές φαντασιώσεις μας, φιλοξενήσαμε τους Ολυμπιακούς αγώνες. Και τι δεν μας υποσχέθηκαν, ξοδέψαμε ένα καράβι λεφτά (που τα έβαλαν στις τσέπες τους οι λίγοι) και μετά από έξι χρόνια οι περισσότερες εγκαταστάσεις βρίσκονται σε αχρηστία και εμείς υπό πτώχευση!
Το μοναδικό αναπτυξιακό έργο που προγραμματίσθηκε τα τελευταία χρόνια, ίσως να ήταν ο διαμετακομιστικός σταθμός Μπουργκάς - Αλεξανδρούπολης, που θα μας απέφερε κάποια σημαντικά έσοδα. Όμως, ο τότε αρχηγός της αντιπολίτευσης λάβρος επετέθει κατά αυτού του σχεδίου, λέγοντας ότι θα καταργήσει την συμφωνία μόλις εκλεγεί, όπερ και έκαμε μόλις ανέλαβε την εξουσία. Να σκεφθώ ότι είχε κάτι καλύτερο για την χώρα μας;
Αυτή είναι μια μικρή γεύση από όσα έγιναν, που δείχνουν όμως καθαρά τη στόχευση της εξουσίας να εστιάζει στην οικονομία της χώρας και να πασχίζει με κάθε τρόπο την υπονόμευσή της. Kαι φυσικά δεν μας εγγυώνται, και θα είμαστε πολύ αφελείς αν πιστέψουμε, πως ο δρόμος που τώρα μας επιβάλλουν να ακολουθήσουμε είναι και ο σωστός.
Τώρα βέβαια αισθάνονται πλέον πανίσχυροι, αφού έχουν προχωρήσει την δημιουργία της ηλεκτρονικής ασπίδας, τον ευρωστρατό για την καταστολή των αντιδρούντων και πολλά άλλα μέτρα που εναρμονίζουν τους όποιους κατασταλτικούς μηχανισμούς. Ο καθένας μπορεί να το καταλάβει τι σημαίνει η παράδοση του Οτσαλάν στους Τούρκους, μια προδοτική πράξη που αποτελεί μια μαύρη σελίδα της ιστορίας μας, απέναντι σε ένα σκλαβωμένο λαό, όταν εμείς γνωρίζουμε καλά τι σημαίνει σκλαβιά. Και τελευταία τις ερωτοτροπίες μας με τους άλλους μακελάρηδες των λαών, τους Εβραίους. Αυτά κάτι λένε! Άλλωστε, αν τα συνδυάσεις, εύκολα θα καταλάβεις ότι ο απώτερος στόχος είναι η ελευθερία του ανθρώπου. Γιατί σκλάβος είναι πιο ευάλωτος και πειθήνιος.
