Μπορεί να πρωταγωνιστήσει η Αριστερά, αλλά θέλει;

5 1 1 1 1 1 Βαθμολογία 5.00 (5 Ψήφοι)

Μπορεί να πρωταγωνιστήσει η Αριστερά, αλλά θέλει;

Το κλίμα και το τοπίο που έχει δημιουργηθεί απανταχού στην ελληνική επικράτεια είναι γνωστό σε όλους. Απαξάπαντες, από τον μεγαλύτερο, που δεν μπορεί να τα φέρει βόλτα, μέχρι το μικρό μαθητή, που οι γονείς του αδυνατούν να του πάρουν τα απολύτως απαραίτητα, νοιώθουν την καυτή ανάσα των τοκογλύφων. Όπως ήδη διαγράφεται και όπως αρκετοί είχαν προβλέψει βάσει της εμπειρίας των άλλων κρατών, αυτή η κατάσταση θα συνεχισθεί και θα ενταθεί μέχρι την αναγκαστική χρεοκοπία (δες Αργεντινή), που βέβαια δεν θα σταματήσει την κατρακύλα μας, αν δεν βρεθεί μια δύναμη να ορθώσει ένα «stop» στις απαιτήσεις των κερδοσκόπων. 

Το ζητούμενο είναι αν υπάρχει κάποιο σχηματισμός, να διαπραγματευτεί και να δρομολογήσει εξελίξεις προς όφελος του λαού. Απ’ ότι φαίνεται μέχρι στιγμής, τα αστικά κόμματα είναι σε αδυναμία, αφού έχουν  συστρατευθεί στη λογική της τρόικας και του ΔΝΤ. Έτσι, μοναδικό τρόπο να βγούμε από την κρίση προκρίνουν την αφαίμαξη των πολιτών μέσω φόρων και χαρατσιών, ακολουθώντας μια πολιτική καταστροφικά σχεδιασμένη. Στην ουσία δηλαδή βλέπουμε μια κυβέρνηση που μοναδικό έργο και σκοπός της είναι η εξεύρεση νέων μεθόδων και τρόπων για άντληση φόρων

Λύση στην παρούσα κατάσταση θα μπορούσε να δώσει η Αριστερά, όμως δημιουργείται η αίσθηση πως δεν μπορεί, ή δεν θέλει! Αυτό πλανάται στην κοινή γνώμη, που πράγματι αρνείται να δώσει περισσότερο χρόνο και ανοχή, ειδικά σ’ αυτά τα τρία κόμματα που στηρίζουν την μνημονιακή πολιτική. Παρόλα αυτά, η Αριστερά παραμένει απαθής, εγκλωβισμένη στις ιδεοληψίες της και ακροβατεί ανάμεσα στο Μαρξισμό και την αναγκαστική καπιταλιστική βαρβαρότητα, που εξουθενώνει και διαλύει την κοινωνία. 

Ειδικά τα τρία μεγαλύτερα κομμάτια της Αριστεράς, που θα μπορούσαν να γίνουν πόλος έλξης όλων των αγανακτισμένων και να δώσουν λύσεις στα μεγάλα και κρίσιμα προβλήματα των ανθρώπων, σφυρίζουν αδιάφορα και μάλλον πετάνε το μπαλάκι στην εξέδρα. Συγκεκριμένα, το ΚΚΕ θεωρεί πως κατέχει το αλάθητο του πάπα και πως μόνο αυτό θα φέρει την λύση, αν όλοι αποκτήσουν Μαρξιστική συνείδηση! Είναι δυνατόν; Εδώ στη Σοβιετική Ένωση, μετά από 70 χρόνια υπαρκτού σοσιαλισμού, με τα όποια προβλήματα, όλα διαλύθηκαν εν μια νυκτί. Ο ΣΥΡΙΖΑ απ’ την άλλη πλευρά είναι πεπεισμένος πως μπορεί να κάνει την Ε.Ε. σοσιαλιστική εκ των έσω, ενώ η δε ΔΗΜΑΡ θέλει με κάθε τρόπο να εξουσιάσει. Γιατί; 

Δεν αμφισβητώ τις ιδεολογικοπολιτικές διαφορές, όμως έχουμε φτάσει στα απώτερα όρια ύπαρξης αυτής καθαυτής της κοινωνίας και είναι καιρός να ιδωθούν τα πράγματα με μια άλλη ματιά. Γιατί δηλαδή δεν μπορούν οι δυνάμεις της Αριστεράς να συστρατευτούν στους αγώνες κάτω από μια αντιπροσωπευτική γραμματεία, που δεν θα είναι δεσμευτική, αν υπάρξουν σοβαρές διαφορές. Αυτό θα μπορούσε να άνοιγε το δρόμο σε μια εκλογική συνεργασία, ή και θα ξεγύμνωνε αυτούς που καπηλεύονται τον τίτλο της Αριστεράς, ώστε να μπορέσει ο κόσμος να αποκτήσει άποψη.

Δεν θα ‘ναι η αρχή, ούτε το τέλος του κόσμου, όμως έχει μεγάλη σημασία η ενότητα στη βάση κι’ αυτή δεν θα ‘ρθει από μόνη της. Χρειάζεται προσπάθεια και αν δεν βοηθηθεί από αυτούς που θέλουν να ηγούνται και να καθοδηγούν τις τύχες των ανθρώπων, προς τι τα κούφια ιδεολογήματα; Τώρα ίσως είναι μοναδική ευκαιρία, που την προσφέρουν τα κοινά προβλήματα και οι ανήθικοι συσχετισμοί. 

Σήμερα η Αριστερά έχει την ιστορική ευθύνη να αλλάξει τον ρου της ελληνικής κοινωνίας και παράλληλα να δείξει το δρόμο παγκόσμια, να πάψει να ‘ναι στριμωγμένη στην άκρη, μικρή και ασήμαντη, αμελητέα και μοιραία δύναμη ενός προδιαγεγραμμένου πεπρωμένου. Δεν μοιρολατρώ, τουναντίον πιστεύω ακράδαντα, πως μέσα από το κακό που βιώνουμε, μπορεί και πρέπει να ξεπηδήσει το καλύτερο. Όπως έλεγαν και οι προπάτορές μας, άλλωστε, «ουδέν κακό αμιγές καλού»…

Δημήτρης Περτέσης

Εργάτης του κόσμου, από συνήθεια σκεπτόμενος. Δεν ξέρω γιατί αποτυπώνω τις σκέψεις μου στο χαρτί, ίσως για να βρω συνοδοιπόρους, ή για να πάει η σκέψη μου πιο πέρα. Μπορεί γιατί έχω κάτι να πω, ή ακόμη μπορεί να μην και έχω τίποτα καλύτερο να κάνω, όμως το πιο σίγουρο γιατί είναι βαθιά μέσα μου χαραγμένο, πως ο λόγος είναι το πιο δυνατό όπλο του πολιτισμού, είναι ο άνθρωπος και 'γω απλά νομίζω πως είμαι αυτό...

Σχόλια (1)

Αυτό το σχόλιο ελαχιστοποιήθηκε από τον επόπτη στον ιστότοπο

Όσο η Αριστερά κοιμάται και δεν ενεργοποιείται, είμαστε καταδικασμένοι. Πότε περιμένει το ΚΚΕ να δράσει; Όταν μας τα πάρουν όλα οι Γερμανοί; Γιατί δεν ξεσηκώνει τον κόσμο και δεν απαιτεί απεργία διαρκείας; Από τον ΣΥΡΙΖΑ δεν περιμένω κάτι γιατί μια ζωή δεκανίκι του συστήματος αποτελούσε. Ας αποδείξουν επιτέλους οι κομμουνιστές ότι δεν είναι τα ίδια σκατά με αυτούς.

Conan
Δεν υπάρχουν ακόμη σχόλια εδώ

Αφήστε τα σχόλιά σας

  1. Δημοσίευση σχολίου ως επισκέπτης.
Συνημμένα (0 / 3)
Μοιραστείτε την τοποθεσία σας
Πληκτρολογήστε το κείμενο που παρουσιάζεται στην παρακάτω εικόνα. Δεν είναι σαφές;

Please publish modules in offcanvas position.