Το σπίτι σου ή παραμονή στο ευρώ;
Δεν διαβάσαμε λάθος. Η είδηση περί της νέας απαίτησης των τροϊκανών για πλειστηριασμό 100.000 ακινήτων, έρχεται να επιβεβαιώσει αυτούς οι οποίοι μας ξόρκιζαν να μην μπούμε στο ΔΝΤ, γιατί σε διαφορετική περίπτωση όσα θα ακολουθούσαν θα ήταν ένας πραγματικός «Αρμαγεδδών».
Δεν ξέρω τι μπορεί σκέπτονται τώρα εκείνοι που πίστεψαν τον ΓΑΠ όταν ανήγγειλε την είσοδό μας στον μηχανισμό στήριξης εκεί μακριά στο Καστελόριζο, υποσχόμενος ένα τσουβάλι… λόγους για τους οποίους τα μέτρα που θα έπαιρνε η κυβέρνησή του ήταν επώδυνα μεν, αλλά θα έλυναν οπωσδήποτε το πρόβλημα.
Ούτε γνωρίζω τι συναισθήματα γεμίζουν τα στήθη αυτών που πίστεψαν στα λόγια του Σαμαρά, ο οποίος μας έλεγε ότι θα επανέφερε τους κατώτερους μισθούς μόλις έπαιρνε την πρωθυπουργία και μας διαβεβαίωνε ότι θα έρχονταν καλύτερες μέρες για εμάς και τη χώρα.
Το βέβαιο είναι πως εκτός από αυτούς τους φουκαράδες που είχαν το θράσος να ονειρευτούν το δικό τους κεραμίδι και δανείσθηκαν, σύντομα θα προστεθούν κι’ άλλοι που δεν θα ‘χουν να πληρώσουν τους δυσβάσταχτους φόρους που επιβλήθηκαν και θα επιβληθούν στο άμεσο μέλλον, δίνοντας συνέχεια στην προδιαγεγραμμένη τραγωδία.
Ήδη η συγκυβέρνηση της καταστροφής έχει διοχετεύσει -για να γλυκάνει το χάπι- ότι θα πάμε σε έναν άλλο τύπο δανεισμού, π.χ. στο μοντέλο Αγγλίας ή Γερμανίας, πως τάχα οι τωρινοί ιδιοκτήτες θα καταφέρουν να πάρουν πίσω πάλι τα ακίνητά τους και άλλα παρόμοια… παραμύθια.
Το βλέπουμε όμως πια πεντακάθαρα ότι όλα όσα έρχονται είναι το αποτέλεσμα μιας απάνθρωπης και λάθος πολιτικής, που ακόμα και οι κυβερνώντες παραδέχονται, όμως απαρέγκλιτα επιβάλλουν, βάζοντας στο τραπέζι διάφορες δικαιολογίες και βέβαια το απαραίτητο κερασάκι στην τούρτα, που είναι η παραμονή μας με κάθε κόστος στο ευρώ.
Δυστυχώς όλα έχουν χάσει πια το νόημά τους, ωστόσο εδώ που φθάσαμε δεν ξέρω τι είναι προτιμότερο: Να έχεις σπίτι ή να το θυσιάσεις για να έχεις στην τσέπη σου ευρώ;
