Η αλλαγή είμαστε εμείς…
«Γίνε η αλλαγή που θέλεις να δεις στον κόσμο». (Μαχάτμα Γκάντι)
Σε διάφορες συζητήσεις με φίλους μου άκουγα πάντα την επιθυμία των περισσότερων για τη φυλάκιση ή τη σκληρή τιμωρία για όλους τους ιθύνοντες και για όλα τα δεινά που επέφεραν με τις αποφάσεις στη ζωή όλων μας. Καταλαβαίνω και αφουγκράζομαι μεν τη δίκαιη οργή τους, αλλά προσωπικά εμένα δε θα με ικανοποιούσε ηθικά καμία φυλάκιση, καμία τιμωρία για όλα τα δεινά που επέφεραν στην κοινωνία οι πολιτικές αρχές. Η άποψή μου ήταν και είναι ότι και φυλακή να έμπαιναν όλοι όσοι με τις πράξεις και τις ενέργειές του μας πρόδωσαν, και πάλι δε θα με ικανοποιούσε. Και πάλι δε θα ερχόταν η κάθαρση. Και αυτό διότι θεωρώ ότι η κάθαρση δε θα έρθει με την απονομή μίας τιμωρίας ή με πράξεις αντεκδίκησης. Η αλλαγή θα έρθει από μέσα σας, από την αλλαγή στη συμπεριφορά μας, από τη βελτίωσης της ήδη προβληματικής παιδείας μας, από τον ενστερνισμό των βαθύτερων ανθρώπινων αξιών.
Είναι πράγματι οξύμωρο να υπάρχει τόσο μεγάλη κοινωνική αναταραχή στις ημέρες μας, ειδικά αν αναλογιστεί κανείς το υψηλό μορφωτικό επίπεδο που έχουν πια οι περισσότεροι άνθρωποι. Γιατί όμως συμβαίνει αυτό; Ο Πλάτων αιώνες πριν είχε μιλήσει για το θέμα αυτό, χτυπώντας στη ρίζα του ήδη υπάρχοντος προβλήματος: την έλλειψη παιδείας. Νοιαζόμαστε για την επαγγελματική κατάρτιση και όχι για την ευτυχία, νοιαζόμαστε για το χρήμα και όχι για την αρετή. Ενδιαφερόμαστε για γνώσεις οι οποίες θα μας βοηθήσουν μόνο για να πετύχουμε επαγγελματικά, μας ενδιαφέρει η αποστήθιση στείρων γνώσεων και όχι να εντρυφήσουμε και να ρουφήξουμε μέσα μας ανώτερες αξίες και ιδεώδη. Δε βλέπουμε τον άλλον ως ένα κομμάτι του δικού μας εαυτού, δε μαθαίνουμε από μικροί να μας ενδιαφέρει το κοινό καλό.
Δε με ενδιαφέρει να ρίξω κατάρες, να κρεμάσω και να εκδικηθώ τις πολιτικές αρχές. Θεωρώ ότι ο κόσμος θα αλλάξει ουσιαστικά όταν αλλάξουμε και εμείς οι ίδιοι, όταν μάθουμε να χαιρόμαστε ειλικρινά και ανιδιοτελώς για τη χαρά του διπλανού μας. Όταν δεν κατηγορούμε την κοινωνία για αναξιοκρατία, όμως είμαστε έτοιμοι να βάλουμε μέσο για να «σπρώξουμε» το παιδί μας σε μία θεσούλα στο δημόσιο. Η αλλαγή βρίσκεται σε μία κοινωνία που αδυνατεί να ξεκολλήσει από αναχρονιστικές αντιλήψεις και παραμένει γαντζωμένη σε απαρχαιωμένες πεποιθήσεις και απόψεις.
Η αλλαγή δε θα έρθει όταν αλλάξουν οι πολλοί, αλλά όταν οι λίγοι αρχίζουν να επηρεάζουν τους πολλούς.
