Πάντα θα ξημερώνει…
Πάντα θα ξημερώνει…
Και σε εκείνες τις μέρες που δεν υπήρχε κανένα χρώμα.
Και σε εκείνες τις μέρες που έβρεχε και σε εκείνες που είχε λιακάδα.
Πάντα θα ξημερώνει…
Και μετά από εκείνες τις ημέρες που έκλαιγες και μετά από εκείνες που γελούσες.
Πάντα θα ξημερώνει…
Και μετά από τη διασκέδαση και μετά από το θρήνο και μετά από την ευτυχία.
Οι μέρες δε σταματούν να κυλούν, το ξημέρωμα πάντα έρχεται.
Και δεν ξέρεις, ανοίγοντας τα παράθυρα το πρωί για να μπει το φως και να πλημμυρίσει το δωμάτιό σου, τι καλό και άσχημο μαντάτο θα σου φέρει η ζωή.
Πάντα θα ξημερώνει…
Και μετά από εκείνες τις ημέρες που έσταζαν μέλι, και μετά από εκείνες που έσταζαν φαρμάκι.
Είναι η ζωή που προσπαθεί να λυτρωθεί, φέρνοντας μπροστά μας ένα καινούργιο ξημέρωμα. Μία καινούργια ημέρα.
Πάντα θα ξημερώνει…
