Ήταν τελικά επιλογή…
Ο Νίκος ξύπνησε μια ωραία ημέρα από τον ετεροφυλικό του προσανατολισμό και ερωτεύτηκε τον Γιώργο.
Ο Νίκος επέλεξε εκείνη τη στιγμή να χάσει την αγάπη του πατέρα του ο οποίος τον πέταξε έξω από το σπίτι αφού «το δικό του το παιδί, πούστης δε θα έβγαινε ποτέ».
Ο Νίκος επέλεξε να μην μπορεί να πιαστεί από το χέρι με τον σύντροφό του όταν όλα τα υπόλοιπα ζευγάρια μπορούν να αγκαλιάζονται και φιλιούνται ελεύθερα σε δρόμους, εστιατόρια και πάρκα.
Ο Νίκος, ξυπνώντας από τον υπέροχο κόσμο της ετεροφυλίας του, επέλεξε να συζήσει μαζί με έναν άνδρα, με τον άνθρωπο που αγάπησε.
Επέλεξε να κινδυνεύσει να τον διώξουν από τη δουλειά του, επέλεξε να μη μπορεί να τον παντρευτεί και να αναγνωριστεί επίσημα η σχέση του από την κοινωνία, η οποία έκλεινε υποκριτικά τα μάτια και αδιαφορούσε για το δικαίωμά του να νομιμοποιήσει τη σχέση του, να αποκτήσει παιδιά και να είναι νομικά κατοχυρωμένος.
Επέλεξε και πάλι να μην μπορεί να στηρίξει το σύντροφό του και να είναι στο πλάι του όταν εκείνος ασθένησε και χρειάστηκε να νοσηλευτεί στο νοσοκομείο.
Επέλεξε να μην τον αναγνωρίζει κανείς ως τον σύντροφό του ενώ για εκείνον ήταν το φως του ματιών του.
Επέλεξε να μην μπορεί να δώσει την περιουσία του σε εκείνον και να καταλήξει στην οικογένεια που μέχρι πρότινος δεν ήθελε να τον γνωρίζει.
Ένας άνθρωπος επέλεξε να βιώσει όλα τα παραπάνω… πόσο ειρωνικό…
